สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3009

หลินหยางไม่ได้พูดคำพูดเหล่านี้เพื่อรักษาหน้า แต่เขาคำนึงถึงผลประโยชน์ของสมาชิกของพันธมิตรชิงซวนอย่างแท้จริง

หาก หลินหยางไม่ลุกขึ้นยืนหยัดในเวลานี้ จิตใจของพันธมิตรชิงซวนจะกระจัดกระจาย

พันธมิตรไม่แข็งแกร่งตั้งแต่แรก และสมาชิกหลายคนก็หวาดกลัวและไม่มีความรู้สึกปลอดภัยเลย

หากไม่ใช่เพื่อจุดประสงค์ในการล้างแค้นเพื่อญาติและเพื่อนฝูง พวกเขาก็คงไม่เข้าร่วมเป็นพันธมิตรเพื่อโจมตีตำหนักเทียนเสิน

ดังนั้น แท้หลินหยางจะรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดจะทำให้ทุกคนในพันธมิตรขุ่นเคือง แต่เขาก็ยังต้องพูดมัน

หัวเทียนไห่กำลังได้ใจ

เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนโง่ขนาดนี้และกล้าที่จะรุกรานพันธมิตรทั้งหมดเพื่อสมาชิกพันธมิตรเพียงคนเดียว

“ลูกสาว ลูกสาว เจ้าช่วยพ่อได้มากเลย!”

หัวเทียนไห่เหล่ไปที่หัวเวยเวยพลางยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้มเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า

หัวเวยเวยตัวสั่นไปทั้งตัวและไม่กล้ามองหน้าพ่อของเธอ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงถอยกลับ

"ไปกันเถอะ."

โบกมือและนำผู้คนออกจากดินแดนปัญจธาตุ

หลังจากที่พวกเขาออกไป ทุกคนก็โกรธและดุด่า

"เล่นตลกอะไรน่ะ?"

“เขาเป็นใคร เราสามารถทำลายพันธมิตรชิงซวนได้ด้วยการดีดนิ้ว! เขาไม่กลัวตายเลยจริงๆ หรือ?”

“ผู้นำพันธมิตร พวกท่านจะทนไหวได้อย่างไร?”

"ในความคิดของข้า ถ้าไม่มีพันธมิตรชิงซวนนี้ก็ไม่เป็นไร! สั่งสอนบทเรียนแก่พวกเขาแล้วทำให้พวกเขารู้ว่าพวกเขาล้ำเส้นแค่ไหน!"

ยิ่งมีคนพูดมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งโกรธ และบางคนก็อยากจะลงมือแล้ว

แต่ไม่มีผู้นำพันธมิตรคนใดแสดงจุดยืนและพวกเขาก็ไม่กล้าแสดงท่าทีหุนหันพลันแล่น

“ท่านผู้นำพันธมิตรรายอื่นจะอดใจไว้ได้อย่างไร ชายแซ่หลิวคนนั้นกำลังข่มขู่อย่างเปิดเผย เขาหยิ่งผยองเกินไป เขาเป็นแค่มดตัวหนึ่ง ทำไมผู้นำพันธมิตรรายอื่นไม่ทำลายเขา?”

ผู้อาวุโสจากทุ่งน้ำแข็งห้าทิศทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เข้าหาหัวเทียนไห่ และถามด้วยความระมัดระวัง

“นั่นเป็นเพราะเฮ่าเทียนไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นทุกคนจึงเงียบ”

หัวเทียนไห่ พูดอย่างใจเย็น: "ผู้นำพันธมิตรเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มีมือและตาที่เข้าใจท้องฟ้า แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกว่าพวกเขาเสียหน้าและไม่พอใจ แต่อารมณ์เหล่านี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อเหตุผลของพวกเขา"

ผู้อาวุโสพยักหน้า

ทุกคนยอมแพ้

เฮ่าเทียนไม่ได้ส่งเสียงอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเพียงเหลือบมองทุกคน และจากไปพร้อมกับผู้คนจากหอเหลยเจ๋อเทียน

หลังจากพูดแบบนี้ ทุกคนก็มองหน้ากันด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถเข้าใจความหมายของคำพูดของหลินหยางได้

“สามีความคิดไร้เดียงสาเกินไป”

หนานซิ่งเอ๋อร์พึมพำ

“ท่านใต้เท้าหลินเป็นคนนอกดินแดน และความคิดของเขาแตกต่างจากของเรา!”

ฉู่ชิวพูดยิ้มๆ

ทุกคนก็เดินทางต่อไป

แต่ในขณะนี้ ออร่าที่พลุ่งพล่านก็เต็มไปบนอากาศ

จู่ๆ ใบหน้าของเจ้าเมืองหนานลี่เฉิงก็เปลี่ยนไป เขาดึงสายบังเหียนทันทีและตะโกนด้วยเสียงทุ้ม: "มีเหตุฉุกเฉิน โปรดระวัง!"

“คนจากหุบเขาอูซาน!”

หลินหยางหยุดม้าของเขาและมองย้อนกลับไป

แต่พวกเขาเห็นชายผู้ทรงพลังที่น่าสะพรึงกลัวมากกว่าสิบคนเดินมาหาพวกเขา ออร่าของชายผู้ทรงพลังแต่ละคนนั้นหนามากจนทำให้ผู้คนไม่สามารถหายใจได้เพียงสัมผัสเท่านั้น

“จะไปไหน คนแซ่หลิน”

เสียงสงบของอูหงลอยมา จากนั้นร่างที่สง่างามและเย้ายวนก็ค่อยๆ หยุดลงต่อหน้าหลินหยางราวกับเมฆแห่งแสง...