สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2950

หลังจากออกจากประตูสถาบันแล้ว เจ้าตำหนักมังกรม่วงก็เข้าไปในรถลินคอล์นลีมูซีนที่จอดอยู่ที่ประตู

“ท่านแม่! ท่านแม่!”

โจวสืออวิ้นไล่ตามนาง และอยากชวนคุยอะไรบางอย่าง แต่ถูกหยุดโดยเจ้าตำหนักมังกรม่วง

“สืออวิ้น เจ้าเพิ่งมาที่นี่ได้ไม่กี่วัน ทำไมเจ้าถึงเอาแต่คุยกับชายแซ่หลินอยู่เรื่อย? แล้วพวกเจ้าอีกล่ะ ทำไมคุณถึงเปลี่ยนความคิดไปได้?”

เจ้าตำหนักมังกรม่วงมีสีหน้าเคร่งจรึมและจ้องมองไปที่โจวโม่ จื่ออ้ายและคนอื่น ๆ

“ท่านแม่ ไม่ใช่ว่าเราอยากแก้ตัวแทนหมอเทวดาหลินแต่ความเข้าใจผิดของท่านเกี่ยวกับหมอเทวดาหลินนั้นมีมากเกินไป เราแค่อยากทำให้ท่านเข้าใจ!”

โจวสืออวิ้นกล่าวอย่างจริงจัง

“อธิบายให้เข้าใจเหรอ? อะไรนะ เจ้าคิดว่าข้าที่เป็นแม่เจ้าเป็นคนแก่ที่โง่เง่างั้นหรือ แม้แต่ไอ้หนุ่มคนหนึ่งยังมองไม่ออกงั้นสินะ?”

“ท่านแม่ ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น แค่...เฮ้อ...”

โจวสืออวิ้นไม่รู้จะอธิบายอย่างไร และไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ชั่วขณะหนึ่ง

โจวโม่และคนอื่นๆ ที่อยู่เบื้องหลังทำได้เพียงเลือกที่จะนิ่งเงียบไว้

หากสิ่งที่ลูกชายของเขาพูดยังไม่น่าเชื่อ งั้นสิ่งที่พวกเขาพูดออกไปตอนนี้ก็มีแต่จะเติมเชื้อเพลิงให้กับไฟเท่านั้น

“ท่านเจ้าตำหนัก ท่านจะกลับไปที่ห้องโถงราชามังกรเลยหรือเปล่า?”

โจวโม่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง

“ข้าจะยังไม่กลับไปในตอนนี้”

เจ้าตำหนักมังกรม่วงพูดอย่างสงบ"จู่ๆ หู่หมัวหลัวก็ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ซึ่งผิดปกติมาก ข้าได้รับคำสั่งจากเบื้องบนให้สืบสวนคนของหมัวหลัวเทียนที่นี่! เพื่อดูว่าพวกเขามีจุดประสงค์อะไร!"

“ท่านเจ้าตำหนัก จุดประสงค์ของหมัวหลัวเทียนไม่ใช่ว่าชัดเจนมากหรอกหรือ? พวกเขามาที่นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อมาหาหมอเทวดาหลินแห่งหยางหัว แล้วพวกเขายังจะมีเป้าหมายอะไรอีกล่ะ?” จื่อหลงอีถามด้วยความสับสน

“ฮึ่ม! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงยังไร้เดียงสาเกินไป! หมัวหลัวเทียนถึงกับส่งเทพที่สามแห่งหมัวหลัวเทียนมาที่นี่ แค่เพื่อหมอเทวดาหลินแห่งหยางหัวตัวน้อยๆได้อย่างไรเล่า?”

เจ้าตำหนักมังกรม่วง หัวเราะเยาะ

ทุกคนตกตะลึง

"ดังนั้น... ท่านเจ้าตำหนัก ท่านวางแผนที่จะ..."

“ข้าจะอยู่ที่เจียงเฉิงอีกสามวันเพื่อจัดการเรื่องนี้! ไม่ว่าหมัวหลัวเทียนจะต้องการทำอะไร ข้าต้องทำลายแผนการสมรู้ร่วมคิดของพวกเขา!”

“ท่านเจ้าตำหนัก เราจะช่วยท่าน!”

“ไม่จำเป็น! พวกเจ้ายังเด็กเกินไปและยังไม่บรรลุนิติภาวะ เจ้าอยู่ที่นี่มาสามวันแล้ว คราวนี้ข้าได้นำระดับสูงทั้งหมดของตำหนักมังกรม่วงมาแล้ว หากข้าสามารถจับหู่หมัวหลัวทั้งเป็นได้ มันจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ด้วยวิธีนี้ตำหนักมังกรม่วงของข้าก็ไม่จำเป็นต้องอยู่อันดับล่างสุดของตำหนักมังกรทั้งสี่อีกต่อไป!"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงโบกมือ และรถลินคอล์นลีมูซีนก็ขับไปอย่างช้าๆ

ผู้คนยืนอยู่ริมถนนและเฝ้าดูเขาจากไป

“หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีสำหรับท่านแม่ของข้า” โจวสืออวิ้น ถอนหายใจ

“ไม่ต้องกังวล ท่านเจ้าตำหนักเป็นคนรอบคอบ ตื่นตัว และทรงพลังมาก เขาจะไม่เกรงกลัวหู่หมัวหลัวคนนั้นแน่นอน!” โจวโม่กล่าว

“ข้าแค่ไม่รู้ว่าตอนนี้หู่หมัวหลัวอยู่ที่ไหน…”

“ ทุกวันนี้ทุกคนควรระวังตัว แต่อย่าตกหลุมพรางของอีกฝ่ายอีก!”

"วางใจได้!"

...

ห้องรับรองของสนามบินเจียงเฉิง

ร่างหลายร่างกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้และรออย่างเงียบ ๆ

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งดูมืดมนและจ้องมองที่โทรศัพท์มือถือของเขาต่อไป

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ค่อยๆกดปุ่มโทรออก

โทรศัพท์สั่นสองสามครั้งและเชื่อมต่อแล้ว

“เรื่องเป็นยังไงบ้าง?”

"ต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่ง... ความแข็งแกร่งของหมอเทวดาเจียงเฉิงหลิน นั้นสูงกว่าที่สติปัญญาของเราคาดไว้หลายระดับ ข้า... ข้าไม่ใช่คู่มือเขาเลย!"

ไทเกอร์ โมโร ชายวัยกลางคนกัดฟันและกระซิบ

“จริงเหรอ? ดูเหมือนว่าความล้มเหลวนี้ไม่ใช่ความผิดของเจ้า แต่เป็นปัญหาเกี่ยวกับสติปัญญา”

“ท่านครับ ข้าคิดว่าอย่างน้อยต้องให้ผู้นำแห่งสวรรค์ทำให้หมอเทวดาหลินตกใจได้บ้าง คนอื่นๆ ล้วนทำไม่ได้…”

“ท่านผู้นำ... ข้าเข้าใจแล้ว แม้ว่าครั้งนี้จะล้มเหลว แต่ก็ยังยืนยันว่าหยางฮัวเป็นพลังที่หายากจริงๆ เราต้องต่อสู้เพื่อมัน... รอคุณกลับมาก่อน แล้วจะจัดการกับหยางฮัวอย่างไรค่อยพูดคุยในภายหลัง”

"รับทราบ!"

หูหมัวเทียนตอบกลับทันที

“ท่านหู่ ขึ้นเครื่องได้แล้ว!”

“จริงๆ แล้ว มันยากเกินไปที่จะฝึกซ้อมต่อไปเรื่อยๆ บางครั้งข้าเองก็อยากจะหยุดและพักผ่อนจริงๆ แต่คู่ต่อสู้ที่ไม่รู้จักและปัจจัยที่ไม่สบายใจทำให้ข้าไม่สามารถหยุดได้”

หลินหยางยิ้มอย่างขมขื่น

“เจ้าขาดความมั่นใจเหรอ?”

“ข้าไม่เคยสนใจเรื่องนี้ ข้าแค่รู้สึกไม่ค่อยมั่นคงเมื่ออยู่กับผู้คน”

“เจ้าให้ความสำคัญกับคนอื่นมากเกินไป และไม่เคยคิดถึงตัวเอง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดี”

เทพอัคคีส่ายหัว "ยิ่งผู้คนบรรลุเป็นผู้ยิ่งใหญ่มากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งต้องละทิ้งอารมณ์ทั้งเจ็ดและความปรารถนาทั้งหกมากขึ้นเท่านั้น ถนนสู่การเป็นอมตะนั้นเป็นถนนที่โหดเหี้ยม! ครอบครัว มิตรภาพ และแม้กระทั่งความรักจะเป็นอุปสรรคต่อเส้นทางสู่การบรรลุของเจ้าเท่านั้น! ผู้ที่บรรลุการเป็นผู้ยิ่งใหญ่มีคนไหนบ้างที่ไม่เห็นแก่ตัว? เจ้ายังไม่เข้าใจเรื่องนี้อีกเหรอ?”

“แล้วถ้ารู้แล้วอย่างไรล่ะ?” หลินหยางยิ้มอย่างขมขื่น: “แม้แต่ข้าเอง…มันก็ยากที่จะทำ…”

เทพอัคคีมองดูเขาอย่างเงียบๆ ในที่สุดก็ส่ายหัวเล็กน้อย หันหลังและจากไป

หลินหยาง จะไม่เข้าใจว่าเทพอัคคีหมายถึงอะไร? แต่จุดประสงค์ของการฝึกฝนของเขาก็เพื่อสิ่งเหล่านี้ แล้วเขาจะยอมแพ้ได้อย่างไร?

ในตอนนี้ทำได้แต่ละทิ้งความคิดที่ฟุ้งซ่านและหาหนทางที่จะฝ่าฟันไปสู่ความสบายใจเท่านั้น

ด้วยวิธีนี้หลินหยางอยู่ในสถาบันเป็นเวลาสามวันเต็ม

ในช่วงสามวันนั้น เขาแวะมาเพื่อกลับไปทานอาหารกับซูเหยียน และลั่วเฉียน แทบไม่ได้มาเยี่ยมเขาที่สถาบันเลย

ในที่สุดมันก็สงบนิ่ง

ในทางตรงกันข้าม ผู้คนจากตำหนักมังกรม่วงที่ค้นเมืองเจียงเฉิงจนแทบพลิกคว่ำในสามวันมานี้ และยังทำให้เกิดความปั่นป่วนในสถานที่หลายแห่ง ทำให้เจ้าหน้าที่สายตรวจของโจวเซวียนหลงและเจียงเฉิงลำบากใจ

หลินหยางไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

แต่การเคลื่อนไหวนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่ผู้คนในตำหนักมังกรม่วงก็ยังไม่เคยพบเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับ หมัวหลัวเทียนซึ่งทำให้เจ้าตำหนักมังกรม่วง รู้สึกหดหู่ใจมาก

ผู้คนภายใต้คำสั่งของเขาออกค้นหาหมัวหลัวเทียนทั้งกลางวันและกลางคืน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหายไป และไม่มีร่องรอยใด ๆ เลย

หากการสอบสวนดำเนินต่อไปเช่นนี้ คนกลุ่มนี้คงเหนื่อยแทบตาย...

“ท่านอาจารย์ เป็นไปได้ไหมว่า... การสรุปของเราผิด ผู้คนจากหมัวหลัวเทียนมาที่ เมืองเจียงเฉิง เพียงเพื่อพบหมอเทวดาหลินและตอนนี้พวกเขาจากไปแล้วหลังจากถูก หมอเทวดาหลินปฏิเสธ?”

มีคนอดไม่ได้ที่จะพูดกับเจ้าตำหนักมังกรม่วง แต่ทันทีที่คำพูดดังกล่าวหลุดออกไปก็ถูกตำหนิทันที

“ผู้คนในหมัวหลัวเทียนไม่ได้โง่เขลา! คิดว่าพวกเขาส่งเทพที่สามแห่งหมัวหลัวเทียน หู่หมัวหลัวไปที่หยางหัวด้วยตนเองหรือ สมองของพวกเขาฟั่นเฟือนไปแล้วหรือยังไง?”

ผู้คนไม่กล้าปฏิเสธ พวกเขาทำได้เพียงบ่นอย่างแอบๆ

“ส่งคนไปตรวจสอบต่อไป! จนกว่าข้าจะเจอคนของหมัวหลัวเทียน!”