สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3116

อันหนึ่งเป็นน้ำแข็ง อันหนึ่งเป็นไฟ

ตามที่มองดูทั้งสองฝ่ายสูสีกัน ไม่มีใครเป็นรองใคร

แต่เมื่อเทียบการเบ่งบานของดอกเปลวไฟและดอกน้ำแข็งแล้ว ก็ต่างกันมากพอสมควร

ถึงแม้ดอกเปลวไฟจะเบ่งบานอย่างน่าตื่นตาตื่นใจ แต่ก็เป็นวิสัยทัศน์การมองเท่านั้น

กลับกันดอกน้ำแข็ง หลังจากที่บานคิดไม่ถึงว่าจะสะเทือนทั้งทะเลแห่งดอกไม้ ปกคลุมทั่วทะเลแห่งดอกไม้ทำให้ทุกคนเหมือนตกเข้าไปอยู่ในท่วงทำนองนั้นด้วยความประทับใจ

เหมือนว่าวินาทีที่ดอกน้ำแข็งเบ่งบาน ทั้งทะเลแห่งดอกไม้ได้กลายเป็นโลกของดอกน้ำแข็งแล้ว!

“ฉัน…ฉันแพ้แล้ว!”

ไป๋ซูอวี่สูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

การแข่งขันครั้งนี้มีกรรมการตัดสิน

แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ให้กรรมการมาตัดสินใจแล้ว

“งั้นก็ขอบคุณคุณไป๋มากนะคะ!”

เจ้าตำหนักมังกรม่วงยิ้มบางๆ สะบัดมือเบาๆ คนที่อยู่ด้านหลังก็เดินมาเอากระถางดอกเปลวไฟออกไป

“งั้นต่อจากนี้ ยังมีท่านไหนที่อยากจะเล่นกับฉันไหมคะ?”

เจ้าตำหนักมังกรม่วงยิ้มพูดขึ้น

“ฉันเอง!”

ภายในกลุ่มคนมีคนเดินออกมาคนหนึ่ง

เจ้าตำหนักมังกรม่วงจึงเรียกคนเอากระถางดอกไม้ที่ยังไม่ผลิบานออกมา ทั้งสองฝ่ายก็เริ่มแข่งขัน

หลินหยางนั่งอยู่บนก้อนหินด้านหนึ่ง เขาเพลิดเพลินกับการแข่งขันนี้อยู่เงียบๆ

ไม่มีความไม่พอใจอะไร เขาแค่ใช้สายตาทั่วไปมองดู

ถึงแม้จะบอกว่านี่คือความสนุกของคนมีเงิน แต่หลินหยางไม่สามารถเข้าถึงได้

ต่อสู้กันแบบนี้อยู่หลายครั้ง เจ้าตำหนักมังกรม่วงมีแพ้มีชนะแต่โดยรวมแล้วชนะมากกว่าแพ้

นิทรรศการดอกไม้ถึงจุดสูงสุดแล้ว

“โอเคทุกท่าน ตอนนี้พวกเรามาเริ่มเข้าประเด็นหลักกันเถอะ!”

เจ้าตำหนักมังกรม่วงยิ้มพูดว่า“การแข่งขันต่อจากนี้จะเป็นตัวกำหนดว่าใครจะได้เป็นเจ้าภาพจัดงานนิทรรศการดอกไม้ครั้งต่อไป! ฉันคิดว่าทุกคนน่าจะมีไพ่เด็ดเป็นของตัวเองอยู่แล้วใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้น โปรดวางดอกไม้ที่ดีที่สุดและสวยที่สุดของคุณไว้บนโต๊ะเลย และปล่อยให้ดอกไม้บานสะพรั่ง!ดูสิว่าดอกไม้ของใครจะเป็นดอกไม้ที่สวยที่สุด และดูสิว่าใครมีคุณสมบัติที่จะเป็นเจ้าภาพการแสดงนิทรรศการดอกไม้ครั้งต่อไป!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็เตรียมความพร้อมด้วยความตื่นเต้น

ตอนนี้มีคนอดทนรอไม่ไหวเอาดอกไม้ที่ตัวเองฟูมฟักออกมาวางบนโต๊ะหยกแล้ว

“คุณสมบัติของการจัดนิทรรศการดอกไม้เลือกกันแบบนี้เหรอ?”

หลินหยางถามด้วยความแปลกใจ

“ไม่อย่างนั้นล่ะ? โลกแห่งดอกไม้ไหมล่ะ เล่นกันก็คือดอกไม้ ใครเลี้ยงฟูมฟักดอกไม้ที่สวยที่ดีที่สุดได้ ทุกคนก็นับถือคนนั้น ถ้าเกิดแม่ของผมสามารถครองตำแหน่งเป็นเจ้าภาพจัดงานนิทรรศการครั้งต่อไปได้ อย่างนั้นก่อนที่เธอจะจัดนิทรรศการครั้งต่อไป ก็จะมีอำนาจมากในโลกแห่งดอกไม้ อย่างน้อยเวลาเธอไปหาใครให้ทำธุระให้ คนนั้นก็ไม่กล้าปฏิเสธ”

โจวสือวิ้นยิ้มพูดขึ้น

“เมื่อพูดแบบนี้ เท่ากับว่ามีตำแหน่งอำนาจเป็นหัวโจกคนหนึ่งเลยนะนิ!”

หลินหยางพูดขึ้น

“ประมาณนั้น!”

“งั้นแม่ของคุณมีดอกอะไรมาแข่งขัน?”

“เอ่อ…ผมก็ไม่รู้ ผมไม่ได้สนใจมันหรอก!”

โจวสืออวิ้นเกาศีรษะตัวเอง

หลินหยางขี้เกียจถามต่อ สายตาจับจ้องมองโต๊ะหยกด้วยแววตาเปล่งประกาย

บนโต๊ะหยกมีดอกไม้หลากสีสันเต็มไปหมด

ในนั้นมีเครื่องปรุงยาจีนที่หายากด้วยจำนวนหนึ่ง

ถ้าหากได้มา ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

เมื่อมองเกรดของดอกไม้เหล่านี้ เป็นของคุณภาพดีอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ

และไม่รู้เลยว่าเจ้าตำหนักมังกรม่วงจะเอาดอกไม้อะไรมาสู้กับคนเหล่านี้

อยู่นอกดินแดนตำหนักพญามังกรมีอำนาจมาก คิดว่าเธอน่าจะมีดอกไม้ที่ล้ำค่าหายากไหม?

สายตาของหลินหยางจ้องมองไปทางเจ้าตำหนักมังกรม่วง และเฝ้ารออย่างเงียบๆ

“คุณจื่อยวน ดอกไม้ของคุณล่ะ?”

ทุกคนวางกระถางดอกไม้ไป จากนั้นก็พากันมองมาทางเจ้าตำหนักมังกรม่วง

แต่เจ้าตำหนักมังกรม่วงไม่ได้ลุกลี้ลุกลน เธอยิ้มและพยักหน้าให้คนที่อยู่ข้างกาย

คนที่อยู่ด้านข้างรู้ จึงได้เอากระถางดอกไม้สีเงินสวยงามออกมาจากด้านหลังทันที และวางลงบนโต๊ะหยก

“ดอกกระดูกมังกร?”

หลินหยางลุกขึ้นยืนและเผลอหลุดปากพูดออกมาทันที

เขาคิดไม่ถึงเลย คิดไม่ถึงว่าเจ้าตำหนักมังกรม่วงจะเอาดอกกระดูกมังกรออกมาแข่งขันได้!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน