สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3001

"ทำไมล่ะ?"

อวี่เจิ้นเทียนตกตะลึง

คนระดับสูงของตระกูลอวี่คนอื่นๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน

ตอนนี้ดูเหมือนว่า การไปขอพึ่งพาอาศัยหอเหลยเจ๋อเทียนจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างเห็นได้ชัด

อย่างไรเสียหอเทียนก็เป็นที่กล่าวขวัญไปทั่ว ไม่รู้เลยว่ามันจะดีไปกว่าทุ่งน้ำแข็งห้าทิศที่หน้าเลือดจัดการดูแลได้อย่างยุ่งเหยิงวุ่นวายสักเท่าไหร่กัน ด้วยศักยภาพแล้ว หอเหลยเจ๋อเทียนก็เป็นตระกูลผู้มีอำนาจที่มีมาอย่างยาวนาน มียอดฝีมือมากมาย มีอาวุธวิเศษมากมาย ต่อให้ไม่พึ่งพาพันธมิตร ก็สามารถท้าทายกับตำหนักเทียนเสินได้

หลินหยางส่ายหัว : "ฉันเคยคบค้าสมาคมกับหอเหลยเจ๋อเทียน เจ้าแห่งสำนักหรือกลุ่มผู้มีอำนาจเหล่านี้ในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย อันที่จริงแล้วก็เป็นคนประเภทเดียวกัน ในสายตาของพวกเขามีเพียงแค่ผลประโยชน์เท่านั้น บางทีหอเหลยเจ๋อเทียนอาจจะทำมากกว่าสำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศด้วยซ้ำไป แต่ฉันคิดว่า แทนที่เราจะเข้าร่วมกับหอเหลยเจ๋อเทียน สู้ให้เราไปปราบปรามตำหนักเทียนเสินด้วยตนเองจะดีกว่า!"

"ให้พวกเราไปปราบปรามด้วยตนเอง?"

อวี่เจิ้นเทียนตกใจอย่างมาก

"ท่านหลิน พวกเราจะไปปราบปรามได้อย่างไร? อยู่ต่อหน้าตำหนักเทียนเสิน ตระกูลอวี่ของเราแม้กระทั่งมดก็เทียบไม่ได้! กองกำลังของเราอ่อนแอ จะมีเพียงแค่เข้าไปร่วมกับพวกเขาเท่านั้น เพื่อรวมตัวกัน จึงจะมีโอกาสเอาชนะตำหนักเทียนเสินได้!"

"พูดถูก ท่านหลิน ตำหนักเทียนเสินตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน นั่นคือผู้แข็งแกร่งดินแดนเทพเซียนแห่งแผ่นดินนะ พวกเราเกรงว่าคนเหล่านี้เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งดินแดนเทพเซียนแห่งแผ่นดินแม้แต่ลมหายใจก็จะรักษาเอาไว้ไม่ได้......"

"ฉันคิดว่ายังมีการเข้าร่วมพันธมิตรที่น่าเชื่อถือกว่านี้อีกเหรอ"

"ใช่แล้วๆ ...."

คนตระกูลอวี่กล่าวตามๆ กัน

หลินหยางขมวดคิ้วขึ้นมา

อ้ายหร่านกล่าวอย่างเย็นชา : "พวกคุณเหล่านี้ ไม่ได้เรียนรู้บทเรียนอะไรเลยเหรอ? ก่อนหน้านี้พวกคุณก็บอกว่าต้องการเข้าร่วมกับสำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ ถ้าครั้งนี้คุณหลินไม่ลงมือช่วยเหลือ พวกคุณคงถูกสำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศส่งไปเป็นเป้ากระสุนปืนใหญ่แล้ว แต่ละคนคงตายอย่างไร้หลุมฝังศพ! ตอนนี้คุณหลินให้คำแนะนำแก่พวกคุณ แต่พวกคุณกลับดื้อดึงยิ่งนัก! ถ้าหอเหลยเจ๋อเทียนบอกให้พวกคุณไปเป็นเป้ากระสุนปืนใหญ่ พวกคุณจะทำยังไง?"

อ้ายหร่านพูดคำนี้ออกมา ทุกๆ คนจึงเงียบไม่พูดจา

"คุณไม่ต้องพูดอะไรมากมายหรอก ฉันได้ตัดสินใจแล้ว ว่าคนตระกูลอวี่ จะทำตามคำสั่งของคุณหลินทุกอย่าง! คุณหลินต้องการให้พวกเราทำอย่างไร เราก็จะทำอย่างนั้น ไม่มีการคัดค้านใดๆ!"

อวี่เจิ้นเทียนก็กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเช่นกัน

ผู้คนจึงเงียบไม่ส่งเสียงใดๆ

"หัวหน้าตระกูลอวี่ ฉันไม่ชอบบีบบังคับให้คนอื่นทำอะไร เช่นนี้ คุณสามารถออกคำสั่งได้เลย ว่าถ้าหากใครอยากไปหอเหลยเจ๋อเทียน ก็ให้พวกเขาไป หากไม่อยากไป ก็ให้ตามฉันมา!" หลินหยางกล่าว

"คุณหลิน คุณหมายความว่ายังไง?" อวี่เจิ้นเทียนมองเขาอย่างสงสัย

"ฉันเตรียมให้หวางอี้เทียนกับหยูซานสุ่ยเตรียมออกคำสั่งไปทุกหนทุกแห่ง ฉันจะจัดตั้งพันธมิตรขึ้นมาด้วยตนเอง เพื่อเข้าไปปราบปรามตำหนักเทียนเสิน!"

หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"คุณจะจัดตั้งพันธมิตรเองเหรอ?"

อวี่เจิ้นเทียนตกตะลึง

การจัดตั้งพันธมิตรมีเพียงแค่กลุ่มเจ้าแห่งสำนักเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติ!

หลินหยางเป็นคนนอกดินแดนคนหนึ่ง จะสามารถจัดตั้งพันธมิตรได้อย่างไร?

จะมีคนสนับสนุนส่งเสริมเหรอ?

ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสงสัยอยู่เต็มหัวใจ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบวิ่งออกไปปฏิบัติตามทันที

"หลินหยาง ถ้าหากจะจัดตั้งพันธมิตร พวกเราจำเป็นจะต้องมีสถานที่ตั้งของกองกำลัง มิเช่นนั้นคนที่มาขอพึ่งพาอาศัยจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราอยู่ที่ไหน!"

หลินหยางไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง และกล่าวอย่างนิ่งๆ : "สถานที่ตั้งของกองกำลังให้จัดทำขึ้นที่สำนักชิงเซวียนก็แล้วกัน! ประกาศข่าวสารไปยังดินแดนแห่งความเงียบและความตาย ว่าตอนนี้เราจะไปยังสำนักชิงเซวียนทันที และรอให้ตระกูลทั้งหลายมาเข้าร่วมกับเรา!"

"ตกลง!"

"กลุ่มพันธมิตรเหล่านี้มีกำหนดการจะโจมตีตำหนักเทียนเสินเมื่อไหร่?"

"วันเวลานั้นยังไม่แน่นอน เพียงแต่มีข้อตกลงว่า พันธมิตรที่สมัครใจทั้งหมดจะมาร่วมปรึกษาหารือกันเพื่อกำหนดวันโจมตี ฉันคิดว่าน่าจะอีกไม่นาน!"

"เช่นนี้มันจะยืดเยื้อเกินไป หากล่าช้าต่อไปแบบนี้ เกรงว่าตำหนักเทียนเสินจะมีแผนการรับมือได้นะ!"

หลินหยางส่ายหัว : "ไม่สนใจหรอก ไปที่สำนักชิงเซวียนก่อนเถอะ!"

"ตกลง!"

หลังจากการแข่งขันอวี่เจวี๋ยจบสิ้นแล้ว จ้าวเจียงอั้นผู้นำสำนักชิงเซวียนได้พาหนานเฟิงและลูกศิษย์คนอื่นๆ ออกไปจากภูเขาชิงเซวียน

พวกเขากังวลว่าจะถูกตำหนักเทียนเสินแก้แค้น จึงเคยมาหลบซ่อนตัวที่ตระกูลอวี่อยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง

นับตั้งแต่นักปราชญ์เย่เหยียนได้บุกทะลวงไปถึงดินแดนเทพเซียนแห่งแผ่นดิน จ้าวเจียงอั้นจึงกลับไปยังที่เดิม

เขาได้ล้มเลิกความคิดไปโดยสิ้นเชิงแล้ว

หากศัตรูได้มาถึงเขตแดนนี้จริงๆ เช่นนั้นก็คงไม่ต่างกันกับเทพเซียน เดิมทีเขาไม่สามารถหลบซ่อนได้เลย

แทนที่จะเป็นเช่นนี้ สู้กลับไปยังสำนักชิงเซวียนจะดีกว่า ถึงแม้ว่าจะตาย อย่างน้อยๆ ก็ตายอยู่ในดินแดนของบรรพบุรุษ

แต่เมื่อหลินหยางพาคนของตระกูลอวี่ไปยังสำนักชิงเซวียน จ้าวเจียงอั้นก็มีสีหน้าตกตะลึง

"ยัยหนู คุณมาได้ยังไง? ตระกูลอวี่ของพวกคุณไปที่ทุ่งน้ำแข็งห้าทิศแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ผู้นำสำนักชิงเซวียนออกมาต้อนรับ และเอ่ยถามอย่างแปลกใจ

"ท่านอาจารย์ เรื่องนี้มันยาว ท่านดูสิว่าใครมา"

"ห๊ะ? ท่านหลิน?"

ผู้นำสำนักชิงเซวียนดีใจอย่างมาก และราบเดินเข้าไปทำความเคารพ

"เจ้าสำนักสุภาพไปแล้ว"

หลินหยางประคองผู้นำสำนักชิงเซียนขึ้นมา จากนั้นก็บอกถึงจุดประสงค์การมาในครั้งนี้

หลังจากที่ผู้นำสำนักชิงเซวียนได้ยินแผนการของหลินหยาง ก็มีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ และเป็นเวลาครู่หนึ่งจึงได้สติกลับมา

"ท่านหลิน......ช่างเป็นผู้มีความสามารถสูงและกล้าหาญจริงๆ"

ผู้นำสำนักชิงเซวียนกล่าวด้วยความตกตะลึง

"ในช่วงระยะเวลานี้ ต้องรบกวนเจ้าสำนักด้วย"

"ท่านหลินเกรงใจไปแล้ว หากเป็นเช่นนี้ ฉันจะรีบจัดการให้ทันทีเลย"

หลินหยาง ส่ายหัว : "เพียงแค่ที่นี่เงียบสงบ จึงอยากจะคิดถึงเรื่องต่างๆ นานา"

"สามีกำลังคิดถึงอะไรอยู่เหรอ?"

"แน่นอนว่าเป็นเรื่องการเข้าปราบปรามตำหนักเทียนเสิน!"

ในแววตาเผยให้เห็นถึงความเด็ดขาด

ครั้งนี้ จะต้องสังหารนักปราชญ์เย่เหยียนให้ได้ เพื่อขจัดภัยพิบัติในภายภาคหน้า!

เขาหยิบแผนที่ออกมาจากตัว

นี่คือแผนที่ที่เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงมอบให้เขา มันมีค่าอย่างมาก มันคือแผนที่ภูมิประเทศที่ใกล้กับตำหนักเทียนเสิน

ว่ากันว่าหอเหลยเจ๋อเทียนจะแจกจ่ายแผนที่แบบนี้ให้กับกลุ่มผู้มีอำนาจที่เข้าร่วมปราบปรามด้วยเช่นกัน การมีแผนที่นี้ จะทำให้การโจมตีง่ายดายอย่างมาก

ต้องบอกว่าหอเหลยเจ๋อเทียนเป็นที่เลื่องลือกล่าวขาน การเข้าปราบปรามในครั้งนี้สามารถทำถึงระดับนี้ได้ แล้วกลุ่มผู้มีอำนาจอื่นๆ จะเทียบเทียมได้อย่างไร?

แต่ทว่าเมื่อยิ่งเป็นเช่นนี้ หลินหยางยิ่งมองหอเหลยเจ๋อเทียนในแง่ลบมากยิ่งขึ้น

พวกเขาทำได้ดีมากจริงๆ แต่มันดีเกินไปเล็กน้อย

ด้วยการเข้าใจของหลินหยางที่มีต่อหอเหลยเจ๋อเทียนนั้น นี่คือกลุ่มผู้มีอำนาจที่มีความทะเยอทะยานอย่างมาก สิ่งที่พวกเขาพยายามเสาะแสวงหา แน่นอนว่ามันไม่ต่างจากลุ่มอื่นๆ เลย!

"คุณว่า ถ้าเราเริ่มบุกโจมตีตำหนักเทียนเสิน มันควรจะดำเนินการจากทิศทางไหนบ้าง?"

หลินหยางกางแผนที่ออก และกล่าวอย่างนิ่งๆ

"แน่นอนว่าจะต้องเป็นทิศตะวันออกทิศใต้และทิศเหนือ ทิศตะวันตกอยู่ติดกับทะเล อีกทั้งยังมีหน้าผาสูงชัน จึงไม่สะดวกแก่การโจมตี ภูมิประเทศของถนนอีกสามสายเป็นพื้นที่ราบ ตราบใดที่สามารถข้ามภูเขาหลายลูกนี้ และมาถึงพื้นที่ราบเทียนเสินได้ ก็จะสามารถบุกเข้าไปได้อย่างราบรื่น!"

หนานซิ่งเอ๋อร์กล่าวอย่างจริงจัง

"ถูกต้อง ฉันคิดว่ากลุ่มอื่นๆ ก็น่าจะคิดเช่นนี้ เพียงแต่.....ฉันคิดว่าด้านในนี้อาจมีเลศนัยอะไรอยู่"

หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"เลศนัย?"

หนานซิ่งเอ๋อร์มีสีหน้าไม่เข้าใจ

แต่หลินหยางไม่ได้คิดที่จะอธิบายต่อ และชี้ไปที่ด้านตะวันตกของแผนที่ และกล่าวว่า : "ในวันนั้นที่เข้าโจมตี เราจะบุกเข้าไปทางด้านนี้!"

"สามี คุณบ้าไปแล้วเหรอ?"

หนานซิ่งเอ๋อร์ตกตะลึงตาค้าง

"ฟังฉันและประกาศคำสั่งในกองทัพก็พอ!"

"แต่ว่า....."

หนานซิ่งเอ๋อร์ยังไม่ทันพูดอะไร ในเวลานี้ ก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"ท่านหลิน! ท่านหลิน! ด้านนอกมีคนมาเยอะแยะเลย! และต้องการเข้าร่วมพันธมิตรกับเราด้วย!"

ผู้นำสำนักชิงเซวียนวิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ ด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ