สายตาของเธอสั่นไหว หลังจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “มาถึงขั้นนี้แล้วคุณยังจะทำให้ฉันเสียเวลาอีกเหรอ? การแข่งประเมินยากำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ฉันไม่มีเวลามาฟังคุณพูดไร้สาระ!” พูดจบ อาจารย์หวงหันหลังคิดจะเดินจากไป
ถ้าหากเธอเดินจากไป แสดงว่าทุกอย่างถูกตัดสินเรียบร้อยแล้ว
เห็นได้ชัดว่าเธอยืนอยู่ฝั่งของหลัวฟู่หรงและไม่คิดจะปล่อยให้หลินหยางมีโอกาสโต้แย้ง
แต่หลินหยางไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนก
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “อาจารย์หวง คุณจะลงโทษผมโดยไม่มีการแยกแยะผิดถูก สำหรับผมมันไม่เป็นไร แต่สำหรับนักเรียนพวกนี้จะคิดยังไง? ที่นี่มีดวงตานับร้อยคู่กำลังจ้องมอง ถึงแม้วันนี้พวกเขาจะไม่ยืนอยู่ข้างผม แต่ในวันข้างหน้าถ้าหากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปจนทุกคนรู้เรื่องนี้ คุณกล้าพูดกับคนอื่นหรือเปล่าว่าคุณตัดสินเรื่องในวันนี้อย่างเป็นธรรม? เกรงว่า…ชื่อเสียงของคุณคงต้องย่อยยับ”
หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีหน้าของอาจารย์หวงเปลี่ยนไปทันที
“อาจารย์ คุณอย่าไปฟังเขาพูดไร้สาระ วันนี้คุณตัดสินทุกอย่างอย่างเป็นธรรม พวกเราทุกคนก็เห็น” หลัวฟู่หรงรีบพูด
“คุณมีหลักฐานอะไร เอาออกมาให้ทุกคนดูเถอะ” อาจารย์หวงมองข้ามคำพูดของหลัวฟู่หรง
“อาจารย์…” หลัวฟู่หรงเริ่มรู้สึกร้อนรนแล้ว
แต่ไม่มีประโยชน์
อาจารย์หวงให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของตัวเอง และเธอก็เข้าใจเมื่อไหร่ที่เดินจากไป มันจะทำให้ทุกคนสงสัยในตัวของเธอ
ดังนั้นเธอจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อ
หลินหยางก็ไม่เกรงใจ เขายื่นมือออกไปล้วงกระเป๋ากางเกงของตัวเอง หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาหนึ่งเครื่องแกว่งไปมาต่อหน้าทุกคน
“โทรศัพท์?”
ทุกคนไม่เข้าใจ
“อันที่จริงก่อนที่หลัวฟู่หรงคิดจะเล่นงานผม ผมได้ใช้โทรศัพท์แอบถ่ายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว! หลัวฟู่หรง อาจารย์หวง ในโทรศัพท์ของผมมีภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทั้งหมด ตั้งแต่เริ่มจนจบ ผมไม่เคยสัมผัสโดนตัวของพวกหลิวเฉียวเลยแม้แต่นิดเดียว ในทางกลับกันพวกหลิวเฉียวต่างหากที่คิดจะทำร้ายผม! ผมถึงจะเป็นผู้เคราะห์ร้ายตัวจริง!” หลินหยางพูดอย่างชอบธรรม
“อะไรนะ?”
ทุกคนตกตะลึง
คำพูดของหลินหยางทำให้ทุกคนตกใจมาก
“หลัวฟู่หรง คุณบอกว่าบาดแผลบนร่างกายของพวกหลิวเฉียวเกิดขึ้นเมื่อสิบนาทีก่อนใช่หรือเปล่า? พอดีในตอนที่คุณทำการพิสูจน์ผมก็ถ่ายเก็บเอาไว้ด้วย เมื่อรวมกับคลิปวีดีโอตอนนี้ สามารถคำนวณเวลาออกมาได้อย่างแม่นยำ และดูจากคลิปวีดีโอตอนนี้ เมื่อสิบนาทีก่อนไม่เคยมีใครแตะต้องพวกหลิวเฉียว ดังนั้นสามารถพิสูจน์ได้อย่างง่ายดายว่าพวกคุณกำลังพูดโกหก! หลัวฟู่หรง คุณกำลังพูดโกหก!” หลินหยางพูด
สีหน้าของหลัวฟู่หรงซีดขาวจนถึงขีดสุด
หลิวเฉียวและคนอื่นก็สะดุ้งตกใจ
ผู้คนที่อยู่โดยรอบเดือดพล่านขึ้นมาทันที
ไม่มีใครเคยคิดว่าโม่เสี่ยวหวู่คนนี้จะทำแบบนี้ เขาชิงลงมือแอบถ่ายภาพเหตุการณ์ทั้งหมดเอาไว้ก่อน แล้วเขาถ่ายได้ยังไง?
ทุกคนเบิกตากว้าง คิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะมีไพ่ตายแบบนี้ซ่อนอยู่
“โกหก! คุณกำลังพูดจาเหลวไหล ไร้สาระทั้งนั้น! คุณบอกว่าคุณถ่ายวีดีโอ ทำไมพวกเราถึงไม่เห็นคุณถ่าย? ถ้าหากเป็นเรื่องจริง งั้นก็ช่วยเปิดให้ทุกคนดูหน่อย!” หลัวฟู่หรงกัดฟันแน่นตะโกนเสียงดัง
“จะให้เปิดจริงเหรอ?”
หลินหยางถือโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “ถ้าหากเปิด หลัวฟู่หรง ชื่อเสียงของคุณต้องย่อยยับแน่นอน!”
“ผมไม่กลัว!”
ดวงตาทั้งคู่ของหลัวฟู่หรงแดงก่ำ
เขาไม่เชื่อว่าหลินหยางจะสามารถถ่ายคลิปวีดีโอภายใต้สถานการณ์แบบนั้นได้! เกรงว่าถึงจะถ่ายได้จริง มันก็ไม่มีทางชัดเจนอย่างแน่นอน ไม่เพียงพอที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์อะไร
ฮึ่ม คนคนนี้ต้องกำลังขู่ฉันแน่นอน!
คิดว่าฉันจะกลัวแกเหรอ? ฉันว่าแกไม่มีคลิปวีดีโอ! ต้องไม่มี!
หลัวฟู่หรงเบิกตากว้างมองหลินหยาง พยายามพูดปลอบใจตัวเองไม่หยุด
“มันก็จริง ในเมื่อคุณไม่กลัว งั้นผมเปิดคลิปวีดีโอให้ทุกคนดูก็สิ้นเรื่อง ยังไงเรื่องนี้มันก็เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของผม ผมต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของผมถึงจะถูก! ทุกท่าน หลังจากที่ดูคลิปวีดีโอจบแล้ว หวังว่าพวกคุณจะเป็นพยานรายงานเรื่องนี้ จะปล่อยให้คนต่ำช้าอย่างหลัวฟู่หรงอยู่ในบ้านโอโสถฉีต่อไม่ได้ คนแบบนี้ มีแต่จะทำลายชื่อเสียงและผลประโยชน์ของบ้านโอโสถฉี”
หลินหยางพูดอย่างมีความชอบธรรม หลังพูดจบ เขาชูโทรศัพท์ขึ้นสูง ในขณะเดียวกันก็กดปุ่มบนหน้าจอ
ผ่านไปสักพัก บนหน้าจอโทรศัพท์แสดงไฟล์คลิปวีดีโอ
“ผมจะเปิดแล้วนะ!”
หลินหยางยื่นมือออกไปเตรียมกดปุ่มเล่นโดยขยับเข้าใกล้ทีละนิด
สายตาของทุกคนจ้องมองไฟล์คลิปไม่กระพริบตา
ตอนนี้แม้แต่เฉียนโม่ก็กลั้นหายใจมองหน้าจอโทรศัพท์ไม่กระพริบตา
หลินหยางยื่นมือเข้าไปใกล้ทีละนิดโดยไม่รีบร้อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...