สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3216

ชายชราในชุดคลุมสีเทาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"เรื่องนี้ข้าได้ส่งสายลับไปสอบสวนแล้ว แต่ข้าคิดว่านี่เป็นโอกาส ไม่ว่าแรงจูงใจของผู้นำพันธมิตรหลินจะเป็นอะไร ทุุกสิ่งที่พวกเราต้องการ ก็ต้องเอามาให้ได้!"

ผู้หญิงผมสีเงินพูดอย่างใจเย็น "เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะออกคำสั่งการต่อสู้ขั้นสูงสุด! กระทรวงทั้งหมดรวบรวมกองกำลังทันที รีบมุ่งหน้าไปที่ภูเขาเทียนเสิน! โปรดจำไว้ว่า ปฏิบัติการนี้ไม่เพียงแต่เพื่อยึดภูเขาเทียนเสินเท่านั้น แต่ยังเป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุด นั่นคือการทำให้พันธมิตรชิงเซวียนอ่อนแอลง พวกเจ้า... เข้าใจไหม?”

"รับหราบ!"

ทุกคนยืนขึ้นและตะโกนเสียงดัง

“ไม่แพ้ชิงเซวียน สาบานว่าจะไม่ยอมแพ้!”

...

ในคืนที่หิมะตก

เงาร่างหลายร่างสะท้อนอยู่หน้าถ้ำน้ำแข็งใต้ภูเขาที่ห่างไกล

"หัวหน้าตระกูล...หัวหน้าตระกูล ข้ายิงกระต่ายหิมะมาได้แล้ว...พวกเราทำซุปกระต่ายหิมะได้..."

ชายคนหนึ่งที่จมูกเปลี่ยนเป็นสีแดงเนื่องจากความหนาวเย็น และทั่วทั้งร่างกายปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งและหิมะเดินโซเซเข้าไปในถ้ำน้ำแข็งและพูดพร้อมตัวที่สั่นเทา

ในถ้ำน้ำแข็ง มีร่างมากมายนอนอยู่รอบๆ ประมาณยี่สิบหรือสามสิบคน

พวกเขารวมตัวกันเพื่อรักษาความอบอุ่น แต่ถึงอย่างนั้น ทุกคนก็ยังคงตัวสั่นจากความหนาวเย็น

นอกจากนี้ ที่ด้านหลังพวกเขา ยังมีคนหลายคนที่กลายเป็นผลึกน้ำแข็งในสภาพนั่งยองๆ กับกำแพง

พวกเขาสูญเสียลมหายใจไปโดยสิ้นเชิงและวิญญาณก็หวนคืนสู่ท้องฟ้า

"ก่อไฟ หาวิธีก่อไฟเร็ว แล้วลงมือทำซุปกระต่ายหิมะ!"

อ่าวหานเหมยยืนขึ้นด้วยความยากลำบากและพูดด้วยเสียงแหบแห้ง

แขนข้างหนึ่งของเธอหัก แขนข้างที่หักนั้นปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งจนเลือดไม่สามารถไหลออกมาได้ อากาศเย็นก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของเธออย่างต่อเนื่องจากทางบาดแผลนั้น ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีซีดเผือก และร่างกายก็สั่นเทาอยู่ตลอดเวลา

ในสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็นถึงสุดขีดนี้ เธอไม่สามารถรวบรวมพลังเพื่อรักษาบาดแผลได้เลย

สถานที่แห่งนี้เย็นกว่าธารน้ำแข็งที่หนาวจัด และถูกเรียกว่าดินแดนนรกน้ำแข็ง

สถานที่ประเภทนี้ถือเป็นพื้นที่ต้องห้ามของตระกูลอ่าวเสวี่ย

เกรงว่าแม้แต่คนที่ทนความหนาวเย็นได้ก็ยังไม่กล้าก้าวเข้าไปง่ายๆ

อย่างไรก็ตาม ตอนแรกเธอถูกปีศาจวานรบีบจนตกอยู่ในสภาพสิ้นหวัง และทำได้เพียงนำสมาชิกในตระกูบของเธอบางคนหลบหนีมาที่นี่เท่านั้น

เธอหวังว่าอีกฝ่ายจะไม่กล้าตามมา

เพราะสถานที่แบบนี้ อีกฝ่ายคงทนไม่ได้

แต่ตนเองจะอดทนได้อีกนานแค่ไหน?

ชายแข็งแกร่งที่พอจะเคลื่นไหวได้ไม่กี่คนเริ่มจุดไฟทันที

อย่างไรก็ตาม แม้จะพยายามด้วยวิธีทั้งหมดแล้ว พวกเขาก็ยังไม่สามารถก่อไฟได้

“กิ่งไม้เชื้อเพลิงที่รวบรวมมาเหล่านี้ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งตลอดทั้งปีและไม่สามารถจุดติดไฟตั้งแต่แรกแล้ว พวกเรา... พวกเราไม่สามารถก่อไฟได้…”

คนหนึ่งพูดทั้งน้ำตา

อ่าวหานเหมยเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วลอบกัดฟันอย่างลับๆ ก้าวไปข้างหน้า เหยียดฝ่ามือออกจนปกคลุมกองกิ่งไม้ที่แข็งเป็นแท่ง

ฟู่ว!

สายลมร้อนถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเธอ

นั่นคือพลังงานจากภายในร่างกายของเธอชัดๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน