สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3090

สิ่งที่เรียกว่าร่างกายที่ซ่อนเร้นอยู่นั้น เป็นร่างกายที่ยากต่อการค้นพบได้โดยธรรมชาติ

หลินหยางไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าซ่างกวนหลิงมีร่างกายที่พิเศษ

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีการระบุตัวตนเฉพาะสำหรับร่างกายที่ซ่อนเร้นบนโลกใบนี้

กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้แต่หลินหยางก็ไม่สามารถตรวจจับได้ว่าบุคคลที่มีร่างกายที่ซ่อนเร้นอยู่นั้นเป็นร่างกายแบบไหนกัน!

"คุณแน่ใจเหรอ...ว่าเธอมีร่างธิดาศักดิ์สิทธิ์?"

หลินหยางดึงสติและถามออกไปอย่างเคร่งขรึม

"เป็นไปได้อย่างมาก...."

"คุณรู้ได้ยังไง?"

"ผมได้ทำการตรวจสอบประวัติตระกูลซ่างกวน! ตระกูลซ่างกวนมีอายุมายืนยาวกว่าพันปี และทุกสามร้อยปีมักจะมีคนที่มีร่างกายพิเศษที่ซ่อนเร้นปรากฏขึ้นหนึ่งคน! และทุกครั้งก็จะไม่เหมือนกัน ครั้งนี้เป็นไปได้อย่างมากว่าผู้ที่มีร่างพิเศษที่ซ่อนเร้นจะเป็นซ่างกวนหลิง และจากการคาดการณ์แล้วนั้น มีแนวโน้มมากว่าเธอจะเป็นผู้ที่ครอบครองร่างพิเศษที่ซ่อนเร้นของร่างธิดาศักดิ์สิทธิ์!"

ฮั่วเฟิงกล่าวเสียงแหบแห้ง "เพียงแค่ได้ร่างของธิดาศักดิ์สิทธิ์มาครองก็สามารถทำให้วรยุทธ์ของผมพุ่งทะลุเป้าไปได้และทำให้พละกำลังความสามารถของผมแข็งแกร่งขึ้นหลายสิบเท่า ฉะนั้นผมพยายามตามจีบซ่างกวนหลิงมาโดยตลอด ทว่าซ่างกวนหลิงกลับไม่เคยสนใจหรือใส่ใจผมเลยแม้แต่นิดเดียว จากนั้นผมจึงคิดแผนการที่จะได้เธอมาครองร่วมกับหมู่บ้านตะวันส่องแสง โดยคิดจะพยายามขืนใจเธอ!"

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้? แล้วคนของหมู่บ้านตะวันส่องแสงจะได้อะไรจากเรื่องนี้?"

หลินหยางถาม

"แผนการที่เราคิดขึ้นมานั้นมีการคิดขึ้นอย่างรอบคอบแล้ว ขณะที่ซ่างกวนหลิงและทุกคนทำการรักษาอาการป่วยอยู่นั้นได้ทำให้อาการของภรรยาของผู้นำหมู่บ้านแย่ลงจนทำให้เกิดอันตรายถึงชีวิต ซึ่งตามหลักแล้วหมู่บ้านตะวันส่องแสงสามารถใช้เรื่องนี้เรียกเงินต่อผู้บัญชาการชายแดนตอนเหนือได้จำนวนหนึ่ง ทำให้ผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้นั้นก็ไม่ได้เรียกว่าน้อยเลยสักนิดเดียว"

ฮั่วเฟิงกล่าว

เพี๊ยะ!

หลินหยางตบหน้าของฮั่วเฟิงอย่างแรง

"ผู้บัญชาการชายแดนตอนเหนือพยายามอย่างหนักเพื่อต่อต้านศัตรูจากภายนอกและเสี่ยงชีวิตอยู่แนวหน้ามาโดยตลอด แถมยังได้รับบาดเจ็บอันตรายต่างๆ นานา แต่พวกคุณกลับคอยแทงเขาอยู่ข้างหลัง? พวกคุณ! สมควรตาย!"

หลินหยางกล่าวอย่างเยือกเย็น

ฮั่วเฟิงสะดุ้งเล็กน้อยด้วยสีหน้าซีดเผือดและไม่กล้าพูดอะไร

ส่วนหยางหรูหลงที่อยู่ข้างๆ ก็ขนลุกและตัวสั่นสะท้าน

"หมอเทวดาหลินอย่าโกรธไปเลย...หมอเทวดาหลินใจเย็นๆ"

"ใจเย็น? พวกคุณคิดจะขู่กรรโชกทรัพย์ผู้บัญชาการชายแดนตอนเหนือก็ถือเป็นการช่วยเหลือศัตรูและทรยศหักหลังต่อวีรบุรุษที่ทำคุณประโยชน์ต่ออาณาจักร! แบบนี้ผมจะไม่โกรธได้ยังไง?"

หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

ขณะนี้เอง ซ่างกวนหลิงและทุกคนก็ถูกพาออกมา

ทุกคนต่างสับสนงุนงงและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ละคนต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนก

แต่เมื่อเห็นฮั่วเฟิงที่หมอบอยู่กับพื้นด้วยอาการสั่นสะท้านอย่างหวาดกลัวก็ทำให้ทุกคนรู้สึกใจเต้นแรงมาก

"หมอ...หมอเทวดาหลิน คุณซ่างกวนหลิงและทุกคนมาถึงแล้ว คุณดูสิ พวกเขาไม่เป็นอะไรเลย! เราไม่ได้ทำอะไรพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว!"

หยางหรูหลงกล่าวเสียงสั่น

"หมอเทวดาหลิน?"

ซ่างกวนหลิงตกใจและมองไปที่หลินหยาง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าบุคคลที่มีชื่อเสียงคนนี้จะปรากฏตัวขึ้นที่นี่!

"คุณซ่างกวน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

หลินหยางถาม

"ฉัน...ฉันไม่เป็นไรค่ะ หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณมาช่วยฉันเหรอ?"

ซ่างกวนหลิงถามด้วยความประหลาดใจ

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว! คุณรีบพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ซะ!"

หลินหยางไม่ได้อธิบายอะไรมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน