สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2901

ลั่วถานฮวาวิ่งเข้าไปในเขตของลัทธิปีศาจสวรรค์ จากนั้นวิ่งไปทางที่พักของเจ้าลัทธิอย่างบ้าคลั่ง

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เธอรู้ อันเซวียนแพ้แล้ว

ตั้งแต่พบว่าจิ่งเหยียนเหอเป็นหนอนบ่อนไส้ ลัทธิปีศาจสวรรค์ก็แพ้ราบคาบแล้ว

ลั่วถานฮวามองขาดกว่าอันเซวียนมาก

ถึงแม้หลินหยางจะมาคนเดียว แต่เขาก็ควบคุมทุกอย่างไว้ และเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว

จากที่เป็นคนโจมตี ตอนนี้กลายเป็นคนถูกโจมตีแล้ว

ครั้งนี้ อันเซวียนดึงตัวเองให้หลุดพ้นไม่ได้แล้ว!

ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือรวบรวมลัทธิปีศาจสวรรค์โจมตีหลินหยางกลับไป

“เจ้าลัทธิ! ! เกิดเรื่องแล้วค่ะ! ทั้งหมดเป็นแผนของหมอเทวดาหลิน! ทั้งหมดเป็นแผนของเขาค่ะ!”

ลั่วถานฮวาคุกเข้าอยู่บนพื้น และตะโกนไปทางตำหนักปีศาจไป๋กู่

แต่ตำหนักปีศาจมีแสงชั่วร้ายปกคลุม ชี่อสูรมากมาย เธอตะโกนเสียงดังมาก เจ้าลัทธิกลับไม่ตอบ เหมือนกับว่าไม่ได้ยิน

“เจ้าลัทธิ?”

ลั่วถานฮวาชะงัก

ถ้าเวลานี้เจ้าลัทธิไม่ออกหน้า สถานการณ์จะสงบได้ยังไง?

แต่สิ่งที่เห็นคือตำหนักปีศาจไป๋กู่ปรากฏสิ่งประหลาด….

หรือว่าเจ้าลัทธิกำลังทะลวง?

ลั่วถานฮวาทำตัวไม่ถูก

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมกระสับกระส่ายแบบนี้?”

เวลานี้ เงาร่างหนึ่งเดินมา จากนั้นจ้องมองลั่วถานฮวาที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เมื่อมองดู นั่นก็คือผู้คุมเขตต้องห้ามท่านนั้น

“ท่านหมัวหยา! ที่แท้จิ่งเหยียนเหอคนนั้นก็เป็นคนที่หมอเทวดาหลินส่งคนปลอมตัวมาค่ะ หมอเทวดาหลินวางแผนหลอกจอมมารแม่มดไปที่พื้นที่ราบหินสวรรค์ วางแผนฆ่าพวกเขา ตอนนี้ท่านอันเซวียนน่าจะถูกฆ่าแล้ว!”

ลั่วถานฮวาคุกเข่าอยู่บนพื้น ร้องไห้น้ำตาไหลพรากพูดขึ้น

“อะไรนะ?”

หมัวหยาเบิกตาโพลงกว้าง เหมือนไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่ใช่ว่ามีปีศาจร้ายสามหมื่นคนเหรอ? กองกำลังการสู้รบเยอะขนาดนี้ จะแพ้หมอเทวดาหลินได้ยังไง? หรือว่าปีศาจร้ายสามหมื่นคนนี้ถูกหลินหยางฆ่าทิ้งแล้ว?”

“ไม่ใช่ค่ะ ท่านหมัวหยา ปีศาจร้ายสามหมื่นคนนั้นยังอยู่ค่ะ แต่….พวกเขายังอยู่ในช่วงหลับไหล ไม่ตื่น พวกเขาถูกหมอเทวดาหลินจัดการ ไม่สามารถลุกมาปราบหมอเทวดาหลินได้!”

ลั่วถานฮวาเสียงสั่นเครือ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หมัวหยาได้ยิน เบิกตาโพลงกว้าง เหมือนไม่อยากเชื่อสิ่งที่ลั่วถานฮวาพูดมาทั้งหมด

“ท่านหมัวหยา ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำคือรีบเชิญเจ้าลัทธิออกมา มีแค่เขาเท่านั้นที่จะรับมือกับหมอเทวดาหลินได้ ไม่อย่างนั้นถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราจบเห่กันหมดแน่!”

ลั่วถานฮวาพูดขึ้นด้วยความร้อนใจ

หมัวหยาจ้องมองเข้าไปในตำหนักปีศาจไป๋กู่ พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“ตอนนี้เจ้าลัทธิกำลังทะลวงขั้นสุดท้าย ไม่ว่าจะเรื่องอะไรหรือว่าใครก็ตามอย่าได้รบกวนเขาโดยเด็ดขาด ถึงแม้พวกเราจะเชิญเขาออกมา ก็ไม่สามารถทำได้!”

“เรียนท่านแม่มด ดินแดนทางตะวันตกเฉียงใต้มีศัตรูมาบุก ทำการโจมตีพวกเรา แนวป้องกันทางดินแดนตะวันตกเฉียงใต้จะต้านไม่ไหวแล้ว ”ปีศาจคนนั้นคุกเข่ารายงานอย่างรีบร้อน

“ดินแดนทางตะวันตกเฉียงใต้?”

หมัวหยาสั่นเทา

“รายงาน!”

มีปีศาจอีกคนหนึ่งวิ่งเข้ามาคุกเข่าลงบนพื้น และรีบพูดว่า“รายงานท่านแม่มด แนวป้องกันทางตะวันออกมีศัตรูมาบุกจำนวนมาก ตอนนี้กำลังโจมตีลัทธิปีศาจสวรรค์ ท่านแม่มดรีบส่งคนไปช่วยเถอะ ไม่อย่างนั้นทางตะวันออกยากที่จะต้านแล้ว! !”

“อะไรนะ?”

หมัวหยาสั่นไหวอีกครั้ง ลูกตาเหมือนจะถลนออกมา

แต่นี่ยังไม่จบ

“รายงาน!”

“รายงาน!”

“รายงาน…”

คนลัทธิปีศาจสวรรค์จำนวนมาก วิ่งมารายงานขอความช่วยเหลือลั่วถานฮวา

แต่ละข่าวทำให้ทั้งสองคนตกใจมาก ราวกับถูกฟ้าผ่า

“หรือว่า….ลัทธิปีศาจสวรรค์ของพวกเราจะถูกศัตรูล้อมแล้ว?”

หมัวหยาพูดพึมพำด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ส่วนลั่วถานฮวาสีหน้าซีดเผือดเหมือนกระดาษแล้ว ตอนนี้เธอพูดไม่ออก