สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3069

ฉากที่แปลกประหลาดอย่างยิ่งเกิดขึ้นที่ชั้นหนึ่งของบริษัทหงจวงอินเตอร์เนชั่นแนลมีเดียจำกัด

ผู้คนที่มาผ่านมาผ่านไปต่างก็ตกตะลึง

"เกิดอะไรขึ้น?"

“คนพวกนี้เป็นใคร?”

“เมื่อกี้ยังมีท่าทีสง่างามอยู่ แล้วทำไมจู่ๆถึงได้คุกเข่าลงไปล่ะ”

บางคนกระซิบอยากหยิบมือถือออกมาถ่ายรูป

“ห้ามถ่าย! ห้ามถ่าย!”

“เร็วเข้า ปิดชั้นแรก เร็วเข้า!”

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนของบริษัทหงจวงอินเตอร์เนชั่นแนลมีเดียจำกัดตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างและรีบเรียกร้องให้ผู้คนปิดล้อมที่เกิดเหตุไว้ก่อน

หลินหยางมองไปที่หานลั่วอย่างเงียบๆ ใบหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง

หานลั่วกระแทกหัวของเขาลงบนพื้นอย่างแรง

“ผู้บัญชาการหลิน เป็นลูกน้องของฉันโง่เขลาและทำให้คุณขุ่นเคือง โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”

หานลั่วกัดฟันและตะโกน ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น และร่างกายของเขาก็เกร็งเครียดเพื่อรอคำตอบของหลินหยาง

“ผู้บัญชาการหาน รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

"ฉันรู้...ฉันรู้ เป็นเพราะลูกน้องของฉันไม่รู้จักคนผู้สูงส่ง ผู้บัญชาการหลินโปรดลงโทษด้วย..."

หานลั่วเหงื่อออกและพูดอย่างสั่นเทา

“ฉันว่าคุณคงไม่รู้หรอก”

หลินหยางดับก้นบุหรี่แล้วพูดอย่างใจเย็น"เงยหน้าขึ้นแล้วพูดออกมาสิ"

หานลั่วเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง แต่นัยน์ตาที่สั่นไหวนั้นชัดเจน

ในฐานะผู้บัญชาการมังกร ไม่ว่าหลินหยางจะมีอำนาจหรือไม่ก็ตาม แต่สถานะและพลังงานของเขาก็เด่นชัดอยู่ที่นั่น แค่ผู้ผู้บังคับบัญชาระดับสูงก็ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะสวมรองเท้าของเขาด้วยซ้ำ!

“คุณรู้จริงๆเหรอ ว่าฉันเป็นใคร?”

หลินหยางจ้องเข้าไปในดวงตาของหานลั่วและพูดด้วยเสียงแหบแห้ง: "ฉันเป็นประธานของหยางหัว! ฉันเป็นหมอเทวดาหลินจียงเฉิงหลิน! คุณก็รู้นี่ว่าฉันเป็นผู้บัญชาการมังกรคนที่สามของแดนมังกร คุณควรรู้ตั้งแต่เมื่อกี้ แล้วฉันก็ยังเป็นลูกบุญธรรมของเหลียงชิวเยี่ยนภรรยาคนที่สามของตระกูลเหลียงเรื่องพวกนี้คุณรู้บ้างไหม?”

เมื่อหานลั่วได้ยินสิ่งนี้ หนังศีรษะของเขาก็ชาจนแทบจะล้มลงกับพื้น

สมาชิกครอบครัวหานทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ในตอนนี้กำลังจะพังทลายลง

เหลียงชิวเยี่ยน! จริงๆ แล้วเธอเป็นแม่บุญธรรมของผู้บัญชาการมังกรเหรอ?

ตระกูลเหลียง...จู่ๆก็มีผู้บัญชาการขึ้นมา?

"มันจบลงแล้ว ตระกูลหานของฉันจบลงแล้ว..."

ชายชราจากตระกูลหานหลั่งน้ำตาและทุบตีหน้าอกและเท้าของเขา

“ผู้บัญชาการมังกร โปรดไว้ชีวิตด้วย! ผู้บัญชาการหลง โปรดไว้ชีวิตด้วย!”

“ผู้บัญชาการมังกร ได้โปรดให้โอกาสพวกเราด้วย!”

ผู้คนต่างร้องไห้และกรีดร้อง และวิญญาณของพวกเขาแทบจะระเบิด

ใบหน้าของ หานลั่วซีดมากจนไม่เห็นร่องรอยของเลือด เขาเปิดริมฝีปากและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็ก้มตัวกระแทกพื้นอย่างแรงและไม่พูดอะไรเลย

เขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดตอนนี้มันซ้ำซาก

ชีวิตและความตายของเขาอีกทั้งชีวิตและความตายของตระกูลหาน ขึ้นอยู่กับความคิดของหลินหยาง

“ครั้งนี้ฉันมาเมืองหลวง เพื่อจัดการอะไรบางอย่างแล้วก็ไปหาตระกูลเหลียงเพื่อพบแม่บุญธรรมของฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อเจอเธออีกครั้ง เธอกลับกำลังเข้าห้องฉุกเฉิน รู้ไหมว่าถ้าฉันไม่อยู่ที่นั่น แม่บุญธรรมของฉันอาจจะไม่อยู่แล้ว”

“ หานลั่ว รู้ไหมว่าตามอารมณ์ของแล้ว ตระกูลหานได้หายไปจากเมืองหลวงแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เหตุผลที่ฉันยังคงอดทนและไม่ลงมือใดๆ ก็เพราะฉันคิดว่าคุณเป็นผู้บัญชาการระดับสูงของแดนมังกร ที่เพิ่งกลับมาจากชายแดนทางเหนือและทำประโยชน์ให้กับประเทศ ทั้งต่อสู้และเสียเลือดแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะปล่อยเรื่องนี้ไป!”

“ผู้บัญชาการมังกร ข้าน้อยและสมาชิกในตระกูลสะเพร่าเกินไปและเผลอลบหลู่ท่าน ข้าน้อยคนยินดีที่จะทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อให้ผู้บัญชาการมังกรคลายความขุ่นเคือง ข้าน้อยและสมาชิกในตระกูลยอมทำทุกสิ่ง!”

หานลั่วไม่กล้าท้าทายอีกต่อไป

ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความผิดพลาดและขอร้องให้อภัยบาปที่ทำไป

หลินหยางไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่มองไปที่ทางทางเข้าลิฟต์

แต่เหลียงหงอิงก็เข้ามา

ดวงตาของเธอหมองคล้ำเล็กน้อย และใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็ยังไม่ฟื้นตัวดีนัก

ฉากนี้น่าตกใจมาก

มันน่าตกใจมากจนเธอคิดว่าเธอกำลังประสาทหลอนอยู่...

“หงอิง มาแล้วเหรอ บอกวิธีจัดการกับสมาชิกตระกูลหานพวกนี้หน่อยสิ!”

หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

เหลียงหงอิงเพิ่งได้สติตอบสนอง

เมื่อเห็นว่าผู้บัญชาการระดับสูงผู้สง่างามทำได้เพียงก้มหัวอย่างหมดท่าต่อหน้าหลินหยาง เธอก็ไม่กล้าสงสัยอีก

หลินหยาง... คือผู้บัญชาการมังกรจริงๆเหรอ?

“หานลั่ว คุณพาครอบครัวหานไปโรงพยาบาลทันที ไม่จำเป็นต้องให้ฉันสอนว่าต้องทำอย่างไรใช่ไหม?”

หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

“ ไม่ต้องกังวล ผู้บัญชาการหลิน หานลั่ว... จะไปขออภัยทุกคนในตระกูลเหลียงอย่างแน่นอน!”

หานลั่วปิดหน้าอกของเขาและพยักหน้าอย่างอ่อนแอ

"ไปเถอะ."

หลินหยางโบกมือของเขา

“ขอบคุณผู้บัญชาการหลิน ขอบคุณผู้บัญชาการหลิน!”

“ผู้บัญชาการหลิน ลาก่อน คนชั่วขอลาก่อน…”

ตระกูลหานช่วยหานลั่วอย่างรวดเร็วและรีบจากไป

เหมยหย่งเซิงและคนอื่นๆ ก็อยากจะถือโอกาสนี้แอบออกไปด้วย แต่หลินหยางก็เห็นพวกเขาแล้ว

“พวกคุณหยุด!”

หลินหยางตะโกน

“ผู้บัญชาการหลิน มีเรื่องอะไรหรือ…?”

เหมยหย่งเซิงฝืนยิ้มและถามอย่างระมัดระวัง

"คุณมาจากบริษัทถังเฉิงเทคโนโลยีใช่ไหม? ถังเจียจวินหลอกลวงเอาบริษัทของเหลียงหงอิงน้องสาวบุญธรรมของฉัน ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว!"

หลินหยางพูดอย่างใจเย็น: "แต่ทุกอย่างสมเหตุสมผลและถูกกฎหมาย ดังนั้นฉันจะไม่แย่งหุ้นเหล่านี้คืนตรงๆ คุณไปบอกถังเจียจวินและปล่อยให้เขาจัดการเอาเอง"

“ผู้บัญชาการหลิน มิกล้า มิกล้า!”

เหมยหย่งเซิตกใจมากจนเข่าของเขาอ่อนแรงและเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมตัวสั่นเทา "เป็นเพราะนายน้อยถัง ของเราไม่รู้ความ เขาจึงทำสิ่งนั้นไป โปรดยกโทษให้ ฉันจะติดต่อนายน้อยถังและขอให้เขาจัดการเรื่อง ให้ยอมคืนหุ้นของบริษัทหงจวงอินเตอร์เนชั่นแนลมีเดียจำกัด! สัญญาถือเป็นโมฆะ! สัญญาถือเป็นโมฆะ!”

“ไม่จำเป็นต้องเป็นโมฆะ เหลียงหงอิงเซ็นสัญญากับคุณเป็นการส่วนตัว กับบริษัทถังเฉิงเทคโนโลยี! ทำไมถึงเป็นโมฆะล่ะ?”

หลินหยางพูดอย่างเย็นชา"ในเมื่อคุณเลือกที่จะลงมือแบบนี้ งั้นพวกเราก็จะดำเนินการตามนั้นแล้วกัน! ฉันจะรอดูว่าบริษัทหงจวงอินเตอร์เนชั่นแนลมีเดียจำกัดจะถูกบริษัทถังเฉิงเทคโนโลยีทำลายหรือไม่!"

เมื่อเหมยหย่งเซิงได้ยินสิ่งนี้ ก็แทบจะเป็นลมด้วยความตกใจ

“หงอิง ไปกันเถอะ!”

หลินหยางยืนขึ้นและพูดอย่างใจเย็น

"ได้!"

เหลียงหงอิงพยักหน้าและติดตามหลินหยางออกจากบริษัท