สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3164

พละกำลังที่กลุ่มพันธมิตรชิงเซวียนปล่อยออกมานั้นเหนือเกินจินตนาการของตระกูลอ่าวเสวี่ยไปมาก

ไม่นานพวกเขาก็พบว่าเหมือนตอนนี้ตระกูลอ่าวเสวี่ยจะไม่ได้เปรียบในเรื่องของตัวเลขแล้ว

ในขณะที่เกิดการต่อสู้ขึ้น จัตุรัสน้ำแข็งทั้งหมดก็เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก และทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคนของพันธมิตรชิงเซวียน

"นายหลิน! เขาคิดจะเรียกคนของพันธมิตรชิงเซวียนมาหมดเลยหรือยังไงกัน?"

เมื่อรู้สึกถึงความกดดัน อ่าวปิงหู่ก็ถอยหลังกลับและคอยจ้องมองหลินหยางที่กำลังฝืนพยายามอยู่กลางอากาศและหันไปกล่าว "จำเป็นต้องเรียกคนในตระกูลมาให้หมด เรียกบรรดาผู้อาวุโสทั้งหลายมาให้หมด!"

"ผู้อาวุโสล้วนต่างกำลังฝึกซ้อมให้บุคคลท่านนั้นอยู่และไม่มีทางเดินทางมาได้ในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ได้หรอก" อ่าวหลีเฟิ่งกล่าวอย่างเย็นชา

"ต้องใช้เวลาเท่าไร?"

"ครึ่งวัน!"

"ตกลง! งั้นก็อดทนไปอีกครึ่งวัน! ห้ามให้พวกเขาออกไปจากที่นี่เด็ดขาด!"

"ตกลง!"

อ่าวหลี่เฟิ่งออกคำสั่งทันทีและเรียกองครักษ์ที่เฝ้าดูแลเมืองทั้งสี่ทิศมาทั้งหมด

เพียงไม่นาน คนของตระกูลอ่าวเสวี่ยทั้งหมดก็พากันมารวมตัวกันเพื่อคอยเป็นกำลังเสริม

สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้น

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางก็ร้องอุทานออกมา

"ผู้คนของเผ่าตระกูลอ่าวเสวี่ยทุกคน พวกคุณอย่าได้หลงเชื่อและถูกเผ่าตระกูลซื่อเจียและตระกูลซวงหลอกใช้เชียว ตอนนี้พวกเขาเพียงแค่ต้องการทำให้ตัวเองเป็นใหญ่โดยพยายามจะกลืมกินตระกูลเย่ไหม และอีกไม่นานพวกเขาอาจจะกลืนกินพวกเขาไปก็ได้!"

"แม้วันนี้ดาบจะตกลงมาที่คอของผม แต่พรุ่งนี้มันอาจตัดคอพวกคุณก็ได้!"

"หรือพวกคุณจะยอมถูกหลอกใช้และยอมเป็นเครื่องมือของคนเหล่านี้อย่างนั้นเหรอ?"

"ถ้าพวกคุณไม่ต้องการก็มาร่วมมือกับผมเพื่อจัดการทำลายตระกูลซื่อเจีย! ผมสัญญาว่าผมจะปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันหมด ทุกคนจะไม่ถูกแบ่งชนชั้นวรรณะใดๆ อีกต่อไป ไม่ว่าใครก็จะได้รับสวัสดิการอย่างเท่าเทียมกัน!"

"พวกคุณจะมีชีวิตใหม่และแน่นอนว่ามันจะดีกว่าปัจจุบันที่เป็นอยู่นี้อย่างแน่นอน!"

หลินหยางตะโกนเสียงดังและใช้พลังปราณเพื่อเผยแพร่สารนี้ให้ได้ยินไปทั่วบริเวณ

เพียงชั่วพริบตา หลายคนของตระกูลซวงก็เงยหน้าขึ้นและมองไปด้วยความตกตะลึงและสับสนงุนงง

อ่าวเวยอินเห็นเข้าก็รีบตะโกนใส่อ่าวหานเหมย "หานเหมย เร็วเข้า รีบพูดย้ำคำพูดของผู้นำพันธมิตรหลินเร็วเข้า!"

"อ๋า? อืม...อืม..."

อ่านหานเหมยรีบกระโดดขึ้นไปและตะโกนเสียงดังกึกก้องอย่างไม่รีรอ

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยางซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ทำให้มีคนของตระกูลอ่าวเสวี่ยยิ่งตกตะลึง

"แย่แล้ว!"

อ่าวหลีเฟิ่งหน้าถอดสีและรีบตะโกนเสียงดัง "ทุกคนอย่าไปเชื่อคำพูดของพวกเขา พวกเขากำลังหลอกลวงพวกคุณอยู่! หลินหยางคนนั้นเป็นคนนอก! อย่าไปเชื่อเขาเป็นอันขาด!"

"ผมเป็นลูกเขยของเผ่าตระกูลเย่ไหม ผมเป็นคนนอกได้ยังไง? ยิ่งกว่านั้นพันธมิตรชิงเซวียนเหล่านี้กำลังช่วยเหลือตระกูลอ่าวเสวี่ยของเราในการผลักดันการปกครองที่โหดร้ายของตระกูลซื่อเจีย เมื่อเรื่องจบลง พวกเขาทั้งหมดก็จะจากไป!"

"ยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะผู้นำของพันธมิตรชิงเซวียนและลูกเขยของเผ่าตระกูลเย่ไหม หากพูดตามหลักแล้ว พันธมิตรชิงเซวียนและตระกูลเย่ไหมก็ควรมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องเป็นกลุ่มพันธมิตรเช่นกัน!"

"ทุกคน หากพันธมิตรชิงเซวียนและตระกูลอ่าวเสวี่ยร่วมมือกัน จะมีใครในดินแดนแห่งความเงียบและความตายสู้เราได้อีก?"

"ถึงตอนนั้น พวกคุณจะมีสิ่งที่พวกคุณต้องการ พวกคุณจะสามารถบรรลุไปถึงระดับขั้นเทพเซียนแห่งแผ่นดินได้และพวกคุณทุกคนก็มีโอกาสมีชีวิตเป็นอมตะได้กันทุกคน!"

"คุณไม่จำเป็นต้องเป็นคนรับใช้ของตระกูลซื่อเจีย (ตระกูลขุนนาง) อีกต่อไป! คุณจะยืนหยัดอย่างมีเกียรติและศักดิ์ศรีบนดินแดนแห่งนี้ในฐานะผู้มีชีวิตเป็นอมตะ!"

"พวกคุณไม่ต้องการชีวิตแบบนี้เหรอ?"

หลินหยางตะโกนเสียงดังอีกครั้ง

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนในตระกูลอ่าวเสวี่ยตกใจอย่างมาก

ทุกคนเงยหน้าขึ้น โดยลืมเรื่องการต่อสู้ไปและจ้องมองไปที่ร่างบนท้องฟ้าด้วยความงุนงง

ในดวงตามีภวังค์ไม่มีที่สิ้นสุด...

ความแข็งแกร่งของตระกูลอ่าวเสวี่ยล้วนมาจากทักษะเฉพาะตัวของพวกเขาเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ทักษะวิชาเหล่านี้ไม่สามารถเพิ่มนิสัยและความคิดของผู้อื่นได้

ยิ่งไปกว่านั้น กลุ่มตระกูลระดับล่างเหล่านี้กลับไม่มีความสามารถมากนัก และเทียบไม่ได้กับตระกูลที่มีอำนาจด้วยซ้ำ

ตอนนี้หลินหยางพูดออกมาเช่นนี้ มันกลับโดนใจพวกเขาและเปลี่ยนอารมณ์ความคิดของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

"จริงด้วย การที่เผ่าตระกูลเย่ไหมถูกลงโทษเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีหลักฐานอะไรที่พิสูจน์ให้เห็นสักอย่างเลย?"

"ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเพราะอะไรตระกูลเย่ไหมต้องทรยศหักหลังอ่าวเสวี่ย เรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วมากและทุกคนก็ต่างรู้สึกเหลือเชื่อ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน