สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3225

"ใกล้ตายแล้ว?"

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที เขาคว้าตัวคนนั้นขึ้นมาและตะคอกเสียงดัง "เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หานเหมยอยู่ที่ไหน? บอกผมมาเดี๋ยวนี้! เร็วเข้า!"

"ผู้นำเขา...อยู่ในบ้านถ้ำน้ำแข็ง...."

ชายคนนั้นร้องไห้ออกมา

"บ้านถ้ำน้ำแข็ง?"

หลินหยางหันไปมองจือหลานทันที

สีหน้าของจือหลานเคร่งเครียดและกล่าวเสียงแผ่วเบา "คุณคิดจะทำอะไร?"

"คนของผมอยู่ที่ไหน?"

หลินหยางตะคอก

"ทำไม? คิดว่าคนของเราจับตัวคนของคุณอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงต้องแจ้งให้ผู้นำทราบ! คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนรับใช้ของเขตเทียนเซียน หากคิดจะปล่อยพวกเขาไปจะต้องขออนุญาตผู้นำก่อน!"

จือหลานกล่าว

"คุณพาผมไปปล่อยตัวคนของผมออกมาก่อน ผมจะบอกอะไรคุณให้ว่าหากคนของผมเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่มีทางปล่อยพวกคุณแน่นอน!"

หลินหยางกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

"บังอาจ! คุณคิดจะสู้กับเผ่าเทพเซียนของเราอย่างนั้นเหรอ?"

จือหลานรีบตะคอกกลับด้วยความโกรธ

"คุณคิดว่าผมไม่กล้าเหรอ?"

หลินหยางโกรธจนดวงตาแดงก่ำและร่างกายก็ปะทุปลดปล่อยพลังที่น่าทึ่งออกมาเกราะกุมจือหลาน

จือหลานตัวสั่นและรู้สึกว่าจู่ๆ ตัวเองก็เหมือนตกอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง แม้ว่าเธอจะอดทนต่อความหนาวเหน็บได้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านขึ้นมา

เธอกลืนน้ำลายและครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะหันไปกล่าว "พาเขาไปหาคนของเขาที่บ้านถ้ำน้ำแข็ง! ฉันจะกลับไปรายงานผู้นำปิง!"

"รับทราบ!"

สมาชิกเผ่าเทพเซียนที่ถือแส้อยู่ข้างๆ พยักหน้าและรีบเดินนำไป

บ้านถ้ำน้ำแข็งที่ว่านี้คือจุดหมายปลายทางสุดท้ายของคนที่เผ่าเทพเซียนจับตัวมาและไม่สามารถใช้งานเป็นทาสได้อีกต่อไป

ที่นี่ล้วนเต็มไปด้วยศพที่แข็งตายและหมดลมหายใจตาย แน่นอนว่ามีคนที่ยังเหลือลมหายใจสุดท้ายอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน

คนของเผ่าเทพเซียนไม่มีทางช่วยพวกเขา เพียงรอให้พวกเขาตายและจากนั้นก็ใช้ศพของพวกเขาในการฝึกซ้อม

ที่นี่ดินแดนแห่งความเงียบและความตาย และคนของเผ่าเทพเซียนก็มุ่งหวังถึงการมีชีวิตเป็นอมตะนิรันดร์

เพื่อให้ได้มาซึ่งความเป็นอมตะนี้เอง ทำให้พวกเขาพยายามทุกวิถีทาง

และการฝึกซ้อมด้วยซากศพนั้นก็ไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่อะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

เมื่อหลินหยางมาถึงบ้านถ้ำน้ำแข็งเขาก็มองเห็นว่าภายในเต็มไปด้วยศพที่ถูกแช่แข็งจำนวนมาก

ศพเหล่านี้เหมือนปลาที่ถูกแช่แข็งวางกองอยู่ในตู้เย็นยังไงยังงั้น มองแล้วคาดว่าน่าจะมีจำนวนกว่าพันศพ

หลินหยางกวาดสายตามองและไม่นานก็เห็นอ่าวหานเหมยที่ถูกวางอยู่ริมนั้น

และบริเวณนั้นยังมีคนของตระกูลอ่าวเสวี่ยอีกหลายคน

หลินหยางเดินเข้าไปพร้อมกับอุ้มศพของอ่าวหานเหมยขึ้นมาและพบว่าเธอเพิ่งตายได้ไม่นานนี้เอง

หลินหยางรีบกระตุ้นไฟประหลาดเพื่อทำให้ศพของอ่าวหานเหมยอุ่นขึ้นมาและขณะเดียวกันก็ทำการฝังเข็มให้เธอ!

เวลาผ่านไป

"แค่ก แค่ก แค่ก...."

อ่าวหานเหมยไออย่างรุนแรงและลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก

โชคดีที่เธอเพิ่งตายไปได้ไม่นาน ทำให้การรักษาไม่ได้ยากมากนัก

หลินหยางหันไปช่วยชีวิตคนอื่นด้วยวิธีเดียวกัน

เพียงไม่นานก็ช่วยชีวิตกลับมาได้สี่ห้าคนและหลินหยางเองก็รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก

สมาชิกเผ่าเทพเซียนคนนั้นที่พาเขามาเห็นเข้าก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

เธอคงคาดไม่ถึงว่าเขาจะสามารถช่วยชีวิตคนได้รวดเร็วเช่นนี้!

"ผู้นำพันธมิตรหลิน?"

อ่าวหานเหมยจ้องมองชายตรงหน้าอย่างเหม่อลอยและจู่ๆ เธอก็น้ำตาคลอพร้อมกับพุ่งเข้ามากอดหลินหยาง

"ไม่มีอะไรแล้วนะหานเหมย! ไม่มีอะไรแล้ว! ผมอยู่ตรงนี้! เรื่องทั้งหมดจะค่อยๆ ดีขึ้นเอง!"

หลินหยางกอดเธอไว้และกล่าวเสียงแหบแห้ง

แม้ว่าเขาและอ่าวหานเหมยจะเป็นคู่รักปลอมๆ แต่อ่าวหานเหมยก็พยายามช่วยเขาตามหาพืชสมุนไพรจนพลาดเข้ามาในหุบเขาเทพเซียนจนเกิดอันตรายและต้องตายลง แถมยังทำให้คนในตระกูลต้องมีเสี่ยงชีวิตไปด้วย

บุญคุณครั้งนี้ ถึงยังไงหลินหยางก็ไม่มีทางละเลยไปได้อย่างแน่นอน!

ขณะนี้เองก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นหน้าประตูบ้านถ้ำน้ำแข็ง

หลินหยางหันไปมอง

คือผู้นำปิงและยอดฝีมือของเขตเทพเซียนจำนวนมาก

"คุณบุกเข้ามาในบ้านถ้ำน้ำแข็ง คุณได้ทำผิดกฎของเขตเทพเซียน! เข้าใจไหม?"

ผู้นำปิงจ้องมองไปที่หลินหยางและกล่าวออกไป

"คุณฆ่าคนของผม นี่ไม่เพียงทำลายกฎของผม คุณยังทำให้ผมโกรธเข้าใจไหม?"

หลินหยางค่อยๆ ลุกขึ้นและกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน