สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3071

“ทำอย่างไรดี”

ตระกูลเหลียงรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

“ไม่ต้องกังวล ที่นี่คือโรงพยาบาล พวกเขาต้องไม่กล้าทำอะไรแน่”

เหลียงหูเซียวลุกขึ้นจากเตียงทันที สวมเสื้อโค้ทและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "ไป ฉันจะออกไปเจอพวกเขา!"

ตระกูลเหลียงทำได้เพียงกัดฟันแล้วเดินตามเหลียงหูเซียวไปรับแขก

เมื่อพวกเขาเห็นตระกูลหาน สีหน้าของทุกคนดูน่าเกลียดมาก และก็รู้สึกกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทาไปหมด

พวกเขาคํานวณคร่าว ๆ แล้ว ตระกูลหานมากันเป็นร้อย

กลัวว่าน่าจะขนมากันทั้งตระกูล

นี่มากันทำไม?

มาเพื่อคิดบัญชีกับตระกูลเหลียงงั้นเหรอ

ชั่วขณะหนึ่ง ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่ตัวสั่น และแอบกลืนน้ำลาย

เหลียงหูเซียวหายใจเข้าลึก ๆ ภายใต้การสนับสนุนของเหลียงซวนเหม่ย เขาเดินไปหานลั่วที่ยืนอยู่ด้านหน้า

“หาน....”

เขาอ้าปากจะพูด

กึก

ทันใดนั้น หานลั่วก็คุกเข่าลง

เหลียงหูเซียวตะลึงราวกับคนโง่

ตระกูลเหลียงก็ตกตะลึงเช่นกัน

นี่กำลังทำอะไรอยู่

ล้มเหรอ

ไม่เห็นจะเหมือนเลย!

ในขณะที่ทุกคนกำลังสับสน ทุกคนในตระกูลหานก็คุกเข่าลง

ในตอนนี้ ตระกูลเหลียงตกตะลึงจนสมองของพวกเขาคิดอะไรไม่ออก...

.....

รถค่อยๆจอดลงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเกา

“หงอิง จอดตรงนี้!”

หลินหยางเหลือบมองหม่าไห่ที่รออยู่หน้าประตู แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า: "คุณกลับกันไปก่อนเถอะ ผมมีจะเข้าไปจัดการธุระ"

“นี่ดูเหมือนจะเป็นตระกูลเกาที่ร่ำรวยที่สุดใช่ไหม?”

เหลียงหงอิงพูดด้วยน้ำเสียงคาดไม่ถึงว่า: "หลินหยาง คุณรู้จักเกาเทียนชิวงั้นเหรอ"

“เขาติดหนี้ฉันอยู่ ฉันเลยมาเพื่อเก็บหนี้” หลินหยางกล่าว

เหลียงหงอิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา: "เกาเทียนชิวเป็นคนที่รวยที่สุดในแดนมังกร เขาเป็นหนี้คุณอยู่อย่างนั้นเหรอ คุณเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า เขาเป็นหนี้คุณเท่าไหร่กันล่ะ คุณถึงต้องมาตามเก็บหนี้ด้วยตัวเองแบบนี้"

“ไม่เยอะเท่าไหร่ ก็ประมาณแสนล้านได้” หลินหยางเปิดประตู แล้วลงจากรถ

“อะไรนะ”

เหลียงหงอิงลิ้นเกือบจุกปาก

พอเห็นหลินหยางเดินมุ่งหน้าไปทางประตูคฤหาสน์ตระกูลเจีย เขาจึงได้รีบลงจากรถและไล่ตามไป

"ประธานหลิน!"

หม่าไห่โค้งคํานับเล็กน้อย

"อืม เข้าไปกันเถอะ"

หลินหยางเหลือบมองไปทางเหลียงหงอิงที่ยืยอยู่ข้างๆ และไม่ได้พูดอะไรออกไป

"ท่านครับ ขอสอบถามเล็กน้อย คุณได้นัดไว้ก่อนล่วงหน้าไหมครับ?"

หม่าไห่เหลือบมองนาฬิกาของเขาแล้วพูดว่า

"โอเค เข้าไปกันเถอะ"

หลินหยางเดินเข้าไปข้างใน

พวกเขา

เหลียงหงอิงหายใจถี่ขึ้น

นั่นใคร

หลินหยางได้คิดมีแผนสำรองอะไรไว้บ้างไหม

เหลียงหงอิงรู้สึกหวาดกลัว และไม่มีเวลาคิดอีกต่อไป เธอทำได้เพียงโทรขอความช่วยเหลือในขณะเดินตามหลินหยางเข้าไปข้างใน

การเคลื่อนไหวที่ผิดปกติที่ประตูทำให้บอดี้การ์ดของตระกูลเกาตื่นตัว บอดี้การ์ดที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจำนวนมากวิ่งออกมาพร้อมอาวุธปืน

“ทุกคนหยุด!”

ทันใดนั้นเอง พ่อบ้านก็ได้ปรากฏตัวขึ้น และตะโกน

หลินหยางมองอยู่เงียบ ๆ

"หมอหลิน ทําไมคุณไม่รู้จักมารยาทได้ขนาดนี้ ทําไมถึงบุกเข้ามาที่ตระกูลเกาล่ะ"

พ่อบ้านได้พูดจาต่อว่า

"ฉันคงไม่รู้จักมารยาทจริงๆ เพราะเมื่อวานตระกูลเกาของพวกคุณหายไป"

หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

“ฮึ่ม หมอเทวดาหลินดูเหมือนคุณจะมั่นใจมากเลยนะ!”

แม่บ้านดูถูกเหยียดหยามและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "ยังไงก็มาแล้ว นายท่านบอกว่ามีเวลาให้แค่ครู่เดียว ดังนั้นกรุณาตามมากับผมมา นายท่านกำลังรอคุณอยู่ที่ห้องโถง!"

หลังจากนั้น เขาก็หันหลังนำทางเข้าไป