สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3042

เย่เหยียนค่อยๆลุกขึ้น

แต่เเขนทั้งหกของเขานนั้นกลับพิการไปแล้ว

แขนทั้งหกมีรอยเเตกเหมือนใยเเมงมุม พอลุกขึ้นได้ เนื้อเเขนของเขานั้นราวกระจกที่ร้าวพร้อมร่วงลงบนพื้น

เนื่องจากร่างกายของเขาถูกรบกวนโดยพลังจิต เยี่เหยียนจึงไม่สามารถฟื้นฟูตัวเองได้

เขาเงียบเเละมองไปที่หลินหยาง พร้อมกับรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า

หลินหยางยกดาบขึ้นมาเเละพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า “ถ้าหากว่าเป็นเเบบนี้ คุณหักดาบเทียนเชิงไปแล้ว แล้วจะชนะได้ยังไง?”

“ฉันไม่ชนะเเต่ก็ไม่ได้เเพ้ พวกเราก้เสมอกัน!”

เย่เหยียนหัวเราะและพูด

“เสมองั้นเหรอ? คุณคิดว่าจะหนีพ้นงั้นเหรอ?”

หลินหยางพูดพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ

“หนี? คุณคิดว่ายังต้องหนีอีกเหรอ? คุณก็น่าจะรู้นะว่าที่นี่คือที่ไหน? ที่นี่คือภูเขาเทียนเสินของฉันนะ ตำหนักเทียนเสิน ที่นี่คือที่ของฉัน ถ้าหากว่าฉันจะไปล่ะก็ ใครจะห้ามได้?”

เย่เหยียนพูดเสียงเรียบนิ่ง สีหน้าไร้ซึ่งความตื่นตระหนก

“ฉันห้ามคุณได้!”

เสียงตะโกนดังขึ้น

แล้วมองไปที่เฮ่าเทียน เหลยหู่และพันธมิตรที่ทรงพลังจำนวนนับไม่ถ้วนที่กำลังรีบวิ่งไปที่หน้าผาราวกับกระแสน้ำ เพียงชั่วพริบตา หน้าผาก็เต็มไปกลุ่มคนที่หนาเเน่นเเละไม่สามารถเเทรกผ่านได้

ทุกคนจ้องมองไปที่เย่เหยียนด้วยสีหน้าเเละเเววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“ตายซะเถอะ! เย่เหยียน!”

“เย่เหยียน! วันนี้เเกหมดหนทางที่จะหนีเเล้ว!”

“วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเเก!”

“ยอมมอบตัวเเล้วให้จับซะดีๆเถอะ!”

เฮ่าเทียนตะโกนเสียงดังกังวาน

“เย่เหยียน! เเกบำเพ็ญญาณมาเพื่อกลายเป็นสิ่งที่โหดร้าย เลวทรามต่ำช้าโดยที่ไม่มีอะไรมาเทียบได้! แกนี่มันสมควรตาย!”

“เย่เหยียน! แกฆ่าเเม่ฉัน เเล้วยังจับพ่อของฉันไปไว้ที่ตำหนักเทียนเสินแล้วยังกลั่นให้พวกท่านทั้งสองกลายเป็นน้ำอมฤทธิ์! ฉันเกลียดจนแทบอยากจะกินเนื้อของเเก ดื่มเลือดของเเก!”

“เย่เหยียน! ฉันจะเฆี่ยนเเกพันๆครั้ง! คนอย่างเเก เเม้ตายฉันก็จะไม่ปล่อยเอาไว้!”

“ขยะของดินแดนแห่งความเงียบและความตาย!”

“ทำไมดินแดนแห่งความเงียบและความตายของพวกเราถึงได้มีไอ้คนบัดซบเเบบนี้ได้?”

“แกมันสมควรตาย!”

ทุกคนต่างรุมต่อว่าด่าทอและสาปแช่ง นำเสียงที่เปล่งออกมาเต็มไปด้วยความเกลียดชังเเละโกรธเเค้น พวกเขาพร้อมที่จะเข้าไปฉีกร่างของเย่เหยียนให้กล่ยเป็นชิ้นๆ

แต่เย่เหยียนนั้นกลับไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยเเม้เเต่น้อย เขาหัวเราะเเละเเสยะยิ้มออกมา

พร้อมกับเสียงหัวเราะที่เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

ครู่หนึ่งคำด่าทอเเละคำสาปรอบตัวเขาก็เงียบลง และดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย

“นี่เเกหัวเราะอะไร?”

เทียนเฮ่าพูดเสียงนิ่ง

“ฉันก็หัวเราะพวกเเกน่ะสิ นี่พวกเเกยังกล้ามาหาฉันเเละมากล่าวโทษฉันถึงที่นี่เลยงั้นเหรอ?”

เย่เหยียนส่ายหัวเบาๆ สีหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความตลกขบขัน

“ทำไมฉัรจะกล่าวโทษกับเเกไม่ได้? แกจับน้องสาวของฉันไปแล้วยังกลั่นน้องสาวฉัน นี่แกคิดว่าเเกยังไม่สมควรตายอย่างนั้นเหรอ? ”

ชายคนหนึ่งก้าวเท้าออกมาด้านหน้าเเละขบฟันกรามเเน่นพร้อมกับพูดเสียงลอดไรฟัน

“น้องสาวของนายคนไหนเหรอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน