สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 324

"งั้นไปกันเถอะ" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย เดินออกไปนอกโรงพยาบาล

หม่าไห่ขับรถพาหลินหยางไปที่สำนักงานหยางหัวกรุ๊ป ทั้งสองคนขึ้นลิฟต์ จนถถึงสำนักงานของประธานชั้นสูงสุด หลินหยางก็เอาเข็มทีคอของเขาออกเพื่อให้กลับสู่รูปลักษณ์ของประธานหลิน

แม้ว่านี่จะเป็นหน้าตาของเขาจริงๆ แต่ความจริงแล้วเขาเปลี่ยนไปไม่น้อยจากเมื่อสามปีที่แล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่กังวลว่าคนตระกูลหลินจะจำเขาได้ แน่นอน คนตระกูลหลินที่รู้จักเขาไม่ได้เยอะ แล้วใครจะสนที่คนรูปร่างหน้าตาแบบเขา?

เกรงว่านอกจากคนนั้นแล้ว ไม่ว่าใครในตระกูลหลินก็คงจะไม่สามารถเชื่อมโยงเขากับขยะที่ถูกไล่ออกจากตระกูลหลินมาได้?

หลินหยางจัดเน็กไท ถอนหายใจ รอจนลิฟต์เปิด

ติ้ง!

มาถึงชั้นบนสุด

ลิฟต์เปิดออก

หลินหยางเดินก้าวออกไป

แม้ว่าร่างกายของเขาจะยังอ่อนแอมาก แต่การแสดงออกของเขานั้นจริงจังมาก

เมื่อเปิดประตูสำนักงาน หลายคนกำลังนั่งอยู่ข้างในแล้ว

มีชายหญิงทั้งหล่อทั้งสวยแต่ท่าทางดูเคร่งขรึมและไม่ยิ้มแย้ม

คนที่เป็นผู้นำเป็นชายที่ใส่ชุดสูทสีดำและผมสั้น

ในขณะนี้ เขากำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างชื่นชมทิวทัศน์ของเจียงเฉิน ผู้หญิงข้างๆ เขารินไวน์ให้เขาหนึ่งแก้ว และเขากำลังชิมมันอย่างช้าๆ

"ผมคิดว่าเป็นการยากที่จะเชิญหมอเทวดาหลิน ตอนนี้เกรงว่าจะไม่ใช่"

เขาไม่ได้หันหน้ากลับมา แต่กลับรู้ว่าคนที่เดินเข้ามาคือใคร เสียงที่ดึงดูดดังขึ้น

"พวกคุณมาตั้งไกลเพื่อมาหาผม มีเรื่องอะไรหรอ?" หลินหยางถาม

เมื่อสิ้นเสียง ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ดื่มไวน์ในแก้ว จากนั้นหันกลับมาและเดินมามองหลินหยาง มุมปากของเขายกขึ้นและเอ่ยปาก: "หมอเทวดาหลิน พวกเราจะไม่อ้อมค้อม พูดตรงๆ มอบคนของเรามาเถอะ?"

"มอบคนหรอ? ใคร?" หลินหยางถามด้วยความสับสน

"ก็เป็นคนตระกูลหลินของพวกเราไง" ชายคนนั้นยิ้ม: "อย่างที่ว่าถ้าจะเห็นคนตายต้องมีศพ เขาเกิดเรื่องในเจียงเฉิน ตอนนี้แม้แต่ศพก็ไม่ได้เห็น ผมคิดว่าหมอเทวดาหลินน่าจะรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? ใช่ไหม?"

หลินหยางรู้ว่าคนนี้กำลังพูดอะไร แต่จะให้มอบคนคืนไปคงไม่ได้ คนตระกูลหลินคนนั้นถูกกงซีหยุนกำจัดออกไปจากเจียงเฉินแล้ว เกรงว่าแม้แต่เบาะแสก็ยังไม่เหลือ

แต่เรื่องแบบนี้จะยอมรับไม่ได้ ไม่งั้นตระกูลหลินต้องตอบโต้เขาโดยไม่ลังเลอย่างแน่นอน

แม้ว่าหลินหยางต้องการฉีกหน้าตระกูลหลินจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่เมื่อคำนวณความคับข้องใจดูแล้ว เกรงว่าตอนนี้จะเร็วเกินไป

"ผมไม่เข้าใจจริงว่าพวกคุณกำลังพูดถถึงอะไรอยู่ ถ้าคุณมีเพียงในเจียงเฉินที่หายตัวไป ด้วยตระกูลหลินของพวกคุณแล้ว ผมสามารถช่วยหาตัวเขาได้ นั่นคือทั้งหมดที่ผมทำได้" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"หมอเทวดาหลิน ทุกคนเป็นคนฉลาด คุณไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นโง่ต่อหน้าผมหรอ?" ชายนนั้นหรี่ตายิ้ม แววตาเย็นชาที่ส่องประกายนั้นชัดเจนเป็นพิเศษ

"ผมพูดไปแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อจริงๆ ผมก็คงทำอะไรไม่ได้" หลินหยางส่ายหน้า

"หรอ?"

เขาถอนหายใจ ท่าทางผิดหวัง: "งั้นก็เสียดายจริงๆ เดิมทีผมคิดว่าหมอเทวดาหลินเป็นคนฉลาด ตอนนี้เหมือนว่า...ผมจะคิดผิดไป ผิดมากจริงๆ! เฮ้อ...ทำให้ผิดหวังจริงๆ!"

เมื่อสิ้นเสียง ชายคนนั้นก็ยื่นมือมาทางหลินหยาง

คนตระกูลหลินคนอื่นๆ เองก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ด้วย

"หมอเทวดาหลิน ในเมื่อคุณไม่รู้เรื่องนี้ งั้นก็ช่างเถอะ รบกวนด้วย ลาก่อน!" ชายคนนั้นยิ้มให้หลินหยาง

หลินหยางขมวดคิ้ว แต่ไม่พูดอะไร แค่ยื่นมือไปจับมือ

"รักษาตัวด้วย คุณหลิน!" ชายคนนั้นยิ้ม หันหน้าและเดินนำคนตระกูลหลินไป

"พวกเขาจะไปอย่างงี้หรอ?"

หม่าไห่แปลกใจ

"เกรงว่าจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น"