สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3086

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

ใครก็ไม่คาดคิดว่า การมีอยู่ของเทพผู้นี้ที่ทำให้พวกเขามองว่าเป็นศัตรูผู้น่าเกรงขาม คาดไม่ถึงว่าจะตายไปในชั่วพริบตา

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?"

ลัวซาบ่นพึมพำ

เฉียนถงเป็นคนแรกที่ได้สติขึ้นมาก่อน จึงมองไปยังหลินหยาง แล้วกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: "หมอเทวดาหลิน คุณยังซ่อนตัวยอดฝีมือเอาไว้อีกหรือไม่?"

"คุณคงไม่คิดว่าฉันพามาเพียงคนเดียวจริงๆ ใช่ไหม?"

หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนั้นเอง คุณพาหานลั่วมาคนเดียว เพียงแต่ใช้วิธีบดบังสายตา ในความเป็นจริงคุณแค่เตรียมผู้แข็งแกร่งของหยางหัวเอาไว้ใกล้ๆ และเฝ้ารอช่วงเวลานี้ใช่หรือไม่?"

ลัวซาแอบกัดฟันแล้วกล่าว

"มีทั้งใช่ แล้วก็ไม่ใช่"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบนิ่ง

"หมายความว่ายังไง?"

"คนเหล่านี้ที่ฉันพามา ในเวลานี้ยังไม่ใช่คนของหยางหัว"

หลินหยางส่ายหน้า ขี้เกียจจะพูดจาไร้สาระกับลัวซาต่อ แล้วจึงหันหน้าไปมองผู้ชายที่เหลือกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวของเทพผู้นั้น

ในเวลานี้ชายผู้นั้นก็ทึ่มทื่อไป ในดวงตาปรากฏความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก และไม่กล้าเดินไปข้างหน้าอีก

ชัดเจนว่า เขาถูกทำให้ตกใจกลัว

เพราะเมื่อครู่นี้ที่เพื่อนของเขาเสียชีวิต เขาไม่รู้แม้กระทั่งอีกฝ่ายเสียชีวิตอย่างไร

ใครเป็นคนลงมือ? แล้วลงมืออย่างไร? ตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ที่ไหน?

ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นล้วนไม่ชัดเจน.....

มันน่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว!

"พวกคุณล่ะ? จะตาย หรือว่าจะยอมแพ้?"

หลินหยางจ้องมองชายผู้นั้นรวมทั้งมือสังหารชุดดำที่เหลืออยู่ แล้วกล่าวถามอย่างใจเย็น

คนเหล่านั้นได้สติขึ้นมา

แต่สายตาของพวกเขานอกจากความหวาดกลัว แล้วยังมีการตัดขาดเยื่อใย

ชัดเจนว่า พวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

"คนคนนี้แปลกประหลาดจริงๆ สังหารคนคนนี้ก่อน แล้วค่อยฆ่าถังหู่!"

ชายผู้นั้นกล่าวอย่างเยือกเย็น แล้วรวบรวมพละกำลัง

เหล่ามือสังหารชุดดำพยักหน้าตามๆ กัน

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะลงมือ ทุกคนต่างก็แข็งทื่อ

"หืม?"

ลัวซาตกตะลึง และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่วินาทีต่อมา สีหน้าของเธอก็ตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

เฉียนถงสั่นไปทั้งตัว และรีบมองเข้าไป

แต่ก็เห็นเพียงข้างหน้าข้างหลังของระเบียงทางเดินที่ไม่ถือว่ากว้างนัก ปรากฏเงาร่างจำนวนไม่น้อยขึ้นอีกครั้ง

และกลิ่นอายของเงาร่างเหล่านี้.....ไม่อาจสังเกตเห็นได้

พวกเราเหมือนกับปีศาจร้าย เงียบไร้เสียง ทุกคนสวมผ้าคลุม มองไม่เห็นรูปร่างหน้าตา เพียงแค่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาอันเย็นชาภายใต้ผ้าคลุมจ้องมองชายผู้นั้นและมือสังหารทุกคน

"อันตราย! อันตรายมาก!"

ลัวซาตกใจจนขนลุกไปทั้งตัว ถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง และตะโกนขึ้นด้วยความหวาดกลัวว่า: "สรุปแล้วคนเหล่านี้เป็นใครกัน? สรุปแล้วพวกเขามาจากไหน? ทำไมถึงน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?"

สมองของเฉียนถงว่างเปล่าไปชั่วขณะ

เขาก็รับรู้ได้ถึงศักยภาพอันแข็งแกร่งของคนคนนี้ที่ปรากฏออกมาอย่างกะทันหัน คนก็ยืนทึ่มทื่ออยู่กับที่ อ้าปากเล็กน้อย พูดไม่ออกแม้แต่น้อย

"แยก!"

ในเวลานี้ ได้ยินเพียงคนคนหนึ่งตะโกนอย่างนิ่งๆ

ชั่วพริบตา อาวุธในมือของคนเหล่านี้จะระเบิดแยกออกเอง

ชายที่ถูกบีบคอผู้นั้นครวญครางด้วยความทรมาน ลำคอถูกบีบจนผิดรูป ใบหน้าเขียวคล้ำ

เฉียนถงรู้ดีกว่า สถานการณ์ได้ถูกหลินหยางควบคุมแล้ว

แต่ในเวลานี้

โครมๆๆๆ .....

จู่ๆ กำแพงคุกสองข้างทางเดินก็ระเบิดออก จากนั้นภาพเงาจำนวนมากก็พุ่งเข้ามา มือของแต่ละคนถือดาบ และพุ่งไปยังมือสังหารเหล่านั้นโดยตรง!

นั่นคือกลุ่มคนที่ให้การสนับสนุนนักฆ่าเหล่านี้!

"ไว้....ไว้ชีวิตฉันด้วย....."

ชายผู้นั้นที่ถูกบีบคอตะโกนอย่างยากลำบาก และดิ้นรนไม่หยุด

"หมอเทวดาหลิน พวกเขามาช่วยทหารแล้ว!"

ลัวซาแสดงสีหน้ารีบร้อน และตะโกนเสียงดัง

"มาช่วยทหารเหรอ?"

หลินหยางมองอย่างสงบนิ่ง แล้วโบกมือเบาๆ : "จัดการพวกเขาทั้งหมด!"

"รับทราบครับ!"

เพียงพูดคำนี้ออกมา ดวงตาก็เป็นประกาย ยกมือขึ้นและคว้าไปในอากาศโดยตรง

ครืน!

พลังอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตตกลงมาในชั่วพริบตา และลงมาทำลายเพดานของสถานีตำรวจโดยตรง ซึ่งส่งผลกระทบต่อมือสังหารที่เข้ามาสนับสนุนอย่างรุนแรง

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง.....

ชั่วพริบตา มือสังหารทั้งหมดถูกปราบปรามด้วยพลังอันมหาศาลจนล้มลงกับพื้น และลุกไม่ขึ้นไปตามๆ กัน

เพียงแค่ชั่วพริบตา สิ่งที่เรียกว่ากำลังเสริมกลุ่มนี้ก็ถูกปราบลง

สีหน้าของลัวซาทึ่มทื่อไป ดวงตาว่างเปล่า พูดไม่ออกโดยสิ้นเชิง

เฉียนถงตกตะลึงจนอ้าปากค้าง มองดูฉากนี้ด้วยความงุนงง เป็นเวลานาน จึงกล่าวด้วยเสียวแหบพร่าว่า: "เรียนการประชุมให้เดี๋ยวนี้ ข้อมูลทั้งหมดของหมอเทวดาหลิน......ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงอย่างรุนแรง....."