สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2923

คนของแดนมรณะก็ตกตะลึงต้าค้างพูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก

มองเห็นอี้ฉีหลินเดินเข้าไปหาฟู่หนานเฉิงทีละก้าวๆ ทุกๆ คนต่างไม่พูดไม่จา

"พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่? ตกตะลึงอะไรกันอยู่? รีบช่วยฉันเร็วเข้า!"

ฟู่หนานเฉิงกระวนกระวายใจ รีบร้องตะโกนกล่าว

หลินหยางยิ้มอย่างเย็นชา : "ผู้อาวุโสใหญ่! เมื่อกี้คุณพูดแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าจะรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง! แล้วจะให้พวกเขาช่วยทำไม? คุณวางใจเถอะ ฉันเพียงแค่ต้องการแล่เนื้อคุณเป็นพันๆ หมื่นๆ ชิ้น แล้วเรื่องของแดนมรณะฉันจะไม่ไต่สวนอีก หยางหัวของฉันจะยกเลิกกับพวกคุณทั้งหมด! และแน่นอนว่า สิ่งนี้จะต้องผ่านการเห็นด้วยของทุกๆ ท่านในที่นี้ด้วย!"

หลินหยางกวาดสายตามองผู้อาวุโสรอง ผู้อาวุโสสามและคนอื่นๆ และกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า : "ทุกท่าน พวกคุณเห็นด้วยกับคำพูดเมื่อครู่นี้ของฉันไหม! โดยการให้ผู้อาวุโสใหญ่รับผิดชอบทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว?"

"ฉันเห็นด้วย!"

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนออกมาโดยไม่ต้องคิด

คนอื่นๆ ลังเลเล็กน้อย แล้วก็พูดออกมาตามๆ กัน

"ฉันก็เห็นด้วยเช่นกัน!"

"ในเมื่อผู้อาวุโสยอมเพื่อสันติภาพและเสียสละเพื่อทั้งสองตระกูล เราก็ควรที่จะช่วยสนับสนุนผู้อาวุโสใหญ่!"

"ทำตามที่ผู้อาวุโสใหญ่บอกเถอะ"

น้ำเสียงค่อยๆ สับสนขึ้นมา และมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้อาวุโสรองกับผู้อาวุโสสามชำเลืองมองอย่างไม่ใส่ใจ และขมวดคิ้วขึ้นมา

พวกเขามองออกว่า หลินหยางพยายามสร้างความบาดหมางในความสัมพันธ์ของผู้อาวุโสกับทุกๆ คน เพื่อต้องการเปิดเผยเล่ห์เหลี่ยมของคนเหล่านี้

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะรับมืออย่างไรดี ด้วยเหตุนี้จึงเลือกที่จะสงบปากสงบคำไป

ผู้อาวุโสใหญ่เดือดดาลขึ้นมาในทันที

เขาก็นึกไม่ถึงเช่นกัน ว่าคนกลุ่มนี้จะเห็นด้วยกับคำพูดของหลินหยาง

เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เขารับผิดแต่เพียงผู้เดียว

"ไอ้พวกสารเลว!"

ผู้อาวุโสเลิกทำเป็นไม่เสแสร้ง และด่าทอใส่หน้าทุกๆ คน : "พวกมึงอยากให้กูรับผิดแทนพวกมึงเหรอ ปกป้องพวกมึงงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! กูจะต้องได้รับความเจ็บปวดทรมานจากการแล่เนื้อออกเป็นพันๆ หมื่นๆ ชิ้น แต่พวกมึงอยู่กันอย่างสงบสุขงั้นเหรอ? อย่าได้คิดเลย!"

ผู้คนได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป

"ผู้อาวุโสใหญ่ คุณหมายความว่ายังไง? คุณไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบผลที่ตามมาทั้งหมดนี้เหรอ?"

หลินหยางดับบุหรี่ และเอ่ยถามอย่างเย็นชา

"แม่ทัพหลิน! เรื่องนี้ไม่ใช่ความรับผิดชอบของฉันอย่างแน่นอน ทุกๆ คนในที่นี้ล้วนต้องรับผิดชอบ พวกเขาก็มีความคิดที่จะไปลัทธิปีศาจสวรรค์เพื่อลอบสังหารคุณเช่นกัน! มิเช่นนั้นแค่ฉันเพียงคนเดียว จะสามารถตัดสินใจเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?"

ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวอย่างไม่พอใจ และโยนความผิดให้ทุกคนในที่นี้โดยตรง

ผู้อาวุโสสี่ได้ยินเช่นนั้น ก็ร้อนรนใจทันที : "ฟู่หนานเฉิง! คุณพูดจาเหลวไหลอะไร? ในตอนแรกคนที่เสนอความคิดเห็นนี้ก็คือคุณ และคุณก็เป็นคนตัดสินใจด้วย! ตอนนี้จะมาปัดความรับผิดชอบให้พวกเราได้ยังไง? คุณไม่ละอายใจบ้างเหรอ?"

"ถูกต้อง! ในฐานะที่คุณเป็นผู้อาวุโสใหญ่ นอกจากเจ้าดินแดนแล้ว สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ที่สุดก็เป็นของคุณ! พวกเราทำได้เพียงแค่ฟังคำสั่งคุณเท่านั้น ตอนนี้คุณจะมาตำหนิเราได้อย่างไร??"

"มันเกินไปแล้ว!"

"ถูกต้อง!"

ทุกๆ คนต่างต่อว่าด่าทอไปตามๆ กัน

ผู้อาวุโสใหญ่ก็ไม่ยอมพ่ายแพ้เช่นกัน และยังคงโต้คารมกันอยู่

ทั้งห้องโถงส่งเสียงอึกทึกครึกโครม

อี้ฉีหลินมองดูอย่างเงียบๆ ในใจอดไม่ได้ที่จะเคารพนับถือหลินหยางเป็นอย่างยิ่ง

ด้วยเหตุนี้ เดิมทีผู้นำระดับสูงของแดนมรณะที่พร้อมใจกันได้แตกแยกกันแล้ว

หากจะลงมือกับคนเหล่านี้ในตอนนี้ มันก็ง่ายดายอย่างมาก

"แดนมรณะจะไม่หลงเหลืออยู่แค่ชื่อหรอกเหรอ?"

"ไม่ได้นะ! แม่ทัพหลิน ไม่ได้อย่างเด็ดขาด!"

ทุกๆ คนร้องไห้โฮออกมา และน้อมคำนับอย่างบ้าคลั่ง

แต่หลินหยางได้ตัดสินใจแล้ว และขี้เกียจที่จะเยิ่นเย้ออยู่กับคนเหล่านี้ เขาจึงลงมือทันที

เขารวบรวมพลังแห่งสวรรค์โดยตรง หากคนของแดนมรณะตั้งใจที่ต่อต้าน เช่นนั้นการเพิกถอนการฝึกฝนก็จะไม่ง่ายดายขนาดนั้น เขาจะต้องเปิดฉากการสังหารในทันที

แต่ในช่วงเวลาสำคัญนี้ จู่ๆ ผู้อาวุโสสามก็น้องตะโกนออกมา : "แม่ทัพหลิน ช้าก่อน!"

"ยังมีอะไรจะพูดอีกเหรอ?" หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

ผู้อาวุโสสามไม่ตอบหลินหยาง แต่ตะโกนไปทางคนที่อยู่ด้านนอกประตูว่า : "เร็ว รีบไปเชิญคุณหนูมาเร็วเข้า!"

คนด้านนอกก็รีบวิ่งออกไปในทันที

หลินหยางขมวดคิ้วแน่น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เห็นธิดาเทพอัคคีสวมชุดสีแดงเดินเข้ามาในห้องโถง

หลินหยางขมวดคิ้วทันที

"แม่ทัพหลิน คุณชิงอู่ได้รับการดูแลจากพวกเราอย่างดีมาตลอด ได้โปรดท่านเห็นแก่หน้าของเธอด้วย ยกโทษให้พวกเราด้วยเถอะ!" ผู้อาวุโสสามกล่าวอย่างสั่นเทา

ธิดาเทพอัคคีเห็นเช่นนั้น ก็คุกเข่าลงกับพื้น และคำนับไปทางหลินหยาง

"ท่านธิดา นี่คุณทำอะไร? ฉันไม่ได้ต้องการพาลใส่คุณนะ! รีบลุกขึ้นเถอะ"

หลินหยางตกตะลึง และเดินเข้าไปประคองให้ลุกขึ้นทันที

แต่ว่าธิดาเทพอัคคีไม่ลุกขึ้น และหลุบสายตาลงพร้อมกล่าวว่า : "หมอเทวดาหลิน! ที่ฉันคุกเข่า ก็เพราะว่าบรรดาผู้อาวุโสก็คุกเข่าอยู่เช่นกัน ท่านน่าจะทราบดี คนที่นี่เกือบทั้งหมด.....ล้วนเป็นคุณลุงคุณอาของฉันทั้งสิ้น....ฉันจะไม่คุกเข่าได้อย่างไร?"