สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3049

ตำหนักพญามังกรมีกฎเกณฑ์ของตำหนักพญามังกร ประการแรก ก็คือพยายามอย่าไปยั่วยุแดนมังกร

ถึงแม้ว่าตำหนักพญามังกรจะตั้งอยู่นอกดินแดน และไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายของประเทศใด แต่แดนมังกรมีอำนาจพลังที่แฝงอยู่มากเกินไป ผู้แข็งแกร่งจึงปรากฏตัวออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าหากไม่ถูกบีบบังคับให้ไม่มีทางเลือก ตำหนักพญามังกรก็คงไม่ริเริ่มที่จะขัดแย้งกับทางการของแดนมังกรอย่างแน่นอน

แน่นอนว่า นอกเสียจากมีสาเหตุอื่น

ได้ยินว่าเป็นราชามังกรแห่งตำหนักพญามังกร ดูเหมือนว่าจะเป็นคนของแดนมังกร

เพราะถ้าหากเป็นกองกำลังอื่น โจวสืออวิ้นก็คงจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น และคงจะลงมือไปนานแล้ว ไม่เช่นนั้นหากเรื่องนี้รายงานกลับไปที่ตำหนักพญามังกร ตำหนักมังกรม่วงของเขาจะเงยหน้าทำตัวอย่างไรในอนาคต?

แต่อีกฝ่ายเป็นคุณชายไท่จื่อแห่งเมืองหลวง ว่ากันว่ามีภูมิหลังที่ซับซ้อน มีพลังอันมหาศาล และไม่เกี่ยวข้องอะไรกับทางการ

เช่นนั้นโจวสืออวิ้นจึงลำบากใจ

เขาไม่รู้ว่าภูมิหลังของคุณชายไท่จื่อคนนี้คืออะไร ถ้าหากนำปัญหามาให้ตำหนักพญามังกร เขาจะไม่กลายเป็นนักโทษเหรอ?

พอได้รู้ความกังวลของโจวสืออวิ้น หลินหยางก็พยักหน้า แล้วกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า: "พาฉันไปเถอะ! ฉันจะไปจัดการกับเรื่องนี้เอง!"

"ครับ!"

โจวสืออวิ้นพยักหน้า และขับรถไปทางคลับเฮาส์หอไข่มุกที่อยู่ในกลางเมืองเจียงเฉินทันที

คลับเฮาส์หอไข่มุกเป็นสโมสรระดับไฮเอนด์ที่สร้างขึ้นใหม่ในเมืองเจียงเฉิน สำนักงานใหญ่ของสโมสรตั้งอยู่บนชั้น110ของอาคารนี้ ซึ่งตั้งสูงตระหง่านอยู่ในก้อนเมฆ เมื่อยืนอยู่ที่หน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานของคลับเฮาส์ ก็จะสามารถมองเห็นทิวทัศน์มุมกว้างของเจียงเฉินทั้งหมดได้

คลับเฮาส์หอไข่มุกมีสกายบาร์ และสระว่ายน้ำลอยฟ้า ซึ่งเป็นจุดเช็กอินที่มีชื่อเสียงของคนดังทางอินเทอร์เน็ต แต่เพราะคนดังทางอินเทอร์เน็ตจำนวนมากมาแบบฟรี ด้วยเหตุนี้สโมสรจึงได้กำหนดกฎเกณฑ์เอาไว้ ถ้าหากไม่ทำการนัดหมายล่วงหน้าและสมัครสมาชิกราคาหนึ่งแสนหยวน ก็จะไม่สามารถเข้าไปในสโมสรได้

จื่ออ้ายและพรรคพวกอยู่ในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเป็นเวลานาน เป็นธรรมดาที่จะรู้สึกเบื่อหน่าย จึงนัดมาสนุกกันที่นี่

คาดไม่ถึงว่าจะเกิดความขัดแย้งกับคุณชายไท่จื่อแห่งเมืองหลวงที่กำลังดื่มเหล้าอยู่ที่นี่ และถูกคนในกลุ่มของคุณชายไท่จื่อคุมตัวเอาไว้

"คุณผู้ชายครับ ขอสอบถามว่าท่านได้เป็นสมาชิกของร้านเราหรือไม่? แล้วได้นัดหมายเอาไว้ล่วงหน้าไหมครับ?"

บริกรที่อยู่หน้าประตูเห็นหลินหยางสาวเท้าเดินเข้ามา จึงเข้าไปขวางทันทีจากนั้นยิ้มแล้วกล่าวถาม

"เจ้านายของพวกคุณคือใคร?"

หลินหยางกล่าวถาม

บริกรตกตะลึง มองพิจารณาหลินหยาง เห็นว่าเขาสวมชุดธรรมดา จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอีกครั้ง: "ขอโทษนะครับคุณผู้ชาย หากท่านต้องการจะพบเจ้านายของพวกเรา ก็จะต้องนัดล่วงหน้าเหมือนกันครับ!"

"อย่างนั้นเหรอ?"

คิ้วของหลินหยางขมวดแน่นขึ้นมา

โจวสืออวิ้นร้อนใจที่จะช่วยเหลือคน จึงไม่สนสิ่งเหล่านี้ และผลักคนออกไปโดยตรง

"ไสหัวไปให้พ้น! เพื่อนของฉันอยู่ข้างใน ยังจะมานัดล่วงหน้าอะไรอีกล่ะ?"

พูดจบ ก็พยายามผลักเปิดประตูใหญ่ แล้วจะเดินเข้าไปข้างใน

"คุณผู้ชาย พวกคุณทำอะไรกัน? รปภ.! รปภ.! รีบมาเร็วเข้า!"

บริกรกระวนกระวาย แล้วตะโกนอย่างต่อเนื่อง

เจ้าหน้าที่ รปภ. สองสามคนรีบพุ่งเข้ามาทันที

หลินหยางเห็นเช่นนี้ จึงคว้าตัวบริกรเอาไว้ แล้วกล่าวถามอย่างนิ่งๆ ว่า: "ฉันได้ยินมาว่ามีคนที่มาจากเมืองหลวงชื่อคุณชายไท่จื่อใช่ไหม? เขาอยู่ที่ไหน?"

"คุณชายไท่จื่อ?"

บริกรตกใจจนสั่นไปทั้งตัว แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก และรีบมองไปยัง รปภ. เหล่านั้นที่พุ่งเข้ามา

เดิมทีก็คิดว่า รปภ. จะสามารถปราบพวกอันธพาลเหล่านี้ได้ แต่ทันทีที่ รปภ. มาถึง โจวสืออวิ้นก็จัดการเรียบร้อย

"อยู่ในห้องวีไอพี! อยู่ในห้องวีไอพี! อยู่ด้วยกันกับเจ้านายของพวกเรา!"

บริกรรีบตะโกน

"นำทางไป!"

หลินหยางผลักบริกรไปข้างหน้า แล้วกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ครับ ครับ คุณผู้ชายเชิญทางด้านนี้ครับ!"

บริกรรีบนำทางอยู่ข้างหน้า

"คุณหลินครับ เจ้านายคนนั้นจะต้องรู้จักกับคุณชายไท่จื่ออย่างแน่นอน! พวกเราจะต้องระวังตัวด้วยนะครับ!"

โจวสืออวิ้นกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า

"คนตำหนักพญามังกรของพวกคุณปอดแหกขนาดนี้เลยเหรอ?"

หลินหยางมองไปยังเขาอย่างประหลาดใจ

"พวกเราเป็นกลุ่มเด็กหนุ่มในตำหนักพญามังกร กำลังเรียนรู้และฝึกฝน อีกไปกว่านั้น พวกเราก็ไม่อยากที่จะสร้างปัญหาให้กับองค์กรด้วย....."

โจวสืออวิ้นยิ้มๆ ด้วยความเขินอาย

"เช่นนั้นในตอนที่คุณสร้างปัญหาทำไมถึงไม่ครุ่นคิดถึงจุดนี้ล่ะ?" หลินหยางกล่าวถามด้วยความแปลกใจ

"นั่นเป็นเพราะคุณหลินไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของคุณ ถ้าหากฉันรู้ว่าคุณมีสถานะถึงระดับขั้นนั้น ให้ตายฉันก็ไม่กล้าหาเรื่องกับคุณหรอกครับ!"

โจวสืออวิ้นรีบกล่าวอธิบาย

หลินหยางส่ายหน้า

ภายใต้การนำทางของบริกร ไม่นานคนทั้งสองก็มาถึงห้องวีไอพี

ตึง!

ประตูใหญ่เปิดออก

แต่ก็เห็นว่าในห้องวีไอพีมีคนนั่งอยู่ไม่น้อย

สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องมาที่หลินหยาง

"เจ้านายครับ มีคนมาหาท่านครับ!"

บริกรกล่าวด้วยตัวที่สั่นระริก

"ใครกัน?"

ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดีวางซิการ์ในมือลง ขมวดคิ้วแล้วกล่าวถาม

"คุณหลิน?"

จื่ออ้ายและพรรคพวกที่นั่งอยู่ทางด้านนั้นดีอกดีใจทันที แล้วลุกขึ้นยืนตามๆ กัน

"พวกคุณโอเคไหม?"

หลินหยางไม่ได้สนใจเจ้านายคนนั้น แต่มองไปยังจื่ออ้าย โจวโม่และทุกคน แล้วเอ่ยปากกล่าวถาม

"ฉันแปลกใจมากเลยนะ คุณน่าจะมีสถานะไม่ธรรมดา ต้องการผู้หญิงแบบไหนไม่มีหรืออย่างไร? ต่อให้สวยกว่าเธอก็น่าจะหาได้ แล้วทำไมจะต้องทำเรื่องแบบนี้ด้วย?"

หลินหยางกล่าวถามอย่างนิ่งๆ

ถึงแม้ว่าจื่ออ้ายก็สวย แต่ก็ไม่นับว่าสวยเพริศพริ้ง ชัดเจนว่าภูมิหลังของคุณชายไท่จื่อผู้นี้ไม่ธรรมดา แต่ยังทำเรื่องแบบนี้อีก

"ฮ่าๆๆๆ คุณไม่เข้าใจหรอก ถึงแม้ว่าผู้หญิงที่สวยกว่าเธอฉันจะหาได้สบาย แต่คนที่มีเสน่ห์เหมือนกับเธอนั้นหาได้ยาก! ผู้หญิงเหล่านั้นมันน่าเบื่อเกินไป พอฉันแค่เปิดเผยสถานะก็ตกใจจนต้องขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างเชื่อฟัง แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกัน ฉันเห็นถึงรสชาติของความดื้อรั้นและไม่เชื่อฟังในตัวเธอ หากเอาชนะผู้หญิงแบบนี้ได้ จะต้องมีความหมายอย่างมากแน่นอน!"

คุณชายไท่จื่อยิ้มแล้วกล่าว

"แก....."

จื่ออ้ายโมโหเดือดดาล

จื่ออ้ายโกรธเคือง ต้องการที่จะลงมือ แต่ถูกหลินหยางยกมือขึ้นห้ามเอาไว้

"คุณรู้ไหมว่าพวกเขามีภูมิหลังเป็นอะไร?"

หลินหยางกล่าวถาม

"ไม่ได้สนใจจะรู้หรอก"

"เช่นนั้นคุณรู้ไหมล่ะว่าฉันมีภูมิหลังคืออะไร?"

"คุณไม่ลองถามดูล่ะ ว่าฉันเป็นใคร?"

ใบหน้าของคุณชายไท่จื่อเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม

หลินหยางครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพยักหน้าอย่างเงียบๆ

"เช่นนั้นก็โอเค! ฉันตอบรับคุณ!"

"รู้จักวางตัว! พี่เกา ไปจัดเตรียมห้อง แล้วเอาผู้หญิงคนนี้ไปส่งที่ห้องด้วย!"

คุณชายไท่จื่อยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าว: "คืนนี้ ฉันจะต้องมีค่ำคืนที่ยากจะลืมได้ลงอย่างแน่นอน"

"ครับ คุณชายไท่จื่อ!"

เจ้าของสโมสรกล่าวอย่างเคารพนบนอบ

สีหน้าของจื่ออ้ายเปลี่ยนไปมาก

"คุณหลิน คุณ....."

โจวโม่และพรรคพวกไม่เข้าใจ จึงมองไปยังเขาด้วยความงุนงง

"คุณเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? ฉันไม่ได้ตกลงให้คุณเอาผู้หญิงคนนี้ไปนะ!"

หลินหยางเอ่ยปาก

"แล้วคุณมาตอบรับอะไรฉัน?"

คุณชายไท่จื่อขมวดคิ้วขึ้นมา

"ฉันหมายความว่า ฉันยินดีที่จะชดใช้เงินหนึ่งพันล้านต่างหาก!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนนิ่งอึ้งไป