สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3153

“มีเรื่องเเบบนี้ด้วยเหรอ?”

อ่าวหลีเฟิ่งเองก็ประหลาดใจเช่นกัน

“โปรดดูเถิดนายท่านตระกูล!”

อ่าวหั่วอวิ๋นพูดเสียงต่ำ

คนที่อยู่ด้านหลังเข้ามาเคลื่อนย้ายร่างที่ไหม้เกรียมนั้นทันที

นั่นก็คืออ่าวหงหั่ว

ทุกคนต่างสะดุดลมหายใจไปชั่วขณะ มันยากที่จะให้เชื่อ

“นายท่านตระกูล ท่านเองก็น่าจะทราบดีว่าพวกเราตระกูลอ่าวเสวี่ยนั้นไม่สามารถฝึกฝนเทคนิคการใช้ไฟใดๆได้เลย แต่ทว่าตอนนี้ อ่าวหงหั่วกลับถูกเผาจนไหม้เกรียม นี่จะเป็นฝีมือของใครกันล่ะท่าน?” อ่าวหั่วอวิ๋นกล่าว

“เป็นใครไปไม่ได้ นอกจากหลินหยางผู้นั้น!”

“ชายคนนั้นเชี่ยวชาญไฟประหลาดและควบคุมเทคนิคน้ำแข็งของเราโดยเฉพาะ”

“และยังมีอ่าวหานเหมยนั่นที่คอยห้อยสอยติดตามหลินหยางอยู่ตลอด และทำร้ายพวกเรา! หากไม่ใช่เพราะพี่หั่วอวิ๋นไหวตัวได้ทันที่พาพวกเราล้อมโจมตีล่ะก็ ป่านนนี้พวกเราก็คงได้ตายบนภูเขาน้ำเเข็งไปแล้ว!”

“นายท่านตระกูล โปรดตัดสินใจแทนพวกเราด้วยเถอะ!”

“นายท่านตระกูล! ตัดสินใจให้พวกเราด้วย!”

ทุกคนที่เป็นเชื้อสายตระกูลซวงต่างพากันน้ำตาไหลอาบหน้าพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทั้งโกรธทั้งเศร้า

อ่าวหลีเฟิ่งหรี่ตาลงเเละพยักหน้าเบาๆ “คิดไม่ถึงเลยว่าพวกนั้นจะไม่เห็นกฏหมายอยู่ในสายตาเลย! หั่วอวิ๋น อย่าร้อนใจ เดี๋ยวฉันจะสั่งให้คนไปลากคอพวกนั้นมาเอง! รอให้จับอ่าวหานเหมยกับอ่าวเวยอินได้แล้วค่อยไต่สวน!”

“จะไม่มีการไต่สวนเด็ดขาด! พวกนั้นเจ้าเล่ห์เพทุบาย ถ้าหากเจอแล้วต้องรีบฆ่าทิ้งเท่านั้น!”

คนเชื้อสายตระกูลซวงรีบพูดเเทรก

สีหน้าของอ่าวหั่วอวิ๋นนั้นขรึมขึ้นทันที จากนั้นจ้องมองไปที่ชายผู้นั้น

ชายผู้นั้นตกใจรีบก้มหัวลงทันที

“ทำไมถึงต้องรีบฆ่าคนล่ะ? คิดอยากจะฆ่าปิดปากงั้นเหรอ?”

น้ำเสียงที่เย็นชากล่าวออกมา

เห็นพียงหัวหน้าเผ่าเย่ไหมเดินมาพร้อมกับคนในเผ่า

“อ่าวเย่ คุณมาก็ดี เมื่อกี้นายได้ยินเรื่องทั้งหมดแล้วใช่ไหม?”

อ่าวหลีเฟิ่งพูดเสียงเรียบ

“แน่นอน”

อ่าวเย่พูดเสียงในลำคอ “อ่าวหั่วอวิ๋น สิ่งที่คุณพูดเป็นเเค่ลมปากของคุณเอง! ถ้าหากมีหลักฐานมายืนยันว่าลูกสาวสองคนของฉันมีส่วนรู้เห็นกับว่าที่ลูกเขยฉันล่ะก็ ถ้าอย่างนั้น อย่าพูดว่าพวกเขาอยู่ในความเมตตาของคุณ พวกเราตระกูลเย่จะให้คำอธิบายต่อคุณเอง อย่าได้คิดว่าตระกูลของพวกเรานั้นเเข็งเเกร่งได้ไม่เท่าตระกูลซวงของพวกคุณ แต่นี่เกี่ยวกับชื่อเสียงเกียรติยศของพวกเรา พวกเราจะถอยไม่ได้!”

“ใช่ พวกเราไม่ถอยเด็ดขาด!”

“จะสู้ก็สู้ ทำไมต้องทำให้น้ำสกปรก?”

“คุณหนูของพวกเราจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง?”

คนของตระกูลเย่ต่างพากันพูด

สีหน้าของอ่าวหั่วอวิ๋นไร้ความรู้สึกจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ไหนๆก็พูดกันมาถึงขนาดนี้เเล้ว งั้นพวกเราจะรอดู”

ขณะเดียวกันนั้นเอง ท่ามกลางลมหิมะ

อ่าวหานเหมยกับอ่าวเวยอินเดินทางไปยังเมืองอ่าวเสวี่ย

เเต่ขณะที่กำลังจะเข้าใกล้เมืองอ่าวเสวี่ย อ่าวเวยอินก็พูดขึ้น “พวกเราเดินมาถนนอีกเส้น!”

“ทำไมคะพี่?”

อ่าวหานเหมยปาดน้ำตาที่หางตาของเธอเเล้วถาม

“จากความเลวทรามของอ่าวหั่วอวิ๋นเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอกลับเข้าเมืองอย่างปลอดภัยหรอก เพราะเธอมีหลักฐานอยู่ในมือว่าเขานั้นทำอะไรกับคนในชนเผ่าของเขาเอง ถ้ากลับไปเป็นพยาน คิดเหรอว่เขาจะอยู่เฉย? ฉันคิดว่าเขาคงซุ่มโจมตีเราเเน่! พวกเราจำเป็นต้องเลี่ยงเส้นทางนั้น!” อ่าวเวยอินพูดเสียงต่ำ

อ่าวหานเหมยพยักหน้าเบาๆ

ปังปังปัง…

และในขณะนั้นเอง เสียงที่ทำให้แผ่นดินไหวดังขึ้นอีกครั้งบนภูเขาน้ำเเข็ง

ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่จำนวนมากกระเด็นไปทุกทิศทาง

อ่าวหานเหมยหันกลับไปมองและน้ำตาก็ไหลพรากลงมาอีกครั้ง

“ไม่ต้องไปคิดแล้ว อีกาน้ำเเข็งตัวนั้นมันกลายพันธุ์ พลังของมันใกล้เคียงกับเทพเลย ขนาดฉันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน ผู้นำพันธมิตรหลินของเธอน่ะดูท่าเเล้วคงเละไปแล้วล่ะ”

อาวเว่ยหยินคงเห็นอะไรบางอย่างจึงลดเสียงลง

ส่วนอ่าวหานเหมยไม่ได้พูดอะไรอีก และเตรียมตัวเดินทางไปกับอ่าวเวยอิน

แต่ขณะนั้นเอง บนถนนที่อยู่ไม่ไกล จู่ๆ ก็มีร่างจำนวนมากปรากฏขึ้น

ทั้งสองหายใจเร็วขึ้น

อ่าวเวยอินจดจ้องอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเธอก็เเน่นิ่ง

“ท่าไม่ดีเเล้วสิ เป็นพวกฝีมือระดับสูงของตระกูลซวง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน