สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3122

หลินหยางพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง แน่นอนว่าชวี่เทียนเข้าใจ

พื้นที่สีเทาทั้งหมดของดินแดนมังกร?

ความคิดนี้ยิ่งใหญ่แค่ไหน?

นอนหลับฝันชวี่เทียนก็ไม่กล้ามีความคิดแบบนี้

เปลี่ยนเป็นเมื่อก่อน ฝันที่ใหญ่ที่สุดของเขาก็คือยึดกุมเมืองเจียงเฉิน

สำหรับชวี่เทียนถือว่าเป็นความฝันตลอดชีวิตนี้

แต่เมื่อหลินหยางปรากฎตัว เพียงแค่เวลาไม่กี่ปี ทั้งเมืองเจียงเฉินไม่มีใครไม่ยอมรับเขา

ตอนนี้หลินหยางสายตาก้าวไกลไปถึงทั้งดินแดนมังกร…..

หัวใจของชวี่เทียนเต้นแรงขึ้น

“ว่ายังไง? ทำได้ไหม?”

หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“ถ้ามีประธานหลินสนับสนุน ไม่มีปัญหาแน่นอน!”

ชวี่เทียนรีบพูดด้วยความมุ่งมั่น

“งั้นดี ! คุณไปจัดการเถอะ”

หลินหยางพยักหน้า จากนั้นพูดว่า“ทุกท่าน อย่าให้เรื่องนี้มากระทบจิตใจ ดื่มต่อเถอะ!”

“ตกลง!”

ทุกคนหัวเราะครึกครื้นพร้อมกลับไปประจำที่ตัวเอง

แต่บรรยากาศแน่นอนว่าไม่เหมือนก่อนหน้านี้

หลินหยางเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของหยานเคอเอ๋อร์ และช่วยทำให้หายบวม

เมื่อผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ปัง!

คนกลุ่มหนึ่งรีบผลักประตูและถลันเข้ามาในห้อง

คนที่เป็นหัวหน้าคือชายวัยกลางคนย้อมผมสีทองบริเวณคอมีริ้วรอย

ชายคนนั้นเบิกตาโพลงกว้างแล้วมองไปทางชายหัวโล้นที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น จากนั้นมองไปทางหลินหยางที่กำลังนั่งดื่มอยู่ เขาเดินไปข้างหน้าพร้อมถีบชายหัวโล้นอย่างแรง!

“นรก! แกตาลายเหรอ? ถึงได้กล้ามาเป็นอันธพาลในเมืองเจียงเฉิน? แกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม?”

ชายวัยกลางคนกระหน่ำใส่ชายหัวโล้นอย่างบ้าคลั่ง และกระหน่ำใส่คนกลุ่มนี้จนร้องโอครวญไม่หยุด

เมื่อชายหัวโล้นเลือดไหลอาบ เขาถึงหยุด จากนั้นยิ้มพูดว่า“หมอเทวดาหลิน ลูกน้องของผมไม่รู้กาลเทศะ คุณโปรดอภัยด้วยนะครับ ผมขอโทษแทนพวกมันด้วย คุณว่ายังไงครับ?”

“ยังไง? ทำไมไม่ตีต่อ?”

หลินหยางถามด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

“หมอเทวดาหลิน ตีต่อไปคนก็ตายพอดี”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างระมัดระวัง

“ตายพอดี?”

หลินหยางกวาดสายตามองชายหัวโล้น พร้อมพูดว่า“คุณกำลังสงสัยฝีมือทางการแพทย์ของผมเหรอ?”

ชายวัยกลางคนชะงักงัน รีบพูดว่า“หมอเทวดาหลิน ทักษะทางการแพทย์ของคุณใครจะกล้าสงสัยครับ? พวกเราเป็นคนธรรมดา จะรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง?”

“ไม่รู้ ผมก็สอนคุณได้”

หลินหยางมองชวี่เทียนที่เดินมา“ตรวจหรือยัง?”

เงาหนึ่งแฉลบมา

ทุกคนตัวสั่นเทา จากนั้นก็เห็นว่าในวงแขนของตัวเองว่างเปล่า กลับกันลูกน้องของชวี่เทียนได้เอาปืนกลจำนวนมากเล็งมาที่แก๊งค์มังกรฟ้า

คนของแก๊งค์มังกรฟ้ามึนงง

“หมอเทวดาหลิน! คุณ…คุณ…คุณจะฆ่าให้หมดจริงๆเหรอ?”

ชายวัยกลางคนสั่นระริกถามขึ้น

“สำหรับคนอย่างพวกคุณ ทำไมต้องมีน้ำใจ?”

หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“คุณ….”

ชายวัยกลางคนกัดฟันกรอด พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“คุณเรียกผมมาที่เมืองเจียงเฉิน เพื่อที่จะวางแผนการสังหารเหรอ? คิดไม่ถึงว่าคนอย่างหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินจะอัปยศต่ำตมขนาดนี้! ผมไม่ยอม!”

“ไม่ยอม ? แล้วคุณจะทำยังไง?”

หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“มีศักดิ์ศรีก็ให้ผมกลับไป ให้แก๊งค์มังกรฟ้าของผมสู้กับหยางหัวของคุณสักตั้ง คุณอาศัยวิธีการแบบนี้นับว่าวีรบุรุษอะไรกันเหรอ?”

ชายวัยกลางคนด่าทอขึ้น

“วิธีการยั่วยุให้เกิดอาการฮึกเหิม?”

หลินหยางส่ายหน้าพูดขึ้นว่า“ถึงแม้จะย่ำแย่ แต่ผมจะทำตามที่คุณหวัง ผมจะให้โอกาสพวกคุณ พวกคุณกลับไปเตรียมตัวได้ พรุ่งนี้หยางหัวจะเริ่มลงมือกับแก๊งค์มังกรฟ้าของพวกคุณ!ทางที่ดีคุณควรจะมีการรับมือที่ดี ไม่งั้นจุดจบคุณน่าเวทนามากแน่นอน!”

“งั้นพวกเราจะรอดู!”

ชายวัยกลางคนกัดฟันกรอด จากนั้นหมุนตัวออกไปจากห้อง