สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3113

หลังจากที่ดื่มเหล้าในแก้วหมด ซ่างกวนหลิงก็นั่งลงบนเก้าอี้ หลับตาค่อยๆสัมผัสรสชาติ

หลี่หรงเซิงขมวดคิ้ว แอบส่งสายตาลับๆให้กับคนอื่นๆ

"คุณซ่างกวน ยังไหวหรือเปล่า?"

กู่จงหมิงถามขึ้นมา

"ตอนนี้ยังไม่รู้สึกอะไร"

ซ่างกวนหลิงตอบ

"ก็ผมบอกแล้วว่าเหล้านี่ไม่มีปัญหาไง พวกคุณอย่าไปฟังคนแซ่หลินนี่พูดมั่วซั่ว ทุกคนดื่มด้วยกันนั่นก็ถูกต้องแล้ว อย่าสนใจคนเป็นประสาทนี่เลย"

หลี่หรงเซิงตะโกน

ทุกคนต่างก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ไม่ค่อยกล้ากันเท่าไหร่

แต่ไม่กี่คนในนั้นได้ดื่มเหล้าในแก้วลงไป

คนที่เหลือเห็นสถานการณ์ ก็ไม่กล้าฉีกหน้าหลี่หรงเซิง เลยดื่มเหล้าจนหมดแก้ว

"ฮ่าๆ ทุกคนคอแข็งดีนะ"

หลี่หรงเซิงหัวเราะ

แต่ในเวลานี้ จู่ๆซ่างกวนหลิงก็กุมขมับ มือข้างหนึ่งประคองโต๊ะไว้ ราวกับจะหมดสติไป

คนอื่นก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุนเช่นกัน

"ฉะ....ฉันเวียนหัวจัง!"

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"ทำไมรู้สึกทรมานขนาดนี้?"

"ขะ....ข้างในเหล้ามีพิษ!"

"หลี่หรงเซิงเป็นคนทำ!"

ทุกคนได้สติกลับมาสักที หลินหยางพูดถูก หลี่หรงเซิงใส่กลอุบายไว้ในเหล้าจริงๆด้วย

พวกเขาไม่ได้มีพลังล้ำลึกขนาดซ่างกวนหลิง อาการเลยกำเริบเร็วมาก

"เหอะๆ พวกนายควรจะฟังคำเตือนพ่อหนุ่มนี่ ไม่ควรดื่มเหล้านี่ ตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะ"

หลี่หรงเซิงยิ้มเยาะ

"หลี่หรงเซิง นายคิดจะทำอะไร?"

ซ่างกวนหลิงถาม สีหน้าเริ่มซีดเผือด

เดิมทีอาการบาดเจ็บของเธอก่อนหน้านี้ก็ยังไม่หายดี ตอนนี้มาถูกพิษอีก จะทนไหวได้ยังไงกัน?

"ทำอะไรน่ะเหรอ? คุณซ่างกวน ผมไม่ขออย่างอื่นหรอกนะ ขอแค่คุณให้ความยุติธรรมแก่พวกเรา เงินสิบล้านนั่น พวกเราสมควรได้ ถ้าคุณให้พวกเรา คุณก็จะปลอดภัย ถ้าคุณยังไม่ยอมให้ล่ะก็ อย่ามาโทษพวกเราก็แล้วกัน!"

หลี่หรงเซิงกดเสียงต่ำ ค่อยๆพูดออกมาอย่างเย็นชา

"หลี่หรงเซิง! ไอ้สวะนี่! แกบ้าไปแล้วหรือไง? ถึงทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้?"

กู่จงหมิงโมโห ด่าทอออกมา

เขาไม่ได้ดื่มเหล้า แต่หลี่หรงเซิงก็ไม่ได้สนใจ เพราะยังไงซะตาแก่นี่ก็ไม่ได้มีอำนาจอะไรอยู่แล้ว

"ฉันแค่จะเอาของของฉันคืน ผิดตรงไหน?" หลี่หรงเซิงสบถเหอะ

"เพราะงั้นนายคิดจะทำอะไร? ฆ่าฉันงั้นสิ?"

ซ่างกวนหลิงถาม

"ฆ่าคุณ? ไม่ๆๆ ผมคงไม่ทำเรื่องโง่ขนาดนั้นหรอก เหล้าในแก้วนี้ก็ไม่ได้อันตรายถึงชีวิต ก็แค่ทำให้คุณขายหน้าเท่านั้นเอง!"

หลี่หรงเซิงยิ้ม

"ขายหน้า?"

"ถูก คนที่กินยานี้เข้าไป พลังจะอ่อนแรง วิงเวียนศีรษะ หลังจากนั้นพะอืดพะอมและท้องเสีย คุณซ่างกวน คุณสวยขนาดนี้ คงไม่อยากท้องเสียต่อหน้าทุกคนหรอกมั้ง?"

หลี่หรงเซิงหยิบยาออกมาหนึ่งเม็ด โยกไปมาบนมือของซ่างกวนหลิง แล้วพูดเสียงเบา:"คนในโรงอาหารเยอะขนาดนี้ แถมคุณยังเป็นกองทหารรักษาการณ์สายฟ้าของผู้บัญชาการชายแดนตอนเหนืออีกด้วย ถ้าท้องเสียต่อหน้าทุกคน คุณจะยืนหยัดขึ้นมายังไงกันนะ? ผมว่าคุณเอาเงินมาให้ผมดีกว่า เงินถึง ยาแก้พิษนี่! ก็จะเป็นของคุณ!"

"คุณซ่างกวน อย่าดื้อดึงต่อไปเลย!"

"เงินนั่นเดิมทีก็เป็นของพวกเรา!"

"ทำไมคุณต้องยืดหยัดไม่ให้พวกเราขนาดนี้?"

คนที่เป็นพวกเดียวกับหลี่หรงเซิงต่างก็หัวเราะ

พวกเขาก็ดื่มเหล้าเช่นกัน แต่ก่อนหน้านั้นพวกเขาได้กินยาแก้พิษเข้าไปก่อนแล้ว ดังนั้นจึงไม่เป็นอะไร

และในเวลานี้ จู่ๆซ่างกวนหลิงก็ไอออกมาสองครั้ง หลังจากนั้นยิ้มเยาะ แล้วอาเจียนเหล้าออกมา

พวกหลี่หรงเซิงต่างก็ยืนตัวสั่น

กลับเห็นเพียงแค่ซ่างกวนหลิงที่กำลังเช็ดปาก ลุกขึ้นยืนราวกับไม่ได้เป็นอะไรแล้ว

"หลี่หรงเซิง กลอุบายของนายเอามาต่อกรกับกองทหารรักษาการณ์อย่างฉัน....ดูถูกฉันเกินไปหรือเปล่า?"

ซ่างกวนหลิงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

หลี่หรงเซิงนิ่งอึ้งไป สีหน้าซีดเผือด มองซ่างกวนหลิงด้วยความสั่นเทา

"คะ....คุณซ่างกวน....ขะ....เข้าใจ....เข้าใจผิดแล้ว"

แต่พอพูดจบ ซ่างกวนหลิงก็ตรงเข้าบีบคอของเขา ยกลอยขึ้นด้วยแขนข้างเดียว

ไอพิฆาตที่เหี้ยมโหดรุนแรงอย่างมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน