สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3085

ถึงแม้จะรู้สึกว่าหลินหยางกำลังเถียงข้างๆ คูๆ อยู่ นางคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน

"หมอเทวดาหลินช่างเจรจาจริงๆ! คาดไม่ถึงว่าจะขยายเรื่องราวไปถึงขั้นนี้เลย เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะกล้าพาถังหู่ไปอีกเหรอ?"

เฉียนถงหรี่ตาลงและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"เดิมทีพวกคุณไม่มีสิทธิ์พาเขาไปนะ!"

หลินหยางยักไหล่ : "เพียงแต่เพื่อไม่ให้ขุ่นเคืองต่อกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ฉันจะไม่ขัดขวาง คนอยู่ที่นี่แล้ว หากต้องการจะนำตัวไปก็ลงมือได้เลย!"

เมื่อคำพูดนี้จบลง หานลั่วก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย

วิธีการรับเพื่อรุกนี้ของหลินหยาง เป็นความคิดที่เหนือชั้นจริงๆ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะเอาชนะผู้แข็งแกร่งของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงได้โดยที่ดาบไม่ต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิดเดียว

ลัวซาโมโหเดือดดาล เธอกัดฟันแน่น และต้องการไปนำตัวสองพ่อลูกมาด้วยตนเอง

"คุณลัวซา ใจเย็นๆ!"

เฉียนถงกล่าวออกมาทันที

"คนอยู่ที่นี่แล้ว ถ้าไม่พากลับไปแล้วจะรายงานผลยังไง? คุณคงไม่ได้ถูกคนคนนี้ทำให้ตกใจกลัวจริงๆ ใช่ไหม?"

ลัวซากล่าวอย่างโมโห

"คุณลัวซา ตอนนี้สถานการณ์การสู้รบทางชายแดนตอนเหนือรุนแรงอย่างมาก ในประเทศต้องการความมั่นคงอย่างเร่งด่วน และเราเป็นคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ถ้าในเวลานี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ในกรณีที่ฝ่ายราชการลงดาบกลุ่มธุรกิจซางเหมิงของฉัน เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี? เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็จะเป็นนักโทษของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ต่อให้คุณกลับไปยังองค์กร ก็ยากที่จะรายงานผลได้!"

เฉียนถงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ลัวซาตกตะลึง และเข้าใจความหมายของเฉียนถงทันที

การสู้รบทางชายแดนตอนเหนือจะไม่สิ้นสุดในเวลาอันสั้น ฝ่ายราชการยังต้องใช้งบประมาณทางทหารจำนวนมสกเพื่อประคับประคองสงครามนี้เอาไว้

ถ้ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงก่อความวุ่นวายในเวลานี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะเป็นข้ออ้างให้กับฝ่ายราชการ เมื่อถึงเวลานั้นฝ่ายราชการก็จะตัดกลุ่มธุรกิจซางเหมิงออกไป

หลินหยางรู้จัดนี้เป็นอย่างดี ด้วยเหตุนี้จึงย้ายฝ่ายราชการออกไป ทำให้ลัวซากับเฉียนถงตกใจกลัว

ใบหน้าเล็กๆ ของลัวซาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม เธอกำหมัดแน่น

เธอจ้องมองหลินหยางด้วยความโกรธแค้น และกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม : "เช่นนั้นตามความคิดของคุณเฉียนถง เราควรจะทำอย่างไรดีละ? จะกลับไปอย่างผิดหวังอย่างนี้เหรอ?"

เฉียนถงไม่พูดอะไร เขาเพียงแค่ก้มหน้าครุ่นคิด ดูเหมือนว่าจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้ว

แต่ทว่าในเวลานี้ จู่ๆ อากาศเย็นก็ลอยเข้ามาที่บริเวณทางเดิน

ลมหายใจของหานลั่วสั่นเทา ดูเหมือนว่าจะตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงรีบตะโกนออกมา : "ระวัง!"

ฟรึ่บๆๆ .....

มีดบินอันเยือกเย็นจำนวนมากไม่รู้ว่าลอยมาจากไหน มันพุ่งเข้าใส่คนที่ทางเดินโดยตรง

ในชั่วพริบตา ยอดฝีมือของกลุ้มธุรกิจซางเหมิงที่อยู่ด้านหน้าและหลังของทางเดินได้ล้มตายไปครึ่งหนึ่ง

"แย่แล้ว ถูกซุ่มโจมตี!"

ลัวซาได้สติกลับ และตะโกนกล่าวว่า : "ต่อสู้!"

ทุกคนต่างดึงอาวุธออกมาทันที และหันหลังกลับเตรียมต่อสู้

คนทั้งหลายพบว่า บริเวณเงามืดของทางเดิน จะมีนักฆ่าซ่อนตัวอยู่จำนวนมาก

เมื่อพวกเขาถูกพบเห็น ทั้งหมดก็เข้ามาเพื่อสังหารถังหู่

เห็นได้ชัดว่า นักฆ่าเหล่านี้ล้วนถูกจัดการโดยคนที่อยู่เบื้องหลังถังหู่

"ฉันเกรงว่าจะไม่สามารถจับตัวประกันไปรายงานผลได้แล้ว! คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะกล้ามา! มาก็ดีแล้ว!"

ลัวซาตะโกนเสียงดัง ในเวลานี้ความโกรธแค้นในใจได้ถูกปลดปล่อยออกมา

หากจัดการหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินไม่ได้ แล้วจะจัดการไอ้ลูกหมากลุ่มนี้ได้ยังไง?

ลัวซาพุ่งเข้าไปในฝูงชน และเปิดฉากต่อสู้ทันที

ไม่นาน นักฆ่าที่สวมชุดดำปกปิดใบหน้าสองคนนั้นก็ถูกเธอสังหารจนตาย

ภายใต้การนำของลัวซา ยอดฝีมือขององค์กรก็กล้าหาญมากยิ่งขึ้น ไม่นานนักฆ่าเหล่านั้นก็ถูกฆ่าตายจนเกลื่อนกลาด พ่ายแพ้จนย่อยยับ

เฉียนถงเห็นถึงสถานการณ์นี้ จึงจ้องมองไปที่ถังหู่ทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า : "ถังหู่ ดูเหมือนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคุณตั้งใจจะปิดปากคุณให้ได้เลยนะ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมคุณไม่เปิดเผยความลับที่รู้ออกมาเลยละ? เช่นนี้จะปลอดภัยมากกว่า! จริงไหม?"

"เอ่อ......"

ถังหู่อ้าปากค้าง กำลังจะพูดอะไร แต่กลับถูกหลินหยางยกมือห้ามปรามเอาไว้

"ถังหู่ รู้แค่ตัวคุณเองก็พอแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องพูดออกมาหรอก!"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบนิ่ง

"หมอเทวดาหลิน นี่คุณจะมากเกินไปแล้วนะ!"

เฉียนถงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"คุณเฉียนถง คนคนนี้ฉันเป็นคนจับมา ขั้นตอนการไต่สวน ก็ควรให้ฉันเป็นคนดำเนินการ ถ้าคุณต้องการรู้สิ่งเหล่านี้ ก็รอให้ฉันถามเสร็จก่อน แล้วฉันจะบอกคุณเอง"

หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

เฉียนถงไม่พูดอะไรอีก แต่มีแสงเย็นวาบประกายในดวงตา

แต่ในเวลานี้

ปัง!

เสียงหนึ่งดังทอดเข้ามา

หลังจากนั้นก็เห็นร่างของลัวซาลอยเข้ามาอย่างฉับพลัน และล้มลงบนพื้นอย่างแรง

เฉียนถงและคนอื่นๆ ตกใจอย่างมาก

หานลั่ว ถังหู่และคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง

"คุณลัวซา!"

เฉียนถงรีบเข้าไปประคองลัวซา

และเห็นลัวซามีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก กัดฟันและจ้องมองไปทางด้านหน้า

สายตาของทุกๆ คนจึงมองไปทางด้านหน้าเช่นกัน

พวกเขาเห็นตรงสุดทางเดินข้างหน้า มีร่างสูงเกือบสองเมตรยืนอยู่!

ลมปราณของคนที่มาเยือนดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง ราวกับกระแสน้ำที่ไหลบ่า เต็มไปทั่วทั้งทางเดิน

แม้แต่ลมปราณของลัวซา ก็ไม่อาจเทียบเท่าอีกฝ่ายได้

"นาย.....นายท่าน...."

เวลานี้ ไม่รู้ว่าใครร้องเรียกออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน