สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 304

“พอได้แล้ว การแข่งประเมินยากำลังจะเริ่ม ทุกคนรีบไปเตรียมตัวเถอะ! แล้วอย่าก่อเรื่องอีก ถ้ายังเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นี่ ทุกคนที่นี่เตรียมตัวรับบทลงโทษได้เลย!” อาจารย์หวงพูดจบหันหลังเดินออกจากห้องไป

หลังจากที่เธอเดินจากไป ทุกคนถือว่าสามารถถอนหายใจอย่างโล่งอก

หลัวฟู่หรงก็เหมือกัน

แต่ภายในใจของพวกเขายังคงรู้สึกโกรธมาก แต่ละคนจ้องมองมาทางหลินหยางด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“โม่เสี่ยวหวู่คนนี้ ดูเหมือนเขาไม่อยากอยู่บ้านโอสถฉีของเราแล้ว!”

“พี่หลัว หาเวลาเล่นกับหมอนี่อีกสักหน่อยเถอะ”

คนทั้งกลุ่มพูดเสียงเบา

“ของมันแน่อยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะซ่อนไพ่ตายแบบนี้เอาไว้ ฮึ่ม วันนี้ถือว่าแผนล้มเหลว! แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็ยังมีโอกาสอีกเยอะแยะ ยิ่งไปกว่านั้นผมได้ยินมาว่าคนคนนั้นก็จะลงมือท่านโม่คนนี้ด้วยเหมือนกัน พวกเรารอดูไปก่อนก็พอ” หลัวฟู่หรงพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“คนคนนั้น? พี่หลัว คนคนนั้นคือคือไหน?” ผู้คนที่อยู่โดยรอบรู้สึกอึ้ง

“ฮึ่ม ยังจะคนไหนได้อีก? คนที่มายุ่งกับซีโหรนเซียนมีคนไหนบ้างที่พบกับจุดจบที่ดี?” หลัวฟู่หรงยิ้มอย่างเย็นชาแล้ว

ผู้คนที่อยู่โดยรอบได้ยินแล้วถึงกับตัวสั่น

“พี่หลัว เขา…เขาไปยุ่งกับรุ่นพี่ซีโหรนเซียนจริงเหรอ?” มีผู้ชายคนหนึ่งพูดพร้อมกับมองหลัวฟู่หรงด้วยความรู้สึกอึ้ง

ทุกคนคิดว่ามันเป็นเพียงข้ออ้างของหลัวฟู่หรงเท่านั้น

“ผมจะโกหกไปทำไม? ตอนนี้มีคนรอคิดบัญชีกับโม่เสี่ยวหวู่เยอะมาก ถึงผมไม่ทำอะไรเขาก็ต้องมีคนอื่นลงมือแทน” หลัวฟู่หรงยิ้มและพูด

ทุกคนที่ได้ยิน หรี่ตาลงแล้วหัวเราะ

“ดูเหมือนละครสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!”

มีสายตาไม่น้อยที่กำลังจ้องมองมาทางหลินหยาง แต่ละคนล้วนแต่ใช้สายตาที่เห็นใจมองหลินหยาง

หลินหยางขมวดคิ้วไม่ได้พูดอะไร เขาเดินออกจากห้องผู้คัดเลือกภายใต้สายตาของทุกคน ตรงไปห้องพักผ่อนที่เฉียนโม่อยู่

“มันยังไงกันแน่? น้องชายของคุณไม่เป็นที่ยอมรับมากในบ้านโอสถฉีเหรอ?” หลินหยางถาม

“ต้องขออภัยคุณหลิน เมื่อกี้ฉันเพิ่งโทรศัพท์หาน้องชาย ดูเหมือน…ช่วงนี้เขาจะทำเรื่องที่แย่มากเอาไว้” เฉียนโม่ส่ายหัว บนใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์ของการขอโทษ

“เรื่องที่แย่มาก? เรื่องอะไร?” หลินหยางถาม

“เรื่องนี้ต้องย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน โม่เสี่ยวหวู่น้องชายของผมเป็นเด็กหนุ่มที่ยังไม่บรรลุนิติภาววะ ส่วนซีโหรนเซียนเป็นอันดับหกของสิบอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่ของบ้านโอสถฉี ผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามและมีความสามารถแบบนี้ เรียกได้ว่าเป็นเทพธิดาในดวงใจของใครหลายคน แน่นอนเสี่ยวหวู่ก็เป็นหนึ่งในนั้น เขารู้สึกดีต่อซีโหรนเซียน ในเมื่อสามวันก่อน ที่บ้านโอสถฉีกิจกรรมเก็บยาสมุนไพร เสี่ยวหวู่และซีโหรนเซียนถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มเดียวกัน คุณไม่รู้หรอกตอนนั้นเขาดีใจมากแค่ไหน แต่แล้ว…ความผิดพลาดมันก็เกิดจากตรงนี้แหละ! เทพธิดาในดวงใจอยู่เพียงแค่เอื้อม เสี่ยวหวู่ทนไม่ไหวจึงกระโดดเข้าไปกอดซีโหรนเซียนหนึ่งที ใครจะไปคิดว่าซีโหรนเซียนมีปฏิกิริยาต่อต้านที่ค่อนข้างรุนแรง เธอไม่เพียงแต่ตบหน้าของเสี่ยวหวู่อย่างแรง ยิ่งไปกว่านั้นยังจะฟ้องเขาข้อหาพยายามข่มขืน”

“แต่สุดท้ายซีโหรนเซียนก็ระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ อย่างไงก็ตามเธอไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายมากเกินไป ไม่อย่างนั้นเสี่ยวหวู่จะโดนไล่ออก และชื่อเสียงของเธอก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย แต่ใครจะไปคิด สุดท้ายเรื่องนี้ก็รั่วไหลออกไป…เห้อ…เสี่ยวหวู่ในตอนนี้ คงมีแต่คนอยากกระทืบเขา…”

พูดถึงตรงนี้ เฉียนโม่ทำหน้าช่วยไม่ได้และขอโทษ

“ถ้าเป็นแบบนั้น วันนี้ไม่มีทางได้อยู่อย่างสงบแน่นอนใช่หรือเปล่า?” หลินหยางขมวดคิ้ว

“คุณหลิน เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นฉันต้องขอโทษด้วย แต่พวกเราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว” เฉียนโม่ยักไหล่ “ถ้าไม่ไหวจริงๆ คุณจะไปจากบ้านโอสถฉีก็ได้ แบบนี้จะได้ไม่ต้องมีปัญหา”

หลินหยางจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งแวบหนึ่ง หลังจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “ผมมาที่นี่เพื่อดอกเหอหลิง หลังจากที่ได้ดอกเหอหลิงผมก็จะไปเอง ส่วนเรื่องอื่นผมก็จะไม่ยุ่ง และผมก็จะไม่ยอมเป็นแพะรับบาปเรื่องแบบนี้”

พูดจบ หลินหยางหันหลังแล้วเดินจากไป

เฉียนโม่มองเขาเดินจากไป บนใบหน้าปรากฏให้เห็นรอยยิ้มจางๆ

หลังจากที่หลินหยางจากไป เฉียนโม่หยิบโทรศัพท์ออกมาโทร

“เฉียนโม่ หลัวฟู่หรงหาเรื่องเขาหรือยัง?”

“เรียบร้อย แต่หมอนี่ก็พอมีฝีมืออยู่เหมือนกัน ถึงขั้นสามารถรับมือกับหลัวฟู่หรง”

“จริงเหรอ…เหอะหเหอะ ก็แค่หลัวฟู่หรงคนเดียวยังไม่พอ สถานะของโม่เสี่ยวหวู่สร้างความไม่พอใจให้กับซีโหรนเซียน ส่วนเบื้องหลังของซีโหรนเซียนคือผู้ชายคนนั้น คนทั้วทั้งบ้านโอสถฉีต่างก็รู้ เห้อ หวังว่าจะได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย อยากรู้เหมือนกันว่าประธานหลินคนนั้นจะแสดงอะไรที่น่าตกใจแบบไหนออกมา!”

“เป้าหมายของฉันคือรอประธานหลินเสียเปรียบในบ้านโอสถฉีแล้วค่อยลงมือชิงเลือกวิญญาณลั่วหลิงทั้งสิบห้าหยด ฉันไม่ได้มาเพื่อล้อเล่นกับคุณ แต่ฉันจะถ่ายภาพบางส่วนเก็บไว้ให้คุณดูก็แล้วกัน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นต้องขอบคุณมาก!”

หลินหยางไม่ได้ไปอยู่ที่ห้องผู้คัดเลือก

อย่างไรก็ตามมีสายตานับร้อยคู่คอยจับจ้อง มันทำให้เขารู้สึกอึดอัด

เขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้ที่โถงทางเดิน หลับตาลงพักผ่อน รอการเริ่มต้นของการแข่งประเมินยาอย่างสงบ