สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3117

หลังจากสิ้นคำพูด สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หลินหยาง

“คนๆนี้คือคนของโลกแห่งดอกไม้เหรอ?”

“น่าจะเป็นคนรุ่นใหม่ๆหน้าใหม่ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน”

“เป็นไปได้ไหมว่าเป็นผู้พัฒนาเครือของคุณหนูจื่อยวน?”

“ไม่สิ คุณหนูจื่อยวนไม่เคยรายงานนะ อีกอย่างเขาก็ไม่มีเคยมีเครือพัฒนาด้วย”

“แล้วคนนี้เป็นใคร?”

ทุกคนพูดคุยกัน จากนั้นชี้นิ้วไปที่หลินหยาง

เจ้าตำหนักมังกรม่วงยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “ทุกท่านไม่ต้องสงสัยหรอก คนๆนี้คือผู้ชายของฉันเอง”

“แบบนี้นี่เอง?”

ทุกคนต่างพากันตกใจ

หลินหยางขมวดคิ้วเเน่น

“อย่าเข้าใจผิดนะหมอหลินเทวดา ตามกฏของโลกเเห่งดอกไม้เเล้ว คนที่จะสามารถเข้าร่วมการเเข่งขันได้ต้องเป็นคนสนิทและคุ้นเคยกันเท่านั้น ถ้าหากว่าเเม่ไม่พูดแบบนี้ล่ะก็คุณก็ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการเเข่งขัน แม้กระทั่งฉันเองก็ไม่มีสิทธิ์!”

โจวสืออวิ้นอธิบายเสียงเบา

“ฉันเข้าใจเเล้ว”

หลินหยางพยักหน้า

“หมอหลินเทวดา เราเอางี้ดีไหม เรารอให้นิทรรศการชมดอกไม้จบเเล้วเราไปหาขายให้กับผู้ชนะกันเถอะ! แบบนี้มันไม่มีความหวังเลยนะ”

โจวสืออวิ้นพูดเเนะนำ

“ไม่เป็นไร ฉันจะลองดู”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย จากนั้นก็เดินไปดูดอกกระดูกมังกร

“หลิน…”

โจวสืออวิ้นยังคงอยากที่จะโน้มน้าวหลินหยางอีกครั้ง แต่ทว่ากลับถูกเจ้าตำหนักมังกรม่วงยกมือขึ้นปรามเอาไว้ก่อน

“เเม่ แบบนี้เเม่กำลังเเก้เเค้นเทวดาหมอหลินอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

โจวสืออวิ้นอดไม่ได้ที่จะค้อนผู้เป็นเเม่

“แกไม่รู้อะไร? หุบปากไปซะ!”

เจ้าตำหนักมังกรหันมามองโจวสืออวิ้นด้วยสายตาตำหนิ

โจวสืออวิ้นหมดหนทาง เขาทำได้เพียงถอนหายใจเฮือก

“เทวดาหมอหลิน คุณสามารถใช้ยาพิเศษนี้จากโลกดอกไม้ได้!”

เจ้าตำหนักมังกรหยิบขวดยากเล็กออกมาจากตัวจากนั้นวางขวดยานั้นไปที่โต๊ะหยก

ขวดนี้เป็นสำหรับสมาชิกของโลกเเห่งดอกไม้เรื่องธรรมดา

หลินหยางเปิดขวดนั้น แล้วดมกลิ่นของเหลวที่อยู่ด้านในขวด

จากกลิ่นเเล้วสามารถวินิจฉัยได้ ของเหลวที่อยู่ภายในเป็นยาที่คล้ายกับการกระตุ้นให้เกิดการเจ็บครรภ์

หากหยดลงต้นไม้คงสามารถทำให้ต้นไม้นั้นโตเร็วและสามารถออกดอกได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ยานี้ไม่เสถียร แม้ว่าจะสามารถออกดอกได้เร็วแต่ก็จะทำให้พืชเสียหายได้มาก

หลินหยางเชื่อว่าพืชเหล่านี้ไม่กี่ต้นที่ถูกหยดด้วยของเหลวสามารถอยู่รอดได้นานกว่าหนึ่งสัปดาห์

แค่ชื่นชมความงามมันเสียเวลาขนาดนั้นเลยเหรอ?

หลินหยางวางขวดยานั้นไว้ข้างๆ

หลังจากการเคลื่อนไหวนี้ ทุกคนพากันตกใจ

ทุกคนแทบจะสะดุดลมหายใจของตัวเอง

ใช้เข็ม…เเทงไปที่ดอกไม้?

这人莫不成是疯了？ นายคนนี้บ้าไปแล้วเเน่ๆ?

มองดูหลินหยางใช้เข็มเเทงลงดอกไม้ ทุกคนจ่างรู้สึกว่าไม่น่าสนใจเลย

แม้แต่เจ้าตำหนักมังกรม่วงก็ยังประหลาดใจ ดวงตาที่มองดูการกระทำของหลินหยางสื่อถึงความประหลาดใจ

“หมอเทวดาหลิน นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ? นั่นมันเป็นเเค่ดอกไม้นะ มันเป็นเเค่พืช! ไม่ใช่คนนะ!”

โจวสืออวิ้นพูดขึ้น และอดคิดว่าเรื่องที่หลินหยางกำลังทำอยู่มันไร้สาระ

แต่หลินหยางกลับไม่ได้สนใจเสียงรอบข้าง แต่ฉันกลับถือเข็มและแทงมันสองสามครั้งลงบนดอกกระดูกมังกร

เพียงเเค่เเทงเข็มเเต่ต้องใช้เทคนิคเป็นอย่างมาก

ดวงตาของเขาจ้องมองมันเเละค่อยๆเเทงเข็มลงอย่างช้าๆ เหมือนกับว่ากำลังหาอะไรอยู่

หลังจากปักเข็มไปสองสามเข็ม หลินหยางก็เจาะเข็มมังกรหงเหมิง เข้าไปในเส้นทางดอกไม้ของดอกกระดูกมังกร จากนั้นเขาก็หยิบเข็มมังกรหงเหมิงออกมาอีกอันแล้วเริ่มแทงมัน

“คุณหนูจื่อยวน ผู้ชายที่คุณหามานี่…กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?”

ชายผมยาวที่อยู่ด้านหลังพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ และมองไปที่หลินหยางอย่างเหยียดๆเเละดูถูก

“อ๋อ เขาเป็นหมอน่ะ เป็นหมอแพทย์แผนจีน!”

เจ้าตำหนักมังกรม่วงพูดเเละหัวเราเบาๆ

“หมอแพทย์เเผนจีนงั้นเหรอ? มิน่าล่ะ!”

สีหน้าที่บ่งบอกว่าดูถูกหลินหยางนั้นยิ่งชัดขึ้น “เเต่ดูเหมือนว่าผู้ชายของคุณจะดูบ้าๆนะ? ฝังเข็มให้ดอกไม้? เขาคงไม่คิดหรอกนะว่าดอกไม้มีจุดฝังเข็มอยู่?”

“แกล้งทำเป็นรู้เเต่ความจริงกลับไม่รู้อะไรเลยล่ะมั้ง!”