สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3027

คนที่อยู่รอบๆ ต่างมองหน้ากันไปมา บนใบหน้าถูกปกคลุมไปด้วยความกลัว

การแสดงออกของเหลยหูดูเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก

ยังไม่ทันขึ้นไปโจมตีบนเขา ก็สูญเสียพันธมิตรไปสองกฃุ่มแล้ว

ศักยภาพของตำหนักเทียนเสิน......ช่างแข็งอกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ

"ท่านเหลยหู่ พวกเรา.....พวกเรายังจะต้องโจมตีต่อไปไหม?"

"ในช่วงเวลาสั้นๆ แบบนี้ ตำหนักเทียนเสินก็ทำลายล้างไปสองพันธมิตรแล้ว ช่างแข็งแกร่งจริงๆ น่ากลัวเหลือเกิน!"

"ฉันเสนอว่าควรถอนทัพชั่วคราวก่อน ค่อยๆ ปรึกษาหารือกันให้ดี!"

"เห็นด้วยนะ!"

"ฉัน.....ฉันก็เห็นด้วยเช่นกัน....."

ผู้แข็งแกร่งรวมถึงบรรดาผู้นำพันธมิตรทั้งหมดต่างกล่าวออกมา

พวกเขาถูกทำให้ตกใจกลัว

เหลยหู่โมโหอย่างมาก : "สารเลว เวลานี้แล้ว จะถอยทัพได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าจะถอยทัพ พวกแกคิดว่าตำหนักเทียนเสินจะปล่อยะวกแกไปอย่างนั้นเหรอ? ในเมื่อทำไปแล้ว ก็อย่ามาเสียใจในภายหลังเลย! วันนี้ฆ่าเย่เหยียนไม่ได้ แกกับฉันก็อย่าหวังว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุขเลย!"

"ท่านเหลยหู่ เช่นนั้นคุณคิดว่าอย่างไรละ? จะอาศัยเพียงแค่พวกเราไปฆ่าเย่เหยียนเหรอ?" ผู้นำพันธมิตรคนหนึ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

"มีผู้นำหออย่างฉันอยู่ จะต้องกลัวอะไร?"

เหลนหู่กล่าวอย่างไม่พอใจ และตะโกนเสียงดัง : "ทุกคนตามฉันไปโจมตีม่านพลัง และให้กองทัพใหญ่ได้บุกเข้าไปยังภูเขาเทียนเสินอย่างรวดเร็ว วันนี้ฉันและพันธมิตรอีกหลายกลุ่ม หากไม่เหยียบภูเขาเทียนเสินให้ราบ ก็จะไม่ยอมเลิกรา!"

"จะไม่ยอมเลิกรา!"

"จะไม่ยอมเลิกรา!"

พันธมิตรจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ต่างตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน น้ำเสียงราวกับระลอกคลื่น

ทุกๆ คนเห็นเช่นนี้ จึฃทำได้เพียงกลืนคำแนะนำที่จะถอยทัพลงไปเท่านั้น

เหลยหู่มีความตั้งใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ นำยอดฝีมือลงจากเขาอีกครั้ง เพื่อไปโจมตีม่านพลัง

ปืนใหญ่สีทองระดมยิงใส่ม่านพลังอยู่ตลอด

ถึงแม้ว่าปืนใหญ่สีทองจะต้องรอให้เย็นลง และกลุ่มของเหลยหู่ก็โจมตีเข้าไป แต่ม่านพลังก็ยังไม่ถูกลดลงเลย

เหลยหู่คาดเดาว่า การเปิดปิดม่านพลังจะต้องอยู่ที่สันเขาอย่างแน่นอน ตอนนี้ตนเองจึงนำคนเหล่านี้ขึ้นไปบนเขา พวกเขาจึงไม่สามารถเปิดปิดม่านพลังได้ตามอำเภอใจอีกต่อไป

แต่เพื่อไม่ให้ทางหนีทีไล่ถูกตัดขาดไป เหลยหู่ยังคงโจมตีม่านพลังอย่างสุดกำลัง

ในที่สุด

ภายใต้ความพยายามอย่างพร้อมใจกันของผู้แข็งแกร่งจำนวนมาก

ตึง!

ม่านพลังก็ถูกโจมตีจนแตกสลายไปในที่สุด

ทุกคนดีใจอย่างมาก

เหลยหู่ชูดาบขึ้นสูง และชี้ไปที่ยอดเขา

"กวาดล้างโจรชั่วให้สิ้นซาก ปกป้องดินแดนแห่งความเงียบและความตาย! ฆ่ามัน!"

"ฆ่ามัน!"

บรรดาผู้คนต่างสมัครสมานสามัคคีกัน ราวกับกระแสน้ำไหลบ่ามุ่งไปสู่ยอดเขา

โดยรอบภูเขาเทียนเสินล้อมรอบไปด้วยกองกำลังพันธมิตรจำนวนมาก

สายตาของผู้คนร้อนผ่าว ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความละโมบ มองตำหนักที่สูงตระหง่านอยู่บนยอดเขา ราวกับเป็นสมบัติอันล้ำค่าอย่างหนึ่ง!

แต่เวลานี้ ได้มีเงาร่างจำนวนมากปรากฏขึ้นบนยอดเขา

นั่นคือยอดฝีมือของตำหนักเทียนเสิน

ทั้งหมด 700 กว่าคน ได้ยืนล้อมรอบยอดเขาอยู่

ทุกๆ คนในพันธมิตรเห็นเช่นนั้น ทั้งหมดต่างพากันหัวเราะออกมา

"ความแข็งแกร่งเกรียงไกรของตำหนักเทียนเสินได้เสื่อมโทรมลงแล้วเหรอ? ทำไมคนถึงน้อยเช่นนี้ละ?"

"พันคนก็มีไม่ถึง จะต้านทานคนหล่ยหมื่นคนของเราได้ยังไง?"

"หึๆ ทุกท่าน สถานการณ์ได้ถูกกำหนดแล้ว!"

ผู้คนต่างเร่งรีบ บุกโจมตีไปที่ยอดเขา

แต่ในเวลานี้ บนยอดเขาก็ปรากฏเงาร่างดำมืดขึ้นมาสี่กลุ่ม

ทันใดนั้นพละกำลังจำนวนมากก็ระเบิดขึ้นรอบๆ ภูเขาเทียนเสิน

ทุกคนรีบหันกลับไปมองทันที

พวกเขาพบว่ารอบนอกภูเขาได้ปรากฏกำแพงหลากสีขึ้นมา และโอบล้อมภูเขาเทียนเสินเอาไว้อย่างหนาแน่นราวกับห่อเกี๊ยว

"แย่แล้ว!"

มีคนร้องขึ้นมาอย่างตื่นตกใจ และยกดาบฟันไปที่กำแพงนั้น

แต่ทว่าเมื่อคมดาบสัมผัสกับกำแพง คาดไม่ถึงว่าจะแตกหักในทันที!

คนทั้งหมดล้วนหวาดผวาอย่างสุดขีด!

"กำแพงนี้......แข็งแกร่งกว่ากำแพงก่อนหน้านี้!"

"ซวยแล้ว พวกเรา.....ติดกับดักแล้ว!"

ผู้คนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

สีหน้าของเหลยหู่ดูย่ำแย่อย่างมาก

เขาเพิ่งจะเข้าใจ กำแพงนั้นก่อนหน้านี้เป็นเพียงการบดบังสายตาเท่านั้น กระทั่งพวกเขาบุกโจมตีคนของตำหนักเทียนเสินไปถึงบริเวณสันเขา ก็เพียงแค่ยอมถอยเพื่อเอาชนะเท่านั้น จึงจงใจล่าถอยกลับไปบนภูเขา

จุดประสงค์ของเขา ก็คือต้องการล่อลวงให้พวกเขาขึ้นเขาไป.....

"ถอยไม่ได้แล้ว!"

เหลยหู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

จะโจมตีกำแพงและล่าถอยนั้นเป็นไปไม่ได้แล้ว ไม่สามารถหันหลังให้กับศัตรูได้

ถึงตอนนี้แล้ว ทำได้เพียงทุ่มสุดตัวเท่านั้น

"ฆ่ามัน!"

เหลยหู่คำรามออกมา นำหน้าคนของหอเหลยเจ๋อเทียน พุกเข้าไปที่ยอดเขา

ทุกๆ คนเห็นเช่นนั้น ก็ไม่ลังเลใจ ตามเข้าไปโจมตีสังหารเช่นกัน

สงครามในตำหนักเทียนเสิน กำลังปะทุขึ้นมา