สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3185

ออกจากห้องรับรอง ผู้หญิงทั้งสองคนก็ยังหวาดผวา

“พี่ คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้ รีบไปเถอะ!ฉันกลัวว่าฉีหวานอวี่จะมากวนใจคุณ!”

ซูหยูพูดกับซูเหยียนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ถ้าฉันไปแล้ว เธอจะทำยังไง?พวกเขาต้องแก้แค้นเธอแน่นอน!”ซูเหยียนรีบพูด

ซูหยูไตร่ตรองอยู่นาน ก็กัดฟันพูด“ตอนนี้ทำได้แค่ไปหาพี่เขยแล้ว”

“พี่เขย?หลินหยาง?”

“ใช่ พี่เขยอยู่ที่ไหน?”

“เธอพูดขึ้นมา ฉันเกือบจะลืมแล้ว เขาไม่ใช่ไปเอาเนกไทเหรอ?ทำไมไปนานขนาดนี้?”

ซูเหยียนพูดด้วยความสงสัย

“ฉันโทรถาม”

“ได้”

ซูเหยียนรีบควักโทรศัพท์ออกมา ต่อสายโทรศัพท์ไปหาหลินหยาง

แต่ในสายโทรศัพท์กลับเป็นเสียงที่เย็นชา

“ขออภัยด้วยค่ะ หมายเรียกที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะที่…”

ซูเหยียนมึนงง“ติดต่อไม่ได้…”

“ต้องเป็นฉีหวานอวี่พวกเธอทำอะไรแน่นอน!พี่ อย่ารีบ ฉันไปหาซ่งจิง บอกสถานการณ์กับเขา ผู้กำกับซ่งแก้ปัญหาได้แน่นอน พี่รอฉันตรงนี้ ถ้าหากพี่เขยมาแล้ว พี่ก็กลับไปกับเขาเลย!”

ซูหยูพูดเสียงจริงจัง ก็หมุนตัวเดินออกไปทันที

ซูเหยียนนั่งไม่ติด มือเล็กจับบีบเข้าด้วยกัน

ในเวลาเดียวกัน

ในห้างสรรพสินค้าชั้นกลางของโรงแรม

หลินหยางยังเดินตามหลังคนรับใช้

ตอนนี้เดินมาห้าหกนาทีแล้ว

เขาขมวดคิ้วขึ้น เปิดปากถาม“ห้างสรรพสินค้านี้ดูเหมือนจะไม่ใหญ่ ทำไมถึงยังไม่มีตู้โชว์สำหรับขายเนกไท?”

“ขอโทษด้วยครับคุณผู้ชาย ผมเป็นพนักงานใหม่ ไม่คุ้นเคยที่นี่ ท่านกรุณาอดทน พวกเราน่าจะใกล้ถึงแล้ว”

คนรับใช้ยิ้มพลางพูด

“ใช่เหรอ?แต่ก่อนหน้านี้พวกเราก็มาที่นี่แล้ว นายคงไม่ได้พาฉันเดินเวียนที่นี่หรอกนะ?”

หลินหยางพูดเสียงเคร่งขรึม

“คุณชาย พูดอะไรแบบนี้?ผมแค่ยังหาทางไม่เจอเท่านั้นเอง!”คนใช้พูดอธิบาย

“แต่เมื่อกี้ฉันมองเห็นตู้โชว์ขายเนกไท!”

“อ้อ แผนกที่ขายไม่ได้ร่วมมือกับพวกเรา ที่นั่นไม่มีเนกไทฟรี!”

“ไม่ฟรีก็ไม่เป็นไร ฉันซื้อก็ได้!”

หลินหยางพูดเสียงหนักแน่น เดินตรงไปที่ตู้โชว์

“คุณผู้ชาย ขออภัยที่ต้องพูดตรงไปตรงมา ของในตู้โชว์นี้เป็นของแบรนด์ต่างประเทศ และขายให้กับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเท่านั้น กับเงินของท่าน ก็ควรซื้อของที่ราคาถูกที่สุดของตู้โชว์!”

คนรับใช้เดินมา ยิ้มและพูด ในสายตามีความเหยียดหยาม

“ของที่นี่แพงมากเหรอ?”

หลินหยางมองพนักงานขาย พลางพูดถามเสียงเรียบเฉย

“คุณชาย เนกไทของพวกเราที่นี่ถูกที่สุดก็คือสองล้าน”

พนักงานขายยิ้มและพูด

“ถ้าอย่างนั้นก็เอามาหนึ่งชิ้น”

หลินหยางพูดตามอำเภอใจ ควักบัตรเครดิตออกมาจากในกระเป๋าเสื้อ

เพิ่งจะพูดจบ คนใช้กับพนักงานขายก็ชะงักไปทันที

คนรับใช้รีบส่งสายตาไปทางพนักงานขาย เหมือนกำลังบอกใบ้อะไร

พนักงานขายได้สติกลับมา รีบยิ้มและพูดตอบ“ขอโทษด้วยค่ะคุณชาย รุ่นสองล้านหยวนของพวกเราขายหมดแล้ว!ท่านจะดูแบบอื่นไหม?”

“แล้วตอนนี้รุ่นไหนของพวกเธอที่มีของ?”

หลินหยางพูดถาม

“รุ่นนี้…”

พนักงานขายแอบมองตาคนรับใช้ คนรับใช้แอบพยักหน้า พนักงานขายเหมือนจะเข้าใจอะไรแล้ว ก็พูดกับหลินหยาง“ปัจจุบันสินค้าเหล่านี้ในตู้โชว์ไม่ใช่สินค้าขาย ถ้าหากท่านต้องการ ตอนนี้พวกเรามีเหลือแค่รุ่นเจ็ดสิบล้านเท่านั้น”

พูดจบ พนักงานขายหยิบกล่องที่ประณีตสวยงดงามออกมาจากในตู้ที่สวยด้านหลัง

เปิดกล่องออก มีเนกไทที่เหมือนกันจนแทบจะแยกความแตกต่างไม่ได้

หลินหยางกวาดสายตามอง ก็หยิบขึ้นมาหนึ่งเส้น

“คุณชาย นี้…”

พนักงานขายตกใจมาก รีบห้ามไว้

แต่หลินหยางนำบัตรยัดใส่ในมือของเขา

“รูดบัตร!”

ทั้งสองคนมึนงงทันที

ต้องรู้ว่า วิธีนี้ เกรงว่าคนชนชั้นสูงเหล่านั้นก็มีไม่กี่คนที่มีความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญแบบนี้!

คนรับใช้ไม่ใช่พนักงานใหม่แน่นอน เขาเหมือนจะรู้ตัว คนนี้เป็นคนพิเศษกว่าคนอื่น ตัวเองเป็นแค่คนธรรมดาก็ไม่กล้าจะล่วงเกิน

“คุณชาย บัตรของคุณ!”

พนักงานใช้มือทั้งสองข้างถือบัตร มือสั่นงกๆส่งไปหลินหยาง

หลินหยางมองเขาด้วยความแปลกใจ แต่ไม่ได้คิดมาก หลังจากที่เก็บบัตรแล้ว ยังพูด“ตอนนี้สามารถขึ้นไปได้หรือยัง?”

“ได้ ได้แน่นอน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน