สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2977

การปรากฏตัวของตั้งเทียนหยาเกินความคาดหมายของผู้คนนับไม่ถ้วน

ไม่มีใครคาดคิดว่าบุคคลนี้จะปรากฏตัวที่นี่

ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นหงยวน กู่ส้าวฉยง ธิดาสี่สมุทร ชายชราร้อยพิษ ฯลฯ พวกเขาทั้งหมดต่างดูเคร่งเครียด

การปรากฎตัวของบุคคลนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวแปรสำคัญเลยทีเดียว

"มีดดี! มีดดี..."

ในเวลานี้เองตั้งเทียนหยาพูดขึ้นมากะทันหัน แต่เขาไม่แม้แต่จะมองคนเหล่านี้ด้วยซ้ำ

"อัจฉริยะตั้ง ไม่คาดคิดว่าท่านจะปรากฏตัวขึ้นที่นี่!" หงยวนสูดลมหายใจเบาๆ และพูดเสียงแหบห้าว: "มีดเล่มนี้ช่างเหมาะกับท่านจริงๆ"

"สิ่งที่เจ้าพูด ช่างรื่นหูดีเสียจริง แต่พวกเจ้าทั้งฝูง ข้าไม่ชอบ"

ตั้งเทียนหยาถือมีดเทียนเซิงและพูดเบาๆว่า "ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ คนนอกดินแดนกลับชนะที่หนึ่ง และขยะไร้ค่าอย่างพวกพวกเจ้าทำเพียงดูจากข้างสนาม เจ้าไม่รู้วิธีรักษา ตอนนี้เพราะมีดเทียนเซิงนี้ กลับมาทะเลาะฆ่าฟันกัน คนอย่างพวกเจ้ามันก็คงไม่ต่างจากหมูกับหมาหรอกมั้ง"

มันฟังดูน่าเกลียดมาก แต่ทุกคนก็ไม่กล้าปฏิเสธ

อย่างไรเสียนี่ก็เป็นถึงอัจฉริยะอันดับสี่

ตั้งแต่อันดับสี่เป็นต้นไป ความแข็งแกร่งของอัจฉริยะทุกคนล้วนไร้เทียมทานและไร้ขีดจำกัด

ในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย ตระกูลที่มีโอกาสสูงสุดที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นเจ้าแห่งสำนักตระกูลใหม่นั้น อยู่ในตระกูลที่มีอัจฉริยะสี่อันดับแรกอยู่ในนั้น

ทุกคนมีท่าทางกังวลและไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

"ออกไปให้พ้นทาง"

ตั้งเทียนหยากล่าวอย่างไร้ความรู้สึก

ครั้งนี้ เขาไม่ได้แค่พยายามแย่งเอามีดมา แต่ยังต้องสะสางบัญชีกับคนนอกดินแดนผู้นั้นด้วย

เขาจึงไม่มีเวลาว่างมาสนทนากับคนเหล่านี้

หลังจากพูดแบบนี้ ผู้คนในที่นั้นยังคงแห่งเฉยเมย และพวกเขายังคงล้อมรอบตั้งเทียนหยา ในดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยด้วยความโลภและความบ้าคลั่ง

"หืม?"

ตั้งเทียนหยาจับความแปลกประหลาดในสายตาของทุกคนได้ เขาขมวดคิ้ว และพูดเสียงแหบแห้ง: "ข้ามีเมตตามากเกินไปงั้นเหรอ? ถึงขั้นที่พวกเจ้าไม่เห็นฝีมือของข้าอยู่ในสายตาแล้วเหรอ?"

"อัจฉริยะตั้งเราไม่มีเจตนาที่จะต่อต้านท่าน แต่นี่เป็นมีดที่ทุกคนต่างต้องการ ดังนั้นท่านจะออกไปง่ายๆได้อย่างไร"

“นั่นหมายความว่า พวกเจ้ากำลังบังคับให้ข้าฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดงั้นหรือ?” ตั้งเทียนหยาขมวดคิ้ว

หัวใจของทุกคนเต้นแรง แต่... ยังคงนิ่งเงียบ

"ดี! ดี! ดีมาก!"

ตั้งเทียนหยาหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับร่องรอยของความตื่นเต้นที่หยั่งไม่ถึงในดวงตาของเขา และพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ:"เช่นนั้น พวกเจ้าก็ลงมือได้ ถ้าพวกเจ้าต้องการมีดเทียนเซิง ก็เข้ามาแย่งมัน!"

หลังจากพูดจบ เขาก็วางมีดเทียนเซิงลงบนพื้นอย่างแรง

สมองของผู้คนสั่นสะท้าน

“ทุกคน ร่วมมือกัน แย่งมีดมาก่อน!”

หงยวนตะโกน

ทุกคนพร้อมใจกันยิงไปทางตั้งเทียนหยา

แต่มือของตั้งเทียนหยานั้นรวดเร็วเหมือนสายฟ้า ดึงเข็มสองเล่มที่ปักอยู่ที่เอวของเขาออกมาอย่างรวดเร็ว และโบกมันไปรอบๆ

หวือ หวือ...

พระจันทร์เต็มดวงปรากฏขึ้น

ผู้คนที่อยู่รอบๆ ล้มลงกับพื้นในทันที ร่างกายของพวกเขากระตุกอย่างกะทันหัน จากนั้นร่างกายของพวกเขาก็แยกส่วนออกจากกันกลายเป็นชิ้นส่วนหลายร้อยชิ้นและเสียชีวิตในทันที

"หา??"

คนข้างหลังตกใจจนแทบบ้า

นี่มันวิชาอะไร? ?

“เจ้าอยากตายงั้นหรือ? ข้าจะสนองให้พวกเจ้าเอง!”

ตั้งเทียนหยาพูดอย่างใจเย็น กระโดดขึ้นไปในอากาศ เข็มมังกรเงินในมือของเขาหมุนเหมือนดอกไม้ แล้วเหวี่ยงมันไปที่พื้นในทันใด

เจี๊ยบ เจี๊ยบ

"คิดจะหนีตอนนี้ เกรงว่ามันจะสายเกินไปแล้ว!"

ตั้งเทียนหยาพูดเสียงแหบห้าว

ธิดาสี่สมุทรสั่นสะท้าน

แต่เมื่อเห็นนิ้วของตั้งเทียนหยาขยับเล็กน้อย

บูม! !

จู่ๆ มังกรเงินสองตัวก็กระโดดออกมาจากฝูงชน และพุ่งเข้าหาธิดาสี่สมุทร อย่างดุเดือด

ธิดาสี่สมุทรหน้าซีดด้วยความตกใจ และรีบเร่งโยนเข็มหลบ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหวของตั้งเทียนหยา การเคลี่อนไหวของพวกเขายังห่างไกลจากของตั้งเทียนหยามากนัก เช่นเดียวกับที่เข็มเงินถูกขว้างไป มันถูกมังกรเงินทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ธิดาสี่สมุทรรีบพลิกตัวไปด้านข้าง

แม้ว่าทุกคนจะหลีกเลี่ยงร่างของมังกรเงินได้ แต่ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของมังกรเงินยังคงสะท้อนมันออกไป

บูม!

ธิดาสี่สมุทรลงกับพื้นอย่างแรง

จู่ๆนางก็ลุกขึ้น

หวือ!

ลำแสงสีเงินอีกเส้นหนึ่งพุ่งออกมาจากนิ้วของตั้งเทียนหยาและเจาะเข้าไปในร่างของ ธิดาสี่สมุทรอย่างแม่นยำ

ทันใดนั้น ธิดาสี่สมุทรก็เดินโซเซและเป็นอัมพาตอยู่บนพื้น ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก

“พี่ใหญ่ธิดาสี่สมุทร!!”

สมาชิกทั้งหมดของธิดาสี่สมุทรรีบเข้ามา

แต่ก่อนที่เธอจะทันเข้าใกล้ธิดาสี่สมุทรร่างกายของเธอก็ละลายเป็นเลือด ณ จุดนั้นราวกับน้ำแข็งที่ละลาย

ทุกคนตกใจได้เมื่อเห็นเช่นนั้น