สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3008

“ไอ้คนแซ่หลิน! เจ้า... ปล่อยข้านะ!! รีบปล่อยข้าเร็วเข้า...”

ส้าวปิงหยวนจับคอของเขาแน่นและตะโกนด้วยความเจ็บปวด เตะขาของเขาขึ้นไปในอากาศราวกับกระต่ายถูกหยิบขึ้นมา

หลินหยาง ไม่มีสีหน้าใดๆบนใบหน้าและพูดอย่างเย็นชาวา่ "ส้าวปิงหยวนเจ้ารู้ไหมว่าคุณกำลังแตะต้องใคร? คุณกำลังแตะต้องผู้คนในพันธมิตรชิงเซวียนของข้า! ข้ากำลังแตะต้องคนของข้าต่อหน้าผู้นำของเขา เจ้าอยากให้ข้าเข้าไปจัดการเจ้ารึไง?”

“เจ้า...เจ้าคิดจะทำอะไรนัะ?”

ส้าวปิงหยวนดูหวาดกลัวและถามอย่างสั่นเทา

เขาได้เห็นเจตนาฆ่าที่ชัดเจนบนใบหน้าของหลินหยางแล้ว

หลินหยางไม่พูดอะไร แต่ความแข็งแกร่งในมือของเขาค่อยๆเพิ่มขึ้น

"หยุดนะ!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น

จากนั้นฉันก็เห็นหัวเทียนไห่นำยอดฝีมือจำนวนมากมาล้อมรอบพวกเขา

"ท่านเจ้าสำนัก...ช่วยข้าด้วย! ช่วยข้าด้วย เจ้าสำนัก..."

เมื่อ ส้าวปิงหยวนเห็นผู้ช่วยชีวิตของเขา เขาก็ดิ้นรนและกรีดร้อง

หัวเทียนไห่จ้องไปที่หลินหยาง และเยาะเย้ยไม่หยุด "คนแซ่หลิน เจ้ากล้าหาญมาก! เจ้ารู้ไหมว่าสถานที่นี้คือที่ไหน? นี่คือดินแดนปัญจธาตุ! เป็นสถานที่ที่ห้าพันธมิตรรวมตัวกัน! ผู้นำพันธมิตรใหญ่เฮ่าเทียนอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นจะไม่ได้รับอนุญาตให้มาเอาคืนความคับข้องใจในอดีตไม่ว่าใครที่ลงมือที่นี่พวกเขาเป็นศัตรูของหอเหลยเจ๋อเทียน!เจ้าต้องการฆ่าคนของข้าตอนนี้เหรอ? หรือว่าเจ้าจะประกาศว่าไม่เห็นหอเหลยเจ๋อเทียนอยู่ในสายตาแล้ว！เจ้าจะต่อสู้กับผู้นำใหญ่เฮ่าเทียนเหรอ? เจ้ากำลังต่อต้านพันธมิตรนับไม่ถ้วนของข้าในดินแดนแห่งความเงียบและความตายหรือไง?

หมวกใบนี้ใหญ่แค่ไหน?

นอกจากนี้ เสียงของหัวเทียนไห่ก็ดังมากจนแพร่กระจายไปทุกทิศทุกทาง ดังนั้นผู้นำพันธมิตรหลักทุกคนที่ยังไม่มีเวลาพอจะจากไปจึงหันมาสนใจ

"เกิดอะไรขึ้น?"

เฮ่าเทียน ซึ่งกำลังจะพาผู้คนออกจากดินแดนปัญจธาตุ ได้ยินการเคลื่อนไหว ใบหน้าของเขาย่อลงเล็กน้อย และเขาก็นำฝูงชนเข้ามา

“นายท่าน หัวหน้าหัวหน้าพันธมิตรใหญ่ ชายคนนี้กำลังต้องการเอาคืนความแก้แค้นส่วนตัวและต้องการทำร้ายผู้ที่อยู่ในพันธมิตรของเรา โปรดอนุญาตให้ข้าฆ่าเขาเพื่อสร้างความเที่ยงธรรมที่ถูกต้อง!”

หัวเทียนไห่กำหมัดของเขาเข้าหาเฮ่าเทียนทันทีและชี้ไปที่ หลินหยางราวกับว่าเขาคือผู้กระทำความผิดเป็นคนแรก

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เฮ่าเทียนก็รู้สามประเด็นของสถานการณ์แล้ว และพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "หัวหน้าพันธมิตรหลิน โปรดปล่อยเขาไปก่อน!"

หลินหยางอยู่นิ่งไม่ไหวติง

ทุกคนโกรธมาก

“ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงไม่ฟังสิ่งที่ผู้นำพันธมิตรใหญ่พูด?”

“เจ้าคิดจะกบฏเหรอ?”

“ฉันสามารถทำลายพันธมิตรชิงเซวียนได้เพียงแค่ดีดนิ้ว อะไรทำให้เจ้ากล้าเย่อหยิ่งขนาดนี้?”

เสียงที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองมาจากรอบๆ

ผู้คนต่างตื่นเต้นมากจนอยากจะฉีก หลินหยาง ออกเป็นชิ้น ๆ ในตอนนี้

“ท่านผู้นำใหญ่ ท่านยังมีความเมตตาและจิตใจอ่อนโยนอยู่หรือ? ผู้ชายคนนี้หยิ่งผยองและเนรคุณ หากไม่สอนบทเรียนให้เขา ท่านจะเอาศักดิ์ศรีในฐานะหัวหน้ากลุ่มพันธมิตรของท่านไปไว้ที่ไหน?”

หัวเทียนไห่กำหมัดของเขา

“ถูกต้อง ท่านเฮ่าเทียนเรากำลังสั่งการพันธมิตรได้ หากเราไม่สามารถควบคุมผู้คนได้ แล้วเราจะเป็นผู้นำพันธมิตรได้อย่างไร ท่านเฮ่าเทียนโปรดลงโทษ เพื่อทำหน้าที่เป็นคำเตือนแก่ผู้อื่นด้วย!”

อูหงก็เข้ามาและพูดอย่างใจเย็น

แม้ว่าเธอจะไม่มีความสุขที่เฮ่าเทียนปฏิเสธเธอ แต่เธอก็รังเกียจคนอย่างหลินหยางมากขึ้น ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเธอก็จะไม่ยอมยืนเฉยเฉย

ใบหน้าของเฮ่าเทียนมืดลงเล็กน้อย เขามองไปที่ หลินหยางและกำลังจะพูด แต่ในขณะนั้นเองหลินหยางก็พูดขึ้นเป็นคนแรก

ส้าวชวนมองย้อนกลับไป ฟันเก่าของเขาเกือบจะแตกสลาย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ออกมาข้างหน้าอีก

ทุกคนเงียบ

ไม่มีใครคาดหวังว่า หลินหยางจะทำร้ายส้าวปิงหยวน ต่อหน้าทุกคน

ยิ่งไปกว่านั้น วิธีการระบายพลังงานของเขานี้สามารถพูดได้ว่าไม่มีที่ติเลย

ออร่าดั้งเดิมทั้งหมดในร่างของส้าวปิงหยวนถูกหลินหยางทำให้ว่างเปล่า กล่าวอีกนัยหนึ่งการฝึกฝนทั้งหมดของเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นไร้ประโยชน์ ไม่เพียงแต่เขาสูญเสียการฝึกฝนของเขาเท่านั้น เขายังสูญเสียร่างกายของเขาด้วย เขาจะกลายเป็นคนธรรมดาที่อ่อนแอและป่วยไข้เท่านั้น....

หลินหยางบีบส้าวปิงหยวนซึ่งเหมือนกับสุนัขที่ตายแล้ว และโยนมันไปทางส้าวชวน

ส้าวชวนรู้สึกตัวและรีบจับลูกชายของเขา

“ปิงหยวน เจ้าไม่เป็นนไรใช่ไหม? ไม่ต้องกังวล พ่อคนนี้จะฟื้นฟูการฝึกฝนของเจ้าอย่างแน่นอน!”

ส้าวชวน ยัดยาเข้าไปในปากของ ส้าวปิงหยวนหลังจากกินยาไปสองสามเม็ด ในที่สุด ส้าวปิงหยวน ก็ฟื้นคืนสติ แต่ร่างกายและกระดูกของเขาอ่อนแอมากจนเป็นเรื่องยากมากที่จะพูด ไม่ต้องพูดถึงการยืนให้มั่นคง

ส้าวชวนโกรธจัดและจ้องมองไปที่ หลินหยางอย่างชั่วร้าย: "เจ้ามันโหดร้ายมาก!"

“ถ้าข้าโหดร้ายจริงๆ เขาคงตายไปแล้ว!”

หลินหยางพูดอย่างเย็นชา: "เจ้าควรขอบคุณท่านเฮ่าเทียน! ที่ข้าไม่ฆ่าเขาเป็นเพราะข้าต้องการไว้หน้าท่านเฮ่าเทียนและไม่อยากทำสิ่งที่เลวร้ายเกินไป อย่างไรก็ตาม บุคคลนี้ต้องการทำชั่วต่อผู้คนในพันธมิตรของข้าต่อหน้าสาธารณชนอย่างเต็มตา ท่านเฮ่าเทียนบอกข้าหน่อย ในฐานะผู้นำพันธมิตรข้าควรยืนดูสมาชิกพันธมิตรของข้าถูกข่มเหงเฉยๆเช่นนี้หรือ? "

เฮ่าเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ยังคงนิ่งเงียบ

หลินหยางเห็นสิ่งนี้และไม่หยุด เขามองไปรอบ ๆ และตะโกนต่อไป: "ใช่แล้ว พันธมิตรชิงเซวียนของข้าอ่อนแอมากจริงๆ สมาชิกพันธมิตรของข้าส่วนใหญ่ก็เป็นคนธรรมดาในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย พวกเขามีผู้ฝึกฝนไม่กี่คน ที่นั่น สิ่งเดียวที่พวกเขารู้วิธี คือเลือกยาและกลั่นยาอายุวัฒนะ ซึ่งพวกมันช่างธรรมดามาก!”

"แต่ข้าก็ต้องบอกพวกเจ้าว่าว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของพันธมิตรชิงเซวียนของเราเนื่องจากพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตร พวกเขาควรได้รับการคุ้มครองโดยพันธมิตรชิงเซวียน ใครก็ตามที่กล้าโจมตีสมาชิกของพันธมิตรชิงเซวียนของเรา ข้าจะไม่สนใจว่าเขาเป็นใคร ข้าไม่สนใจว่าตัวตนของเขาจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะมากแค่ไหน ข้าจะใช้วิธีที่คิดว่าเป็นวิธีที่โหดร้ายที่สุดในการตอบโต้!”

“ วันนี้ ข้าจะไม่ฆ่าส้าวปิงหยวน แต่ครั้งต่อไปถ้ามีคนกล้าโจมตีใครบางคนจากพันธมิตรของข้า แม้ว่าท่านเฮ่าเทียนจะยังคงยืนอยู่ตรงหน้าข้า ข้าก็จะยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะฟันเขาเป็นชิ้นๆ!”