สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3112

“หลินหยาง?”

ซ่างกวนหลิงแปลกใจอย่างมาก：“นายยังไม่กลับไป?”

“ฉันกำลังรอพวกเธออยู่!”

หลินหยางพูด

“รอพวกเรา?”

ซ่างกวนหลิงนิ่งไป สีหน้าลำบากใจ

“คุณผู้หญิงของผู้นำเป็นยังไงบ้าง? พวกนายรักษาเธอหายแล้วเหรอ?”

หลินหยางถาม

“นี่….”

ทุกคนมองหน้ากัน ละอายใจอย่างมาก

“หลินหยาง พวกเราเข้าใจนายผิด นายพูดถูก คุณผู้หญิงของผู้นำคนนั้นไม่ได้ป่วย นี่เป็นแค่แผนการของหยางหรูหลงกับฮั่วเฟิงที่สร้างขึ้นมา!”

ซ่างกวนหลิงอธิบายเรื่องราวออกมาอย่างชัดเจน ในขณะเดียวกันก็ลากฮั่วเฟิงที่เอาชนะได้มาตรงหน้า

“ฉันนึกว่าทางผู้บัญชาการชายแดนตอนเหนืออย่างพวกเธอจะสามัคคีกันเสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ด้วย”

หลินหยางกวาดสายมองฮั่วเฟิง สีหน้าเผยความรังเกียจ

“เรื่องนี้รุนแรงมาก ฉันต้องรีบพาคนคนนี้กลับไปทางผู้บัญชาการชายแดนตอนเหนือ จริงสิหลินหยาง สิบล้านนี่ควรให้นาย!”

จู่ๆซ่างกวนหลิงก็นึกอะไรขึ้นได้ หยิบเช็คสิบล้านออกมาหนึ่งใบ แล้วยื่นออกไป：“นายเป็นคนแรกที่มองออกว่าคุณผู้หญิงของผู้นำไม่ได้ป่วย เพราะงั้นนี่ควรจะให้นาย! นายรับไว้เถอะ!”

“อะไรนะ?”

หลี่หรงเซิงและทุกคนเบิกตาโพล่ง จ้องหลินหยางด้วยความต้องการอยากจะได้

แต่หลินหยางไม่ได้รับไว้

“ในเมื่อไม่ได้ป่วย จะวินิจฉัยโรคได้อย่างไร? เงินนี่ฉันไม่เอา”

“หลินหยาง ถ้านายไม่รับ ฉันคงร้อนใจ เดิมทีก็เข้าใจนายผิด นายกลับไม่โทษฉันสักนิด ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ”

ซ่างกวนหลิงถอนหายใจเบาๆ แล้วตำหนิตัวเอง

“คุณซ่างกวน เธอกับซูเหยียนเป็นเพื่อนกัน ฉันก็เป็นสามีของซูเหยียนอีก พวกเราไม่ได้ถือว่าเป็นคนแปลกหน้า เรื่องเข้าใจผิดแค่นี้ไม่ได้ทำให้พวกเรามองหน้ากันไม่ติดเสียหน่อย ถ้าเธอจะให้ฉันรับเงินสิบล้านนี่ไว้ให้ได้....เช่นนั้น ก็เอามันไปบริจาคให้ราษฎรยากไร้ในชนบทเถอะ”

หลินหยางยิ้มแล้วพูด

ซ่างกวนหลิงนิ่งไป สังเกตหลินหยางอย่างละเอียดอีกครั้ง หลังจากนั้นก็พยักหน้าด้วยความชื่นชม

“ดูท่าทางเสี่ยวเหยียนไม่ได้เลือกคนผิด ฝากฝังเธอให้นายดูแล ฉันก็วางใจ”

“คุณซ่างกวน เรื่องนี้ให้จบเพียงเท่านี้เถอะ ควรจะกลับได้แล้ว”

“ได้ พวกเรากลับด้วยกันเถอะ ฉันจะจัดเครื่องบินให้นายเอง ส่งนายกลับเมืองเจียงเฉิง”

“เช่นนั้นก็ฝากด้วย”

“ไม่ต้องเกรงใจ ครั้งนี้ถือว่านายช่วยฉันได้มากเลยล่ะ รอจบภารกิจ ฉันคงต้องไปเลี้ยงข้าวนายที่เมืองเจียงเฉิงด้วยตัวเองแล้ว แล้วก็มีหมอเทวดาหลิน! ครั้งนี้ถ้าไม่ได้เขาออกหน้า พวกเราคงโชคร้ายมากกว่าโชคดี คงต้องขอให้ซูเหยียนเชิญหมอเทวดาหลินมาด้วยแล้ว ฉันจะขอบคุณเขาต่อหน้าเสียหน่อย”

ซ่างกวนหลิงยิ้มแล้วพูด

หลินหยางพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร

พอทุกคนออกจากหมู่บ้านตะวันส่องแสง ก็ตรงไปสนามบิน

ซ่างกวนหลิงนั่งรถคันเดียวกับหลินหยาง ได้พูดคุยบ้างระหว่างทาง

หลี่หรงเซิงนั่งกับบรรดาหมอคนอื่นๆ

บนรถ สีหน้าทุกคนเคร่งขรึม

“ซ่างกวนหลิงคนนี้ ไม่รู้จักวางตัวเกินไปแล้ว! ยอมเอาเงินสิบล้านให้หนุ่มซื่อบื้อนั่น แต่กลับไม่ยอมให้พวกเรา! น่าเกลียดเสียจริง!”

“พวกเราเดินทางมาตั้งไกล ผ่านช่วงเวลาเกือบตายมาตั้งหลายครั้ง ก็เพื่อเงินแค่หนึ่งล้านเนี่ยนะ?”

“พวกเธอยอมหรือไง?”

“แน่นอนว่าไม่ยอมน่ะสิ!”

บนรถมีหลายคนที่นินทากัน

หลี่หรงเซิงเหลือบมอง ยิ้มแล้วพูดเสียงเบา：“ทุกคน พวกเธออยากเอาเงินสิบล้านกลับมาไหม?”

“หืม? หมอหลี่มีแผนเหรอ?”

“เหอะ พวกเราเป็นใคร? พวกเราเป็นถึงหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงในอาณาจักรหลงกั๋วนะ ทำไมจะต่อกรกับผู้หญิงแค่คนเดียวไม่ได้?”

หลี่หรงเซิงหรี่ตามอง แล้วพูดเสียงเบา：“ฉันจำได้ว่าข้างหน้ามีเขตให้บริการใช่ไหม? คำนวณเวลาดูแล้วพวกเราน่าจะได้พักกินข้าวกันที่นั่น พวกเราค่อยลงมือตอนถึงเขตให้บริการ สั่งสอนให้ซ่างกวนหลิงคนนั้นรู้จักเชื่อฟังกันบ้าง!”

“วิธีของหมอเทวดาหลิน ร้ายกาจจริงๆ!”

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพวกเธอจากเมืองเจียงเฉิงกลับกลัวอัจฉะริยะแค่คนเดียว!”

“มาๆๆ!”

“คุณซ่างกวน ผมดื่มให้คุณหนึ่งแก้ว!”

ทุกคนกระตือรือร้น ทยอยกันยกแก้วขึ้น

ซ่างกวนหลิงยกแก้วขึ้น หลังจากนั้นในขณะที่จะดื่มหมดแก้วนั้น

ในเวลานี้ จู่ๆหลินหยางก็ขัดจังหวะขึ้นมา

“ช้าก่อน!”

ซ่างกวนหลิงนิ่งไป

หลี่หรงเซิงที่แอบมองซ่างกวนหลิงอยู่นั้นก็นิ่งอึ้งเช่นกัน

“หลินหยาง มีอะไรเหรอ?” ซ่างกวนหลิงถาม

“เหล้านี่ อย่าดื่มเลยดีกว่า”

หลินหยางพูด

ซ่างกวนหลิงขมวดคิ้ว ครุ่นคิดสักพัก ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม：“นายหมายความว่า เหล้านี่มีปัญหา?”

“คนแซ่หลิน นายพูดบ้าอะไร! เหล้านี่จะไปมีปัญหาอะไร? เหล้านี่ฉันเอามาจากในร้าน อีกอย่างในแก้วทุกคนต่างก็เป็นเหล้าจากขวดเดียวกัน จะมีปัญหาได้ยังไง?”

หลี่หรงเซิงร้อนใจ รีบตะโกนออกมา

“หลังจากที่นายได้เหล้ามาได้ใส่กลอุบายอะไรไป ทุกคนไม่มีใครเห็นหรอก ส่วนเหล้าจากขวดเดียวกันนั้น? มันจะไปยากอะไร? กลอุบายที่นายใช้ ถ้าจะแก้มันก็ไม่ยาก”

หลินหยางส่ายหน้า

“นะ...นายมีหลักฐานหรือไง? ไม่มีหลักฐานก็อย่ามาปรักปรำคนอื่น!”

หลี่หรงเซิงโมโหจนหน้าแดงหูแดง

ซ่างกวนหลิงกลับครุ่นคิดสักพัก จู่ๆก็กระดกแก้วนั้นจนหมด

“คุณซ่างกวน!”

ทุกคนตกใจ

หลี่หรงเซิงก็นิ่งอึ้งไป

นี่หมายความว่ายังไง?