สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 325

ชุดสูทที่ซูกวงนำมานั้นพอดีตัวมาก และหลินหยางเองก็สวมมันได้สบายกว่ามาก เมื่อมองแวบแรก แต่เมื่อหลินหยางจับผ้าก็รู้ทันที

"นี่เป็นชุดสูทยี่ห้ออะไร?" จางชิงหยูดวงตาเป็นประกายและรีบถาม

"ชุดสูทเฉพาะของจอร์โจ อาร์มานี่ รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ราคาตลาดอยู่ที่ 6 แสน!" ซูกวงพูดด้วยความพอใจ

"อะไรกัน?"

จางชิงหยูตกใจหน้าซีด รีบคว้าคอเสื้อของซูกวง: "คุณบ้าหรอ? ซื้อชุดแพงขนาดนี้?"

"ภรรยา คุณอย่ารีบร้อน นี่เป็นแค่ของปลอม" ซูกวงรีบพูด

"ของปลอมหรอ?" จางชิงหยูเงียบลงสักพัก

"สามีของคุณจะมีเงินหกแสนมาซื้อชุดได้ยังไง? อย่าว่าแต่ซื้อเสื้อผ้าแบบนี้เลย แม้ว่าจะเช่ามันก็ไม่กล้า! ผมแค่ซื้อที่มันเลียนแบบเหมือนมาเฉยๆ!"​ ซูกวงอธิบาย

"ของปลอมหรอ?" จางชิงหยูสับสน: "แล้วคนอื่นจะไม่รู้หรอ?"

"สบายใจได้ ไม่อย่างแน่นอน ผมเลือกอยู่นาน อันนี้เป็นของก๊อปเกรดดีอย่างมาก"

"แต่...ฉันก็ยังกังวล...ถ้าเกิดคนมองออกว่าเป็นของปลอม พวกเราจะไม่อับอายหรอ?"

"ภรรยา ไม่มีเวลาแล้ว ตอนนี้พวกเราทำได้แค่นี้!"

"งั้นก็โอเค!"

จางชิงหยูถอนหายใจ พูดกับหลินหยางด้วยความนิ่ง: "เสี่ยวหยาง ปะ พวกเราไปกินข้าวกัน!"

ตั้งแต่หลินหยางเข้ามาในตระกูลซู จางชิงหยูไม่เคยพาหลินหยางไปกินข้าวที่ไหนเลย ในสายตาของเธอ หลินหยางเป็นคนที่น่าอับอายและไร้ประโยชน์ จะเอาหน้าที่ไหนไปพาเขาออกไปข้างนอก? จางชิงหยูทั้งอีโก้สูงและแข็งแกร่ง เธอไม่เคยมองหลินหยางแบบไม่มีอคติเลย

แต่ครั้งนี้เธอไม่เพียงแต่พาหลินหยางไปกินข้าว แต่ยังเลือกชุดสูทให้อีกด้วย...

แม้ว่าจะไม่ใช่ของจริงก็ตาม

นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกหรอ?

เมื่อออกจากบ้านเช่าก็มีรถบีเอ็มดับเบิลยูซีรีส์ 5 จอดอยู่ที่ชั้นล่าง รถได้รับการล้างมีมันแวววาว ซูกวงโยนกุญแจรถให้หลินหยางโดยตรง

"เสี่ยวหยาง คุณขับละกัน พวกเราจะไปที่ร้านอาหารไคเหมิง!" ซูกวงพูด

"พ่อ ตกลงมันเรื่องอะไร? ถ้าแค่กินข้าวทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่โตเช่นนี้?" หลินหยางถามด้วยความสับสน

เพราะเขาเห็นซูกวงเปลี่ยนชุดเป็นชุดสูทของเขาแล้ว และจางชิงหยูก็แต่งตัวสวนงามดูหรูหรา ทั้งยังสวมใส่เครื่องประดับเหล่านั้นที่ซื้อตอนวันแต่งงานไปด้วย

"ขึ้นรถแล้วเดี๋ยวจะบอก! ตอนนี้สายแล้ว พวกเราเดินทางไปคุยไปละกัน" ซูกวงพูด

หลินหยางพยักหน้า นั่งลง

และในขณะที่รถมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารไคเหมิง หลินหยางก็เข้าใจทั้งหมดนี้อย่างสมบูรณ์

ที่แท้ ที่จางชิงหยูต้องวุ่นกับการแต่งตัวของหลินหยางเพราะว่าเพื่อนของเธอต่างมาที่เจียงเฉิน และเชิญครอบครัวของเธอไปยังร้านอาหารไคเหมิง

ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนเก่าเหล่านี้กับจางชิงหยุไม่ได้แย่ หลายคนไม่ได้เจอกันมา 4-5 ปีแล้ว คราวนี้พวกเขาจะมานั่งคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ

การคุยกันถึงเรื่องในอดีตเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่เป็นการออวดชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี หรือไม่ก็อนาคตที่ดีเสียมากกว่า

ครั้งนี้เพื่อนๆ ของจางชิงหยูนัดเจอกัน แน่นอนต้องรำลึกอดีตอย่างแน่นอน

เมื่อรวมกับชื่อเสียงของบุตรเขยของหลินหยางในเจียงเฉิน จางชิงหยูรู้ว่าเธอจะต้องถูกเยาะเย้ยอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะให้แต่งตัวให้ดูดีเพื่อปิดป้องคนเหล่านั้น

"แต่เสี่ยวเหยียนกำลังทำงานอยู่ที่บริษัทซึ่งถือได้ว่าน่าประทับใจ จากนั้นคุณสามารถพูดได้ว่าคุณมีส่วนร่วมกับบริษัทนี้ด้วย อย่างเย็นชา

"โอเค!" หลินหยางพูดอย่างหมดหนทาง

"เสี่ยวหยาง คุณเองก็อย่าเครียดเกินไป ก็แค่การพบปะธรรมดา กินข้าว กินเสร็จพวกเราก็ไป" ซูกวงยิ้ม

"การพบปะธรรมดาหรอ? ถ้ามันง่ายขนาดนั้นก็ดี! คุณไม่รู้หรอว่าคนเหล่านั้นพาลูกๆ ของพวกเขามาด้วย ครั้งนี้เห็นอย่างชัดเจนว่ามาเพื่ออวด! เฮอะ ฉันจะให้พวกเขามาเยาะเย้ยได้ยังไง?" จางชิงหยูกระแทกเสียง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

หลินหยางเงียบ

เขารู้อยู่แล้ว

ในที่สุดเขาก็กลายเป็นเครื่องมือในการกู้หน้าของจางชิงหยู