สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2986

หัวเวยเวยรู้ดีว่าในช่วงเวลาวิกฤติของชีวิตและความตาย ตัวตนของเธอไม่มีประโยชน์อะไรทั้งสิ้น และเธอไม่สามารถบังคับหลินหยางได้เลย

เป้าหมายของชายคนนี้ไม่ใช่หลินหยาง เเต่เป็นเธอต่างหาก

ถ้าหากว่าเธอไม่สามารถที่ให้หลินหยางลงมือได้ โอกาสที่เธอจะมีชีวิตรอดคงไม่มี

ตอนนี้เหลือเพียงวิธีเดียวคือร่วมมือกับหลินหยาง

เพียงเเค่หลินหยางร่วมสู้กับเธอ ก็เเหมือนกับว่าเธอสามารถหาโอกาสที่จะหลบหนีได้

เพราะงั้นตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือร่วมมือกับหลินหยาง

เดิมทีเเล้วเธอเองก็ไม่ได้เห็นหลินหยางอยู่ในสายตาอยู่เเล้ว

“สู้!”

หัวเวยเวยมองไปที่ชายวัยกลางคนที่กำลังเดินช้าๆเข้ามาหาเธอ เธอกัดฟันสีเงินของเธอเเน่น เครื่องมือที่อยู่ตามร่างกายของเะอถูกเปิดใช้งานอีกครั้ง ตอนนี้ทั้งตัวของเธอเปล่งประกายไปด้วยเเสงไฟLED เเละมุ่งตรงไปยังชายวัยกลางคน

สมบัติที่น่ากลัวเหล่านี้ได้เปล่งรัศมีพลังงานให้เเผ่กระจายออกไปเพื่อให้บรรยากาศที่หนาวเย็นนั้นหายไป

ชายวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจมาก

“พลังของเธอนะเเม่สาวน้อยมันก็งั้นๆแปหล่ะ แต่วิธีการที่ใช้นั้นพิเศษมากเป็นพิเศษ ดูท่าพ่อของเธอคงรักและทนุถนอมเธอมากสิท่าถึงได้ให้สมบัติล้ำค่าพวกนี้ให้เธอ! ไม่เลวนี่! ถ้าหากสามารถทำให้เธอกลายมาเป็นหมาของฉันได้ล่ะก็ ฉันว่านะ พ่อของเธอคงมาคุกเข่าขอความเมตตาจากฉันเเน่นอน น่าสนใจดีนี่!”

ชายวัยกลางคนหัวเราะ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

เมื่อหัวเวยเวยได้ยินเช่นนั้น เธอก็ละอายใจและโกรธมากและด้วยความโกรธ เธอส่งเสียงโห่ร้องพร้อมกับดึงดาบออกมาแล้วแทงไปที่ชายวัยกลางคน

ดาบบานสะพรั่งด้วยความแวววาวราวกับสายรุ้ง ซึ่งไม่ธรรมดามาก

แต่ชายวัยกลางคนไม่ได้สนใจและโบกมืออย่างไม่แยเเส

ทันใดนั้นเอง

เเควก!

เเควก!

เเควก!

เเควก…

จู่ๆ กำแพงน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นตรงหน้าเธอเเละปิดกั้นเส้นทางของหัวเวยเวย

หัวเวยเวยกัดฟันสีเงินของเธอเเน่น แต่ก็ไม่หยุดในมือถือดาบอย่างไม่ลดละ

กำแพงน้ำแข็งที่อยู่ตรงหน้าถูกดาบของหัวเวยเวยฟันลงทั้งหมด กำแพงน้ำแข็งระเบิดและกลายเป็นน้ำแข็งแหลมคมแทงเข้าไปที่ร่างของหัวเวยเวย

หัวเวยเวยหายใจไม่ออกและไม่มีโอกาสที่จะหลบและป้องกันตัวเอง เธอถูกแทงด้วยน้ำแข็งหลายเเท่งบนร่างกายของเธอ

แม้ว่าชุดเกราะของเธอจะทรงพลังแต่ก็ยังต้องการพลังงานในการเปิดใช้งาน

ภายในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ร่างกายของหัวเวยเวยก็เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำที่เกิดจากการโจมตีเมื่อครู่ ชุดสมบัติล้ำค่าที่เธอสวมใส่ก็เกิดรอยขึ้น

พลังงานของเธอถูกใช้ไปมากจนเธอไม่สามารถเปิดใช้งานการป้องกันของหลิวลี่เป่าอีได้อีกต่อไป

ถ้าหากว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงได้ถุกฆ่าตายในไม่ช้านี้เเน่ๆ

“นี่นายเเซ่หลิน มัวรออะไรอยู่? เร็วสิ … รีบช่วยที…”

หัวเวยเวยตะโกนจนสุดปอดขณะถอยกลับ

“อย่าใจร้อน ฉันมาเเล้ว!”

หลินหยางพูดเบา ๆ และก้าวไปข้างหน้า

แต่ชายวัยกลางคนไม่ได้สนใจเขาเลย เขามองแค่หัวเวยเวยเพียงเท่านั้น

“เธอเป็นหมาของฉัน ยังจะหนีไปไหนอีกล่ะ?”

เขาหัวเราะเสียงดัง และทันใดนั้นก็เอื้อมมือออกไปอีกครั้ง เพื่อที่จะคว้ามือของหัวเวยเวยจากระยะไกล

ซ่าซ่าซ่า...

น้ำเเข็งที่โอบรอบตัวของหัวเวยเวยละลายลง และจากนั้นก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง จู่ๆก็ปรากฏโซ่เหล็กขึ้นเเละพยายามตรึงไปที่เเขนขาของหัวเวยเวย

หัวเวยเวยรีบหลบและเลี่ยงหนีโซ่เหล็กนั้น

แต่โซ่น้ำแข็งเหล่านี้ก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวไปตามรูปร่างของเธอและมัดแขนขาของเธอทันที

ปลายอีกด้านของห่วงโซ่น้ำแข็งถูกชายวัยกลางคนจับไว้แน่น

“เขาคนนี้คือใคร?”

หลินหยางเดินไปอยู่ข้างๆหัวเวยเวยแล้วเอ่ยถาม

หัวเวยเวยได้เเต่เม้มริมฝีปากของเธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ทำไมล่ะ? ทำไมไม่พูดอะไรเลย? คนคนนี้เขาถามเธออยู่นะ! ทำไมเธอถึงไม่พูดออกไปล่ะ? เป็นไปได้ไหมว่ามันยากที่จะพูดถึง? ฉันไม่อยากทำให้ชื่อเสียงของพ่อคุณเสื่อมเสีย”

ชายคนนั้นหรี่ตาลงและยิ้มอย่างสนุกสนาน

ดวงตาของหัวเวยเวยแสดงความขุ่นเคือง แต่เธอก็ยังไม่พูด

“เธอไม่พูด? อ่าา งั้นฉันพูดเเทนเธอก็เเล้วกัน!”

ชายคนนั้นวางมือไว้ด้านหลังและจ้องมองที่หลินหยาง “เจ้าหนุ่ม เธอรู้ไหมว่าพ่อของสุนัขตัวนี้ ซึ่งเป็นผู้นำทุ่งน้ำแข็งเป็นคนแบบไหน?”

“ฉันจะบอกเธอให้ นั่นคือสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ร้าย! สัตว์ร้ายนั่นล่อลวงพี่สะใภ้ของฉัน! ทรยศพี่น้องของคุณและฆ่าญาติของคุณ! เขาเป็นคนที่น่าขยะแขยงที่สุดในโลก!”

“หุบปาก อย่ามากล่าวหาพ่อฉันนะ!”

หัวเวยเวยลุกขึ้นยืนพร้อมกับตะโกนร้อง และยังคงดิ้นรนต่อสู้จากพันธนาการของต้วนเทียนเฉียง

ต้วนเทียนเฉียงหัวเราะเยาะเย้ย

“กล่าวหางั้นเหรอ? เเต่นี่มั้นคือเรื่องจริง! เเม่หนู หรือบางทีเะฮอาจจะไม่รู้ เเต่เธอไปถามผู้อาวุโสของทุ่งน้ำเเข็งได้เลย พวกเขาทำไมจะไม่รู้ว่าพ่อของเธอเคยมีพี่ชายร่วมสาบาน! เธอคิดว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบในการทำให้ทุ่งน้ำเเข็งได้มีพลังอำนาจสูงสุด? พ่อเธอคนเดียวอย่างนั้นเหรอ? ผิดแล้วล่ะ! ผิดอย่างมหันต์! เป็นฉันเเละพ่อขอวเธอต่างหากที่ร่วมกันสร้างมันขึ้นมา! และเมื่อสร้างราชวงศ์นี้เสร็จกลับกลายเป็นว่าพ่อของเธอที่เเทงข้างหลังฉัน!”

“เหตุเพราะอยากปกครองทุ่งน้ำเเข็งห้าทิศเเต่เพียงผู้เดียว ตอนเเรกเขาเเสร้งทำเป็นคนนอกเผ่า แล้วหลอกลวงภรรยาของฉันจนทำให้เธอต้องมีมลทิล ให้ขุ่นเคือง เสียสติ และเอาเปรียบเมื่อไม่พร้อม พวกเขาใช้ยาพิษที่ร้ายแรงที่สุดในโลกกับฉัน ทำให้ฉันสูญเสียพลังเกือบทั้งหมดไป จากนั้นเขาก็เเทงดาบมาที่ฉัน!”

“ถ้าหากว่าดวงฉันไม่ดีพอ และหนีได้ทันเวลา ป่านนี้ฉันคงตกเป็นเหยื่อของพ่อเธอและคงได้ตายไปแล้ว!”

“เเต่ว่าพ่อของเะฮก็ไม่ได้ไว้วางใจ ทุกๆปีก็จะส่งคนมาเพื่อตามล่าฉัน! เเต่สวรรค์ยุติธรรม หลายปีที่ผ่านมานี้พ่อของเธอไม่สามารถฆ่าฉันได้! ฉันในตอนนี้ การที่จะฆ่าพอเธอก็เหมือนขยี้มดตัวนึงก็เท่านั้น ง่ายนิดเดียว และตอนนี้ลูกสาวที่รักของมันก็ตกอยู่ในกำมือของฉันเเล้ว!”

“ฮ่าๆๆๆ…นี่เธอไม่คิดเหรอว่านี่คือพรหมลิขิตล่ะ?”

ต้วนเทียนเฉียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้น

หัวเวยเวยกลับพูดไม่ออก

บางทีเธออาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเธอทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ได้...