สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3215

หลินหยางนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่พูดอะไร แต่ใบหน้าคือเย็นชาถึงขีดสุดแล้ว

คนในห้องโถงโกรธมากจนไม่กล้าหายใจ

“เธอพูดมามากมายขนาดนี้ ยังไม่ได้บอกกับฉันเลยว่าใครกันแน่ที่ซุ่มโจมตีพวกเธอ!”

ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวจ้องคนที่ร้องไห้อยู่บนพื้นแล้วพูดอย่างเสียงแหบๆ

คนคนนั้นเช็ดน้ำตา แล้วพูดอย่างรู้สึกผิด: “ตอบกลับท่าน พวก....พวกเราไม่รู้ว่าใครเป็นคนซุ่มโจมตี....รู้แค่ว่าน่าจะเป็นเจ้านายของปีศาจวานร.....”

“ก่อนออกเดินทางหัวเทียนไห่ได้เทียนฮั่วตานขนาดเยอะจากผู้นำพันธมิตร!มีเทียนฮั่วตานอยู่ ทำไมต้องกลัวปีศาจวานรจิ๊บจ๊อยนั้นด้วย?”

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงพูดขึ้นอีกครั้ง

หัวเทียนไห่นำเทียนฮั่วตานกลับมาดินแดนแห่งความเงียบและความตาย เคยส่งคนมาส่งข่าวให้ผู้อยู่อาศัยแล้ว

มีเทียนฮั่วตานอยู่ พูดตามเหตุผล ต่อสู้กับปีศาจวานรแต่อย่างน้อยก็สามารถหลบหนีได้โดยไม่ถูกคนซุ่มโจมตี

คนคนนั้นร้องไห้ขึ้น

“ท่าน แรกๆเทียนฮั่วตานนั้นมีผลต่อปีศาจวานรอยู่ ข้าน้อยก็แบ่งได้หนึ่งเม็ดแล้วกินเทียนฮั่วตานลงไป ความหนาวเย็นไม่รุกราน แต่ปีศาจวานรนั้นไม่สนใจพวกเขา แต่ว่า...แต่ว่า....ไม่รู้ว่าทำไม ปีศาจวานรเกิดการกลายพันธุ์ขึ้นมา......”

“ปีศาจวานรเกิดการกลายพันธุ์?”

ทุกคนที่นั่งอยู่เก้าอี้ก็ลุกขึ้นมา จ้องคนพวกนั้นอย่างตกใจ

ในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย สัตว์ร้ายพวกนี้เกิดการกลายพันธุ์ไม่ได้เจอบ่อยๆนะ

แม้ว่าในดินแดนแห่งความเงียบและความตายจะมีดอกไม้แปลกๆเยอะ แต่ไม่ใช่ว่าสัตว์ร้ายจะกินดอกไม้แปลกๆพวกนี้แล้วจะกายพันธุ์ได้

หนึ่งข้อเป็นไปได้ของพวกมันก็คือตาย

เพราะว่าสัตว์ร้ายพวกนี้ไม่มีการฝึกฝนตั้งแต่เกิด

พวกมันก็เหมือนคนธรรมดา แต่ต่างแค่พวกมันมีร่างกายที่แข็งแกร่งและแรงเยอะกว่าแค่นั้น

แต่เมื่อจะถึงกระบวนการกลายพันธุ์ ก็ต้องเป็นสัตว์ร้ายที่ไม่ธรรมดาแน่นอน หรือผู้ที่เกิดมาพร้อมวิธีพลังวิเศษเฉพาะตัว

“ถ้าหากปีศาจวานรกลายพันธุ์ เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขานั้นจะยอมแพ้”

หลินหยางลุกขึ้นแล้วพูดอย่างเย็นชา: “ฉันจะไปธารน้ำแข็งที่หนาวจัด!ฉันจะให้พวกเธอนั้นรีบระดมพลทหารทันที นำศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่เกี่ยวกับไฟและน้ำแข็งรวบรวมแล้วนำไปที่ธารน้ำแข็งที่หนาวจัด เพื่อเป็นกองกำลังสนับสนุกตลอดเวลา”

“ผู้นำพันธมิตร พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นใคร ไม่รู้ว่าพวกเขานั้นจะมาลอบโจมตีพวกเราทำไม ถ้าหากลงมือกระทันหายอย่างนี้มันจะเสี่ยงเกินไปไหม?”

อูหงรีบลุกขึ้นห้าม

“เพราะอย่างนี้ฉันจึงจะไปตรวจสอบไงละ?”

หลินหยางพูด: “การก่อสร้างของธารน้ำแข็งที่หนาวจัดนั้นเป็นยังไง?”

“ผู้นำพันธมิตร ท่านก็รู้ว่าสิ่งแวดล้อมที่นั้นมันโหดร้ายมาก การก่อสร้างของที่นั้นมันยากลำบากมากเลยชวี่เจิ้งแจ้งพวกเรา ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนถึงจะสามารถสร้างเสร็จ”

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงพูดขึ้น

“อย่างนั้นก็หมายความว่าฉันไปถึงที่นั้นก็ไม่มีสัญญาณแล้ว?”

“ใช่ ที่นั่นห่างจากสถานีระยะทางประมาณห้าร้อยเมตรเลย....”

“ช่างเถอะ!”

หลินหยางคิดสักครู่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบ: “ฉันออกเดินทางก่อน ไปดูสถานการณ์ก่อน ถ้าเธอรวบรวมเสร็จแล้วไปออกเดินทางไปที่สถานีที่ใกล้ที่สุดแล้วรอสัญญาณจากฉัน!”

“รับความสั่ง!”

ทุกคนก็ยืนขึ้นแล้วทำความเคารพ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน