สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3026

"ไม่.....อย่า! อย่า....."

อสูรตัวเตี้ยตะโกนอย่างสั่นเทา จากนั้นก็หันกลับและวิ่งหนีไปอย่างบ้าคลั่ง!

เขาหวาดกลัวอย่างสุดขีด

เขารู้ดีว่า ทักษะทางการแพทย์ของตนเองสู้หลินหยางไม่ได้จริงๆ

คนคนนี้อาศัยเพียงแค่ดวงตาทั้งคู่ ก็สามารถเข้าใจกลอุบายของคนอื่นได้ กระทั่งสามารถแก้ไขเคล็ดวิชาของคนอื่นได้อย่างง่ายดาย!

อสูรร้าย!

ไม่ใช่สิ!

ผู้ปราดเปรื่องไร้เทียมทาน!

คนประเภทนี้ อสูรตัวเตี้ยเคยเห็นแค่นักปราชญ์เย่เหยียนเท่านั้น!

"บนโลกใบนี้ ยังมีคนที่ทัดเทียมท่านนักปราชญ์ได้ด้วยเหรอ?"

อสูรตัวเตี้ยตัวสั่นงันงก ไม่กล้าหันหลังกลับมา

แต่ทว่าในเวลานี้

ฟรึ่บ!

เสียงที่ผิดปกติดังทอดออกมา

จากนั้นก็รู้สึกว่ามือเท้าชาไม่มีกำลัง

อสูรตัวเตี้ยตกตะลึงในทันที เขาหันกลับมาทันที และมองไปที่หลินหยาง

"คุณ.....คุณทำอะไรกับฉัน?"

อสูรตัวเตี้ยเอ่ยถามอย่างตัวสั่นเทา

"ไม่ได้บอกแล้วเหรอ? ว่าจะให้คุณรู้จักพิษของฉันสักหน่อย"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบนิ่ง

"คุณ....."

อสูรตัวเตี้ยโกรธอย่างมาก และตะคอกออกมา : "คิดเหรอว่าพิษของคุณฉันจะไม่สามารถถอนได้? ฉัน.....ฉันจะทำให้คุณดู!"

พูดจบ เขาก็เอาขวดแก้วจำนวนมากออกมา เขาเทยาเม็ดออกมาจำนวนมาก และยัดใส่เข้าปากไป

เมื่อยาเม็ดเข้าปากไป อสูรตัวเตี้ยก็เผยใบหน้าที่ลำพองใจ

แต่ว่าไม่นาน

พรวด!

เลือดสดๆ พ่นออกมาจากป่กของอสูรตัวเตี้ยโดยตรง

เลือดเหล่านั้นแทบจะเป็นเลือดสีดำ

มันกระจายลงบนพื้น เกิดเสียงดังซ่า คนที่ได้ยินก็รู้สึกขนหัวลุก

พิษยังไม่ถูกถอน?

อสูรตัวเตี้ยรู้สึกตกตะลึง และคว้ายาเม็ดจำนวนมากยัดใส่ปากเข้าไปอีก

ยาเม็ดอยู่เต็มปากของเขาเหมือนกับเยลลี่ จากนั้นเขาก็กลืนลงไปอย่างยากลำบาก

พรวด!

แค่กๆ!

แค่กๆๆๆ ......

อสูรตัวเตี้ยเริ่มกระอักเลือด อาเจียนเป็นเลือด และไออย่างรุนแรง

และใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด

"ถอนได้แล้วเหรอ?"

หลินหยางเอ่ยถามอย่างสงบนิ่ง

"เป็นไปไม่ได้.....มันเป็นไปไม่ได้!"

อสูรตัวเตี้ยตะโกนอย่างตัวสั่นระริก จากนั้นก็ล้วงเอาเข็มเงินออกมา และรีบแทงลงไปที่ร่างกาย

ในชั่วพริบตา อสูรตัวเตี้ยก็เหมือนกับสวมชุดเกราะสีเงิน บนร่างกายเต็มไปด้วยเข็มเงิน

แต่ในเวลานี้ เขายังคงไม่สามารถยับยั้งพลังพิษอันน่าสะพรึงกลัวในร่างกายได้ และในปากยังคงกระอักเลือดออกมาอย่างบ้าคลั่ง กระทั่งที่ดวงตา ที่จมูก และหู.......ก็มีเลือดไหลออกมาเช่นกัน

ทหารทั้งเจ็ดมีเลือดไหลออกมา!

มันหมายความว่าพลังพิษได้เข้าไปสู่บริเวณศีรษะแล้ว!

อสูรตัวเตี้ยจ้องเขม็งไปที่หลินหยาง อ้าปาก ในปากมีเลือดสดๆ จำนวนมากทะลักออกมา ในเลือดยังมีเศษเนื้อไหลตามออกมาด้วย มันน่ากลัวอย่างยิ่ง

"ทำไม......นี่คุณ.....ใช้พิษอะไรกัน?"

อสูรตัวเตี้ยเอ่ยถามอย่างตกตะลึง

"พิษผสม!"

หลินหยางเดินมาตรงหน้าเขา และกล่าวอย่างสงบนิ่ง : "พิษที่คุณเคยใช้ก่อนหน้านี้ ฉันได้นำพวกมันมารวบรวมเอาไว้ และทาลงบนเข็มเงินของฉัน จากนั้นก็แทงเข้าไปในร่างกายของคุณ!"

"พิษของฉัน?"

อสูรตัวเตี้ยเบิกตาโพลง เดิมทีไม่สามารถยอมรับมันได้

"ฉันรู้จักคุณดี คุณชื่อมู่ถงจือ เป็นลำดับที่เจ็ดของเจ็ดอสูร ว่ากันว่าคุณเป็นหมอ แต่ไม่ยอมฝึกฝน แต่ชอบในการศึกษาค้นคว้าทักษะการแพทย์อย่างเป็นชีวิตจิตใจ และค้นหาหนทางความเป็นอมตะ ฉันคิดว่า คนที่ตายด้วยน้ำมือคุณคงจะมีไม่น้อยเลย!"

หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมาอีกเล่มหนึ่ง และแทงเบาๆ เข้าไปในร่างกายของอสูรตัวเตี้ย

อสูรตัวเตี้ยส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนา จากนั้นทั้งร่างกายก็เหี่ยวแห้งลงอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็กลายเป็นมัมมี่ ล้มลงและเสียชีวิตไป

อสูรอีกห้าตัวที่เหลือหากไม่มีการช่วยเหลือจากอสูรตัวเตี้ย ก็ไม่สามารถรักษาชีวิตได้อีกต่อไป ท้ายที่สุดก็จะถูกพลังวิญญาณทำให้บวมขึ้น เนื้อหนังมังสาแตกเป็นชิ้นๆ และตายไปตลอดกาล

เข้าเมืองหนานหลี่เฉิง ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวและคนอื่นๆ มองอย่างตกตะลึง แต่ละคนต่างพูดอะไรไม่ออกเป็นเวลานาน.....

เจ็ดอสูรถูกหลินหยางสังหารแล้ว

นี่คือยอดฝีมือสูงสุดของตำหนักเทียนเสิน!

"ผู้นำลัทธิหลินล้ำเลิศไม่เป็นรองใคร! ช่างน่าเลื่อมใสจริงๆ!"

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงกล่าวอย่างตื่นเต้น

"ฉันยังไม่ถือว่าล้ำเลิศไม่เป็นรองใครหรอก ที่ล้ำเลิศไม่เป็นรองใครอย่างแท้จริง น่าจะเป็นเย่เหยียนมากกว่า!"

คนที่เข้ามาทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด แขนหักข้างหนึ่ง ที่หน้าอกมาบาดแผล กระทั่งมองเห็นถึงอวัยวะภายใน

เขาวิ่งมาถึงที่นี่ดูเหมือนว่าพละกำลังจะถึงขีดจำกัดแล้ว คนทั้งคนก็ล้มลงบนพื้นในทันที

คนข้างๆ รีบเข้าไปแทงเข็มและป้อนยาเขา ตั้งใจที่จะช่วยให้เขาฟื้นขึ้นมา

แต่บาดแผลบนร่างกายของเขาดูเหมือนว่าจะถูกทาด้วยผงพิษอะไรบางอย่าง ทำให้บาดแผลไม่สามารถหายสนิทได้ เหมือนกับลมหายใจแห่งความตาย!

เหลยหู่มีสีหน้าเคร่งขรึม รีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว และกดจุดบนร่างกายของคนคนนั้น จากนั้นก็ตบลงไปที่ศีรษะอย่างแรง

คนคนนั้นลืมตาขึ้นมาทันที และได้สติขึ้นมาเล็กน้อย

"คุณเป็นคนของพันธมิตรไหน?"

เหลยหู่เอ่ยถามเบาๆ

"เรียนท่านเหลยหู่ ฉันเป็นคนของพันธมิตรทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ......"

คนคนนั้นกล่าวอย่างอ่อนแรง

"สำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ?"

สีหน้าของเหลยหู่เปลี่ยนไปในทันที และเอ่ยถามขึ้นว่า : "คนของสำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศของพวกคุณล่ะ? ทำไมถึงไม่เห็นเงาพวกคุณเลย?"

เมื่อคนคนนั้นได้ยิน ก็ร้องไห้โฮออกมา

"ม่านเหลยหู่ พันธมิตรทุ่งน้ำแข็งห้าทิศเราถูกตีแตกพ่ายแพ้ยับเยิน! คนกว่า 80% ในพันธมิตรถูกสังหารจนหมด คนที่เหลือบ้างก็ถูกจับบ้างก็หนีไป! แม้แต่ผู้นำพันธมิตรของเรา......ผู้นำพันธมิตร....."

"ผู้นำพันธมิตรของพวกคุณเป็นอย่างไร?"

คนข้างๆ เอ่ยถามอย่างร้อนรนใจ

"ผู้นำพันธมิตรก็ถูกจับตัวไปแล้วเช่นกัน!"

คนคนนั้นร้องไห้อย่างเจ็บปวดใจ

"ห๊ะ?"

ทุกๆ คนล้วนตกตะลึง

ผู้คนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ต่างฝ่ายต่างเห็นความหวาดกลัวในสายตากันและกัน!

นั้นคือผู้นำของกลุ่มผู้มีอำนาจ!

นั่นคือผู้นำของพันธมิตร!

คาดไม่ถึงเลยว่า....จะถูกจับตัวไปเช่นนี้!

มันน่าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง!

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้พันธมิตรใหญ่จะเสียหายไปไม่น้อย แต่อย่างน้อยๆ บรรดาผู้นำพันธมิตรก็ยังอยู่

"เช่นนั้น พวกคุณทราบถึงสถานการณ์ของพันธมิตรหุบเขาอูซานไหม? ทำไมถึงไม่เห็นคนของพันธมิตรหุบเขาอูซานเลยละ?"

มีคนตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงเอ่ยถามขึ้นมาทันที

คนคนนั้นร้องไห้ทันที : "พันธมิตรอูซานถูกสังหารอยู่ด้านนอกภูเขาแล้ว!"

"อะไรนะ?"