สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3154

หลังจากที่นกน้ำแข็งกลายพันธุ์ ความฉลาดของมันก็ดีขึ้นอย่างมาก

มันสามารถสัมผัสได้ถึงความต่างไปของหลินหยาง

หลินหยางที่อยู่ในน้ำแข็งยื่นมือออกไปจับมีดเทียนเซิงที่ตกอยู่ข้างๆ เขาอย่างยากลำบาก จากนั้นก็ยืนขึ้นอย่างช้าๆ และผลักน้ำแข็งบนร่างกายของเขาออกไป

แต่ขณะเขาเพิ่งจะลุกขึ้นยืน

ปัง! !

นกน้ำแข็งตกลงมาด้านหลังเขา

ร่างที่ใหญ่โตราวกับเนินเขาทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงการถูกกดขี่ไม่รู้จบ

ในขณะนี้ หลินหยางกลับพบว่าตัวเองหายใจลำบากมาก

เขาหันกลับมาอย่างรวดเร็วแล้วฟันแขนที่หักด้วยมีดทำให้แขนที่หักนั้นงอกขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว เขาวางมีดอีกเล่มขวางตัวเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการป้องกัน

แต่คราวนี้นกน้ำแข็งไม่ได้โจมตีเขาอย่างรุนแรง แต่มันกลับก้มหัวลง และจิกหลินหยางโดยตรงด้วยจะงอยปากอันแหลมคม

"อะไรกัน?"

หลินหยางมองจ้องด้วยอาการตัวสั่น และทันใดนั้นเขาก็ตระหนักขึ้นมา!

ที่แท้สัตว์ร้ายตัวนี้สนใจกระดูกเทพสูงสุดบนร่างกายของหลินหยางนี่เอง!

จริงๆ แล้วมันต้องการกลืนกินหลินหยางและยึดกระดูกเทพสูงสุดเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวมันเอง!

"ฝันไปเถอะ!"

หลินหยางกัดฟันกรอดและแผดเผามีดเทียนเซิงด้วยเปลวไฟอีกครั้งพร้อมกับฟันไปที่จะงอยปากที่แหลมคมของมัน

ทว่านกน้ำแข็งได้เตรียมการป้องกันไว้ก่อนแล้ว ทันทีที่จะงอยปากอันแหลมคมจิกลงมา พลังน้ำแข็งจำนวนมากก็เข้ามาปกคลุมจะงอยปากอันแหลมคม น้ำค้างแข็งหนานั้นถูกไฟประหลาดแผดเผาจนไม่สามารถละลายได้ชั่วขณะหนึ่ง

ขณะที่จะงอยปากอันแหลมคมเข้ามาใกล้ จู่ๆ มันก็เปิดออกทันที

หลินหยางยกมีดเทียนเซิงอย่างรวดเร็วและขวางมันไว้ที่กรามบนและล่างของจะงอยปากแหลมของนกน้ำแข็ง เพื่อป้องกันไม่ให้มันกัดเขาเข้าไปในปากของมัน

นกน้ำแข็งปิดปากอย่างบ้าคลั่ง แต่มีดเทียนเซิงนั้นทำจากวัสดุพิเศษ และไม่ว่าจะพยายามหนักแค่ไหนก็ไม่สามารถกัดมันได้

เมื่อมองดูความมืดในปากของนกน้ำแข็ง ดูเหมือนว่าหลินหยางจะนึกถึงอะไรบางอย่างได้ จึงกระตุ้นไฟประหลาดทั้งหมดทันทีและเทลงในลำคอของนกน้ำแข็ง

วูบ วูบ วูบ วูบ...

แขนของเขาลุกเป็นไฟ และพยายามเทลงในปากของนกน้ำแข็งอย่างดุเดือด

เห็นได้ชัดว่าอวัยวะภายในของมันไม่ดีเท่ากับรูปร่างหน้าตาภายนอก เมื่อถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งจำนวนมาก และมีไฟประหลาดเข้ามาในลำคอ ทำให้มันก็ได้รับความเจ็บปวดอย่างมากในทันทีและร่างอันใหญ่โตของมันก็เริ่มสั่นเทา

แต่ในไม่ช้านกน้ำแข็งก็ตอบสนองและควบแน่นน้ำแข็งในปากของมันทันทีเพื่อเตรียมที่จะปิดคอของมันเพื่อหยุดไฟประหลาดของหลินหยาง

ดวงตาของหลินหยางกระชับขึ้น เมื่อมองไปที่คอที่กำลังจะปิดผนึกด้วยน้ำค้างแข็ง และทันใดนั้นความคิดที่กล้าหาญก็เข้ามาในใจของเขา

"คุณต้องการกระดูกเทพสูงสุดของผมเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผมก็อยากจะเห็นว่ากระดูกของคุณมีลักษณะอย่างไร!"

ดวงตาของหลินหยางเย็นชา และทันใดนั้นเขาก็ดึงมีดเทียนเซิงออกมา และร่างกายของเขาก็กระโดดเข้าไปในลำคอของนกน้ำแข็งทันที ก่อนที่น้ำค้างแข็งจะปิดผนึกคอของนกน้ำแข็งจนหมด เขาก็กระโดดเข้าไปในท้องของนกน้ำแข็งได้อย่างสมบูรณ์...

ทันใดนั้น นกน้ำแข็งก็หยุดเคลื่อนไหว

หลินหยางที่เข้ามาในท้องของเขา รู้สึกว่าดวงตาของเขามืดสนิทและอุณหภูมิในร่างกายของเขายังคงลดลงอย่างรวดเร็ว

เขารู้ว่านกน้ำแข็งกำลังถ่ายเทผลักดันอากาศเย็นเข้าไปในร่างกายของมัน เพื่อพยายามแช่แข็งหลินหยางให้ตาย จากนั้นจึงย่อยเขาอย่างช้าๆ

"คิดว่าจะทำได้สำเร็จเหรอ?"

หลินหยางหยิบเข็มมังกรหงเหมิงออกมาโดยตรงแล้วแทงมันลงบนร่างกายของเขา ในเวลาเดียวกัน เขาใช้พลังแห่งสวรรค์เพื่อทำให้เกิดเข็มปราณขึ้นจำนวนมากพร้อมกับแทงไปที่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาให้ไปถึงขีดสุด

หลังจากนั้น

"อ๊า! ! !"

เขาส่งเสียงคำรามดังสนั่น และร่างกายของเขาก็ถูกเผาไหม้ทันที

การระเบิดของไฟประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวเปรียบเสมือนเทพเจ้าแห่งไฟที่เผานกน้ำแข็งอย่างบ้าคลั่ง

หน้าอกของนกน้ำแข็งเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และจากนั้นก็ล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

อ่าวหานเหมยและอ่าวเวยอินซึ่งยังอยู่ที่ตีนเขา มองไปบนภูเขา

"พี่คะ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเสียงร้องของสัตว์ร้ายตัวนั้นถึงเปลี่ยนไป?"

อ่าวหานเหมยขมวดคิ้วและถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

"ฉันไม่รู้ แต่ฟังจากเสียงดูเหมือนมันจะเจ็บมากนะ..."

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน