สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3136

ทุกๆ คนจึงเข้าใจในทันที!

เดิมทีที่อ่าวหานเหมยขอให้เฮ่าเทียนจัดการประชุมในครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อเรียกคนเหล่านี้มาช่วยคิดวิธีการรักษาโรค'โลหิตน้ำแข็ง'ของเธอหรอกแต่เป็นการยืมมือเฮ่าเทียน เพื่อดึงผู้นำที่เรียกว่ายอดเจ้าแห่งสำนักเหล่านี้เข้ามา และบีบบังคับให้พวกเขาเข้าร่วมกับตระกูลอ่าวเสวี่ย!

โรคที่อ่าวหานเหมยเจ็บป่วย เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาหายได้

เธอมีเวลาไม่มากแล้ว จะกลัวความตายได้อย่างไร?

ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวที่จะผิดใจกับผู้นำเหล่านี้ และไม่กลัวการข่มขู่ของคนเหล่านี้เช่นกัน!

ในทางกลับกัน ถ้าผู้นำเหล่านี้กล้ามาแตะต้องเธอแม้แต่น้อย คนตระกูลอ่าวเสวี่ยก็มีข้ออ้างที่จะลงมือกับตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนักเหล่านี้เช่นกัน!

เมื่อเทียบตระกูลอ่าวเสวี่ยที่ราวกับภูเขาใหญ่ยักษ์ ตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนักที่อยู่เบื้องหลังคนเหล่านี้อ่อนแอมากเกินไปจริงๆ

ชั่วขณะ ทุกๆ คนต่างเงียบไม่พูดจา ทำอะไรไม่ถูก

"คุณอ่าว เช่นนั้น หอเหลยเจ๋อเทียนของฉันต้องเข้าร่วมกับตระกูลอ่าวเสวี่ยของคุณด้วยเหรอ?"

เวลานี้ เฮ่าเทียนค่อยๆ เอ่ยปากออกมา ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ มองไม่ออกถึงความสุขหรือโศกเศร้า

"ท่านเฮ่าเทียนอย่าได้กังวลไปเลย ตระกูลอ่าวเสวี่ยของพวกเราไม่เคยมีความคิดเช่นนี้เลย เพียงแต่ว่าเราสามารถที่จะผูกพันธมิตรกันได้ เพื่อช่วยเหลือกันและกัน และประคับประคองกันและกัน!"

อ่าวหานเหมยกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ผูกพันธมิตร? มันคือจุดเริ่มต้นของการยึดเจ้ามารวมกันนะ!"

เฮ่าเทียนส่ายหัว

"เราไม่ได้มีความคิดเช่นนี้ แต่ถ้าท่านเฮ่าเทียนไม่เชื่อ ฉันก็จนปัญญาเช่นกัน"

อ่าวหานเหมยดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะอธิบาย หลังจากพูดเรียบๆ เพียงแค่ประโยคเดียว ก็หลับตาเพื่อพักผ่อนร่างกาย และรอผลลัพธ์ของทุกๆ คน

ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า ตระกูลอ่าวเสวี่ยจะมีความทะเยอทะยานสูงขนาดนี้

"มันจะรังแกกันมากเกินไปแล้วนะ!"

"นี่ไม่ใช่การบีบบังคับให้เรายอมสวามิภักดิ์หรอกเหรอ?"

"หากตระกูลอ่าวเสวี่ยทำเช่นนี้ ทำไมเราไม่ผูกพันธมิตรด้วยตนเองล่ะ? หากหลายๆ ตระกูลของพวกเรารวมกัน จะต้องกลัวตระกูลอ่าวเสวี่ยไปทำไมกัน?"

"ถูกต้อง!"

ผู้นำหลายๆ คนออกความคิดเห็นกันขึ้นมา และจ้องมองอ่าวหานเหมยอย่างเย็นชา และมีความคิดที่จะร่วมพันธมิตรกัน

แต่อ่าวหานเหมยมีแผนการตอบโต้อย่างเห็นได้ชัด

"หากทุกท่านคิดว่าสามารถร่วมมือกันเพื่อต่อต้านตระกูลอ่าวเสวี่ยของฉันได้ เช่นนั้นพวกคุณก็ร่วมมือกันได้เลย! พวกเราจะตั้งตารอ ดูสิว่าหลังจากที่พวกคุณรวมตัวกันแล้ว จะสามารถต่อต้านพวกเราได้ไหม! แน่นอนว่า ถ้าพันธมิตรของพวกคุณ ได้กลายเป็นศัตรูของตระกูลอ่าวเสวี่ยของฉัน เช่นนั้นการปฏิบัติต่อศัตรู พวกเรามีวิธีการอย่างไร พวกคุณจะไม่อยากทราบอย่างแน่นอน"

"คุณ......"

ทุกคนรู้สึกโกรธมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้

ตระกูลอ่าวเสวี่ยตั้งอยู่ในสถานที่ที่เย็นจัด ถึงแม้ทุกๆ คนจะรวมพันธมิตรกัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะโจมตีพวกเขา

ในสภาพอากาศที่เย็นจัดขนาดนั้น เดิมทีคนเหล่านี้ไม่เหมาะที่จะต่อสู้เลย และพลังการต่อสู้ของพวกเขาจะลดลงอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ตระกูลอ่าวเสวี่ยจึงไม่กลัวว่าคนเหล่านี้จะร่วมมือกันเพื่อมาต่อสู้กับตระกูลอ่าวเสวี่ย

ในทางกลับกันตระกูลอ่าวเสวี่ยสามารถส่งคนไปโจมตีพวกเขาได้ทุกเมื่อ

ในระยะยาว พวกเขาทำได้เพียงเป็นฝ่ายถูกกระทำเท่านั้น!

ตอนนี้คนของหอเหลยเจ๋อเทียนตระหนักได้ว่า ตนเองถูกตระกูลอ่าวเสวี่ยหลอกใช้โดยสิ้นเชิง

"นายท่าน พวกเขาทำมากเกินไปแล้ว! ได้โปรดอนุญาตให้ฉันจัดการพวกเขาด้วยเถอะ เพื่อซักถามเกี่ยวกับทัศนคติของตระกูลอ่าวเสวี่ยอีกครั้งหนึ่ง!"

เหลยหู่ทนไม่ไหว เขากัดฟันอย่างเงียบๆ และเข้าไปพูดใกล้ๆ เฮ่าเทียน

"หากทำเช่นนี้ จะไม่เป็นการเสียมารยาทของหอเหลยเจ๋อเทียนของฉันเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลอ่าวเสวี่ยคนอื่นๆ อาจจะไม่ได้สนใจอ่าวหานเหมยคนนี้เลยด้วยซ้ำ!" เฮ่าเทียนส่ายๆ หัว และกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

"ไม่สนใจ? นายท่าน ท่านหมายความว่าอย่างไร?" เหลยหู่เอ่ยถามอย่างตกตะลึง

"ตระกูลอ่าวเสวี่ยอาจจะใช้อ่าวหานเหมยมาเป็นกระบอกเสียง พวกเขาไม่ได้มีความหวังกับการรักษาโรคประหลาดของอ่าวหานเหมยให้หายเลย พวกเขาเพียงแค่อยากเห็นทัศนคติของตระกูลเหล่านี้ อยากเห็นปฏิกิริยาของหอเหลยเจ๋อเทียนเท่านั้น หากตระกูลเหล่านี้ยอมก้มหัวให้ คนต่อไป ก็คือหอเหลนเจ๋อเทียนแล้ว"

"แล้วจะเพิกเฉยต่อพวกเขาได้อย่างไร? หรือว่าพวกเขาจะกล้าลงมือกับหอเหลยเจ๋อเทียนจริงๆ?"

เหยหู่กล่าวอย่างไม่พอใจ

"ทำไมจะไม่กล้าล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าตระกูลอ่าวเสวี่ยมีสุดยอดอัจฉริยะอยู่ ศักยภาพดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง ตระกูลอ่าวเสวี่ย เปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ!"

"สุดยอดอัจฉริยะ? ทำไม.....ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?"

"เรื่องประเภทนี้จะเผยแพร่ให้รู้ไปทุกหนทุกแห่งได้อย่างไร? มิหนำซ้ำตระกูลอ่าวเสวี่ยตั้งอยู่ในสถานที่ที่เย็นจัด เกี่ยวกับพวกเขา คนภายนอกจะรู้ได้มากมายแค่ไหนกัน?"

เฮ่าเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ในแววตามีความกังวลใจเล็กน้อย เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว ทำได้เพียงค่อยๆ เดินไปทีละก้าวเท่านั้น เพื่อรอดูแผนการของตระกูลอ่าวเสวี่ย

เหลยหู่กัดฟันแน่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"นี่คือเรื่องใหญ่ ฉันรู้ว่าทุกท่านเลือกได้อย่างยากลำบาก ดังนั้นฉันจะให้เวลาสามวัน สามวันนี้ ฉันจะพักอยู่ที่หอเหลยเจ๋อเทียน หากทุกท่านพิจารณาเสร็จแล้ว ก็กรุณามาให้คำตอบแก่เราโดยเร็วที่สุด และหากเต็มใจที่จะร่วมพันธมิตรกัน ตระกูลอ่าวเสวี่ยของฉันจะมอบความมั่งคั่งร่ำรวยอย่างนับไม่ถ้วนให้แก่เขา แต่ถ้าหากไม่เข้าร่วมพันธมิตร ก็เตรียมตัวไว้ให้ดี เพื่อเผชิญหน้ากับคำกล่าวเตือนของตระกูลอ่าวเสวี่ย"

อ่าวหานเหมยเคาะนิ้วที่เรียวยาวสวยงามลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ จากนั้นก็ลุกขึ้นด้วยท่วงท่าอ่อนช้อย เตรียมที่จะจากไป

เรื่องอย่างนี้ ทุกๆ คนจะเลือกได้อย่างไร?

เดิมทีแล้วเขาเป็นผู้นำพันธมิตร และผู้นำของตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนัก หากยอมสวามิภักดิ์ให้ ก็จะต้องกลายเป็นลูกน้องของคนอื่น

ใครจะยอม?

แต่ถ้าไม่ยอม เกรงว่าแม้แต่ลูกน้องก็จะไม่มีทางได้เป็น......

ทุกๆ คนต่างมีสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา ไม่พูดไม่จา

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็เอ่ยปากขึ้นมา

"คุณอ่าว เดี๋ยวก่อน"

"คุณคือ?"

อ่าวหานเหมยกวาดสายตามองหลินหยาง เมื่อเห็นคนแปลกหน้า จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

"ท่านนี้คือผู้นำพันธมิตรหลินที่สามารถสั่นสะเทือนเย่เยียนได้ในสงครามแห่งภูเขาเทียนเสิน"

เฮ่าเทียนกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ผู้นำพันธมิตรของสำนักชิงเซวียน? คนที่สามารถต่อสู้กับเทพเซียนแห่งแผ่นดินได้นะหรอ?"

อ่าวหานเหมยค่อนข้างแปลกใจ เธอมองพิจารณาหลินหยาง แต่กลับส่ายหัวเบาๆ : "ฉันยังคิดว่าจะเป็นคนวิเศษวิโสอะไร ศักยภาพที่ต่ำต้อยเช่นนี้ เกรงว่าที่ต่อสู้กับเย่เหยียนได้ ก็คงจะอาศัยของวิเศษและยาสมุนไพรไปไม่น้อยเลยใช่ไหม?"

เมื่อคำพูดนี้จบลง ก็ทำให้คนส่วนหนึ่งรู้สึกไม่พอใจ เหมือนเฟิงฉี่กับเฟิงหง ที่เคยเห็นความองอาจห้าวหาญของหลินหยางด้วยตาของตนเอง

แต่อ่าวหานเหมยก็มีความต้นทุนของเย่อหยิ่งอวดดีของเธอ

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้บรรลุถึงระดับวรยุทธ์เทพเซียนแห่งแผ่นดิน แต่ลมปราณที่ส่งออกมาก็น่ากลัวเป็นอย่างมาก

เกรงว่าคนในที่นี้ คงมีแค่เฮ่าเทียนเท่านั้นที่สามารถหยุดยั้งเธอได้

มิน่าล่ะเธอถึงได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลอ่าวเสวี่ย หากไม่ได้เป็นโรค'โลหิตน้ำแข็ง' ต่อไปเธอจะต้องเป็นผู้นำพันธมิตรที่น่าสะพรึงคนหนึ่งในดินแดนแห่งความเงียบและความตายอย่างแน่นอน

อ่าวหานเหมยชำเลืองมองหลินหยางอย่างลึกซึ้ง หลังจากนั้นจึงพยักหน้า: "ฉันตอบรับคุณ!"

"โอเค"

หลินหยางพยักหน้า

แล้วอ่าวหานเหมยก็เดินออกจากห้องประชุมไป

เมื่อผู้นำตระกูลคนอื่นๆ เห็นเช่นนี้ จึงทยอยกันออกไป

แน่นอนว่า คนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่จะต่อกรได้ง่ายๆ ไหนเลยจะถูกตระกูลอ่าวเสวี่ยจูงจมูกให้เดินได้?

หลังจากออกไปจากห้องประชุม พวกเขาก็ติดต่อลูกน้องทันที แล้วเริ่มตรวจสอบตระกูลอ่าวเสวี่ย

"จู่ๆ ตระกูลอ่าวเสวี่ยก็เริ่มก่อตั้งพันธมิตรโดยไม่มีที่มา แล้วบีบบังคับรับพันธมิตรเข้ามา เป็นเพราะเหตุใดกัน?"

ฉู่ชิวเห็นว่าหลินหยางไม่รีบร้อนออกจากห้องประชุม ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะสอบถาม

คนจำนวนมากมีความคิดเกี่ยวกับปัญหานี้

"ส่งคนไปตรวจสอบ"

หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ครับ"

ฉู่ชิวพยักหน้า

"ผู้นำพันธมิตรหลิน ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวได้กลับกลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว"

เฮ่าเทียนลุกขึ้น แล้วกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ท่านเฮ่าเทียนเกรงใจเกินไปแล้ว ท่านไม่ได้ผิดหรอกครับ! อีกอย่างมันก็ไม่ได้สำคัญอะไร เพียงแค่ฉันรักษาโรค'โลหิตน้ำแข็ง'ให้หายได้ พันธมิตรชิงเซวียนของฉันก็จะไม่ต้องเข้าร่วมพันธมิตรได้"

หลินหยางยิ้มแล้วกล่าว

ตอนนี้พันธมิตรชิงเซวียนเชื่อมโยงกันกับหยางหัว ถึงแม้ว่าถนนจะสร้างเสร็จแล้ว หลินหยางก็ยังหวังพันธมิตรชิงเซวียนจะสามารถขนส่งยาสมุนไพรมาให้หยางหัวได้อย่างต่อเนื่อง แล้วจะยอมมอบพันธมิตรอันยิ่งใหญ่นี้ให้กับคนอื่นได้อย่างไร?

"ทำไมเหรอ? ผู้นำพันธมิตรหลินมีวิธีรักษาโรค'โลหิตน้ำแข็ง'ให้หายแล้วเหรอ?"

เฮ่าเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินชื่อโรคนี้" หลินหยางส่ายหน้า

"อย่างนั้นเหรอ?"

"เฮ่าเทียนเงียบไปชั่วขณะ แล้วเอียงหน้าไปกล่าวว่า: "เหลยหู่ ไปที่หิ้งเก็บหนังสือหน่อย แล้วหยิบตำราที่บันทึกเกี่ยวกับโรค'โลหิตน้ำแข็ง'ทั้งหมดมา แล้วมอบให้กับผู้นำพันธมิตรหลิน จะได้ช่วยเขาอีกแรง!"

"ครับ นายท่าน!"

เหลยหู่คำนับทันที

"ผู้นำพันธมิตรหลิน โรคนี้รักษาได้ยาก แต่คุณยินดีที่จะลอง ฉันก็จะสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง หากต้องการอะไร ก็ขอให้เอ่ยปากได้เลยนะ" เฮ่าเทียนกล่าว

"เช่นนั้น ก็ต้องขอบคุณท่านเฮ่าเทียนเป็นอย่างสูงครับ"

"เกรงใจเกินไปแล้ว!"

เฮ่าเทียนกล่าวทักทายอีกสองสามคำ แล้วก็จากไปโดยตรง

เมื่อเห็นว่าคนออกไปไม่น้อยแล้ว หลินหยางจึงเอียงหน้าไปกล่าวว่า: "ช่วงค่ำหน่อยคุณไปตามอ่าวหานเหมย ให้ไปที่ห้องของฉัน!"