ทุกๆ คนจึงเข้าใจในทันที!
เดิมทีที่อ่าวหานเหมยขอให้เฮ่าเทียนจัดการประชุมในครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อเรียกคนเหล่านี้มาช่วยคิดวิธีการรักษาโรค'โลหิตน้ำแข็ง'ของเธอหรอกแต่เป็นการยืมมือเฮ่าเทียน เพื่อดึงผู้นำที่เรียกว่ายอดเจ้าแห่งสำนักเหล่านี้เข้ามา และบีบบังคับให้พวกเขาเข้าร่วมกับตระกูลอ่าวเสวี่ย!
โรคที่อ่าวหานเหมยเจ็บป่วย เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาหายได้
เธอมีเวลาไม่มากแล้ว จะกลัวความตายได้อย่างไร?
ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวที่จะผิดใจกับผู้นำเหล่านี้ และไม่กลัวการข่มขู่ของคนเหล่านี้เช่นกัน!
ในทางกลับกัน ถ้าผู้นำเหล่านี้กล้ามาแตะต้องเธอแม้แต่น้อย คนตระกูลอ่าวเสวี่ยก็มีข้ออ้างที่จะลงมือกับตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนักเหล่านี้เช่นกัน!
เมื่อเทียบตระกูลอ่าวเสวี่ยที่ราวกับภูเขาใหญ่ยักษ์ ตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนักที่อยู่เบื้องหลังคนเหล่านี้อ่อนแอมากเกินไปจริงๆ
ชั่วขณะ ทุกๆ คนต่างเงียบไม่พูดจา ทำอะไรไม่ถูก
"คุณอ่าว เช่นนั้น หอเหลยเจ๋อเทียนของฉันต้องเข้าร่วมกับตระกูลอ่าวเสวี่ยของคุณด้วยเหรอ?"
เวลานี้ เฮ่าเทียนค่อยๆ เอ่ยปากออกมา ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ มองไม่ออกถึงความสุขหรือโศกเศร้า
"ท่านเฮ่าเทียนอย่าได้กังวลไปเลย ตระกูลอ่าวเสวี่ยของพวกเราไม่เคยมีความคิดเช่นนี้เลย เพียงแต่ว่าเราสามารถที่จะผูกพันธมิตรกันได้ เพื่อช่วยเหลือกันและกัน และประคับประคองกันและกัน!"
อ่าวหานเหมยกล่าวอย่างนิ่งๆ
"ผูกพันธมิตร? มันคือจุดเริ่มต้นของการยึดเจ้ามารวมกันนะ!"
เฮ่าเทียนส่ายหัว
"เราไม่ได้มีความคิดเช่นนี้ แต่ถ้าท่านเฮ่าเทียนไม่เชื่อ ฉันก็จนปัญญาเช่นกัน"
อ่าวหานเหมยดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะอธิบาย หลังจากพูดเรียบๆ เพียงแค่ประโยคเดียว ก็หลับตาเพื่อพักผ่อนร่างกาย และรอผลลัพธ์ของทุกๆ คน
ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า ตระกูลอ่าวเสวี่ยจะมีความทะเยอทะยานสูงขนาดนี้
"มันจะรังแกกันมากเกินไปแล้วนะ!"
"นี่ไม่ใช่การบีบบังคับให้เรายอมสวามิภักดิ์หรอกเหรอ?"
"หากตระกูลอ่าวเสวี่ยทำเช่นนี้ ทำไมเราไม่ผูกพันธมิตรด้วยตนเองล่ะ? หากหลายๆ ตระกูลของพวกเรารวมกัน จะต้องกลัวตระกูลอ่าวเสวี่ยไปทำไมกัน?"
"ถูกต้อง!"
ผู้นำหลายๆ คนออกความคิดเห็นกันขึ้นมา และจ้องมองอ่าวหานเหมยอย่างเย็นชา และมีความคิดที่จะร่วมพันธมิตรกัน
แต่อ่าวหานเหมยมีแผนการตอบโต้อย่างเห็นได้ชัด
"หากทุกท่านคิดว่าสามารถร่วมมือกันเพื่อต่อต้านตระกูลอ่าวเสวี่ยของฉันได้ เช่นนั้นพวกคุณก็ร่วมมือกันได้เลย! พวกเราจะตั้งตารอ ดูสิว่าหลังจากที่พวกคุณรวมตัวกันแล้ว จะสามารถต่อต้านพวกเราได้ไหม! แน่นอนว่า ถ้าพันธมิตรของพวกคุณ ได้กลายเป็นศัตรูของตระกูลอ่าวเสวี่ยของฉัน เช่นนั้นการปฏิบัติต่อศัตรู พวกเรามีวิธีการอย่างไร พวกคุณจะไม่อยากทราบอย่างแน่นอน"
"คุณ......"
ทุกคนรู้สึกโกรธมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้
ตระกูลอ่าวเสวี่ยตั้งอยู่ในสถานที่ที่เย็นจัด ถึงแม้ทุกๆ คนจะรวมพันธมิตรกัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะโจมตีพวกเขา
ในสภาพอากาศที่เย็นจัดขนาดนั้น เดิมทีคนเหล่านี้ไม่เหมาะที่จะต่อสู้เลย และพลังการต่อสู้ของพวกเขาจะลดลงอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ตระกูลอ่าวเสวี่ยจึงไม่กลัวว่าคนเหล่านี้จะร่วมมือกันเพื่อมาต่อสู้กับตระกูลอ่าวเสวี่ย
ในทางกลับกันตระกูลอ่าวเสวี่ยสามารถส่งคนไปโจมตีพวกเขาได้ทุกเมื่อ
ในระยะยาว พวกเขาทำได้เพียงเป็นฝ่ายถูกกระทำเท่านั้น!
ตอนนี้คนของหอเหลยเจ๋อเทียนตระหนักได้ว่า ตนเองถูกตระกูลอ่าวเสวี่ยหลอกใช้โดยสิ้นเชิง
"นายท่าน พวกเขาทำมากเกินไปแล้ว! ได้โปรดอนุญาตให้ฉันจัดการพวกเขาด้วยเถอะ เพื่อซักถามเกี่ยวกับทัศนคติของตระกูลอ่าวเสวี่ยอีกครั้งหนึ่ง!"
เหลยหู่ทนไม่ไหว เขากัดฟันอย่างเงียบๆ และเข้าไปพูดใกล้ๆ เฮ่าเทียน
"หากทำเช่นนี้ จะไม่เป็นการเสียมารยาทของหอเหลยเจ๋อเทียนของฉันเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลอ่าวเสวี่ยคนอื่นๆ อาจจะไม่ได้สนใจอ่าวหานเหมยคนนี้เลยด้วยซ้ำ!" เฮ่าเทียนส่ายๆ หัว และกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา
"ไม่สนใจ? นายท่าน ท่านหมายความว่าอย่างไร?" เหลยหู่เอ่ยถามอย่างตกตะลึง
"ตระกูลอ่าวเสวี่ยอาจจะใช้อ่าวหานเหมยมาเป็นกระบอกเสียง พวกเขาไม่ได้มีความหวังกับการรักษาโรคประหลาดของอ่าวหานเหมยให้หายเลย พวกเขาเพียงแค่อยากเห็นทัศนคติของตระกูลเหล่านี้ อยากเห็นปฏิกิริยาของหอเหลยเจ๋อเทียนเท่านั้น หากตระกูลเหล่านี้ยอมก้มหัวให้ คนต่อไป ก็คือหอเหลนเจ๋อเทียนแล้ว"
"แล้วจะเพิกเฉยต่อพวกเขาได้อย่างไร? หรือว่าพวกเขาจะกล้าลงมือกับหอเหลยเจ๋อเทียนจริงๆ?"
เหยหู่กล่าวอย่างไม่พอใจ
"ทำไมจะไม่กล้าล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าตระกูลอ่าวเสวี่ยมีสุดยอดอัจฉริยะอยู่ ศักยภาพดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง ตระกูลอ่าวเสวี่ย เปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ!"
"สุดยอดอัจฉริยะ? ทำไม.....ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?"
"เรื่องประเภทนี้จะเผยแพร่ให้รู้ไปทุกหนทุกแห่งได้อย่างไร? มิหนำซ้ำตระกูลอ่าวเสวี่ยตั้งอยู่ในสถานที่ที่เย็นจัด เกี่ยวกับพวกเขา คนภายนอกจะรู้ได้มากมายแค่ไหนกัน?"
เฮ่าเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ในแววตามีความกังวลใจเล็กน้อย เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว ทำได้เพียงค่อยๆ เดินไปทีละก้าวเท่านั้น เพื่อรอดูแผนการของตระกูลอ่าวเสวี่ย
เหลยหู่กัดฟันแน่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"นี่คือเรื่องใหญ่ ฉันรู้ว่าทุกท่านเลือกได้อย่างยากลำบาก ดังนั้นฉันจะให้เวลาสามวัน สามวันนี้ ฉันจะพักอยู่ที่หอเหลยเจ๋อเทียน หากทุกท่านพิจารณาเสร็จแล้ว ก็กรุณามาให้คำตอบแก่เราโดยเร็วที่สุด และหากเต็มใจที่จะร่วมพันธมิตรกัน ตระกูลอ่าวเสวี่ยของฉันจะมอบความมั่งคั่งร่ำรวยอย่างนับไม่ถ้วนให้แก่เขา แต่ถ้าหากไม่เข้าร่วมพันธมิตร ก็เตรียมตัวไว้ให้ดี เพื่อเผชิญหน้ากับคำกล่าวเตือนของตระกูลอ่าวเสวี่ย"
อ่าวหานเหมยเคาะนิ้วที่เรียวยาวสวยงามลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ จากนั้นก็ลุกขึ้นด้วยท่วงท่าอ่อนช้อย เตรียมที่จะจากไป
เรื่องอย่างนี้ ทุกๆ คนจะเลือกได้อย่างไร?
เดิมทีแล้วเขาเป็นผู้นำพันธมิตร และผู้นำของตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนัก หากยอมสวามิภักดิ์ให้ ก็จะต้องกลายเป็นลูกน้องของคนอื่น
ใครจะยอม?
แต่ถ้าไม่ยอม เกรงว่าแม้แต่ลูกน้องก็จะไม่มีทางได้เป็น......
ทุกๆ คนต่างมีสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา ไม่พูดไม่จา
แต่ในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็เอ่ยปากขึ้นมา
"คุณอ่าว เดี๋ยวก่อน"
"คุณคือ?"
อ่าวหานเหมยกวาดสายตามองหลินหยาง เมื่อเห็นคนแปลกหน้า จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
"ท่านนี้คือผู้นำพันธมิตรหลินที่สามารถสั่นสะเทือนเย่เยียนได้ในสงครามแห่งภูเขาเทียนเสิน"
เฮ่าเทียนกล่าวอย่างนิ่งๆ
"ผู้นำพันธมิตรของสำนักชิงเซวียน? คนที่สามารถต่อสู้กับเทพเซียนแห่งแผ่นดินได้นะหรอ?"
อ่าวหานเหมยค่อนข้างแปลกใจ เธอมองพิจารณาหลินหยาง แต่กลับส่ายหัวเบาๆ : "ฉันยังคิดว่าจะเป็นคนวิเศษวิโสอะไร ศักยภาพที่ต่ำต้อยเช่นนี้ เกรงว่าที่ต่อสู้กับเย่เหยียนได้ ก็คงจะอาศัยของวิเศษและยาสมุนไพรไปไม่น้อยเลยใช่ไหม?"
เมื่อคำพูดนี้จบลง ก็ทำให้คนส่วนหนึ่งรู้สึกไม่พอใจ เหมือนเฟิงฉี่กับเฟิงหง ที่เคยเห็นความองอาจห้าวหาญของหลินหยางด้วยตาของตนเอง
แต่อ่าวหานเหมยก็มีความต้นทุนของเย่อหยิ่งอวดดีของเธอ
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้บรรลุถึงระดับวรยุทธ์เทพเซียนแห่งแผ่นดิน แต่ลมปราณที่ส่งออกมาก็น่ากลัวเป็นอย่างมาก
เกรงว่าคนในที่นี้ คงมีแค่เฮ่าเทียนเท่านั้นที่สามารถหยุดยั้งเธอได้
มิน่าล่ะเธอถึงได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลอ่าวเสวี่ย หากไม่ได้เป็นโรค'โลหิตน้ำแข็ง' ต่อไปเธอจะต้องเป็นผู้นำพันธมิตรที่น่าสะพรึงคนหนึ่งในดินแดนแห่งความเงียบและความตายอย่างแน่นอน



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...