ถ้าเมื่อวานมีคนพูดเช่นนี้ต่อหน้าหัวเวยเวยละก็ หัวเวยเวยไม่มีทางเชื่อแน่นอน
แม้ว่าทุ่งน้ำแข็งห้าทิศจะอยู่ระดับล่าง แต่ถึงอย่างไรมันก็คือกลุ่มที่มีอำนาจมาก
กลุ่มที่มีอำนาจเช่นนี้ ถือว่าเทียบได้กับประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งเลยก็ว่าได้
เพียงคนคนเดียว ทำไมถึงกล้าพูดอะไรเช่นนี้ออกมาได้?
หัวเวยเวยอ้าปากค้างและไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมา
หลินหยางเองก็ไม่อธิบายอะไรพร้อมกับอุ้มหัวเวยเวยขึ้นมาและเดินไปทางต้นไม้ใหญ่
หัวเวยเวยตกใจเล็กน้อยและจากนั้นก็รู้สึกถึงความไม่ปกติ
ตัวเธอเองถูกผู้ชายคนนี้อุ้มอยู่!
บ้าไปแล้ว! อายคนชะมัดเลย!
แก้มของเธอแดงระเรื่อและมีอาการตัวสั่นเล็กน้อย
แม้ว่าเธอจะสวมชุดคริสตัล แต่ก็เผยให้เห็นรูปร่างของเธอไม่น้อย ทว่าในใจของเธอนั้นเป็นคนเรียบร้อยและค่อนข้างอนุรักษ์นิยมอยู่มากและตั้งแต่เล็กจนโตก็ยังไม่มีผู้ชายคนไหนมาอุ้มเธอแบบนี้มาก่อน
หัวเวยเวยซุกหน้าในอ้อมแขนของเขาโดยไม่กล้ามองหน้าหลินหยาง
เมื่อหลินหยางเดินไปถึงหน้าต้นไม้ใหญ่ก็ได้วางเธอลงและขณะเดียวกันก็หันมาป้อนยาให้เธอกิน
"นี่คืออะไร?"
หัวเวยเวยตกใจเล็กน้อย
"ยารักษาอาการบาดเจ็บ คุณพักผ่อนที่นี่ก่อนและเดี๋ยวอาการบาดเจ็บของคุณก็จะค่อยๆ หายดี!"
หลินหยางกล่าว
"แล้วคุณจะไปไหน?"
"ผม?"
หลินหยางลุกขึ้นยืนและกล่าว "คุณคงไม่อยู่เฉยให้ถูกกระทำแบบนี้ไปตลอดหรอก?"
"อะไรนะ?"
หัวเวยเวยตกใจ
แต่วินาทีต่อมา
ควับ!
จากนั้นหลินหยางก็หายวับไปกับตา
หัวใจของเธอเต้นแรงและรีบหันไปมองทางที่มีการฆ่าฟันกันเกิดขึ้น
จากนั้นก็เห็นพลังอันน่าสะพรึงกลัวตกลงมาจากท้องฟ้าและปกคลุมไปทั่วฝูงชน
จู่ๆ กลุ่มคนที่ฆ่าฟันกันอยู่กลับไม่สามารถหายใจได้ปกติราวกับมีพลังอะไรบางอย่างมากดทับพวกเขาไว้
"ระวัง!"
ส้าวชวนตะโกนเสียงดังและยกมือขึ้นกลางอากาศเพื่อปะทะกับพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้
แต่วินาทีต่อมา
ตุ่บ!
หมัดที่โหดเหี้ยมกลับกระแทกเข้ามาที่บริเวณหน้าอกของเขาอย่างแรง
ส้าวชวนกระเด็นลอยไปกระแทกเข้ากับต้นไม้และในที่สุดก็ตกลงไปกระแทกเข้ากับกำแพงอีกครั้งอย่างไม่ทันตั้งตัว
เมื่อเขารู้สึกตัวและคลานลุกขึ้นมาได้ก็พบว่าพลังปราณและของเหลวในร่างกายพลุ่งพล่านด้วยความเจ็บปวดทรมาน ราวกับว่าจะอาเจียนเลือดออกมาได้ทุกขณะ
สารเลว!
ส้าวชวนตะคอกด้วยความโกรธ
ตั้งแต่ที่เขาได้ขึ้นเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของทุ่งน้ำแข็งห้าทิศมา เขาก็ไม่เคยถูกกระทำเช่นนี้มาก่อน!
แววตาของเขาเกรี้ยวกราดพร้อมกับพุ่งกลับเข้าไปอีกครั้งด้วยสภาพที่ตัวเองบาดเจ็บ
แต่เมื่อเข้าใกล้สนามการต่อสู้ ส้าวชวนก็ต้องตกตะลึง
เขาเห็นหลินหยาง หยูซางสุ่ยและหวางอี้เซิงยืนอยู่กับที่อย่างสงบ
และบริเวณรอบตัวของพวกเขากลับเต็มไปด้วยร่างของผู้คนจำนวนมาก
และคนเหล่านั้นก็คือยอดฝีมือของทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ
ทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บสาหัสและบางคนก็เป็นลมหมดสติไปโดยที่ไม่มีเรี่ยวแรงในการต่อสู้อีก
หัวเวยเวยที่อยู่ข้างหลังกลับเบิกตากว้างและอ้าปากค้าง
"ไม่มีทาง!"
ส้าวชวนเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ
คนที่เขาพามาล้วนเป็นคนที่มีฝีมือดีทั้งสิ้น!
แต่เพียงชั่วพริบตาเดียวก็กลับถูกหลินหยางจัดการไปจนหมด?
"ส้าวชวน! ผมไม่อยากมีเรื่องบาดหมางกับทุ่งน้ำแข็งห้าทิศของพวกคุณ ผมจะให้โอกาสพวกคุณครั้งเดียวเท่านั้น คุณรีบไปจากที่นี่ตอนนี้และผมจะไม่ทำอะไรกับคนที่นอนหมดสติอยู่ตรงนี้! แต่หากพวกคุณยังคงดื้อด้านคิดจะลงมือจัดการกับผม งั้นผมคงต้องจัดการฆ่าพวกคุณทุกคน! เข้าใจไหม?"
หลินหยางมองไปที่ส้าวชวนอย่างไม่สบอารมณ์และกล่าวอย่างเย็นชา
"คุณหลิน...."
หวานอี้เซิงยังอยากจะพูดเกลี้ยกล่อม แต่ก็ถูกหลินหยางพูดแทรกขึ้นมา
"พวกคุณหนีไปก่อนก็ได้ แต่ผมจะอยู่ที่นี่! อยู่เพื่อปกป้องพวกคุณ!"
"แต่..."
ทั้งสองอยากจะพูดอะไรอีก แต่เมื่อมองตากันก็เหมือนได้ตัดสินใจไปแล้วและไม่ได้หนีไป
"ทำไม? พวกคุณยังไม่ไปอีก?"
หลินหยางมองไปที่ทั้งสองอย่างประหลาดใจ
"คุณหลินก็พูดเป็นเล่นไป เราอยากจะลองสู้กับผู้นำของทุ่งน้ำแข็งห้าทิศดูสักตั้ง"
หยูซานสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"นานๆ ทีจะเจอเรื่องแบบนี้ ถ้าหนีไปละก็ คงเสียดายแย่"
หวางอี้เซิงเองก็กล่าวอย่างตรงไปตรงมาและน้ำเสียงของเขาก็ดูผ่อนคลาย
หลินหยางรู้สึกประหลาดใจและคิดไม่ถึงเลยว่าทั้งสองจะมีความกล้าหาญและจงรักภักดีมากเช่นนี้?
ตัวเขาเองประเมินทั้งสองคนต่ำไปจริงๆ!
วูบ วูบ วูบ วูบ....
ขณะนี้เองก็มีเสียงลมเย็นพัดมาและมีหิมะตกลงมาพร้อมกับอุณหภูมิโดยรอบที่ลดลงอย่างต่อเนื่อง
หลังจากนั้นแสงที่สาดส่องมาก็ส่องประกายเจิดจ้าพร้อมกับลากหางยาวสีขาวเข้ามา
ตุ่บ!
เมื่อแสงนั้นตกกระทบพื้น พื้นดินก็เป็นน้ำแข็งและต้นไม้ทั้งหมดก็แข็งเสมือนรูปปั้นแกะสลัก
พร้อมกับผู้คนโดยรอบที่ต่างพากันคุกเข่าลงกับพื้น
"คารวะท่านผู้นำ!"
"คารวะท่านผู้นำ!"
เสียงร้องเรียกดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
หลินหยางเงยหน้าขึ้นมองใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางผนึกน้ำแข็ง
นั่นก็คือเจ้าสำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ
หัวเทียนไห่!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...