สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3087

คนที่อยู่ข้างหน้าและข้างหลังก็ก้าวเท้าเดินเข้ามา และยืนอยู่ตรงหน้าของมือสังหารเหล่านี้ทันที

บรรดาผู้คนเบิกตาโพลงจ้องมองการปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันเหล่านี้

ไม่ว่าจะเป็นใคร ต่างก็มองไม่ออกถึงศักยภาพของพวกเขา

รู้สึกเพียงว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหน้า คล้ายกับภูเขาลูกใหญ่ลูกหนึ่ง ที่ทำให้คนไม่อาจล่วงล้ำได้

ชั่วพริบตา บรรดามือสังหารกลุ่มนี้ก็ไม่กล้าที่จะต่อต้านโดยสิ้นเชิง ทั้งหมดล้วนคุกเข่าอยู่กับพื้น และตัวสั่นงันงก

ถังหู่กับพ่อยืนทึ่มทื่ออยู่กับที่ และจ้องมองฉากนี้อย่างตกตะลึง

"พวกคุณยังมีพวกที่สมรู้ร่วมคิดอีกไหม?"

หลินหยางเดินไปยังชายที่นอนหายใจถี่ นำมือปิดคอและไออยู่บนพื้นคนหนึ่ง แล้วกล่าวถามอย่างใจเย็น

ชายผู้นั้นชำเลืองมองหลินหยาง ดวงตาปรากฏความหวาดกลัวและไม่ยินยอม ในที่สุดก็ไม่ได้เอ่ยปาก

"ตัดหัว!"

หลินหยางก็ไม่เกรงใจ มุ่งตรงไปยังคนที่อยู่ข้างๆ แล้วกล่าว

"ครับ นายท่าน!"

ทันใดคนที่อยู่ข้างๆ ก็เงื้อดาบอันแหลมคมที่ยาวสามฟุตขึ้น คว้าผมของคนคนนั้นเอาไว้ และจะฟันลงไป

ชายผู้นั้นพยายามต่อต้านอย่างสุดความสามารถ แต่ภายใต้การควบคุมของผู้แข็งแกร่งทุกคน จึงดิ้นไม่หลุดโดยสิ้นเชิง เขาจึงอดทนไม่ไหวอีกต่อไป และตะโกนขึ้นสุดเสียงว่า: "นายท่านไว้ชีวิตด้วย! ฉันพูดแล้ว! ฉันจะพูดทั้งหมด! ฉันไม่มีพวกเดียวกันแล้ว! ทุกคนที่ปฏิบัติการในครั้งนี้ล้วนอยู่ที่นี่ทั้งหมดเลย!"

"อย่างนั้นเหรอ?"

หลินหยางพยักหน้าอย่างเงียบๆ โบกมือแล้วกล่าวว่า: "เอาตัวทั้งหมดไป!"

"ครับ นายท่าน!"

ทุกคนคุมตัวมือสังหารเหล่านี้และเตรียมจะออกไปทันที

ลัวซาเห็นเช่นนี้ จึงรีบร้อนขึ้นมาทันที

"หยุดก่อน!"

เธอตะโกนเสียงดัง

ทันใด ยอดฝีมือทุกคนต่างก็หันหน้ากลับมา และมองตรงไปยังเธอ

ลมหายใจของลัวซาสั่นสะท้าน และถอยหลังไปครึ่งก้าวด้วยจิตสำนึก จนแทบจะยืนได้ไม่มั่นคง

พลังนี้ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

"คุณลัวซา มีปัญหาอะไรเหรอ?"

หลินหยางกล่าวถามอย่างสงบนิ่ง

ลัวซากลืนน้ำลาย อ้าปากเล็กน้อย แต่พูดไม่ออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน