สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2961

มีเสียงอุทานดังขึ้นในที่เกิดเหตุ

แม้แต่เหลยหู่ก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อ

หนามมังกรจ้งหลงถูกหลินหยางกระชากไป

อาจกล่าวได้ว่าเป็นที่รับรู้และประจักษ์แก่สายตาชาวโลก

อย่างไรก็ตามหลินหยางคนนอกดินแดนสามารถแสดงพลังของหนามมังกรหนักได้อย่างเต็มที่?

เขาทำอย่างนั้นได้อย่างไร?

ไม่มีใครเข้าใจได้ และทุกคนต่างแสดงแววตาที่ตกตะลึง

“นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร เขา... เขาทำได้อย่างไร?”

"เป็นไปได้ไหมที่คนผู้นี้จะเคยแอบเรียนรู้วิธีฝึกฝนของหุบเขาจ้งหลงกู่ของพวกเรา"

"เป็นไปไม่ได้! เขาเป็นคนนอกดินแดน ข้าส่งคนไปสอบถามแล้ว คนๆ นี้พึ่งจะเคยมาที่ดินแดนแห่งความเงียบและความตายของข้าเป็นครั้งแรก เขาเคยอยู่ในแดนมังกร ที่นอกดินแดนมาก่อน เขาไม่เคยมาที่หุบเขาจ้งหลงกู่ของพวกเราเลย! "

“แล้วจะอธิบายเรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ?”

ผู้คนในหุบเขาจ้งหลงกู่ตกตะลึง หัวใจของพวกเขาเต้นแรง

"เกรงว่า มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น!"

ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่กลับมามีสติสัมปชัญญะ หายใจเข้าลึก ๆ และพูดเสียงแหบแห้ง

"เป็นไปได้ยังไง?"

ทุกสายตาจับจ้องไปที่ผู้นำหุบเขา

เขาเม้มริมฝีปากล่าง และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดออกมาสองคำอย่างแห้งๆ "หลาวยิง!"

เมื่อคำสองคำนี้จบลง ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

บางคนมึนงงเล็กน้อยและพูดด้วยความประหลาดใจ "ผู้นำหุบ นี่ท่านกำลังพูดถึงอะไรน่ะ? จะเป็นไปได้ยังไงที่ว่าหลาวยิงเป็นคนสอนวิธีใช้วิชาของหุบเขาจ้งหลงกู่?

“ถึงหลาวยิงไม่ได้สอน แต่ก็เหมือนสอน” อารักขามังกรที่อยู่ข้างๆเขาพูดเสียงแหบพร่า

“ไม่ได้สอน แต่ก็เหมือนสอนงั้นเหรอ?”

บุคคลเหล่านั้นก็ตระหนักได้ในทันที

"คาดไม่ถึงว่าพรสวรรค์และความสามารถในการเรียนรู้ของคนนอกดินแดนผู้นี้น่ากลัวมาก! เขาสามารถเข้าใจการใช้หนามมังกรจ้งหลงจากกระบวนการของหลาวยิงที่ใช้หนามมังกรจ้งหลง และเขาใช้มันจนถึงขีดสุด! คนคนนี้... ถ้าเขาสามารถทำให้เป็นมิตรได้ ก็ต้องฆ่ามันซะ จะเก็บไว้ไม่ได้!” ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่กล่าวอย่างดุร้ายด้วยสายตาเย็นชา

“ผู้นำหุบเขาอย่ากังวล ตอนนี้มีตระกูลอวี่คอยสนับสนุน ถ้าอวี่อ้ายหร่านแห่งตระกูลอวี่สามารถล่อคนคนนี้ออกมาได้จริงๆ เราจะล้อมเขาไว้ด้วยกัน และเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

"ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น"

หวือ!

หนามมังกรจ้งหลงในอากาศกลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งและกลับไปที่มือของหลินหยาง

เขาแทงหนามมังกรจ้งหลงเข้าหาตัวอีกครั้งโดยไม่ลังเล

บูม!

ในชั่วพริบตา เข็มปรานที่เจาะเข้าไปในร่างกายของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ ตกเหมือนแก้ว แล้วสลายกลายเป็นเมฆและหมอก

หนามมังกรจ้งหลงเบ่งบานอย่างต่อเนื่องด้วยแสงสีเขียวเป็นประกาย ซ่อมแซมอาการบาดเจ็บของหลินหยาง

ทั้งหมดใช้เวลาเพียงเจ็ดหรือแปดวินาที และรอยแผลเป็นบนร่างกายของหลินหยางก็หายเป็นปกติแล้ว

สีหน้าของผู้คนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

แผละ!

เสียงของเนื้อที่ถูกฉีกออกจากกันดังขึ้น

เห็นเพียงมือใหญ่เปื้อนเลือดสองมือออกมาจากหลังของเขา

"อ๊าก!"

ผู้ชมรู้สึกตกใจ

ทุกคนเบิกตากว้างกับภาพอันน่าสยดสยอง

"นี่คือ...วิชาต้องห้าม???"

ดูกูถามอย่างสั่นเทา

"วิชาของนักปราชญ์เย่เหยียน!"

เสินกงชางยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว กัดฟันและพูดว่า "ร่างของอสูรนี้ถูกเปลี่ยนโดยปราชญ์เย่เหยียน

"อะไรน่ะ?"

หยวนเฉวียนชินดูตกใจ มองไปที่ชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ และพึมพำ: "ไม่แปลกใจเลยที่คนๆ นี้อายุยังน้อย แต่พละกำลังของเขาแข็งแกร่งมาก..."

"บางทีมันไม่ใช่แค่การหลอมรวมอวัยวะของมนุษย์เท่านั้น เขาบนหัวของเขาควรเป็นเขาวัว ข้าเกรงว่า เขายังหลอมรวมอวัยวะของวัวด้วย ในขณะนี้ พละกำลังและพละกำลังของเขาพุ่งสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์! และสิ่งนี้ ...มันเทียบไม่ได้กับยาเม็ดและเข็มเงิน มีเพียงทักษะเกราะประตูทั้งแปดตูเท่านั้นที่แข่งขันกับมันได้..."

“ทักษะเกราะประตูทั้งแปด?”

คนรอบข้างต่างหน้าซีดด้วยความสยดสยอง

ความแข็งแกร่งของคนหนุ่มสาวนั้นทรงพลัง หากพวกเขาเพิ่มขึ้นเทียบเท่ากับทักษะเกราะประตูทั้งแปด พวกเขาจะสู้ศึกครั้งนี้ได้อย่างไร?