สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3229

ยโสโอหังมาก!

ทุกคนในเขตเทียนเซียน และเขตซ่างเซียนนันต่างก็โกรธเคืองมาก

“ดูแล้วเหมือนว่าหยวนจู่จะมั่นใจมากเลยนะ”

ซ่างจู่ไม่โกรธ แต่กลับพูดอย่างใจเย็น

“สิ่งที่เรียกว่าการแข่งขันยอดปรมาจารย์นั้นเป็นเพียงพิธีการเท่านั้น ถ้าข้าไม่กังวลเรื่องความไม่พอใจของผู้คน ทำไมข้าจะต้องเข้าร่วมในการแข่งขันที่น่าเบื่อเช่นนี้ด้วยเล่า?”

หยวนจู่พูดอย่างแคร่งขรึม

“แต่ทุกอย่างกฌจะต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์ และกฎเกณฑ์จะถูกทำลายไม่ได้”

ซ่างจู่พูดอย่างสงบ "เจ้าทั้งสอง ถึงเวลาแล้ว มาเริ่มกันเลยเถอะ!"

"ดี!"

ผู้นำปิงพยักหน้า

หยวนจู่ยังคงนั่งอยู่บนหลังม้าและมองไป

“ฤกษ์ยามอันเป็นมงคลมาถึงแล้ว!”

ซ่างจู่ไปยังจุดที่สูงที่สุดแล้วตะโกนเสียงดัง

ผู้คนหลายพันคนด้านล่างต่างคอยเฝ้าดูโดยพร้อมเพรียงกัน

“เผ่าเทียนเซียน ซ่างเซียน และหยวนเซียน! ต่างถูกแบ่งแยกออกจากกันมานานนับตั้งแต่เกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อร้อยปีก่อน! ในช่วงร้อยปีที่ผ่านมา เผ่าเทพเซียนทั้งสามมีความขัดแย้งกันอย่างต่อเนื่องและต่อสู้มาเป็นเวลานาน และความขุ่นเคืองและความขัดแย้ง ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อจิตใจที่มีธรรม!”

“พวกเราทั้งสามได้เจรจากันมาเป็นเวลานานและตัดสินใจที่จะจัดการแข่งขันคัดเลือกผู้นำเผ่าเทพเซียนในวันนี้ เพื่อกำหนดยอดปรมาจารย์ของเผ่าเทพเซียน รวมกลุ่มเผ่าเทพเซียน และนำผู้เผ่าเทพเซียนทั้งหมดขึ้นสู่สวรรค์และแสวงหาชีวิตนิรันดร์ !"

“หลังจากวันนี้ จะไม่มีเขตเทียนเซียน เขตซ่างเซียน และเขตหยวนเซียนอีกต่อไป! จะมีเพียงบุตรแห่งเผ่าเทพเซียนเท่านั้น!”

“การแข่งขันวันนี้ ได้เห็นด้วยตาของตนเอง ผู้แพ้จะต้องยอมจำนนต่อผู้ชนะ ไม่เช่นนั้นจะถือเป็นการทรยศในหมู่เผ่าเทพเซียน!”

“เดี๋ยวก่อน ได้ยินกัรหรือเปล่า?”

ซ่างจู่ตะโกนด้วยเสียงอันดังดุจคลื่น

"เฮ่!"

'คนเผ่าเทพเซียน' ด้านล่างต่างตะโกนขึ้นพร้อมกัน

“ยอดปรมาจารย์จะถือกำเนิดวันนี้!”

ซ่างจู่เอียงศีรษะแล้วพูดว่า "ผู้นำเผ่าเทพเซียนสอง เชิญ!"

"เชิญ!"

"มาเลย!"

ผู้นำปิงและหยวนจู่เดินลงบันไดไปด้วยกัน

ในเวลาเดียวกัน เขตหยวนเซียนและเขตซ่างเซียนก็มีคนเดินออกมาเขตละคน และเดินไปหาซ่างจู่และหยวนจู่

“ทำไมยังยืนอยู่ตรงนั้นอีกล่ะ? มาเร็วเข้า!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้จือหลานก็หันหน้ามาทันทีและตะโกนไปทางหลินหยาง

หลินหยางตกใจและรีบเดินไปหาผู้นำปิง

เมื่อหลินหยางก้าวไปข้างหน้าก็มีเสียงโห่ร้องด้วยความประหลาดใจดังมาจากรอบตัว

“ทำไมถึงเป็นผู้ชายได้ล่ะ?”

"คนนั้นคือใคร?"

“เขาเป็นคนจากเขตเทียนเซียนงั้นเหรอ?”

“ในเขตเทียนเซียนมีผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่?”

คนจากอีกสองเขตต่างกระซิบคุยกัน

แม้แต่ซ่างจู่และหยวนจู่ก็ยังเลิกคิ้ว มีร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา

“ผู้นำปิง วิชาต่างๆในเขตเทียนเซียนของเจ้าได้รับการสืบทอดจากผู้หญิง ไม่ส่งต่อทางชายมาโดยตลอด คนๆ นี้คงไม่ใช่ศิษย์ของเจ้าใช่ไหม? ด้วยท่าทางที่ไม่เอาการเอางานเช่นนี้ คงไม่ใช่คู่ผูกวิญญาณของเจ้าหรอกใช่ไหม?”

หยวนจู่พูดอย่างสงบ

คำพูดค่อนข้างเฉียบคม

ดวงตาของผู้นำปิงเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ระเบิดอารมณ์ แพูต่กลับดอย่างใจเย็นแทนว่า "บุคคลนี้เดิมทีเป็นทาสในเขตเทียนเซียนของข้า ข้าเห็นว่ามีความสามารถและพรสวรรค์ จึงเต็มใจที่จะให้คำชี้แนะ เขาก็ถือเป็นลูกศิษย์ข้า วันนี้ข้าตั้งใจพามาที่นี่เป็นพิเศษ ในฐานะติ่งถง เพื่อช่วยข้าในการแข่งขัน”

“ดังนั้น เจ้ากำลังวางแผนที่จะมอบเขตเทียนเซียนให้กับศิษย์คนนี้เหรอ? ให้เขาสืบทอดเสื้อคลุมของเจ้างั้นเหรอ?”

หยวนจู่ถามพร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

“ผู้นำปิง ทักษะของท่าน ผู้ชายไม่สามารถฝึกฝนได้ หากเขาต้องการสืบทอดเสื้อคลุมของเจ้า เขาจะต้องมาจากวัง หรือว่าในอนาคตเขตเทียนเซียนจะถูกนำโดยขันทีที่ไม่ประกอบ?”

ชายที่อยู่ถัดจากหยวนจู่หัวเราะอย่างติดตลก

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ..."

เขตหยวนเซียนระเบิดเสียงหัวเราะทันที

ความเยือกเย็นในดวงตาของผู้นำปิงแวบวาบออกมา แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงสภาพเดิม

“ที่นี่ให้เจ้ามีสิทธิ์พูดมาพูดด้วยหรือ? ถอยไป!”

หยวนจู่พูดอย่างล้ำลึก

ชายคนนั้นตกใจและรีบประสานหมัด: "ขอรับ ท่านอาจารย์!"

“ท่าผู้นำปิงโปรดอย่าถือสา เจ้านี่มันพวกชั่วที่ไม่มีมารยาท อย่าไปเอาความ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน