สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3075

แม้ว่าเกาเทียนชิวจะเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุด แต่มูลค่าของเขาก็เพียงแค่หกแสนล้านเหรียญเท่านั้น

หากต้องจ่ายให้หลินหยางเป็นจำนวนมากเช่นนี้ละก็ เขาคงต้องยกอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดมาขายทอดตลาด

ถึงตอนนั้นแล้วอย่าว่าแต่เป็นเศรษฐีเลย ยังเรียกว่าเป็นเศรษฐีได้อีกไหมก็ยังไม่รู้เลย!

นี่ถือเป็นสิ่งที่ตระกูลเกาสะสมสืบทอดต่อกันมาหลายรุ่น เขาจะยอมจ่ายให้ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ?

"หมายความว่า คุณมีข้อขัดแย้ง?"

หลินหยางถาม

"ไม่มีทาง! ไม่มีทางจ่ายแน่นอน!"

เกาเน้ยเจี๋ยกัดฟันกรอด "ต้องการเงินห้าแสนล้านเหรียญ? คุณต้องการให้ตระกูลเกาของเราหมดหนทางมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ ผมให้คุณได้มากที่สุดแค่สองแสนล้านเหรียญเท่านั้น! ถ้าคุณไม่เอาก็แล้วแต่!"

"อาเจี๋ย! หุบปาก!"

เกาเทียนชิวตะคอก

"พ่อ เจ้าหมอนี่ไม่เหลือทางให้เราเดินเลย ทำไมต้องไปเกรงใจพวกเขาด้วย?"

เกาเน้ยเจี๋ยกล่าวอย่างไม่พอใจ

เกาเทียนชิวโมโหพร้อมกับยกฝ่ามือตบไปที่หน้าของเขาทันที

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าดังก้องชัดเจน

เกาเน้ยเจี๋ยกุมใบหน้าด้วยสีหน้าตกตะลึงพร้อมกับมองไปที่พ่อของเขา

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ! ห้ามพูดอะไรอีก ไม่งั้นฉันฆ่าแกแน่!"

เกาเทียนชิวตวาดออกมาด้วยความโกรธ

เกาเน้ยเจี๋ยตัวสั่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพ่อของเขาโกรธมากเช่นนี้...

เกาเทียนชิวสูดหายใจเข้าและมองไปที่หลินหยาง "ผู้บัญชาการหลิน ลูกชายของผมพูดจาไม่รู้จักโต ทำให้คุณรู้สึกขุ่นเคืองใจ ผมต้องขอโทษแทนเขาด้วยจริงๆ"

"ตอนนี้ผมไม่ต้องการฟังคำพูดไร้สาระอะไรทั้งนั้น คุณเองก็เห็นแล้วว่าคุณทำให้พวกเราทุกคนเสียเวลา ผมแค่อยากรู้ว่า...คุณจะยอมจ่ายเงินห้าแสนล้านเหรียญนี้ไหม?"

หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้ง

"ผู้บัญชาการหลิน ตอนนี้ผม...ผมไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น..."

"จริงเหรอ?"

หลินหยางยกแขนขึ้นและโบก

ทันใดนั้นเอง รถหุ้มเกราะที่อยู่รอบๆ ก็เริ่มเคลื่อนไหวชนกระแทกเข้าใส่เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งทั้งหมดพร้อมกับกำแพงผนังต่างๆ ก็ถูกชนถล่มทลายลงมา

คฤหาสน์ทั้งหลังได้ถล่มลงมาเป็นเสี่ยงๆ

บรรดาเฟอร์นิเจอร์หรูหราเก่าแก่ได้กลายเป็นผุยผงอยู่ภายใต้เศษซากเหล็ก

เกาเน้ยเจี๋ยตัวสั่นสะท้านยืนมองสิ่งที่เกิดขึ้น

"คุณเกา เงินนี้คุณไม่เพียงติดค้างผมคนเดียวเท่านั้น ยังมีบรรดาทหารที่เขตชายแดนทางเหนือ ผมขอบอกคุณว่า หากคุณยังปฏิเสธจะไม่จ่ายมา ผมจะไม่บีบบังคับคุณ ผมจะรีบพาคนออกไปจากที่นี่ทันที แต่ถ้าถึงตอนนั้นผลลัพธ์ต่อจากนี้จะเป็นยังไง คุณเองก็คงเข้าใจดีใช่ไหม?"

หลินหยางกล่าวเสียงเรียบเฉย

เกาเทียนชิวสูดหายใจเข้าอย่างเคร่งเครียด

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมหลินหยางถึงเรียกกองทัพทหารของรัฐบาลมากันจำนวนมากเช่นนี้

เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องระหว่างหลินหยางและตระกูลเกาอีกต่อไป ตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องระหว่างตระกูลเกาและหลินหยางพร้อมกับรัฐบาล!

ถึงยังไงตระกูลเกาก็ต้องจ่ายเงินนี้มา นอกจากว่าพวกเขาไม่ต้องการอยู่ที่อาณาจักรมังกรนี้อีกต่อไปแล้ว หากพวกเขาไม่จ่าย อย่าว่าแต่ธุรกิจของพวกเขาจะติดขัดและเกิดปัญหาเลย เกรงว่าแม้แต่คนของตระกูลเกาเองก็ต้องประสบปัญหาในด้านอื่นๆ ตามมาด้วยเช่นกัน...

เกาเทียนชิวสูดหายใจเข้าและกล่าวเสียงแหบแห้ง "ผู้บัญชาการหลิน ได้โปรดให้เวลาผมสักหน่อย เงินจำนวนห้าแสนล้านเหรียญมันมากมายสำหรับผมเหลือเกิน ระยะเวลาสั้นแค่นี้ผมเองก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนมาให้คุณ ผมจำเป็นต้องขายอสังหาริมทรัพย์เพื่อรวบรวมเงินให้ได้ เพราะตอนนี้อาณาจักรมังกรไม่มีใครมีสภาพคล่องทางการเงินด้วยเงินจำนวนนี้เลย"

"ผมให้เวลาคุณสองวัน"

"ตกลง"

เกาเทียนชิวรีบพยักหน้าตอบตกลง

เขารู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธหรือเรียกร้องอะไรอีกต่อไปแล้ว

"อีกสองวัน ถ้าเงินยังไม่ถูกโอนเข้าบัญชี คุณเกา งั้นพวกคุณก็ไปรายงานตัวที่กองทัพชายแดนทางเหนือแล้วกัน" หลินหยางกล่าว

เกาเทียนชิวสะดุ้งและสุดท้ายก็ตอบตกลงไป

"งั้นก็ตกลงตามนี้ ผู้บัญชาการหลิน ผมขอตัวไปจัดการเพื่อจ่ายคืนให้คุณเร็วที่สุด!"

เกาเทียนชิวกล่าวเสียงแหบแห้งและจากนั้นก็ลากตัวเกาเน้ยเจี๋ยออกไป

"จำไว้ว่านี่คือโอกาสครั้งสุดท้ายของพวกคุณ ความอดทนของผมมีขีดกำจัด"

หลินหยางกล่าว

เกาเทียนชิวตกใจและรีบเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร

เกาเทียนชิวและลูกชายจากไปอย่างรีบร้อน

ขณะที่ออกไป สีหน้าของเกาเน้ยเจี๋ยซีดเผือดอย่างมาก เขาอยู่ในอาการตัวสั่นและสองขาก็ยืนแทบไม่มั่นคง หากเกาเทียนชิวไม่คอยประคอง เกรงว่าเขาคงไม่สามารถเดินได้อย่างปกติแน่นอน

หลินหยางโบกมือและจากนั้นบรรดาทหารทั้งหมดก็แยกย้ายกันออกไป

"คุณ มานี่!"

หลินหยางโบกมือเรียกผู้บังคับบัญชาคนหนึ่ง

ผู้บังคับบัญชาคนนั้นเดินเข้ามาและแสดงความเคารพหลินหยาง "ครับผู้บัญชาการ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน