สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2951

เจ้าตำหนักมังกรม่วงพูดอย่างเย็นชาแล้วโบกมือ: "ที่เหลือตามข้าไปที่ สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี! หมดเวลาสามวันแล้ว! ถึงเวลาที่หมอเทวดาหลินจะให้คำตอบกับข้าแล้ว!"

“รับคำสั่ง!”

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เจ้าตำหนักมังกรม่วงก็เป็นผู้นำมากกว่าสิบคนและมุ่งหน้าตรงไปยังสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

เจ้าตำหนักมังกรม่วงในฐานะหัวหน้าของตำหนักแรก ไม่สามารถอยู่ในเมืองเจียงเฉิงได้นานเกินไป ตราบใดที่นางจัดการเรื่องของหลินหยางเสร็จ นางก็ต้องรีบกลับไป ยังมีปัญหามากมายนอกอาณาเขตรอให่นางแก้ไขอยู่

ครั้งนี้ นางไม่สนใจว่าหลินหยางจะตกลงจะเข้าร่วมตำหนักมังกรม่วงหรือไม่ หากไม่เข้าร่วม นางก็จะบังคับให้หลินหยางยุบหยางหัว และนางจะต้องไม่ปล่อยให้คนของหมัวหลัวเทียนประสบความสำเร็จ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถลินคอล์นลีมูซีนมาหยุดอยู่หน้าประตูสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

อี้ฉีหลินที่อยู่ใกล้ประตูสังเกตเห็นเข้า จึงรีบโบกมือทันที กวักมือเรียกคนข้างๆ ให้ปิดประตู

“ไอ้บ้าเอ้ย! เจ้าแห่งวังมังกรม่วงอยู่ที่นี่ เจ้าไม่เพียงแต่ไม่ต้อนรับเขา แต่ยังปิดประตูด้วย? เจ้าหาที่ตายหรือ?”

“พวกที่กล้าดูหมิ่นตำหนักมังกรม่วงของข้าน่ะเหรอ? เชื่อหรือไม่ วันนี้ข้าจะกวาดล้างสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีของพวกเจ้า!”

ทุกคนในวังมังกรม่วงโกรธมาก รีบไปที่ประตูและพยายามใช้กำลังของพวกเขาทุบประตูออกเป็นชิ้นๆ

อี้ฉีหลินตะโกนอย่างกังวล: "ทุกท่าน อย่าทำอะไรเลย ข้าแนะนำให้พวกเจ้าอย่าหุนหันพลันแล่น ไม่เช่นนั้นจะทำให้เกิดหายนะ และเมื่อถึงเวลานั้นจะมาตำหนิข้าไม่ได้นะ!"

"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงเดินตรงไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชา "คิดว่าข้าเจ้าตำหนักมังกรม่วง ไม่สามารถทำลายประตูหยางหัวของเจ้าได้หรือ?"

อี้ฉีหลินไม่ได้อธิบายอะไรมาก เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย ชี้ไปที่สิ่งที่แขวนอยู่บนประตู และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านเจ้าตำหนัก โปรดมองดูเถิด!"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงและคนอื่น ๆ เงยหน้าขึ้นมองทันที

แต่มีป้ายหยกฝังทองแขวนอยู่ที่ประตู ป้ายนั้นประณีตมากและฝีมือก็ละเอียดอ่อนมาก ตรงกลางป้ายมีคำว่า 'ผู้บัญชาการ' โดดเด่นไปทั่ว

"นี่คืออะไร?"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ดี นางขมวดคิ้วและถาม

“นี่คือตราผู้บัญชาการของหมอเทวดาหลินของพวกเรา!”

อี้ฉีหลินยิ้ม

“อะไรนะ? ผู้บัญชาการ?”

ปรมาจารย์แห่งวังมังกรม่วงหายใจเข้าอย่างสั่นคลอน

“ใช่ ถ้าท่านทุบประตู อาจถูกมองว่าเป็นการยั่วยุผู้บัญชาการคนที่สี่ของแดนมังกร เช่นนั้น ตำหนักพญามังกรของเจ้าอาจทำให้แดนมังกรต้องขุ่นเคือง โปรดคิดให้รอบคอบ”

อี้ฉีหลินกำหมัดของเขาแล้วพูด

สีหน้าของเจ้าตำหนักมังกรม่วงเปลี่ยนไป ชี้ไปที่สัญลักษณ์ และพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

เจ้าตำหนักมังกรม่วงไม่เคยพบกับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อนในชีวิต!

ในฐานะเจ้าตำหนักมังกรทั้งสี่แห่งในตำหนักพญามังกร นางไม่สามารถแม้แต่จะเข้าไปในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเล็กๆนี้ ได้!

และ...นางก็ไม่กล้าที่จะบุกเข้าไปอย่างรุนแรงด้วย!

ท้ายที่สุดแล้วแดนนั้นก็แตกต่างจากประเทศอื่นๆในโลก แดนมังกรเป็นมหาอำนาจ หากนางรุกรานประเทศดังกล่าว นางก็ไม่สามารถอธิบายให้ราชามังกรฟังได้

แต่ถ้ายอมแพ้เรื่องนี้ ชื่อเสียงของจะไม่ถูกทำลายป่นปี้หรอกเหรอ? ถ้าข่าวแพร่ออกไปทุกคนในโลกจะหัวเราะเยาะนาง

จะทำอย่างไรดี?

เจ้าตำหนักมังกรม่วงสีหน้าซีดเซียว มือของนางกำแน่น และความขุ่นเคืองและความโกรธอันมหึมาสะสมอยู่ในอก แต่ไม่สามารถระบายออกมาได้

หลินหยางก็เข้าใจจุดนี้ก่อนที่เขาจะกล้าติดป้าย

มิฉะนั้น หากเป็นกองกำลังอื่นนอกอาณาเขต พวกเขาอาจไม่สนใจตัวตนของเขาในฐานะผู้บัญชาการ

“ท่านหลิน ตอนนี้คนจากตำหนักมังกรม่วงไปแล้ว จะจัดการกับโจวสืออวิ้นและพรรคพวกของเขาอย่างงไร? ข้าคิดว่าอาคารผู้ป่วยเหล่านี้ใกล้จะเสร็จแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะออกไปเลย ”

อี้ฉีหลินลังเลที่จะพูด

“อะไร? เจ้ายังกังวลเรื่องอะไร”หลินหยางถาม

“ท่านหลิน พวกเขาคือคนที่ตำหนักราชามังกรส่งมาเพื่อติดตามท่านหรือเปล่า?”

อี้ฉีหลินกล่าวอย่างระมัดระวัง

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงนั้น "เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อสอดแนมข้าอย่างแน่นอน ถ้าข้าเดาถูก พวกเขาอยู่ที่นี่เพราะพวกเขาแค่ชอบอาหารสมุนไพรในสถาบันก็เท่านั้นแหละ"

“ทำไมท่านถึงมั่นใจขนาดนั้น?”

“วิธีที่เจ้าตำหนักมังกรม่วงประพฤติต่อหน้าพวกเราเป็นเพียงการเสแสร้ง แต่ความจริงที่ว่านางดูถูกหยางหัวของข้านั้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างแน่นอน! หากแม้แต่ตำหนักมังกรม่วงก็ดูถูก พวกเรา หยางฮัว ตำหนักพยามังกรจะเห็นพวกเราอยู่ในสายตาไปได้อย่างไร? ถึงกับส่งคนมาจับตาดูข้า สิ่งนี้ไม่จำเป็นเลย!”

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนั้นเอง..."

“ยังไงก็ตาม ข้าจะเก็บตัวในเร็วๆนี้ เจ้าจะต้องรับผิดชอบกิจการของหยางหัว จากนี้ไปโจวสืออวิ้นและอาหารสมุนไพรของพวกเขาจะถูกจัดหาในปริมาณไม่จำกัดทุกวัน นอกจากนี้เราจะมอบยาอายุวัฒนะพื้นฐานของสถาบันเราให้วกเขาทุกวัน!”

“นี่...ท่าน ทำไมท่านถึงปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดีเช่นนี้”

อี้ฉีหลินไม่เข้าใจ

หลินหยางยิ้มเบาๆ : "คนเหล่านี้ไม่เลวเลย! ปล่อยให้มันเป็นรางวัลของพวกเขาที่ พูดไว้หน้าเจ้าตำหนักมังกรม่วงแทนข้าแล้วกัน!"

"ครับท่าน!"