สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2900

อันเซวียนหายใจถี่ยิบ ดวงตาเบิกโพลงกว้าง

คิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะไม่เป็นไร?

เป็นไปได้ยังไง?

การโจมตีรุนแรงแบบนี้ ถ้าเป็นอันเซวียนตายไปนานแล้ว แต่หลินหยางที่เดินออกมาจากฝุ่นตลบอบอวลนั่นไม่เป็นไรและไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยเลย

น่ากลัวมาก!

คนผู้นี้….ความเป็นจริงแล้วมีฝีมือระดับไหน?

“ท่านอันเซวียน ตอนนั้นที่ท่านสื่อหลงเทียนต่อสู้กับคนผู้นี้ ระดับความแข็งของคนผู้นี้ฉันเคยเห็นกับตาค่ะ สามีของฉันใช้ยาที่ท่านอาจารย์มอบให้แต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้ ความแข็งแรงของคนผู้นี้ เกรงว่าเกินร่างเทพยุทธไปแล้ว!”

ลั่วถานฮวาตัวสั่นระริกพูดขึ้น

“เกินร่างเทพยุทธแล้วยังไง?วันนี้ ฉันจะต้องสับร่างคนคนนี้ให้แหลกละเอียด จนไม่มีที่ฝังศพ!”

อันเซวียนสีหน้าเหี้ยมโหด ตะคอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ปลุกปีศาจร้ายทุกตัวให้ตื่น! ฆ่าคนคนนี้! ต้องฆ่า! !”

“รับทราบ!”

ลั่วถานฮวายกธงดำขึ้น พูดว่า“ปลุกปีศาจทุกคน! !”

“รับทราบ!”

คนลัทธิปีศาจสวรรค์ที่อยู่บริเวณโดยรอบพากันตอบรับอย่างพร้อมเพรียง จากนั้นก็ควักยาออกมา และยัดเข้าไปในปากของปีศาจร้ายที่กำลังหลับลึกอยู่ข้างกาย

ปีศาจร้ายเหล่านี้คือผลจากการบูชายัญของลัทธิปีศาจสวรรค์ พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากเทคนิคของเจ้าลัทธิ พวกเขาฆ่าคนมากเกินไปจนทำให้จิตสำนึกของพวกเขาถูกกลืนหายไป และก็กลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่ไร้ความรู้สึก

เพื่อสงบพวกเขาไว้ อันเซวียนจึงให้พวกเขากินยา แล้วเอาพวกเขาทั้งหมดมาซ่อนไว้ที่นี่

วันนี้ต้องการปลุกพวกเขา แน่นอนว่าต้องใช้ยาขจัด

“ปีศาจสามหมื่นคนรวมตัวกันฆ่าหมอเทวดาหลินคนเดียว อย่าว่าแต่ร่างกายเกินร่างเทพยุทธเลย ต่อให้เขาเป็นเซียนทองคำต้าโหล วันนี้ก็จะต้องตายอยู่ที่นี่!”

อันเซวียนยิ้มอย่างเหี้ยมโหด แววตาเต็มไปด้วยความลำพองใจ

เขาเชื่อว่าวันนี้หลินหยางจะต้องตายอยู่ที่นี่แน่นอน

ถึงอย่างไรตามประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ลัทธิปีศาจสวรรค์ก็ไม่ได้ขับเคลื่อนปีศาจร้ายเยอะขนาดนี้

ปีศาจร้ายทุกคนจะต้องอาศัยการฆ่าคนมาสังเวยบูชายัญให้ประสบความสำเร็จ เมื่อก่อนลัทธิปีศาจสวรรค์พัฒนาเงียบๆ ไม่กล้าเปิดเผย ถ้าฆ่ามากเกินไปจะกลายเป็นจุดสนใจของรัฐบาลดินแดนมังกร เพราะฉะนั้นปีศาจร้ายจึงมีจำนวนไม่มาก

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน

เพื่อที่จะสังเวยให้สำเร็จและมีปีศาจร้ายออกมาสามหมื่นคน ลัทธิปีศาจสวรรค์ไม่เพียงแค่โจมตีหมู่บ้านและเมืองต่างๆของดินแดนมังกรเท่านั้น พวกเขาทำลายสิบกว่าสำนัก ฆ่าคนของสำนักเหล่านี้ให้หมดสิ้น

ปีศาจร้ายสามหมื่นคนนี้สามารถพูดได้เลยว่าเป็นชั้นยอด

ดูสิว่าหมอเทวดาหลินจะต้านยังไง!

อันเซวียนแสยะยิ้มมุมปาก นัยน์ตามีเลศนัย

แต่ผ่านไปสักพักหนึ่ง บริเวณโดยรอบก็เงียบผิดปกติ

อันเซวียนชะงักงัน มองไปบริเวณโดยรอบด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้

“ปีศาจร้ายล่ะ? ทำไมถึงไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวเลย?”

“พวกคุณยังไม่ได้ป้อนยาเหรอ?”

ลั่วถานฮวาก็รู้สึกผิดปกติ จึงตะโกนถาม

“นายท่าน พวกเราป้อนยาแล้ว แต่…พวกเขาไม่ตื่น…..”มีคนอดไม่ได้ตะโกนขึ้น

“เป็นแบบนี้ได้ยังไง? ? หรือว่ายานอนหลับรุนแรงเกินไป? เร็ว รีบเอายาแก้ให้พวกเขากิน!”

อันเซวียนรีบพูดขึ้น

ทุกคนรีบทำตาม

แต่….สถานการณ์ยังคงทำให้คนตื่นตะลึง….

ในเมื่อกินยาไปแล้วสองเท่า ปีศาจร้ายเหล่านี้ก็ยังไม่ตื่น แต่ละคนยังคงนอนหลับลึก เหมือนว่าตายไปแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่น้อย

“ท่านอันเซวียน ปีศาจร้ายเหล่านี้ไม่ตื่น!”

“ยาไม่ได้ผลเลยสักนิดหนึ่ง!”

“ทำยังไงดี? ท่านปีศาจ พวกเรา…พวกเราหมดปัญญาแล้ว!”

“คุณจำคนผิดแล้ว ผมไม่ใช่เจ้าตำหนักจิ่ง”

‘จิ่งเหยียนเหอ‘ที่อยู่ตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง จากนั้นก็เอื้อมมือมาถูตรงคอของตัวเอง

ฮูลา!

จู่ๆจิ่งเหยียนเหอที่อยู่ตรงหน้าก็กลายเป็นบิดเบี้ยว ชั้นโคลนเปรอะเปื้อนปกคลุมใบหน้าของเขา

“นี่คือ…เปลี่ยนโฉม?”

อันเซวียนตกตะลึง

“จิ่งเหยียนเหอที่คุณอยากได้ อยู่นี่”

เวลานี้ หลินหยางได้โยนของที่ห่อไว้ออกไป

ของที่ห่อไว้คือศีรษะที่มีเลือดไหลอาบ นั่นก็คือของจิ่งเหยียนเหอ

“อะไร?”

อันเซวียนอ้ำอึ้ง มึนงงทันที

เขาเพิ่งจะเข้าใจทุกอย่าง

ที่แท้เริ่มตั้งแต่จิ่งเหยียนเหอ ก็คือกับดัก!

ทุกอย่างเป็นสิ่งที่หลินหยางวางแผน

เขาจงใจปลอมแปลงคนมาเป็นจิ่งเหยียนเหอ เพื่อหลอกล่ออันเซวียนออกมาฆ่า

ปีศาจร้ายเหล่านั้น ก็ถูกคนของหลินหยางจัดการแล้ว!

ยาขจัดพิษนั่นไม่ได้มีผลตั้งแต่แรก ปีศาจร้ายทุกคนยังคงหลับอยู่

อันเซวียนจำได้แล้ว จิ่งเหยียนเหอเคยบอกว่าอยากไปดูปีศาจร้าย เขาพูดว่าต้องการทดสอบความสามารถในการสู้รบของลัทธิปีศาจสวรรค์

จิ่งเหยียนเหอตัวปลอมนี้จะต้องจัดการปีศาจร้ายตอนนั้นแน่นอน….

“บัดซบ!”อันเซวียนแผดร้องออกมา