สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3245

หลังจากที่รักษาอาการบาดเจ็บให้คนของตระกูลอ่าวเสวี่ยเสร็จก็รีบมุ่งหน้าไปยังฐานที่มั่น

ขณะนี้ภายในฐานที่มั่นได้มีผู้ป่วยอยู่เป็นจำนวนมาก

แต่ละที่เต็มไปด้วยเปลสนามและก็มีคนป่วยนอนอยู่ในเปลสนาม

ส่วนหอเฟิงไห่นั้นได้เต็มไปด้วยผู้ป่วย

"ผู้นำพันธมิตร หลังจากที่คุณเดินทางไปที่ธารน้ำแข็ง กลุ่มพันธมิตรลับกลุ่มหนึ่งที่นำโดยตระกูลม่านก็บุกเข้ามาโจมตีหุบเขาเทียนเสินของเราและเข้ามาปักหลักในหุบเขาเทียนเสิน! คนของเราบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก โดยเฉพาะตระกูลอวี่...ที่ล้มตายไปกว่าครึ่ง แม้แต่คุณอ้ายหร่านเอง...ก็..."

ฉู่ชิวที่เอาแต่ก้มหน้ากล่าวเสียงสะอึกสะอื้น

"เกิดอะไรขึ้นกับอ้ายหร่าน?"

หลินหยางรีบหันไปกระชากคอเสื้อของฉู่ชิวและตะคอกถาม

ฉู่ชิวไม่พูดอะไรและเพียงมองไปที่ดาดฟ้าของหอเฟิงไห่

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที

หอเฟิงไห่ก็เปรียบเสมือนกับห้องฉุกเฉิน ภายในพันธมิตรเอง ไม่ว่าใครที่ถูกส่งไปที่นั่นล้วนไม่สามารถรักษาช่วยชีวิตได้

และดาดฟ้าของหอเฟิงไห่...ก็คือสถานที่เก็บศพนั่นเอง

หลินหยางผลักฉู่ชิวออกทันทีพร้อมกับมุ่งหน้าไปที่ดาดฟ้าทันที

ภายในชั้นดาดฟ้า อูหงกำลังนั่งอยู่ข้างเตียง

และบนเตียงก็มีใครคนหนึ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด

นั่นก็คืออ้ายหร่านนั่นเอง

แต่เธอในตอนนี้กลับไม่มีลมหายใจแล้ว

เลือดที่อยู่บนเสื้อผ้าได้แห้งลงแล้ว ริมฝีปากของเธอก็ซีดเผือด ซึ่งคาดว่าน่าจะหมดลมหายใจไปหลายชั่วโมงแล้ว

หลินหยางรีบวิ่งเข้าไปและหยิบเข็มเงินขึ้นมาฝังเข็มไปตามจุดชีพจรของอ้ายหร่านเพื่อหวังจะทำให้เธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

แต่เมื่อเข็มปักไปที่ผิวหนังของเธอก็หักลงทันที

"ผู้นำพันธมิตร!"

อู่หงรีบกล่าว "ในร่างกายของคุณอ้ายหร่านมีพลังงานที่แปลกประหลาดอยู่! เมื่อมีพลังงานนี้อยู่ ทำให้ไม่ว่าเราทำการรักษายังไงก็ไม่สามารถรักษาเธอให้หายได้ ไม่เพียงเท่านี้ พลังงานนี้เสมือนเป็นยาพิษที่ค่อยๆ ทำลายร่างกายและอวัยวะภายในของเธออย่างเชื่องช้า..."

หลินหยงได้ยินเข้าก็รีบหยิบเข็มมังกรหงเหมิงออกมาและปักไปที่บริเวณหน้าอกของเธอ

และแม้จะเป็นเข็มมังกรหงเหมิงก็ไร้ผล หลังจากที่เข็มปักเข้าไปในร่างกายของอ้ายหร่านก็ถูกพลังงานหนึ่งผลักออกมา

ควับ!

เข็มมังกรหงเหมิงกระเด็นลอยออกมาและปักไปบนกำแพงข้างหลังอย่างแรง

หลินหยางเห็นเข้าก็รู้สึกโกรธจนตาแดงก่ำ

นี่เป็นพลังงานที่น่ากลัวยิ่งกว่าพลังปราณแห่งการตายเสียอีก

อวัยวะภายในของอ้ายหร่านถูกพลังงานนี้จัดการจนย่ำแย่และไม่เหลือพลังปราณแห่งความตายแล้ว ฉะนั้นการจะรักษาเธอให้หายนั้นถือเป็นเรื่องที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้

อีกอย่าง อ้ายหร่านเองก็หมดลมหายใจเกินห้าชั่วโมงแล้ว หากยังต้องเสียเวลาเช่นนี้อีกต่อไป แม้ว่าหลินหยางจะสามารถรักษาให้เธอฟื้นกลับขึ้นมาได้อีกครั้งก็ถือเป็นเรื่องยาก

หลินหยางหยิบมีดเทียนเซิงออกมาและฟันไปที่อ้ายหร่าน

แกร๊ง!

พลังการมีชีวิตที่พลุ่งพล่านของมีดเทียนเซิงเข้าปกคลุมร่างกายของอ้ายหร่านทันที

หลังจากนั้น

อั่ก!

เธอกระอักเลือดออกมาและไม่เพียงเท่านี้ จมูก หูและตาของเธอก็มีเลือดไหลออกมา

ทว่ายังไม่มีร่องรอยว่าเธอจะฟื้นกลับขึ้นมาได้

"ผู้นำพันธมิตร ทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้ พลังงานส่งผลต่อพลังงานที่อยู่ในร่างกายของคุณอ้ายหร่าน หากยังทำเช่นนี้อีกร่างกายของเธอจะต้องพังไม่เหลือซากแน่!"

อูหงรีบเข้ามาจับตัวอ้ายหร่านเอาไว้

มีหรือหลินหยางจะไม่รู้อาการของหลินหยาง?

แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

พลังงานที่อยู่ในร่างกายของอ้ายหร่านเกินกว่าที่เขาคาดคิดไปมาก เป็นพลังงานที่ลึกลับซับซ้อนและคนธรรมดาทั่วไปในดินแดนแห่งนี้ไม่มี

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

หลินหยางยื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าที่เยือกเย็นของอ้ายหร่านและกล่าวเสียงแหบแห้ง "ใครกัน...ที่ฆ่าเธอ?"

"ไม่รู้แน่ชัด"

อูหงส่ายหน้า "ไม่เคยเห็นเขาคนนั้นมาก่อน ได้ยินชื่อเหมือนว่าจะเป็นเหล่าจู่ของตระกูลม่าน (บรรพบุรุษตระกูลม่าน)!"

"บรรพบุรุษตระกูลม่าน?"

"ผู้นำพันธมิตร เรารู้เรื่องของตระกูลม่านอย่างดี แต่เขาคนนั้นเป็นใครเรากลับไม่รู้อะไรเลย"

ขณะนี้เอง เจ้าเมืองหนานหลีเฉิงก็เดินเข้ามาและกล่าวเสียงแหบแห้ง "ครั้งนี้มีกองกำลังกลุ่มเล็กๆ มากกว่าห้ากลุ่มที่บุกเข้ามาโจมตีหุบเขาเทียนเสิน และแต่ละกลุ่มก็มีความสามารถมาก อีกอย่างพวกเขาวางแผนมานานแล้วและบุกโจมตีเข้ามาอย่างกะทันหัน ทำให้เราตั้งรับไม่ทันและรับมือไม่ได้ คุณอ้ายหร่านได้รีบส่งกองกำลังรักษาหุบเขาเทียนเสินและกองกำลังเสริมได้ทันเวลาเพื่อหยุดอีกฝ่ายไม่ให้รุกล้ำเข้ามาในหุบเขาเทียนเสิน แต่ขณะที่เรากำลังจะได้รับชัยชนะนั้น จู่ๆ ชายที่ถูกเรียกว่าเป็นบรรพบุรุษตระกูลม่านก็ปรากฏตัวขึ้น เขา...เขาเป็นคนทำร้ายคุณอ้ายหร่าน"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน