สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3243

ผู้นำทั้งสามต่างมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

ความกล้าหาญของหลินหยางนั้นเกินความคาดหมายของพวกเขาอย่างมาก

เขาเพียงคนเดียวสามารถรับมือกับการโจมตีของรองผู้นำและบรรดายอดฝีมือของหุบเขาเทพเซียน อีกทั้งยังสามารถจับเป็นหลัวเฉิงเซียนได้อีกด้วย!

ความแข็งแกร่งระดับนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่กล้าคาดคิดเลยสักนิด

ทว่าผู้นำทั้งสามกลับไม่รู้ว่าหลินหยางเองก็สูญเสียพลังงานอย่างมากจากการที่เขากระตุ้นใช้พลังแห่งสวรรค์และพลังปราณในร่างกายก็ลดลงมากกว่าครึ่ง!

หากยังต่อสู้กันเช่นนี้อีกต่อไป ทุกคนคงได้เห็นว่าร่างกายเขาถดถอยลงอย่างแน่นอน

แต่ยังดีที่ผลลัพธ์ออกมาดี!

หลังจากที่จับหลัวเฉิงเซียนได้ คนของหุบเขาเทพเซียนก็รีบรวมตัวกันและจ้องมองไปที่หลินหยางอย่างไม่คาดสายตาโดยไม่คิดจะลงมืออีก

"ตอนนี้สามารถใช้ชีวิตของคุณเพื่อแลกกับคนของผมได้หรือยัง?"

หลินหยางจ้องมองไปที่หลัวเฉิงเซียนและกล่าวเสียงแหบแห้ง

"คุณไม่มีทางทำสำเร็จอย่างแน่นอน!"

หลัวเฉิงเซียนกัดฟันกรอด

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาและปักไปที่ร่างกายของหลัวเฉิงเซียน

ทันใดนั้นเอง พลังปราณของหลัวเฉิงเซียนก็ถูกผนึกจึงทำให้พลังงานในร่างกายของเขาลดลงมากกว่าครึ่ง

"จัดการคนของหุบเขาเทพเซียนเหล่านี้ จากนั้นเข้าไปในหุบเขาเพื่อเจรจากับเจ้าแห่งเผ่าเทพเซียน หากพวกเขายอมส่งคนออกมาทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น แต่หากไม่ วันนี้จะต้องเป็นวันล่มสลายของหุบเขาเทพเซียนอย่างแน่นอน!"

หลินหยางตะคอก

"รับทราบ!"

"เจ้าแห่งเผ่าเทพเซียนจงเจริญ!"

"เจ้าแห่งเผ่าเทพเซียนจงเจริญ!"

คนของเผ่าเทพเซียนต่างยกอาวุธขึ้นร้องตะโกนสรรเสริญ

หลินหยางจับตัวหลัวเฉิงเซียนได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ทำให้คนในเผ่าต่างรู้สึกฮึกเหิม

เกียรติและศักดิ์ศรีของหลินหยางท่ามกลางคนของเผ่าเทพเซียนนั้นสูงขึ้นอย่างไมีมีขีดจำกัด

หยวนจู่และซ่างจู่มองหน้ากันและต่างก็รับรู้ได้ถึงความกังวลของกันและกัน

พวกเขาคิดอยากจะทำลายของหุบเขาเทพเซียนให้ได้

แต่หากหลินหยางทำเรื่องนี้สำเร็จ เช่นนั้นตำแหน่งเจ้าแห่งเผ่าเทพเซียนจะต้องเป็นของพวกเขาอย่างปฏิเสธไม่ได้อย่างแน่นอน

เพราะทั้งสองได้ทะเลาะต่อสู้กันมานานหลายพันปีโดยที่ไม่สามารถกำจัดอีกฝ่ายได้สำเร็จ

วันนี้หากหลินหยางทำเรื่องนี้ได้สำเร็จ เรื่องนี้จะต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์และถูกคนในเผ่าเทพเซียนสรรเสริญเคารพอย่างแน่นอน

แต่ขณะนี้เอง จู่ๆ คนของหุบเขาเทพเซียนก็หันหลังและต่างมองไปที่หุบเขาเทพเซียน

หลินหยางตกใจ

จากนั้นก็เห็นพลังแห่งความโกรธแค้นเดือดปะทุพุ่งสู่ท้องฟ้าและพลังงานที่เดือดพล่านนี้เปรียบเสมือนกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก

"เจ้าแห่งหุบเขา! เจ้าแห่งหุบเขา! มาแล้ว!"

หลัวเฉิงเซียนเหมือนรับรู้อะไรได้พร้อมกับร้องตะโกนด้วยความดีใจ

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที

"คารวะเจ้าแห่งหุบเขา!"

"คารวะเจ้าแห่งหุบเขา!"

"คารวะเจ้าแห่งหุบเขา!"

.....

คนของหุบเขาเทพเซียนต่างพากันคุกเข่าร้องตะโกนสรรเสริญ

"เจ้าแห่งหุบเขามาแล้ว! เซียนตัวจริงมาแล้ว! คนสารเลว! วันสุดท้ายของชีวิตมาถึงแล้ว!"

หลัวเฉิงเซียนเตรียมตบหน้าพวกเขา แต่จู่ๆ พลังที่น่าสะพรึงกลัวนี้ก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณ

หลินหยางเงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปพร้อมกับร้องตะโกนเสียงดัง

"หมิงเต้าจื่อ! พวกคุณรีบถอยกลับมาเร็วเข้า! รีบกลับมาเร็วเข้า!"

กลุ่มคนที่ขัดขวางหลัวเฉิงเซียนได้ยินเข้าก็รีบวิ่งไปหาหลินหยาง

ทว่ากลับไม่ทันเสียแล้ว

ควับ ควับ ควับ....

ใบมีดน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งออกมาจากช่องแคบราวกับพายุที่รุนแรงและกระแทกเข้าใส่ฝูงชนโดยตรง

ในทันใดนั้น ร่างของผู้คนจำนวนมากก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

ใบมีดน้ำแข็งเป็นเหมือนเครื่องบดเนื้อที่บดขยี้ชีวิตของทุกคนอย่างบ้าคลั่ง

ในชั่วพริบตา ผู้คนเกือบครึ่งก็ได้จบชีวิตลง

เกิดเลือดไหลไปตามทาง ศพเกลื่อนกลาดอยู่ตามพื้นและเมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้ทุกคนต่างสับสนงุนงง

หมิงเต้าจื่อก็แขนขาดและวิ่งไปหาหลินหยางราวกับนกที่หวาดกลัว

กองกำลังมากกว่าพันคนกลับเหลือเพียงห้าร้อยกว่าคนเพียงชั่วพริบตาเท่านั้นและทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บ

แววตาของหลินหยางเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและเขาก็เงยหน้าขึ้นมอง

"เป็นเพียงคนธรรมดา ทำไมถึงกล้าพาคนบุกมาทำตัวอวดตัวที่นี่? พวกคุณไม่กลัวว่าเทพเซียนจะโกรธเหรอ?"

มีเสียงที่ดังก้องกังวานดังไปทั่วบริเวณ

จากนั้นยอดฝีมือของหุบเขาเทพเซียนจำนวนมากก็พุ่งออกมาและล้อมรอบชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมสีทอง

นั่นคือเจ้าแห่งหุบเขาเทพเซียน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน