สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2922

หลินหยางมองแผ่นหลังของไป๋ฮั่วสุ่ยเงียบๆ ที่ตอนนี้ดูสง่าเเละมีศักดิ์ศรี

“ผู้หญิงคนนี้ ถึงเรียกว่าเป็นคนฉลาด…”

“ประธานหลิน ไป๋ฮั่วสุ่ยหมายความว่ายังไงหรอ?” หม่าไห่ฟังไม่ค่อยเข้าใจจึงอดไม่ได้ที่จะถาม

“นี่นายไม่รู้เหรอ? ถ้าหากว่าอี้เซียนเทียนถูกปลดออกจากตำเเหน่งเพราะว่าเกิดมีข้อที่น่าสงสัยแล้วใครกันล่ะที่จะได้รับตำเเหน่งผู้นำพันธมิตรต่อล่ะ?” หลินหยางพูดเสียงเรียบ

หม่าไห่ตะลึงจากนั้นจึงตระหนักได้ว่าใครที่จะได้รับตำเเหน่งต่อไป “ไป๋ฮั่วสุ่ย?”

“เดิมทีเเล้วเธอเป็นผู้นำพันธมิตรของซาง เเต่เป็นเพราะถูกฉันจับขังคุกเอาไว้ องค์กรใหญ่จึงหาผู้มารับตำเเหน่งต่อไป และกลุ่มธุรกิจซางเหมิงไม่สามารถขาดผู้นำได้ อย่างไรเสียอี้เซียนเทียนและกลุ่มธุรกิจซางเหมิงไว้วางใจไป๋ฮั่วสุ่ย ”

“แต่ว่าประธานหลิน สำหรับเราเเล้วไป๋ฮั่วสุ่ยน่าเชื่อถือเหรอ? อย่างไรเสียคุณก็เป็นคนขังเธอไว้ ในใจของเธอจะไม่นึกเกลียดคุณได้ยังไงกัน?” หม่าไห่แอบลังเลที่จะพูด จึงค่อยๆถามอย่างระมัดระวัง

“วางใจได้ เธอไม่กล้าหักหลังฉันหรอก! ไม่อย่างนั้นครั้งนี้ที่องค์กรใหญ่ก็คงไม่ส่งตัวเเทนมาเเสดงความเสียใจหรอก และนี่เกี่ยวกับการจับกุมที่มีฝีมือขั้นสูงอย่างฉันเเล้ว ถ้าหากว่ากลับกลอกล่ะก็” หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

“อะไรเหรอ?”

“ยาอายุวัฒนะรักษาใบหน้า!”

...

อี้เซียนเทียนได้ข้อมูลจากหลินหยาง ก็เข้าใจเเล้วว่าตนนั้นคงจะนั่งอยู่ตำเเหน่งนี้ได้ไม่นาน

อีกทั้งตอนนี้จู่ๆไป๋ฮั่วสุ่ยก็กลับมา เหล่าผู้เฒ่าหยวนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงดูจะเชื่อใจไป๋ฮั่วสุ่ย แต่ไม่ใช่เขา

ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติตามคำสั่งของหลินหยาง และแอบเซ็นโครงการหมื่นล้านกับหยางหัวอย่างลับๆเอง

และเมื่อองค์กรใหญ่รู้สึกตัวได้ทุกอย่างก็คงเซ็นเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว และคงส่งถึงสำนักงานทนายความของแดนมังกรเพื่อขอความยุติธรรมเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว

องค์กรคงไม่สามารถพูดอะไรได้

มุ่งเป้าไปที่เรื่องนี้ อี้เซียนเทียนคงถูกถอดออกจากตำเเหน่ง โดยมีไป๋ฮั่วสุ่ยรับตำเเหน่งเเทน

และขณะเดียวกันนั้น องค์กรใหญ่คงสงสัยในตัวของเขามากยิ่งขึ้น อี้เซียนเทียนคงเป็นผู้ที่ไม่ได้ถูกใช้งานเพราะเนื่องจากเขาไม่ได้มีอำนาจที่เเท้จริงอยู่ในมือมากนัก

เเต่เขารู้ นี่ไม่สำคัญเท่าไหร่

เพราะเขารู้ว่าไป๋ฮั่วสุ่ยเป็นคนของหลินหยาง มิเช่นนั้น หลินหยางคงไม่ให้เขาทำเรื่องนี้แล้วไม่หวังผลประโยชน์ในระยะยาวหรอก

มีรายการคำสั่งซื้อจากกลุ่มพันธมิตรซางอยู่หลายหมื่นล้าน หยางหัวคงได้กระอักเลือด

สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีดำเนินงานอย่างละเอียด และความหน้าอับอายก็จะถูกเปิดเผย เมื่อหม่าไห่ประกาศโครงการหมื่นล้านนี้ ตลาดหุ้นของหยางหัวก็จะสูงขึ้นมาโดยทันที ทั้งหมดจะถูกพัฒนาไปในทางที่ดี

หลินหยางโทรหากงซีหยุน เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าเธอจะสามารถพาซูเหยียนกลับมาได้

ผ่านไปเจ็ดวัน หลินหยางได้กลายเป็นเทพอัคคีเป็นที่เรียบร้อย เสิ่นเหนียนหัว หยวนซิง เฉาซงหยางและคนที่ได้รับการฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บแล้ว โดยเสริมให้เเข็งเเกร่งและเป็นปรมาจารย์ในทันที จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่เเดนมรณะทันที

ปัญหาที่เเดนมรณะเเก้ไขไม่ได้ สำหรับหลินหยางแล้วก็เป็นเหมือนไม้ที่ติดลำคอ เป็นขวากหนามสำหรับเขา

ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึง เเดนมรณะจะปรากฏขึ้นในสนามรบของลัทธิปีศาจสวรรค์ ถึงเเม้ว่าจะไม่ได้สนใจทหารหลายพันชีวิต แต่สำหรับเขานั้นช่างเจ็บปวดเหลือเกิน

วันนี้อันตรายที่แฝงเร้นของลัทธิปีศาจสวรรค์ได้รับการเเก้ไขแล้ว สามารถโจมตีเเดนมรณะได้เเล้ว

หลินหยางพาผู้ติดตามไปไม่มาก มีเพียงอี้ฉีหลินอยู่ในกลุ่มสิบคนนั้น ส่วนผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเขาไม่ได้ให้ติดตามมา ให้พวกเขาได้รักษาอาการบาดเจ็บอยู่ที่เมืองเจียงเฉิน

และเเน่นอนว่า ครั้งนี้เขาไม่ได้มาเพื่อที่จะโจมตีเเดนมรณะ

ถึงอย่างไรแล้วธิดาเทพอัคคีก็ยังอยู่ที่แดนมรณะ ถ้าหากว่าโจมตี หลินหยางกลัวว่าเเดนมรณะจะจับธิดาเทพอัคคีเป็นตัวประกัน

จุดศูนย์กลางของเเดนมรณะนั้นอยู่ไกลมาก หลินหยางต้องข้ามเเดนมังกรไปเกินกว่าครึ่งถึงจะถึงที่หมาย

เเต่ก่อนที่จะเข้าใกล้หุบเขาของเขตเเดนมรณะ มีคนกลุ่มหนึ่งอยู่ระหว่างสองข้างทาง พวกเขาทั้งหมดต่างดูเคารพและมีบางส่วนที่ทักทายกัน

“ผู้อาวุโสสามเจ้าเซิ่งเหอเเห่งเเดนมรณะ ขอต้อนรับแม่ทัพหลิน!”

ชายวัยกลางคนที่ไว้เคราเเพะก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับทำท่าคารวะ

“ท่านหลิน คิดไม่ถึงเลยว่าเเดนมรณะจะส่งคนมาต้อนรับพวกเรา ระวังด้วยนะครับ”

อี้ฉีหลินมองไปที่ด้านหน้าด้วยสีหน้าและเเววตาที่ระเเวดระวัง

“ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรหรอก พวกเขาจะไม่ทำอะไรพวกเรา”

หลินหยางกล่าวเสียงนิ่ง “การล่มสลายของลัทธิปีศาจสวรรค์ ทำให้เเดนมรณะหวาดกลัวมาก พวกเขารู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน เพราะฉะนั้นพวกเขาเลยเลือกที่จะปฏิบัติดีกับฉัน”

“ปฏิบัติดี?”

อี้ฉีหลินตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาลว่า “นี่มันหน้าไหว้หลังหลอกกันชัดๆ ทีก่อนหน้านี้ยังส่งคนมาลอบฆ่าท่านที่ลัทธิปีศาจสวรรค์ แต่ตอนนี้มาทำแบบนี้ เลวทรามต่ำช้าจริงๆ!”

“ไม่ต้องโกรขนาดนั้น! แค้นนี้ยังไงก็ต้องชำระอยู่เเล้ว”

“พวกท่านคิดว่าทำแบบนี้เเล้วก็จะสามารถลบล้างความความเเค้นระหว่างเเดนมรณะกับเมืองเจียงเฉินได้อย่างนั้นเหรอ? รู้สึกว่ามันจะแปลกๆอยู่นะ” หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก

ฟู่หนานเฉิงรีบก้มหัวลงกับพื้นทันทีเเล้วกล่าวอย่างรีบร้อนต่อไปว่า “ท่านเเม่ทัพหลิน เรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้นั้นคือความตั้งใจของหนานเฉิงเอง เเต่ถ้าหากท่านเเม่ทัพหลินยังโกรธอยู่ก็ฆ่าได้เลย หนานเฉิงจะไม่ขัดขืนเเต่อย่างใด แต่ขอท่านเเม่ทัพหลินอย่าได้โกรธเเค้นเเดนมรณะเลย เรื่องที่หนานทำ หนานเฉิงขอเป็นคนรับผิดทั้งหมดเอง! ได้โปรดลงโทษหนานเฉิงเถอะขอรับ!”

นี่เป็นการยอมถอยที่ดี

หลินหยางกระเเอมออกมา พร้อมกับเดินไปนั่งบนเก้าอี้เเล้วพูดเสียงเบาๆว่า “ลุกขึ้นมาคุยกันดีๆเถอะ”

“ขอบคุณครับท่านเเม่ทัพหลิน”

ทุกคนค่อยๆยืนขึ้นเเละถอนหายใจด้วยความโล่งอก

พวกเขาคิดว่าหลินหยางจะทำลายเเดนมรณะทิ้งเพราะความโกรธ และไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลินหยางจะเป็นคนที่สามารถเจรจาได้ง่ายดายเพียงนี้

ความจริงเเล้วผู้อาวุโสสามจ้าวเฉิงเหอได้ต้อนรับอยู่ด้านนอกเขตเเดนมรณะ เเดนมรณะได้ทำหน้าที่คุ้มกันแล้ว ถ้าเกิดว่าหลินหยางลงมือเมื่อไหร่ เเดนมรณะจะเปิดการป้องกันชั้นเเรก และพาออกไปนอกเเดนมรณะทันที

แต่ตอนนี้ดูท่าเเล้วคงไม่ได้ใช้

“คุณชื่อฟู่หนานเฉิงใช่ไหม?”

หลินหยางเอ่ยถามพร้อมกับหยิบซองบุหรี่ขึ้นมา จากนั้นก็ดึงมวนบุหรี่ออกมาหนึ่งมวนเเล้วจุดสูบ สายตามองไปที่ผู้อาวุโสสูงสุด

“ใช่ครับ ท่านเเม่ทัพหลินต้องการสั่งการอะไรครับ?”

ฟู่หนานเฉิงตอบอย่างรีบร้อน

“เมื่อกี้คุณเพิ่งจะพูดไปนี่ว่าจะฆ่าจะเเกงคุณก็จะไม่ขัดขืนไม่ใช่เหรอ?” หลินหยางกล่าวอีกครั้ง

ฟู่หนานเฉิงหายใจหอบสั่นและใบหน้าซีดเผือด

“อี้ฉีหลิน เอาดาบออกมา ตัดเขาให้เป็นหมื่นชิ้น เอามันตรงนนี้เเหล่ะ” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เเหบพร่า

“ครับ ท่านหลิน!”

อี้ฉีหลินหยิบดาบออกมาจากเอวพร้อมกับหัวเราะและหันดาบไปทางฟู้หนานเฉิง

ฟู่หนานเฉิงเกิดอาการตื่นตระหนกและลนลาน จึงถอยไปด้านหลังอย่างลนลาน สีหน้าและเเวตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เมื่อกี้ที่พูดเป็นเพียงการยอมรับโทษเพื่อให้ตนนั้นหลุดพ้นจากความผิดที่ทำ เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าหลินหยางนั้นจะทำจริง…