สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3197

ฉีซือโหมวกล่าวพร้อมกับกวาดสายตามองไปทางเถี่ยน่งอู่

แต่มองอยู่นานก็ไม่เห็นหมอเทวดาหลิน จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

เถี่ยน่งอู่ไม่พูดอะไร ทว่าคนที่ตามหลังเขามากลับเดินไปข้างหน้าและเข้าไปจับตัวฉีซือโหมวไว้

"พวกคุณจะทำอะไร?"

ฉีฉางรีบตะโกนอย่างร้อนใจ

บอดี้การ์ดที่อยู่ในคฤหาสน์ต่างพากันวิ่งเข้ามา

"ไม่หัดดูตัวเอง!"

เถี่ยน่งอู่ตะคอกอย่างหงุดหงิดราวกับสิงโตที่กำลังจะล่าเหยื่อและจากนั้นก็จัดการบอดี้การ์ดเหล่านี้จนพากันล้มลงกับพื้น

ฉีฉางเห็นเข้าก็รู้สึกตกตะลึง

"เถี่ยน่งอู่! คุณบ้าไปแล้วเหรอ? รีบสั่งให้คนของคุณปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

ฉีซือโหมวตะคอก "ผมเป็นผู้มีบุญคุณของคุณ ตอนนั้นถ้าไม่มีผม พวกคุณสองพี่น้องคงอดตายไปนานแล้ว! วันนี้พวกคุณกลับตอบแทนผมแบบนี้? คุณมันคนอกตัญญู! รีบปล่อยผมเดี๋ยวนี้!"

"ฉีซือโหมว! ผมยอมรับว่าตอนนั้นหากไม่ได้คุณก็คงไม่มีเราสองคนในวันนี้ ฉะนั้นวันนี้เรามาตอบแทนบุญคุณแล้ว! เราไม่ใช่คนที่ลืมบุญคุณและอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ! ฉีซือโหมว หากคุณไม่ต้องการให้ตระกูลฉีต้องเผชิญกับวิกฤติรุนแรงก็ตามเรามา! ผมจะพยายามรักษาชีวิตและความปลอดภัยของพวกคุณเอง!"

เถี่ยน่งอู่กล่าวอย่างเย็นชา

"คุณจะพาผมไปที่ไหน?"

ฉีซือโหมวเบิกตากว้างถาม

"ไปเจอหมอเทวดาหลิน!"

"อะไรนะ? คุณ...คุณจะพาผมไปให้กับหมอเทวดาหลิน?"

"ฉีซือโหมว! คุณยังไม่รู้อีกเหรอว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเป็นยังไง?"

เถี่ยน่งอู่ขยับเข้าใกล้และกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ "ความสามารถและอำนาจของหมอเทวดาหลิน เป็นสิ่งที่คนอย่างคุณไม่อาจเทียบได้เลย! หากคุณคาดหวังว่าตระกูลฉีของคุณไปสู่ความตาย ผมจะปล่อยมือคุณเดี๋ยวนี้และผมจะสู้กับหมอเทวดาหลินจนกว่าตัวตาย! คุณลองคิดดูให้ดี!"

ฉีซือโหมวสะดุ้งและเบิกตากว้างมองเถี่ยน่งอู่อย่างเหลือเชื่อ

เขารู้ว่าเถี่ยน่งอู่ไม่ได้กำลังพูดเล่น

"คุณ...ไปเจียงเฉินมาแล้ว?"

"สิ่งแรกหลังจากที่ผมกลับมาที่อาณาจักรมังกรก็คือไปหาหมอเทวดาหลิน!"

"ผล...เป็นยังไง?"

"พูดกับคุณตามตรงแล้วกัน แค่ลูกน้องของหมอเทวดาหลินก็สามารถฆ่าผมได้เป็นหมื่นกับแสนครั้ง!"

เถี่ยน่งอู่กล่าวเสียงทุ้มต่ำและแววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เขาไม่รู้ว่าหัวเทียนไห่เป็นใครระดับไหนในหยางหัว แต่เมื่อเห็นหัวเทียนไห่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูอย่างอดทนเพื่อเฝ้ารอหลินหยางประชุมและจากนั้นก็เดินเข้าไปอย่างนอบน้อม

เพียงแค่นี้ก็เห็นได้ว่าเขาไม่ได้มีตำแหน่งที่สูงส่งเท่าไรนักในหยางหัว

บุคคลระดับสูงเช่นนั้นยังขนาดนี้ แบบนี้บุคคลระดับสูงในหยางหัวจะต้องเป็นคนที่มีความสามารถและอำนาจมากแค่ไหนกันเชียว?

เกรงว่าต่อให้สมาชิกทั้งหมดของพระราชวังสายฟ้ามาสู้ด้วยก็คงไม่พอให้มาสู้กับหยางหัวอย่างแน่นอน...

"ขี้ขลาดชะมัด! ดูออกว่าคุณไม่กล้าทำอะไรหมอเทวดาหลิน! คุณถึงได้พูดแบบนี้!"

ฉีฉางกัดฟันกรอดอย่างไม่สบอารมณ์

เถี่ยน่งอู่กล่าวอย่างเย็นชา "ได้ ผมจะเดินทางไปจัดการหมอเทวดาหลิน แต่ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนเลยว่า หากผมลงมือเมื่อไร เรื่องนี้จะไม่มีทางย้อนเวลาแก้ไขอะไรได้อีก ผมตายไม่เป็นไร แต่ตระกูลฉีของคุณทุกคนก็รอคอยหมอเทวดาหลินฆ่าล้างโคตรได้เลย!"

เมื่อพูดจบ เถี่ยน่งอู่ก็โบกมือ

ทุกคนต่างถอยออกจากฉีซือโหมว

จากนั้นก็เดินตามเถี่ยน่งอู่เดินออกจากคฤหาสน์ไป

"ช้าก่อน!"

ฉีซือโหมวร้องเรียกเสียงดัง

"ผู้กำกับฉี! ยังมีอะไรจะพูดอีกเหรอ?"

เถี่ยน่งอู่ถามอย่างไม่แยแส

"เถี่ยน่งอู่ ผม...ผมจะตามคุณไป!"

ฉีซือโหมวตะโกนออกไปอย่างเหนื่อยล้าและอ่อนแรง

ฉีฉางเบิกตากว้างแต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร

"ฉีซือโหมว คุณจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของคุณแน่นอน รอคุณได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของหมอเทวดาหลินเมื่อไรคุณจะรู้สึกว่าคุณตัดสินไม่ผิดจริงๆ!"

เถี่ยน่งอู่กล่าวเสียงแหบแห้งและโบกมือ จากนั้นทุกคนก็มาพาตัวฉือโหมวเดินออกไป

เช้าวันรุ่งขึ้น หัวเทียนไห่ก็นั่งรถมุ่งหน้าไปดินแดนแห่งความเงียบและความตายพร้อมกับหัวเวยเวย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน