สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2988

ท้องฟ้าและพื้นดินตรงหน้าเป็นสีขาวโพลน

หัวเวยเวยเงยหน้ามองไปทันที แต่นอกจากสีขาวโพลน เธอก็มองไม่เห็นสีอื่นเลย

เธอแยกไม่ออกว่านี่คือฝีมือของต้วนเทียนเฉียงหรือว่าเป็นฝีมือของหลินหยาง

เธอรู้สึกว่าท่ามกลางความขาวโพลนนี้ เธอตัวเล็กเหลือเกิน

ไม่นาน ความขาวโพลนนี้ก็ค่อยๆเลือนหายไป ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นสีสดใสช้าๆ ฝนตกโปรยลงมาบนใบหน้าของหัวเวยเวย

อุณหภูมิของเม็ดฝนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะทำให้หัวเวยเวยอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงออกมา

มันช่างสบายเหลือเกิน

มันช่างเป็นเหมือนมือของแม่อย่างไรอย่างนั้น

หัวเวยเวยเบิกตาโพลงกว้างมองเม็ดฝนที่โปรยลงมา

นี่คือความเย็นที่รุนแรงและไฟร้อนที่รุนแรงปะทะกันจนกลายเป็นหยาดฝน

หยาดฝนทุกหยดที่อยู่บริเวณนี้ มันเต็มไปด้วยพลัง

แต่ในสายตาของต้วนเทียนเฉียง ฝนที่กระหน่ำเทลงมานี้ ช่างหนาวเหน็บ แม้แต่หัวใจของเขาที่ฝุ่นกลบเย็นชามานานก็ไม่สามารถต้านทานได้

“เป็นไปไม่ได้….ความเย็นระดับสูงสุดของฉัน คิดไม่ถึงว่าจะถูกแกทำลายได้อย่างง่ายดายแบบนี้เหรอ? เป็นไปไม่ได้….เป็นไปไม่ได้….”

ต้วนเทียนเฉียงตะโกนขึ้นด้วยเสียงสั่นเทา คนทั้งคนเหมือนบ้าคลั่งแล้วในเวลานี้

เขาแผดร้องตะโกน พร้อมกับยกมือขึ้น น้ำแข็งขนาดใหญ่แตกออกจากพื้น จากนั้นก็เป็นเหมือนภูเขาลูกใหญ่โหมไปกดหลินหยาง

“ตายซะ!”

ต้วนเทียนเฉียงกระโดดไปบนภูเขาน้ำแข็งอีกลูก มือเขากดลงบนภูเขาน้ำแข็ง พร้อมปล่อยชี่แห่งความเยือกเย็นอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้มันยังคงเกาะตัวไม่ละลาย ส่วนขาทั้งสองข้างผลักน้ำแข็งลงไปกด

น้ำแข็งขนาดใหญ่กดลงมาเหมือนจะทะลายบดขยี้พื้นแผ่นดินแห่งนี้ให้จม

แต่เวลานี้ จู่ๆก็มีแสงไฟทะลวงภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่พร้อมกับทะลวงต้วนเทียนเฉียงที่อยู่ด้านหลัง

ต้วนเทียนเฉียงไม่ทันระวังตัว คนทั้งคนล้มกระแทกลงบนพื้นอย่างรุนแรง

ไม่มีการค้ำจุนของเขา ภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ก็แตกกระจุย

“ทำไม…ถึงเป็นแบบนี้?”

ต้วนเทียนเฉียงกอบกุมแผงอก เบิกตาโพลงกว้าง

เขาพบว่าการเดินเกมส์ของตัวเองได้ถูกหลินหยางควบคุมไว้แล้ว

ไม่ว่าเขาจะเล่นไม้ไหน ก็ไม่สามารถทำอะไรหลินหยางได้เลยแม้แต่น้อย กลับกันไฟแปลกที่น่ากลัวของหลินหยางยังสามารถมาทำลายพลังน้ำแข็งของตัวเขาได้อย่างง่ายดายเสียด้วยซ้ำ!

เขามองแผงอกที่เป็นอุโมงค์ของตัวเอง

พลังแห่งสวรรค์แบบนี้….ภายใต้โลกนี้ เกรงว่าไม่มีใครสู้ได้หรอก……

“คนอายุน้อยแบบนี้ ทำไมถึงได้มีพลังความสามารถที่น่ากลัวแบบนี้? ความจริงแล้วเขาฝึกฝนได้ยังไง?”

ต้วนเทียนเฉียงตกใจ และรู้ว่าตอนนี้ตัวเองเจอของแข็งแล้ว

แต่จะถอยไปแบบนี้เขาก็ไม่ยอม

ถ้าไม่จับหัวเวยเวยไว้ แค่ความสามารถของเขาคนเดียว ไม่สามารถแก้แค้นหัวเทียนไห่แห่งทุ่งน้ำแข็งห้าทิศได้หรอก

“อา! !”

ต้วนเทียนเฉียงยิ่งคิดยิ่งโกรธ และความโกรธเข้าครอบงำความคิดของเขา หลังจากแผดร้องออกมา จู่ๆเขาก็ควักฝุ่นผงแปลกๆออกมาถูบริเวณน้ำแข็งข้างกายเขา

หลังจากฝุ่นผงนั้นสัมผัสกับน้ำแข็งแล้ว มันกลายเป็นสีดำจนน่ากลัวทันที

เขาเอามือข้างหนึ่งคว้าน้ำแข็งสีดำนั่น จากนั้นก็วิ่งมาหาหลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

เขาวิ่งมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

ตอนนี้บ้าคลั่งสุดขีด!

“ระวัง น้ำแข็งนั้นมีพิษรุนแรง!”

หัวเวยเวยร้องตะโกนขึ้น

หลินหยางสายตาตึงเครียด เขาจะไม่รู้ได้ยังไง?

เขารีบขับเคลื่อนพลังแห่งสวรรค์ รวบรวมไฟแปลกสีขาวผลักไปข้างหน้าอีกครั้ง

ฮู! !

ไฟแปลกราวกับลมที่โหมกระหน่ำโจมตีออกไป มันเหมือนจะกลืนกินต้วนเทียนเฉียงให้สิ้นซาก และน้ำแข็งที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้ ก็ถูกละลายไปแล้ว

แต่หลังจากที่ละลาย พิษไม่ได้เลือนหายไปด้วย แต่มันกลับกลายเป็นหมอกควันสีดำมาปกคลุมทางหลินหยาง

“อะไรกัน?”

หลินหยางชะงักงัน

“เปลวไฟของแกสามารถทำลายทุกอย่างได้ แต่สิ่งที่กลายเป็นชี่ แกเผาได้เหรอ?”

ต้วนเทียนหยาหัวเราะเสียงดังลั่น ควบคุมชี่พิษนั้นให้ไปครอบคลุมหลินหยางไว้ และกัดกร่อนร่างกายของเขา

ระยะห่างใกล้กันแบบนี้ หลินหยางไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีได้เลย

ไม่นานชี่พิษสีดำนั่นก็เลือนหายเข้าไปในร่างกายของหลินหยาง

“จบแล้ว!”

หัวเวยเวยเบิกตาโพลงกว้าง อ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออกมองฉากที่อยู่ตรงหน้า แล้วคนทั้งคนก็นั่งอ่อนแรงลงบนพื้น

“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

หลินหยางแววตาเยือกเย็น จู่ๆก็พุ่งไปทางต้วนเทียนหยา

ต้วนเทียนหยาตกใจ รีบขับเคลื่อนน้ำแข็งต้านทาน

แต่ตอนนี้หลินหยางเหมือนสิงโตที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ทั้งตัวของเขาจุดไฟแปลกขึ้นมา กระแทกเข้ากับน้ำแข็งของเขา จากนั้นโจมตีไปทางเขา

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ต้วนเทียนเฉียงตะคอกขึ้น จากนั้นขับเคลื่อนพลังน้ำแข็งไปโจมตีหลินหยาง

น้ำแข็งกับไฟปะทะเข้าหากัน เกิดการทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวขึ้น ทุกสิ่งรอบตัวแตกสลาย และพื้นแตกร้าว

ต้วนเทียนหยาไม่สามารถขวางกั้นต้านพลังอันบ้าคลั่งของหลินหยางได้

เป็นแบบนี้อยู่สักพัก

ตึง!

หลังจากเกิดเสียงนี้ เปลวไฟได้ล้อมรอบต้วนเทียนหยาไว้ จากนั้นหลินหยางได้เอามือบีบที่คอของเขา และยกเขาขึ้นด้วยมือเดียว

ต้วนเทียนหยาถูกควบคุมไว้ทันที!

ขาทั้งสองข้างของเขาแกว่งไปมา มือทั้งสองข้างจับข้อมือของหลินหยางไว้ หมายจะง้างและสะบัดตัวออกจากเขา

แต่ไม่ว่าจะทำยังไง ก็ไม่มีประโยชน์

ฝีมือของเขาไม่สู้หลินหยาง และพลังของเขาได้ถูกหลินหยางควบคุมไว้แล้ว

เกิดการต่อสู้ขึ้นมา เขาไม่มีทางสู้กลับได้เลย

“เอายาขจัดพิษมา ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แกกลายเป็นเถ้าถ่าน!”

หลินหยางจ้องต้วนเทียนหยาและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ไฟแปลกลุกโชนรอบตัวต้วนเทียนหยา แค่หลินหยางลงมือ ไฟแปลกเหล่านี้ก็จะเผาร่างกายเขาให้มอดไหม้

“เหอะๆๆๆๆ….”

ถึงแม้ต้วนเทียนหยาจะทรมาน แต่แววตาของเขากลับโหดเหี้ยมและบ้าคลั่ง

“อยากให้ฉันเอายาขจัดพิษให้เหรอ? ไม่มีทาง! ถ้าจะต้องตาย แกก็ตายไปพร้อมกับฉัน! ฮ่าๆๆๆๆ….”

ต้วนเทียนหยาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ไม่คำนึงถึงชีวิตแล้ว!

หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปม เหมือนทำอะไรเขาไม่ได้

แต่เวลานี้ จู่ๆหลินหยางก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เขารีบเอาเข็มมังกรหงเหมิงออกมา จากนั้นแทงเข้าไปในร่างกายของต้วนเทียนหยา….