สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3172

อ่าวเหรินหลงไม่เข้าใจคำพูดของหลินหยาง แต่เขาไม่เชื่อคนตรงหน้าคนนี้

ถึงแม้ว่าคนคนนี้จะอายุไม่มาก แต่เล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำจนน่าตกใจ

อีกทั้งเขาสังเกตอย่างถี่ถ้วน กระทั่งเห็นวงเวทย์ที่ตนเองซ่อนเอาไว้ใต้ดินอีกด้วย

ช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน!

เขาสูดลมหายใจลึกๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า : "คุณจะช่วยอะไรเรา?"

"ศักยภาพของคุณไม่นับว่าแข็งแกร่งมาก ดังนั้นที่คุณเป็นเจ้าแห่งตระกูลได้ เป็นเพราะว่าคุณซ่อนวงเวทย์เอาไว้ใต้ดิน ด้วยการปลุกเสกของวงเวทย์นี้ พลังแห่งสวรรค์ของคุณจึงใช้ได้ไม่สมบูรณ์ ในการต่อสู้ คุณจะใช้พลังทั้งหมดในการโจมตีทุกครั้ง เช่นนี้ ทุกๆ การโจมตีของคุณจะด้อยกว่าเทพเซียนแห่งแผ่นดินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในมุมมองของคนปกติทั่วไป คุณคือเทพเซียนแห่งแผ่นดิน ด้วยเหตุนี้ คุณจึงเป็นตระกูลชั้นนำ สามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งสำคัญได้ และเป็นผู้บัญชาการตระกูลอ่าวเสวี่ยทั้งหมด!"

หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ

"คุณมองออกได้ยังไง? ชนะเป็นเจ้าแพ้เป็นโจร อย่าพูดไร้สาระเลย ลงมือเถอะ! คุณกับฉันมาสู้กันเป็นครั้งสุดท้าย!"

อ่าวเหรินหลงกล่าวอย่างไม่พอใจ ในแววตาตัดขาดเยื่อใย

"คุณอย่าเพิ่งรีบร้อนสิ ให้ฉันพูดให้จบก่อน"

หลินหยางกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ : "ภายใต้การสังเกตเมื่อกี้นี้ของฉัน ค่ายกลใต้ดินนี้ไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง การสร้างค่ายกลนี้ของคุณ น่าจะเสียกำลังวังชาไปมาก และเหตุผลที่คุณเสี่ยงอันตรายในการสร้างค่ายกลนี้ขึ้นมา ก็เพื่อนั่งตำแหน่งเจ้าแห่งตระกูล เพื่อครอบครองตำแหน่งที่สำคัญ ยึดกุมแหล่งทรัพยากร ซึ่งดีต่อการโจมตีเทพเซียนแห่งแผ่นดิน ใช่ไหมล่ะ?"

"ทำไม? คุณต้องการช่วยฉันโจมตีเทพเซียนแห่งแผ่นดินเหรอ?"

อ่าวเหรินหลงกล่าวอย่างไม่พอ

"ถูกต้อง ฉันจะช่วยคุณ"

หลินหยางพูดออกมาตรงๆ

อ่าวเหรินหลงตกตะลึงในทันที จากนั้นก็ฉีกยิ้มออกมา : "หลินหยาง ตัวคุณเองก็ไม่ใช่เทพเซียนแห่งแผ่นดิน แต่เอาแต่บอกว่าอยากจะช่วยฉัน? คุณคิดว่าฉันโง่หรือไง? น่าตลกสิ้นดี! ฮ่าๆๆ ......."

"เป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่ใช่เทพเซียนแห่งแผ่นดิน แต่ปีนี้ ฉันยังไม่ถึง 30 ด้วยซ้ำ"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบนิ่ง

เมื่อกล่าวคำนี้ออกมา ลมหายใจของอ่าวเหรินหลงก็สั่นสะท้าน

ไม่ถึงสามสิบ?

ก็มีศักยภาพเช่นนี้เลยเหรอ?

นั่นหมายความว่าพรสวรรค์ของเขาดีที่สุดในโลก น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง!

อสูรร้ายระดับนี้ สามารถเลื่อนขั้นได้

ในทางกลับกัน ถึงแม้ว่าอ่าวเหรินหลงจะดูอ่อนกว่าวัย แต่ในความเป็นจริงเขาอายุแปดสิบปีแล้ว เพียงแต่ยาที่ดีช่วยให้เขามีอายุยืนยาว และทำให้เขาดูมีพลัง

"อ่าวเหรินหลง ถึงแม้พันธมิตรชิงเซวียนของฉันจะก่อตั้งได้ไม่นาน แต่คุณน่าจะมองออก มีตระกูลยอดเจ้าแห่งสำนักหลายตระกูลได้เข้าร่วมพันธมิตรของฉัน อูหงแห่งหุบเขาอูซาน หัวเทียนไห่แห่งสำนักทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ พวกเขาก็ยืนอยู่ตรงนั้น! พวกเขาเชื่อใจฉัน คุณ ทำไมถึงไม่เชื่อล่ะ?"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบนิ่ง : "แน่นอนว่า คุณไม่เชื่อใจฉัน ฉันก็ไม่เชื่อใจคุณ ฉันจะให้ทางเลือดแก่คุณก็ได้ คุณจะเลือกที่จะต่อสู้ต่อ หรือจะเห็นด้วยกับแผนการของฉันก็ได้ทั้งนั้น! ทางเลือกมันขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง คุณเลือกเองได้เลย"

อ่าวเหรินหลงจมดิ่งอยู่ในความครุ่นคิด

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็เงยหน้าและจ้องมองไปที่หลินหยาง และกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า : "คุณสามารถช่วยฉันทะลุผ่านได้จริงๆ เหรอ?"

หลินหยางไม่พูดอะไร แต่หยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาจากตัว และส่งมอบให้เขา

อ่าวเหรินหลงรับยามา ในแววตาเผยให้เห็นถึงความสงสัย

เมื่อเพ่งพินิจอย่างถี่ถ้วน ลมหายใจของอ่าวเหรินหลงก็กระชั้นขึ้นมาทันที

โดยไม่คาดคิด เขายัดมันใส่ปากในทันที

เมื่อยาตกถึงท้อง ลมปราณทั่วทั้งตัวเขาก็เดือดพล่านขึ้นมา จุดตันเถียนที่ถูกปิดกั้นมานานก็ผ่อนคลายลงมา

และมีเค้าลางของการทะลุผ่านอยู่รางๆ

"ยานี้ยังมีอีกไหม?"

อ่าวเหรินหลงเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น

"ฉันกลั่นมาเพียงแค่สามเม็ด กินเองไปสองเม็ด และที่คุณเพิ่งกินไปเป็นเม็ดสุดท้าย"

หลินหยางกล่าวอย่างเรียบๆ

"ทำไมถึงไม่กลั่นอีกล่ะ?"

"วัตถุดิบยาสมุนไพรในการกลั่นยังจำเป็นจะต้องเก็บรวบรวมอีก ในอนาคตจะต้องมีอีกแน่นอน"

"จริงเหรอ?"

อ่าวเหรินหลงหายใจกระชั้น และกล่าวอย่างเคร่งขรึมทันที : "หากในอนาคตคุณสามารถจัดหาให้ฉันได้อีกสิบเม็ด.....ไม่สิ! ห้าเม็ด ฉันจะนำคนตระกูลอ่าวเสวี่ยมาสวามิภักดิ์ต่อคุณเลย!"

ยามห้าเม็ด ก็เพียงพอที่จะทำให้อ่าวเหรินหลงทะลุผ่านไปถึงระดับวรยุทธ์เทพเซียนแห่งแผ่นดินได้แล้ว!

เขาเข้าใจถึงความสำคัญโดยธรรมชาติ

หลินหยางส่ายหัว : "ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณนำคนตระกูลอ่าวเสวี่ยมาสวามิภักดิ์ต่อฉัน แค่ตัวคุณเองยอมสวามิภักดิ์ต่อฉัน ก็เพียงพอแล้ว!"

โดยไม่ต้องคิด อ่าวเหรินหลงคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

"อ่าวเหรินหลงคารวะนายท่าน!"

เมื่อปรากฏฉากนี้ออกมา คนทั้งหมดต่างงุนงง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน