สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3048

การกลับไปเมืองเจียงเฉินก็เป็นเรื่องของอีกสองสามวัน

ถึงแม้ว่าหลินหยางจะกระตือรือร้นที่จะกลับเมืองเจียงเฉิน แต่ก็ยังมีเรื่องอีกมากมายให้ต้องจัดการ

สำนักงานใหญ่ของพันธมิตรชิงเซวียนได้จัดตั้งเป็นการชั่วคราวที่หนานหลี่เฉิง

ถึงแม้ว่าพันธมิตรชิงเซวียนจะได้รับการตั้งชื่อตามสำนักชิงเซวียน แต่สำนักชิงเซวียนในตอนนี้นั้นยากจนเป็นอย่างยิ่ง และไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกแต่อย่างใด ซึ่งไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการก่อตั้งพันธมิตรโดยสิ้นเชิง

แต่หลังจากที่พันธมิตรเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง สำนักเซียงหยุนก็มาเข้าร่วมเป็นพันธมิตร

ก่อนหน้านี้สำนักเซียงหยุนเคยติดตามสำนักเฉียนคุนเทียนตี้ แต่เพราะสำนักเฉียนคุนเทียนตี้ไม่สามารถนำกำลังเข้าร่วมยุทธการโจมตีตำหนักเทียนเสินได้ ด้วยเหตุนี้จึงพลาดโอกาสไป

และที่พลาดไปอีกก็คือตระกูลตู๋กู แต่ตระกูลตู๋กูไม่ได้มีความคิดที่จะเข้าร่วมเป็นพันธมิตรอยู่แล้ว

หลังจากการต่อสู้กับตำหนักเทียนเสินจบสิ้นลง พันธมิตรส่วนใหญ่ของดินแดนแห่งความเงียบและความตายก็ล้มเลิกกันไปเอง

มีเพียงพันธมิตรชิงเซวียนที่ยังคงอยู่ต่อไป

สาเหตุที่ผู้นำพันธมิตรเหล่านี้เต็มใจที่จะโจมตีตำหนักเทียนเสิน ล้วนทำไปเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ทั้งสิ้น ใครจะเต็มใจที่จะไปเป็นน้องของคนอื่น?

แต่ตามการคงอยู่ของพันธมิตรชิงเซวียน ตระกูลที่มาเข้าร่วมพันธมิตรจึงมีไม่น้อย

ในตอนนี้นอกจากหนานหลี่เฉิงกับวิหารหยุนเซียวซานแล้ว ก็ยังมีหุบเขาอูซาน สำนักเซียงหยุน สำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ ตระกูลอวี่และอื่นๆ นอกจากนี้ประชาชนคนธรรมดาหลายแสนคนยังคงรักษาสถานะของตนในฐานะสมาชิกของพันธมิตรด้วย

แม้แต่หยูซานสุ่ยกับหวางอี้เซิงก็มีสถานะเป็นสมาชิกของพันธมิตร ในตำแหน่งผู้อาวุโส

สถานการณ์ของพันธมิตรชิงเซวียน ได้มาถึงมาตรฐานของตระกูลเจ้าแห่งสำนักแล้ว

หลังจากที่หลินหยางได้กำหนดกฎเกณฑ์ของพันธมิตรแล้ว ก็ได้มอบหมายหน้าที่ให้กับสมาชิกพันธมิตร

นั่นก็คือการเก็บรวบรวมวัตถุดิบสมุนไพรให้กับเขา

ไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบสมุนไพรในระดับขั้นไหน หลินหยางล้วนต้องการทั้งสิ้น

สถานที่ของดินแดนแห่งความเงียบและความตาย ที่นี่เหมาะสมที่จะปลูกพืชสมุนไพรเป็นอย่างยิ่ง มีพืชสมุนไพรจำนวนมากที่ไม่สามารถเติบโตได้ในแดนมังกร อีกทั้งยังมีบางสายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว

สิ่งเหล่านี้สามารถเห็นได้ทุกที่ของดินแดนแห่งความเงียบและความตาย แต่สำหรับหลินหยางแล้ว ล้วนเป็นสิ่งที่ล้ำค่า

ด้วยเหตุนี้เขาจึงขอให้พันธมิตรชิงเซวียนนำสมุนไพรจำนวนหนึ่งไปที่เมืองเจียงเฉินทุกสัปดาห์ และเขาก็ยังส่งทีมก่อสร้างไปยังหยางหัว เพื่อสร้างสำนักงานใหญ่พันธมิตรแห่งใหม่ในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย

พอถึงเวลาที่หลินหยางพาหยูซานสุ่ยและหวางอี้เซิงกลับเมืองเจียงเฉิน ก็ผ่านไปห้าวันแล้ว

"อ้าว? คุณหลิน กลับมาแล้วเหรอครับ? ช่วงนี้คุณไปอยู่ที่ไหนมาเหรอ? ถึงไม่เห็นเงาของคุณเลย!"

เพียงแค่เดินเข้าสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ก็มีเสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้นมา

หลินหยางมองไปตามเสียง แต่ก็เห็นเพียงชายรูปร่างอ้วนท้วนเกือบหนึ่งร้อยกิโลกรัมกำลังทักทายเขาอยู่

"คุณเป็นใคร?'

หลินหยางเต็มไปด้วยความงุนงง

ชายอ้วนตกตะลึง แล้วรีบกล่าวว่า: "คุณหลิน ทำไมกระทั่งฉันคุณก็ไม่รู้จักเหรอ? ฉันคือโจวสืออวิ้นไง!"

"อะไรนะ?"

หลินหยางตกใจจนหน้าถอดสี แล้วพิจารณาชายอ้วนอีกครั้งหนึ่ง และกล่าวอย่างงุนงงว่า: "คุณ....คุณคือโจวสืออวิ้นจริงๆ เหรอ? เป็นไปไม่ได้! โจวสืออวิ้นอ้วนแบบคุณซะที่ไหน?"

"เอ่อ....เอ่อคือ...."

โจวสืออวิ้นค่อนข้างอาย เกาศีรษะแล้วกล่าวว่า: "ช่วงนี้ทานค่อนข้างเยอะ เลยอ้วนไปหน่อย"

"นี่คือคุณนิดหน่อยเหรอ?"

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอก ถึงเวลาฉันก็จะขอยาลดน้ำหนักกับราชามังกรของพวกเรา รับรองได้เลยว่าจะต้องลดน้ำหนักได้ภายในครึ่งเดือน!"

โจวสืออวิ้นหัวเราะเสียงดัง อย่างไม่สนใจแม้แต่น้อย

หลินหยางจึงเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง

ก่อนที่เขาจะไป เคยบอกอี้ฉีหลินและคนอื่นๆ เอาไว้ว่า มีอาหารบำรุงสุขภาพให้โจวสืออวิ้นและคนอื่นๆ อย่างไม่จำกัด

เกรงว่าโจวสืออวิ้นคงจะติดการกิน ในช่วงเวลาที่ดื่มกินมากเกินไปนี้ จึงทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นสูงมาก

"ถึงแม้ว่าอาหารบำรุงสุขภาพจะมีประโยชน์มาก แต่หากกินมากเกินไปก็ไม่มีผลดี ดังนั้นจึงควบคุมปริมาณให้พอเหมาะจะดีกว่า"

หลินหยางกล่าว

"ใช่....ใช่...ถูกต้องเลยครับ คุณหลิน อีกสามวันจะเป็นวันเกิดของแม่ของฉัน ฉันวางแผนที่จะกลับไปตำหนักมังกรม่วงเพื่อฉลองวันเกิดแม่ของฉัน ไม่ทราบว่าคุณหลินสนใจที่จะไปด้วยไหมครับ?"

โจวสืออวิ้นยิ้มแล้วกล่าว

"ฉันยุ่งมากเลย"

หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ

เพียงโจวสืออวิ้นได้ฟัง ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง

"เฮ้อ น่าเสียดายจริงๆ เลย แม่ตั้งใจจัดนิทรรศการชมดอกไม้ เดิมทีคิดว่าคุณหลินจะให้ความสนใจ....."

"นิทรรศการชมดอกไม้?"

"ใช่ครับ เป็นพวกดอกไม้และพืชแปลกๆ ที่แม่ของฉันเก็บสะสมมานานหลายปี และตั้งใจจะเอาออกมาให้ทุกคนได้ชื่นชม" โจวสืออวิ้นกล่าว

เพียงหลินหยางได้ฟัง ก็ใจเต้น จู่ๆ ก็นึกถึงอะไรได้ จึงเอ่ยปากกล่าวถามว่า: "มีดอกกระดูกมังกรไหม?"

"อะไรคือดอกกระดูกมังกรเหรอครับ?"

โจวสืออวิ้นมีสีหน้างุนงง

"ก็คือดอกไม้ที่มีกลีบสีขาวเงิน ลวดลายของดอกคล้ายกับกระดูก มีรากสีเทามีขอบสีดำ...."

หลินหยางสามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน

โจวสืออวิ้นจึงยิ้มแล้วเอ่ยปากทันทีว่า

"ดอกนั้นไม่ได้เรียกว่าดอกกระดูกมังกรไม่ใช่เหรอ? ดอกนั้นต้องเรียกว่าดอกหัวใจสีเงินถึงจะถูก!"

เขากล่าวอย่างเต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า: "สิ่งนี้มีอยู่ในห้องของแม่ฉันกระถางหนึ่ง!"

ชื่อเรียกแตกต่างกันไปในแต่ละสถานที่ หลินหยางก็รู้ดี

แต่ถ้าหากสิ่งที่ตนเองอธิบายโจวสืออวิ้นสามารถเข้าใจได้ เช่นนั้นดอกที่เรียกว่าดอกหัวใจสีเงินนี้ ก็จะต้องเป็นดอกกระดูกมังกรที่เขาพูดอย่างแน่นอน!

"ของสิ่งนี้ ฉันกำลังต้องการอยู่พอดี เมื่อเป็นเช่นนี้ละก็ งานนิทรรศการชมดอกไม้นี้ ฉันก็สามารถไปชมงานนี้ได้!"

หลินหยางเอ่ยปาก

โจวสืออวิ้นได้ยินเช่นนี้ ก็ดีอกดีใจขึ้นมาทันที: "ฉันคิดว่าแม่ของฉันจะต้องยินดีต้อนรับการมาถึงของคุณหลินอย่างแน่นอนครับ!"

"เอ่อ....เกรงว่าคงจะไม่แน่นะสิ.....ฉันคิดว่าทางที่ดีคุณแจ้งกับแม่ของคุณล่วงหน้าสักหน่อยดีกว่า ถ้าหากว่าเธอไม่ต้อนรับ ฉันก็จะไม่ดึงดัน!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน