"คุณว่ายังไงนะ?"
เซียวซีเฟิงสูดหายใจเข้าและความโกรธก็เพิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่เคยมีใครทำเช่นนี้กับเขามาก่อน
"ผมบอกคุณว่า ผมไม่มีทางให้เงินคุณแม้แต่เหรียญเดียว!"
เซียวซีเฟิงเหมือนไม่ยอมและคว้าดาบหักเดินเหวี่ยงฟันเข้าใส่หลินหยาง
พลังดาบที่พลุ่งพล่านได้ปะทุออกมา ราวกับต้องการทำให้คฤหาสน์หลังนี้ถล่มทลายลงมาให้ได้
เหลียงหงอิงตกใจจนกรีดร้องออกมาและรีบถอยหลังออกไป
เกาเน้ยเจี๋ยเองก็ขาอ่อนเช่นกัน
คนธรรมดาอย่างพวกเขาไม่เคยได้สัมผัสกับนักศิลปะการต่อสู้ระดับสูงเช่นนี้มาก่อน
มีเพียงหม่าไห่และเกาเทียนชิวที่ยังคงสงบนิ่ง ทว่าเกาเทียนชิวเองก็รู้สึกตกตะลึงและแววตาของเขาก็เผยให้เห็นว่าเขาตกใจอย่างมาก
หม่าไห่ไม่เหมือนคนอื่น เขาได้พบเขอกับยอดฝีมือมามากมาย แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นักศิลปะการต่อสู้ ทว่าในแต่ละวันเขาก็ใช้เวลาคลุกคลีอยู่กับยอดนักศิลปะการต่อสู้ ฉะนั้นการที่เซียวซีเฟิงที่มีความสามารถเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นมานั้น ไม่ถือเป็นเรื่องน่าตกใจสำหรับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับกระดิกนิ้ว จากนั้นพลังอะไรบางอย่างที่น่าทึ่งก็ปะทุออกมาและเข้าปกคลุมห่อหุ้มไปรอบๆ เซียวซีเฟิง
พลังดาบที่เพิ่งปะทุออกมาของเซียวซีเฟิงได้ถูกพลังนี้ของหลินหยางเข้าปกคลุม ทำให้มันไม่สามารถทำอันตรายต่อหม่าไห่และคนอื่นๆ ได้
"อะไรกัน?"
เซียวซีเฟิงเบิกตากว้าง
เขาหรือจะเคยเห็นพลังงานที่น่าทึ่งน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้มาก่อน?
นาทีนี้ ในที่สุดเขาก็รับรู้ได้แล้วว่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้ามีความสามารถที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน!
เขาคิดอยากจะวิ่งหนีออกไป
แต่ดูเหมือนว่าไม่ทันเสียแล้ว
พลังที่น่าทึ่งห่อหุ้มเขาอีกครั้งและจากนั้นก็ออกแรงทันที
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เกิดเสียงระเบิดดังออกมาสี่ครั้ง
จากนั้นก็เห็นแขนและขาของชายคนนั้นถูกระเบิดจนมีเลือดไหลออกมาพร้อมกับตกลงจากอากาศและกระแทกเข้ากับโต๊ะน้ำชาจนทุกอย่างกระเด็นกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ
เขาคลานขึ้นมาท่ามกลางเศษแล้วเศษกระเบื้องที่อยู่เต็มพื้น ร่างกายของเขากระตุกและไม่สามารถขยับได้อีก
เกาเทียนชิวและเกาเน้ยเจี๋ยยืนตัวแข็งทื่อ
พวกเขาจ่ายเงินจำนวนมหาศาลเพื่อจ้างยอดฝีมือมาคุ้มครอง แต่กลับถูกหลินหยางจัดการลงไปง่ายดายเช่นนี้....
"มีปากเสียงกันนิดหน่อยก็ฆ่าคน คาดว่าปกติแล้วคงฆ่าคนมาไม่น้อยเลย เดิมทีผมเองก็คิดจะฆ่าคุณ แต่คนของตระกูลผมอยู่ข้างๆ ผมไม่ต้องการให้เธอได้เห็นอะไรที่ไม่เจริญหูเจริญตา ฉะนั้นผมจะไว้ชีวิตคุณแล้วกัน"
หลินหยางกล่าว
เซียวซีเฟิงหมอบอยู่กับพื้นและอ้าปากอย่างยากลำบาก ทว่ากลับไม่พูดอะไรออกมา
เกาเน้ยเจี๋ยรู้สึกขนลุก
หลินหยางกวาดสายตาไปมองสองพ่อลูกทันที
"คุณเกา คุณแน่ใจเหรอว่า...จะไม่ให้เงินผม?"
เกาเทียนชิวทำหน้าตึงเครียด แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วมีหรือเขาจะยอมใจอ่อน?
"หมอเทวดาหลินฝีมือยอดเยี่ยมมาก แต่น่าเสียดายที่คุณทำให้ผมกลัวไม่ได้! ผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าต้องการเงิน ผมไม่มีให้! แต่ถ้าคุณมีความสามารถมากพอ งั้นคุณก็จัดการเราสองพ่อลูกไปด้วยเลยแล้วกัน!"
เกาเทียนชิวกล่าว
ในฐานะที่เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง เขาได้ผ่านสถานการณ์เช่นนี้มาแล้วนักต่อนัก
แม้ว่าการกระทำของหลินหยางจะทำให้เขารู้สึกตกตะลึง แต่หากจะให้เขายอมจำนนเช่นนี้เห็นทีจะไม่ได้
"ผมเข้าใจแล้ว"
หลินหยางพยักหน้าพร้อมกับหันไปหาหม่าไห่ "พวกเขามาถึงหรือยัง?"
เกาเทียนชิวขมวดคิ้วกล่าว
หลินหยางหยิบซองบุหรี่ออกมาและจุดบุหรี่สูบพร้อมกับกล่าวอย่างเรียบเฉย "เดิมทีผมแค่ต้องการให้คุณจ่ายมาให้ผมหนึ่งแสนล้านเหรียญเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณกลับทำให้ทุกคนในตระกูลต้องมายุ่งเกี่ยว คุณไม่ใช่นักธุรกิจที่มีคุณภาพเลย"
เกาเทียนชิวจ้องมองไปที่หลินหยางด้วยความสับสนงุนงง
"คุณหลิน คุณหยุดพูดจาเหลวไหลตรงนั้นเสียที! ฮึ คิดจะเล่นตลกกับตระกูลเกาของผมเหรอ? คุณมีสิทธิ์อะไร? ผมจะบอกอะไรให้ การที่ผมจะเอาเงินคุณก็ถือเป็นเรื่องปกติที่สุดแล้ว คุณจะเอาเงินผม? แบบนี้เรียกว่าไม่หัดดูตัวเอง!"
เกาเน้ยเจี๋ยตะโกนด่าทอออกมา
ตอนนี้ปืนทุกด้ามได้เพ่งเล็งไปที่หลินหยาง ทำให้เขารู้สึกได้ใจ
แม้ว่าหลินหยางจะมีความสามารถที่แข็งแกร่ง แต่ในสายตาของเขาแล้ว ต่อให้มีทักษะการต่อสู้แข็งแกร่งมากแค่ไหนก็สู้กระสุนปืนไม่ได้
หลินหยางส่ายหน้า "คุณเกา คุณลองหันไปดูข้างนอกสิ"
"ข้างนอก?"
เกาเทียนชิวตกใจ
ครื่น ครื่น ครื่น.....
ขณะนี้เองก็มีเสียงดังกึกก้องอยู่ข้างนอกคฤหาสน์
จากนั้นก็มีการสั่นสะเทือนของพื้นดินเกิดขึ้น
ปัง!
ปัง!
ปัง!
.....
ขณะนี้เองก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นจำนวนหนึ่ง
ทุกคนต่างตกตะลึงอย่างมาก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...