สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3017

อันที่จริงหลินหยางก็คาดเดาได้ก่อนหน้านี้แล้ว

ในฐานะที่เป็นผู้นำพันธมิตร ทว่าอูหงกลับถูกคนของตำหนักเทียนเสินไล่ฆ่าอยู่คนเดียว ซึ่งสมาชิกพันธมิตรคนอื่นก็คงไม่ต่างกันเท่าไรนัก

"งั้นคุณก็ควรกลับไปที่หุบเขาอูซานของคุณ คุณขึ้นมาบนเรือของผมทำไม?"

หลินหยางหยิบวัสดุจำนวนมากที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาพร้อมกับเดินไปทางค่ายกลและนั่งลงเพื่อตั้งใจทำอะไรบางอย่าง

อูหงเห็นเข้าก็รีบขยับเข้าไปใกล้

จากนั้นก็พบว่าหลินหยางกำลังแก้ไขลวดลายที่อยู่ในค่ายกลนี้อยู่

"ค่ายกลนี้...คุณเป็นคนพัฒนาขึ้นมาใหม่เหรอ?"

อูหงถามอย่างระมัดระวัง

"ผู้นำพันธมิตรอู ถ้าไม่มีอะไรก็รบกวนออกไปจากที่นี่ เรากำลังจะเข้าไปในทะเลสาบเทียนเสินแล้ว และหากเริ่มลงมือโจมตีขึ้นมา ผมคงไม่มีเวลามานั่งดูแลความปลอดภัยของคุณหรอกนะ!"

หลินหยางกล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง เสมือนกับไม่ต้องการพูดอะไรกับเธอมากไปกว่านี้

ทว่าอูหงยังคงพยายามเข้าหาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม "คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะมีความสามารถและมีพรสวรรค์ในการแก้ไขพัฒนาค่ายกลผกผันนี้...ฉันจำได้ว่าค่ายกลนี้เป็นค่ายกลของตำหนักเทียนเสินใช่ไหม? ทำไมคุณถึงรู้วิธีใช้ค่ายกลนี้? หรือว่าคุณเป็นคนของตำหนักเทียนเสิน?"

"ไม่ใช่"

"แล้วเรื่องราวมันเป็นมายังไง?"

"ผู้นำพันธมิตรอู! คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดหรือไง?"

หลินหยางขมวดคิ้วและหันไปมองอย่างไม่สบอารมณ์

อูหงตกใจและรีบยิ้มออกมา "ผู้นำพันธมิตรหลิน เราทั้งหมดล้วนเป็นกองกำลังที่มาล้างแค้นคิดบัญชีกับตำหนักเทียนเสิน ตามหลักแล้วเราควรจะเป็นมิตรกัน ตอนนี้ฉันกำลังตกที่นั่งลำบากและมาขอความช่วยเหลือจากคุณ แต่ทำไมคุณกลับไม่ไยดีและไร้น้ำใจขนาดนี้!"

ระหว่างที่พูดมานั้นเธอได้ขยับเข้าไปซบหลินหยางและใช้น้ำเสียงเย้ายวน "ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจคุณผิดไป ฉันรู้แล้วว่าฉันผิด คุณอย่ารังเกียจฉันเลยนะ หรือคุณจะลงโทษอะไรฉันก็ยอม...ตกลงไหม?"

น้ำเสียงนี้มีเสน่ห์และเย้ายวนอย่างมาก ผู้ชายทุกคนที่ได้ยินล้วนต้องลุ่มหลงและอดใจไม่ได้

หลินหยางเองก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน แต่เขาก็ใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเก็บกลั้นความรู้สึกและไม่แสดงออกมาพร้อมกับผลักอูหงออกไป "ผู้นำพันธมิตรอู หากคุณต้องการมาขอความช่วยเหลือจากผม งั้นก็เชิญคุณทำตัวตามสบายได้ แต่ผมขอบอกคุณว่าห้ามทำอะไรก็ตามที่ส่งผลถึงการทำงานของพันธมิตรชิงเซวียนของเรา ไม่งั้นผมคงต้องเชิญคุณออกไปจากที่นี่!"

เมื่อพูดจบ หลินหยางก็หันหลังเดินออกไป

อูหงยืนอึ้งอยู่กับที่และมองไปที่หลินหยางอย่างเหลือเชื่อ

ก่อนหน้านี้ที่เธอพยายามหว่านเสน่ห์ให้เฮ่าเทียนแต่ไม่สำเร็จ เธอก็ไม่ได้รู้สึกท้อแท้อะไร เพราะคนอย่างเฮ่าเทียนเป็นคนมุ่งมั่นและมีความคิดที่ไม่ธรรมดา ฉะนั้นเขาจึงไม่ถูกสิ่งรบเร้าภายนอกส่งผลกระทบถึงเขาได้ง่าย

ทว่าเธอกลับคิดไม่ถึงเลยว่า หลินหยางกลับตกหลุมพรางเสน่ห์อันเย้ายวนของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว...

อูหงเริ่มสงสัยต่อความสวยงามรูปร่างหน้าตาของเธอเอง

"หรือว่าฉันไม่สวยเหมือนเดิมแล้ว?"

"หรือว่า...เขาไม่แมน?"

อูหงพึมพำด้วยแววตาประหลาดใจ

เธอพบว่าพันธมิตรชิงเซวียนนี้น่าสนใจมากกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก

"คุณ มานี่หน่อย!"

เมื่อเห็นว่าหลินหยางไม่สนใจตัวเอง อูหงก็เหลือไปเห็นเจ้าเมืองหนานหลีเฉิงที่ยืนอยู่พร้อมกับตะโกนเรียก

"ผู้นำพันธมิตรอู?"

เจ้าเมืองหนานหลีเฉิงตกใจ "คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

"เหลวไหล ฉันถามคุณหน่อยเถอะว่าทำไมผู้นำพันธมิตรของพวกคุณถึงรู้วิธีใช้ค่ายกลผกผันของตำหนักเทียนเสิน?"

อูหงถามอย่างเคร่งขรึม "ผู้นำพันธมิตรหลินของพวกคุณเป็นคนของหอเหลยเจ๋อเทียน?"

"คุณเข้าใจผิดแล้ว ผู้นำพันธมิตรหลินของเราไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับหอเหลยเจ๋อเทียนเลยสักนิดเดียว ที่เขารู้วิธีใช้ค่ายกลผกผันนี้ก็เป็นเพราะ...เพราะเขาเรียนรู้ด้วยตัวเองต่างหาก" เจ้าเมืองหนานหลีเฉิงส่ายหน้า

"เรียนรู้ด้วยตัวเอง?"

อูหงตกตะลึง "เรียนได้ยังไง?"

"ผู้นำพันธมิตรอูรู้ใช่ไหมว่าหอเหลยเจ๋อเทียนเป็นผู้จัดการแข่งขันอวี่เจี๋ย?" เจ้าเมืองหนานหลีเฉิงขยับเข้าไปใกล้

อูหงได้ยินเข้าก็รู้สึกตัวแข็งทื่ออยู่กับที่และแสดงสีหน้าเหลือเชื่อ

"คุณ...คุณหมายความว่า..."

"ใช่!"

เจ้าเมืองหนานหลีเฉิงพยักหน้า "ผู้นำพันธมิตรหลินเรียนรู้ด้วยตัวเองที่สนามแข่งขันอวี่เจี๋ย"

อูหงไม่ได้ส่งคนไปเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ แม้เธอจะรู้ว่ามีดเทียนเซิงจะเป็นรางวัลในการแข่งขันครั้งนี้ แต่ก็ไม่ได้ส่งคนไปเข้าร่วมแข่งขัน

แม้เทียบหุบเขาอูซานกับหอเหลยเจ๋อเทียนแล้วจะมีความต่างในด้านความสามารถ ทว่าในทางปฏิบัติแล้วทุกกลุ่มล้วนเป็นกลุ่มที่มีอำนาจมาก หากเธอส่งคนไปร่วมการแข่งขันก็มีแต่จะทำให้เสียหน้าหุบเขาอูซานเสียเปล่า

แต่การแข่งขันอวี่เจี๋ยนี้ อูหงก็พอรับรู้เป็นอย่างดี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน